Sindhi Adabi Board Online Library (Folk

سيڪشن؛ لوڪ ادب

ڪتاب: ٽيهه اکريون (ڀاڱو پهريون)

باب:

صفحو :34

· شين شتابي لَڏ ڪري،

· پوندين پاڻ زمين تَري

· ويندين هتڙئون ڪُوچ ڪري،

· ايندءِ ڌرتي هيٺ ڌَري،

· سُڃ، اَنڌاري، بَر بيبان-

· ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

· صاد صحي تون ڏسندين باب،

· ٿيندو جاٿي حق حساب،

· ڏيڻو پوندءِ جلد جواب،

· ظاهر ٿئي ڪُل ڏوهه ثواب،

· چوندءِ پنهنجي کول زبان-

· ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

· ضاد ٻڌي ٿي ضد اجائي،

· جا شيء توکي آهه پرائي،

· ڇا تي تنهنجي آهه وڏائي؟

· يارَ! پَوَئي ٿي خبر نه ڪائي،

· ڪوڙا! ڪل لهين ٿو ڪان-

· ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

· طوئي تون طالب! ڇڏ اَڙوَل،

· ٻُڌي اُن تي ڪر عمل،

· نُڪتو هيءُ چوان افضل،

· راهه شريعت سان ٿي هَل،

· فرض نمازون ڪر قضا نه-

· ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

· ظوئي ٿِي ظالم سر سان ويٖر،

· ڪر تنهين کي پنهنجي زيٖر،

· وڃ تنهين جي گهَٽ نه گهيٖر،

· ماري مرد! ڪُتي کي ڪيٖر،

· جهَلج سر تي جُنگ جوان!

· ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

· عين عبادت جو وٺ چارو،

· ٿيندين تون مشهور موچارو،

· دين سندو ڀي وڄاءِ نغارو،

· سڏبين سورهيه سچ سوڀارو،

· رک روزا منجهه رمضان-

· ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

· غين نه غافل ٿي مغرور،

· ٿيندءِ حاصل حق حضور،

· پنهنجي دل کي ڪر پُر نور،

· راضي ٿيندءِ ربّ غفور،

· ڏيندءِ ڏاتر دُهرا دان-

· ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

· في دنيا جي فرحت ڇڏيج،

· ربّ کي سنجهه صبوح سڏيج،

· نفس ندوري مُنهن نه گڏيج،

· آڏاڻا ربّ ساڻ اڏيج،

· ڪندو معاف تنهنجا عصيان-

· ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

· قاف قلب مان ڪڍ تون ڦاهي،

· دوست! اُٿي وٺ رستو شاهي،

· غرق ٿئين ڇو گمراهي؟

· ياد خدا ڪر پاڪ اِلاهي،

· تهدل ٻَڌ سچو ويساهه-

· باري بخشيندڙ الله.

· ڪاف ڪچا ڪم ڪيم ڪريج،

· چشمن مان جر جال هاريج،

· ڏاڍي ڀر ڏهڪار ڏريج،

· صاف صبر جي سُرڪ ڀريج،

· وٺج دلبر جي درگاهه-

· باري بخشيندڙ الله.

· لام نه هڻ ڪنهن سان لاف،

· ٿيندءِ وڃڻ وٽ صراف،

· دل جي ڪڍ نه ٻاهر ٻافَ،

· هٿ انهيءَ جي ۾ انصاف،

· ڪندا پنهنجي نيٺ نگاهه-

· باري بخشيندڙ الله.

· ميم ادا! ڪر من محراب،

· دل جو لاهي ويهه حجاب،

· جيءَ ۾ جامع جوڙ جناب،

· ٿيندين گوهر گل گلاب،

· پوءِ پسند ڪندءِ دلخواهه-

· باري بخشيندڙ الله.

· نون نه هلندءِ نخرا ناز،

· عجب ادب ۽ ساڻ نياز،

· پڙهه تون پنجئي وقت نماز،

· تو سِر رحم رباني راز،

· هردم هادي تو همراهه-

· باري بخشيندڙ الله.

· واو وسيلو وٺ وريام!

· سيّد سهڻي جي پئو سام،

· مير محمّد عربي ڄام،

· حامي حضرت ماڙ مدام،

· شير شفاعت شاهنشاهه-

· باري بخشيندڙ الله.

· هي هدايت ڪندءِ هادي،

· ٿيندءِ بَديُن جي بربادي،

· گهوٽ! سندءِ گهر ٿيندي شادي،

· ٿيندءِ عيبن کان آزادي،

· رکندءِ پرور پاند پناهه-

· باري بخشيندڙ الله.

· لام لطيفا کول عجيب،

· روحي نفسي تون طبيب،

· قلبي سّري ڪر نصيب،

· خفي ۽ اِخفا ساڻ مُنيب،

· روشن ڪر اهائي راهه-

· باري بخشيندڙ الله.

· الف اُداسي هي دلگير،

· عاصي احقر پُر تقصير،

· ”حاجي عبدالله“ فقير،

· پيار تني کي کنڊون ۽ کير،

· يا رب صاحب سنجهه صباح-

· باري بخشيندڙ الله.

· يي يڪدم ۾ رک خيال،

· آهي نماڻن جو ننگپال،

· ڄاڻج واحد ذوالجلال،

· سنهنجي ڪج سڪرات، وصال،

· ڏيان شل ڪلمي ساڻ پساهه!

· باري بخشيندڙ الله.

· لا اِلہ اِلا الله محمد رسول الله

(4)

ٽيهه اکري: مارئي*

· الف اڪير اندر ۾ آس،

· دمدم دل کي آهه اُداس،

· مارن جي ٿم پلپل پياس،

· بيشڪ ڄاڻي هڪ اَلله-

· سانگين ڪاڻ سڪي ٿو ساهه.

· بي بيسار بدن تي بار،

· کائڻ پيڻ لڳُم لاچار،

· ڪين وڻي ٿي ٻي گفتار،

· ڀانيان تنهنجا طعام تباهه-

· سانگين ڪاڻ سڪي ٿو ساهه.

· تي تن ۾ ٿم تانگهه اَپر،

· بي ڏوهيءَ کي بند نه ڪر،

· محبت مارن جي ويتر،

· ٿي نه ادا! تون بيپرواهه-

· سانگين ڪاڻ سڪي ٿو ساهه.

· ثي سڪ ثابت منجهه سرير،

· ڪر عدالت عمر اَمير،

· جهانگين جا ٿم جيءَ ۾ جهير،

· ڪونهي مون ڏي ڏوهه گناهه،

· سانگين ڪاڻ سڪي ٿو ساهه.

· جيم جني لئي من مخمور،

· قسمت قيد ڪيو مهجور،

· سي رب ميٖلج زود ضرور،

· سُورَ سنگهارن سنجهه صباح-

· سانگين ڪاڻ سڪي ٿو ساهه.

· حي حق جي تون ٻڌ خبر،

· ڪر تون ظلم نه زورآور،

· ڏيئي گوش اي ڀاءُ عمر!

· سو ڪر مون تان معاف مباح-

· سانگين ڪاڻ سڪي ٿو ساهه.

· خي خوشروءِ نه جاليان ٿي،

· روئان نت نت ناليان ٿي،

· سانگين کي سنڀاليان ٿي،

· آڻيو آب اکين جَرُ جال-

· ملنديس ويڙهيچن کي شال.

· دال دمادم هي حالات،

· ڏک سک ڏوريان ڏينهان رات،

· مارن جي ٿم وائي وات،

· هيڪر هڪ جيڏين سان حال-

· ملنديس ويڙهيچن کي شال.

· ذال ذڪر سُڻ سارو هيءُ،

· منهنجو جوش جلايو جيءُ،

· مارن جو ڏک درد قويءُ،

· روح نه رس ۾ ريءَ وصال-

· ملنديس ويڙهيچن کي شال.

· ري رب پاڪ قهاري ڄاڻ،

· دائم تنهنجو هي نه وٿاڻ،

· عمر! الله لڳ پاڻ سڃاڻ،

· ترت تڪبر جا ڇڏ خيال-

· ملنديس ويڙهيچن کي شال.

· زي زر سيم زهر ٿي ڀانيان،

· سانگين هيءُ نه لقب لايان،

· هر گز ڳهه نه ڳچيءَ ۾ پايان،

· زينت زيب ڪڙيون ڪٺمال-

· ملنديس ويڙهيچن کي شال.

· سين سنگهارن ڏي ويندياس،

· پَٽ پوشاڪ نه پهريندياس،

· پاڙي پيٖڪن جي هوندياس،

· ويس اباڻو لوئيِ لال-

· ملنديس ويڙهيچن کي شال.

· شين شرم رک شاهنشاهه!

· ڪر نوازش ساڻ نگاهه،

· اَمن گهران ڏي پاند پناهه،

· عمر سڃاڻج پنهنجو شان-

· منهنجو مارن سان گذران.

· صاد صفا دل بي آرام،

· تهدل آهي تنگ تمام،

· محلن ماڙين منجهه مدام،

· کُهه پيا بنگلا ۽ بستان-

· منهنجو مارن سان گذران.

· ضاد ضعيفن سان ظلمت،

· ڪڍ ڪُل غير غصو غفلت،

· نا رک تکو تُهمت،

· عمر ڦٽي ڪر بدگمان-

· منهنجو مارن سان گذران.

· طوئي ٿم طلب اندر ۾ وائي،

· ٿيان خوش کاڄ کنڀيون مرکائي،

· آهيان ڄارين منجهه آءٌ ڄائي،

· لهندم ڏيهه ڏٺي ارمان-

· منهنجو مارن سان گذران.

· ظوئي ظاهر هنجون هاريان،

· ڇيلا ڇيڪ ته ڇوڙيو چاريان،

· ماڙيچن سان گڏجي گهاريان،

· جهنگ جهر گهمندي ٿيان شادان-

· منهنجو مارن سان گذران.

· عين عجائب ملڪ ملير،

· پڪڙا پيرون پاڪ پنير،

· اهڙو ملڪ نه آ ڪشمير،

· مُئيءَ جو ملڪ ڀلو بيبان-

· منهنجو مارن سان گذران.

· غين غنيمت آءٌ ٿي ڄاڻان،

· جتي لُلر پڪا هن لاڻان،

· منهنجا ٿرن مٿي جي ٿاڻان،

· روز روئان ٿي زاروزار-

· موڪل ڏي ته وڃان ٿر پار.

· في فڪرات هميشه روح،

· تنهنجا کاڄ سٽيان منجهه کوهه،

· سرتين جي سڪ سنجهه صبوح،

· ٻوڙ پلاءَ نه مون درڪار-

· موڪل ڏي ته وڃان ٿر پار.

· قاف قريبن جو اندوهه،

· عمر! ڪيو تو مون سان ڊوهه،

· ڪون هٿان مون پِيڙَو ڏوهه،

· ڀؤ رک، سخت اٿئي سرڪار

· موڪل ڏي ته وڃان ٿر پار.

· ڪاف ڪريان ٿي عرض حوال،

· هاڻي ڪر ڀلائي ڀال،

· سو ٻڌ مير عمر! في الحال،

· شفقت واري نظر نهار-

· موڪل ڏي ته وڃان ٿر پار.

· لام لڳو ٿم فڪر فراق،

· آهيان ڪوٽ اندر غمناڪ،

· سانگين جي ڪيو حُب هلاڪ،

· مفت مُٺيءَ کي مير! نه مار-

· موڪل ڏي ته وڃان ٿر پار.

· ميم نه مون تي حڪم هلاءِ،

· نقص نماڻيءَ کي نا لاءِ،

· ريءَ رب پنهنجي ڪين ڦلاءِ،

· شير ! شريعت ساڻ گذار-

· موڪل ڏي ته وڃان ٿر پار.

· نون ننگاوت جو ننگ ڄاڻي،

· ادا! امانت مُنج اباڻي،

· تهدلِ تان هي ترت اماڻي،

· نانءِ الله جي ڪر آزاد-

· ٿئي دل ملڪ ڏسڻ سان شاد.

· واو وڏائيءَ ۾ ڪجهه ڪين،

· جتي تڪبّر سي بي دين،

· عمر ادا! ٻڌ ساڻ يقين،

· ٿيندا نيٺ اُهي برباد-

· ٿئي دل ملڪ ڏسڻ سان شاد.

· هي هِي عرض ٻڌڻ فرماءِ،

· دير نه ڪر تان ٿئي دلجاءِ،

· سام سنگهارن ڏي پهچاءِ،

· عمر! پوَئي ڪا مهر مراد-

· ٿئي دل ملڪ ڏسڻ سان شاد.

· لام لنگهي تي ڪر انعام،

· رس محمّد مير! مدام،

· در جو ”عبدالله“ غلام،

· اڱڻ اچڻ سان ڪر آباد-

· ٿئي دل ملڪ ڏسڻ سان شاد.

· الف اوهان تي ڏينهان رات،

· وارث ويلي وقت وفات،

· لک لک بار پڙهان صلوات،

· موذيءَ کي ڪج مرسل! ماد-

· ٿئي دل ملڪ ڏسڻ سان شاد.

· يي يڪ منهنجو هيءُ سوال،

· قادر لڳ ڪرين ڪو خيال،

· منهنجو هيڻو آهي حال،

· موت مهل ڏج ڪلمون ياد-

· ٿئي دل ملڪ ڏسڻ سان شاد.

· لا اِلہ اِلا الله محمد رسول الله.

* هن ٽيهه اکري جو مدار اُتر مان احمد خان آصف (تعلقو ڪڪڙ)، غلام رسول جتوئي (تعلقو وارهه) ۽ غلام نبي (لاڙڪاڻو) کان پهتل روايتن تي آهي.

نئون صفحو -- ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47
هوم پيج - - لائبريري ڪئٽلاگ