سيڪشن؛ لوڪ ادب

ڪتاب: ٽيهه اکريون (ڀاڱو پهريون)

باب:

صفحو :33

·        الف اُٿي آڌي رات،
سيّد تي پڙهه تون صلوات،

·        ڪر اَلله جي وائي وات

·        ٿيندءِ نيٺ نصيب نجات،

·        اهڙي هٿ نه ايندءِ ڪار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        بي بدبخت بديءَ جو واءُ،
ڪاهل! ترڪِ سمهڻ جو ساءُ،

·        تنهن جو اوڳا! رک سماءُ،

·        هستي، هَٺ خوديءَ کي کاءُ،

·        هردم هيڻي حال گذار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        تي تُندي ڪر ڪنهن سان ڪين،

·        محڪم مرد! مٿي رهه دين،

·        ڪُڇ پُڇ ڪامل! ٻولي ٻي نه،

·        ٿيندين ترت بهشت نشين،

·        غافل غفلت ساڻ نه گهار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        ثي ثابت ٻَڌ ڪمر،

·        تنهن کان ڀڄڻ ڀلو بهتر،

·        نفس ٿئيِ اَبتر،

·        پاڻ پراهون پاسي ڪر،

·        عيب ڏسيو روءُ زارو زار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        جيم جُوان! اَسُر جو جاڳ،

·        نندڊ ڦٽي ڪر نحس نڀاڳ

·        اندر اور رڳن جو راڳ،

·        آخر تنهنجو مِٽيِ ماڳ،

·        دل سڀ وسواس وسار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        حي وٺ حق جي راهه سولِي

·        لکين لوڪ هتان ويا چَليِ،

·        ربّ سوا ٻي ڪانهي ڳَليِ

·        دنيا آهه درنگي دليِ،

·        تنهن ۾ حق جي ڪر ڪا ڪار!

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        خي ڇڏ سڀئي خطرا خام،

·        موت سندو پر پئندين جام،

·        ياد سدا ڪر محب مدام

·        ڪانه هلي ٿي اُن سان هام،

·        ڏاڍي صاحب جي سرڪار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        دال دنيا تي عاشق ٿي نه،

·        مال مڏيون ڪم ايندءِ ڪِي نه،

·        هرگز هنڌ رهڻ جو هي نه،

·        ٻار ٻچا گڏ هلندئي نَه،

·        نائي نيڻ وجود نهار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        ذال ذڪر سڻ بات بيان،

·        اڳيؤن سجهي ٿو سخت مڪان،

·        ڄاڻج فاني هيءُ جهان،

·        سرس ثمر جو کڻ سامان،

·        آهين هت ڏهاڙا چار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        ري ڇڏ ريجهه دنيا جي جاءِ،

·        سنگتي تنهنجا پيءُ نه ماءُ،

·        آهه زماني کي نه بقاءُ،

·        مائٽ مِٽَ سڳو نا ڀاءُ،

·        ويهي آب اکين مان هار-

·        خوف رکي ڪجهه من کي مار.

·         

·        زي زر، سيم سندي ڇڏ وائي،

·        رکجان دل تي خيال خدائي،

·        ڪندا توسان ڪانه وفائي،

·        لَٽ ڪرين ٿو عُمر اجائي،

·        نٿو سمجهه رکين نادان،

·        ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

·         

·        سين سدا ڏس چشم کڻي،

·        جڏهين پوندءِ موت ڦَڻِي،

·        قادر ربّ قهار ڌڻي،

·        ٿيندين تَڏ پيمال پَڻِي،

·        ڪندين پوءِ گهڻو ارمان-

·        ربّ جا ويجها ٿِي احسان.

·