|
|
سيڪشن؛ سيڪشن |
ڪتاب: عجيب طلسم |
باب:
1 |
صفحو : 6 |
|
جي ڪسين پاڻ قريب کان
محب جي منھن سامھون |
|
ٿو رکين جاه، جلال |
پو ڇو ٿو وريو ووڙئين |
|
ويتر تون وصال! |
ڪھڙي طرح قرب ۾ |
|
ڪندين ڪو ڪمال! |
ماڻي سگھندين ڪين ڪي |
|
جانب جو جمال |
ھوند ٿيين حلال |
|
جي ڪسين پاڻ قريب کان |
٣-٩-١٩٥٧ع
راڻو ٻگھيو
*
اڃا تائين آھھ |
|
تو ۾ خيال خودي جو |
دل تان ٻک ٻيائي جو |
|
لحظي اندر لاھھ |
محبت اٿئي محبوب سان |
|
تھ سينو ھڏ م ساھھ |
قدمن ڏي قريب جي |
|
ڪاھيو ڪاھيو ڪاھھ |
طالب مولا مرد ٿي |
|
رمز انھي سان راھھ |
واھيو واھيو واھھ |
|
آب اکين مان عجز جو |
٣-٩-١٩٥٧ع
راڻو ٻگھيو
*
متان تون ھڻين |
|
ڪڏھن دم دوستي جو |
ٿيج دلبر يار جي |
|
پيزارن پڻي |
ھو مالڪ جاه جلال جو |
|
۽ دل جو آھھ ڌڻي |
طالب مولا مرد ٿي |
|
رک ان جي گھرج گھڻي |
قرب جي ڪڻي |
|
ڪروڙئان ڪثر ٿئي |
٣٠-٥-١٩٥٨ع
ھالا
*
سو ڪڏھن کٽندو ڪونھ ڪو |
|
جنھن حجّت ھلائي |
سھڻي کي سڀين پريين |
|
ڏني واحد وڏائي |
جن ”آئون“ ۽ ”اسان“ ڪيو |
|
سي تڙيا توائي |
طالب مولا مرد ٿي |
|
رک صبر سچائي |
جن ھلائي ھيڻائي |
|
تن کي محب مٿي ڪيو |
٣٠-٥-١٩٥٨ع
ھالا
*
محب رڳو مٺاڻ |
|
سڀ ڪنھن منھن مٺو ڪري |
ھر ھر پياريندو پرين |
|
محبت ڀريو ماڻ |
طالب مولا طلب ۾ |
|
ڄاڻو ٿي رک ڄاڻ |
جو اتي ڪندو پاڻ |
|
سو ڪڏھن کٽندو ڪونھ ڪو |
٢٢-٦-١٩٥٨ع
ھالا
*
ھنيو جنھن حبيب سان |
|
دعويٰ وارو دم |
سو کڻي سگھندو ڪين ڪي |
|
قرب جو قدم |
کائي ڇڏيندو ان کي |
|
غصو ۽ ٻيو غم |
طالب مولا تنھن کان |
|
ٿئي ڪارائتو نھ ڪم |
اھو بلڪل بم |
|
ٻڌي ٿو ٻيائي جو |
٣٠-٨-١٩٥٨ع
راڻو ٻگھيو
*
جو ڪري حجت حبيب سان |
|
سو ھردم ھارائي |
سڌي ڳاٽ اچن جي |
|
سي محبت مارائي |
جي نمي اچن نجيب وٽ |
|
پاند ڳچي پائي |
طالب مولا مرد سي |
|
ويا وارو وڄائي |
جو سر کي سھسائي |
|
اھو اچي عجيب ڏي |
٣٠-٥-١٩٥٧ع
ھالا
*
حبيبي حضور ۾ |
|
جي اوچي ڳاٽ اچن |
جن ھنيا دم دوست سان |
|
سي موٽايا محبن |
اھي خان کٽي ويا |
|
جي پڻي پيزارن |
طالب مولا تن |
|
ماڻيو محبوبن کي |
٢٢-٦-١٩٥٨ع
ھالا
*
ھڪ جھڙائي حبيب سان |
|
جڏھن ڪئي جن |
طالب مولا تن |
|
ٻيئي جڳ وڃائيا |
٢٢-٦-١٩٥٨ع
ھالا
*
ڪنھن کي ناھھ مجال |
|
جو ڪلھو ھڻي قريب سان |
تر تفاوت نھ ٿئي |
|
ڪو ڪري کڻي ڪمال |
ھڻي سڀ حيران ڪيا |
|
جاني جي جمال |
طالب مولا مرد ٿي |
|
وٺ حقيقت جا حال |
خودي وارا خيال |
|
ڪم نھ ايندا ڪڏھين |
٣٠-٥-١٩٥٨ع
ھالا
*
متان ڪو ڀانئي |
|
تھ راڻل آھي راند |
محبوبن جي منھن تي |
|
مھر بھ ٿئي ماند |
حجت نھ رک ھيڪاند |
|
طالب مولا مرد ٿي |
٣٠-٥-١٩٥٨ع
ھالا
*
متان دم ھڻي |
|
دوستي جو دلبر سان |
جو ھيڻو رھي حبيب سان |
|
اھو اتِ وڻي |
ھتي گوءِ کڻي |
|
ڪو طالب مولا مرد ٿي |
٣٠-٥-١٩٥٨ع
ھالا
*
تن کي محب مٿي ڪيو |
|
جن پاند ڳچي پايو |
ڪنبدي ڪنبدي قريب جو |
|
تن قرب ڪمايو |
انھن تي عجيب کان |
|
عتاب نھ آيو |
طالب مولا مرد ٿي |
|
جن وجود وڃايو |
سدائين سايو |
|
تن تي تھدل يار جو |
٢٢-٦-١٩٥٨ع
ھالا
*
ڪين کڻي ٿي ڪين |
|
تھ ڪين منجھان تون ڪين ٿيين |
ھستي، ھوڏ، ھئڻ ۾ |
|
آھي ئي ڪي ڪين |
جو ڪين ۾ ٿئي ڪين |
|
سو طالب مولا مرد ٿيو |
٢٥-٨-١٩٥٥ع
حيدرآباد
*
ھٿ ٻڌي حبيب ڏي |
|
ھميشه ھليج |
ڪنبي ڪنبي قرب ۾ |
|
وٽس تون وھيج |
طالب مولا محب سان |
|
حجّ نھ ھلائيج |
اکيون، پير ڪريج |
|
پرج پوءِ پرينءَ ڏي |
٢-١١-١٩٥٩ع
حيدرآباد
*
حجت ھلائڻ حبيب سان |
|
ڏاڍو آھي ڏوھھ |
طالب مولا اھڙي |
|
عادت ڪبي ڪوھھ |
سدائين ستوھھ |
|
اڳيان ڪبو ان جي |
٢-١١-١٩٥٩ع
حيدرآباد
*
پاند ڳچي پائي |
|
ھلبو حبيبن ڏي |
وڙ ڪندا واھھ جا |
|
عاجز جي، آئي |
دلبر پنھنجي در تان |
|
نھ ويتر ورائي |
طالب مولا طلب ۾ |
|
نھ سھڻو سڪائي |
سڄڻ جي سائي |
|
ھردم رھبو حفظ ۾ |
٢-١١-١٩٥٩ع
حيدرآباد
*
جن لائي پيار پرينءَ سان |
|
۽ وري ڪيو پاڻ |
عقل منجھائي ان لاءِ |
|
ڏاتر ڪيو ڏاڻ |
پي نھ ڄاتئون پرت مان |
|
محبت سندو ماڻ |
طالب مولا تڪڙن |
|
ڄاتو نھ ڪڏھن ڄاڻ |
ھئن گوڏو گوڏي ساڻ |
|
تھ بھ پري رھيا پرينءَ کان |
٦-٩-١٩٦١ع
ھالا
*
رکي ھوڏ حبيب سان |
|
جن دليئون ڌريائون |
تن سڃاتو نھ سر کي |
|
جو لئون نھ لاتائون |
عشق پنھنجي عجيب سان |
|
ڪري نھ ڄاتائون |
ڳچي ۾ ڳھھ ڪري |
|
پاند نھ پاتائون |
طالب مولا تن رڳو |
|
وڃايو واتائون |
جن ۾ ”اسين“ ۽ ”آئون“ |
|
تن لائون ئي نھ لڌيون |
٦-٩-١٩٦١ع
ھالا
*
پائي پاند ڳچي ۾ |
|
جي پيش پرينءَ وٽ پون |
سي سدائين سرھيون |
|
۽ ھنجن ۾ ئي ھون |
اھي رويو رويو رون |
|
جن سينو ساھيو سڄڻ سان |
٢٢-٩-١٩٦١ع
ڪوئٽا
*
سدائين سڄڻ سان |
|
سينو جي ساھين |
چئبو، ڪچيون قرب ۾ |
|
سي اڃا ئي آھين |
لوٺيون اھي لوڪ جا |
|
نھ لاڳاپا لاھين |
ٿيون ٺاھھ وڏا ٺاھين |
|
تھ بھ طالب پارين پڌريون |
١٠-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
جن ڪن ڪيو پاڻ |
|
سي پرينءَ کان پري رھيون |
تن عقل کي اجھو ڪيو |
|
تن ڏاھپ ٿين ڏاڻ |
ڀورن لڌو ڀاڻ |
|
طالب مولا طلب ۾ |
١١-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
ھنيو جن حبيب سان |
|
دعويٰ وارو دم |
تن محبت جي ميدان ۾ |
|
ڪنبي نھ رکيو قدم |
جن ويڙھي ويو وھم |
|
سي طالب رسيون نھ توڙ کي |
١١-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
ھڻ نھ دم دعويٰ جو |
|
پو متان پڇتائين |
ان کان اڳ چڱو اٿئي |
|
تھ پاند ڳچي پائين |
متان وقت خودي ۾ |
|
ويھي وڃائين |
بڇڙي ٿيندي ڪانھ ڪا |
|
جي چڱي چتائين |
ھٿ ٻڌي حبيب ڏي |
|
تون ھلج ھتائين |
ڪاوڙيون قريب جون |
|
پاندن ۾ پائين |
طالب مولا طلب ۾ |
|
چئو سڄڻ کي سائين |
جي ناتو نڀائين |
|
نھ ڪڇ پڇ ڪنھن پر ڪين ڪي |
٣-٩-١٩٥٧ع
راڻو ٻگھيو
*
تو ۽ تنھنجي يار ۾ |
|
وڏا فرق ڦير |
ڪلھو نھ ھڻ قريب سان |
|
ڀلا آھين ڪير! |
ٿي آڏو ھلين حبيب سان |
|
جو من ۾ اٿئي مير |
پاءُ بھ آھين ڪين ڪي |
|
۽ سڏائين ٿي سير |
ڪڏھن ٿينديءَ ڪين ڪي |
|
شينھڻ منجھان شير |
ڪاڻ ڪڍندا ڪانھ ڪا |
|
دلبر اٿئي دلير |
طالب آھين تن جي |
|
تھ نينھن ۾ ڪر نھ نبير |
پرجھي نھ کڻندينءَ پير |
|
تھ مٿو کپندئي مٽي ۾ |
٣-٩-١٩٥٧ع
راڻو ٻگھيو
*
|
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
--گذريل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
هوم پيج
--
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|