١.

گھنڊڙا بھ ڪئن گھتِن ٿا

ھن جئن نھ دل ڦرن ٿا

سرمو تھ سڀ وجھن ٿا

اک اک جو ڦير آھي

٢.

ڪوڙن جا سر قلم ٿيا

سوري بھ سو چڙھي ويا

ڪنھن جي ڪڍيئين نھ پروا

دلبر دلبر آھي

٣.

ڪانھي مجال ڪنھن کي

ھمسر ٿئي ڪو ان جي

قائم سدائين ڪل تي

پرين جو پير آھي

٤.

سھڻي جا سڀ سلامي

غازي بھ ڪن غلامي

محبوبُ مون مدامي

شيرن جو شير آھي

٥.

واعظ ھجي يا زاھد

عارف ھجي يا عابد

فائق ھجي يا فاسد

ڪنھن ڏي نھ غير آھي

٦.

من ۾ رڳي محبّت

جي جي اِھا جبلت

منجھھ عشق واري ملت

ويري، نھ وير آھي

٧.

ھڪ جي طلب آ دل کي

ڪنھن کي مڃان نھ ان ري

ھڪ کان سوا نھ ٻي ڏي

ڪو اير ڀير آھي

٨.

مولا جو آھيان طالب

جو ڪل تي ئي غالب

پر قرب ساڻ قالب

مورھئون نھ مير آھي

ٿل:

ڪئن نھ بي دردن جون دليون درد سان دلبر ڌڪيون!

رمز وارن سان رکيائين پرت مان ڳالھيون پڪيون

١.

عشق مان جن عاشقن دل جان دلبر کي ڏني

پو رکيون تن سورھن سان يار يارانيون يڪيون

٢.

مون بھ ان جي ئي پناري پاڻ کي آھي ڇڏيو

ڪئين اگھاڙيون، عيبداريون، پانڌ ڏئي ڍولڻ ڍڪيون

٣.

دردمندي دل کي بس ديدار جي گھرجي دوا

ڇا ڪندا ھن برھھ جي بيمار کي ڦيڻا، ڦڪيون!

٤.

رحمة اللعالمين ٿيندو مسافر جي مدد

لطف سان لاشڪ اڪاريندو اچي لالڻ لڪيون

٥.

طالب مولا کي آھي پنھنجي قادر جو قسم

سج ۽ چنڊ جون روشنايون منھنجي جانب کان جھڪيون

ٿل:

دردمندن جون دليون ڦيرا ڏئي دلبر ڦٽيون

يار لئي در در ڏٺا مون گھوٽ ڪئين گھمندي گھٽيون

١.

جن وڏائي ڪئي انھن جو سر اچي اتِ خم ٿيو

ڪئين دليرن جون دليون شھباز ٿي، جانب جھٽيون

٢.

ھي خبر ٿئي، ٿي ويو سر ساھھ جو سودو ھتي!

وڃ وري واعظ! ڀلا محبوب جو در ُ ڪئن مٽيون!

٣.

سر نھ کڻبو يار جي قدمن مٿان تيتر ڪڏھن

در گذر جيتر نھ ھو منھنجون ڪندو کاريون، کٽيون

٤.

مون اکيون ان لاءِ اوتارا اميدن ۾ ڪيون

ھئن حياتي جا اي يارو! ڏينھڙا ويٺا ڪٽيون

٥.

طالب المولا ٻڌي ھٿڙا ڪري ٿو عرض ھي

اچ تھ گڏجي ير! جدائي جون کڻي پاڙون پٽيون

ٿل:

تنھنجون زوراور سڄڻ! اھڙيون اجھل آھن اکيون

عشق جي ميدان ۾ ايندي اچي ٻيئي ٻکيون

١.

مئي محبّت مان رڳو سرڪيون ئي ساقي! ٿو ڏئين

مست ٿيون سي سڀ دليون جن چاھھ مان چاٽيون چکيون

٢.

طالب ۽ مطلوب جي وچ جيڪي رمزون ٿيون رھن

ڪين ڪي سي عشق واريون لوڪ ھي ڳالھيون لکيون

٣.

ترڪ دنيا کي ڏئي جن ڪئي فقيري اختيار

تن جا ٻيڙا پار ٿيا جن ڪن اھي رمزون رکيون

٤.

طالب المولا ھجي ھڪڙي تھ ان جي ڏيان خبر

عشق واري نانگ ڪاريھل ڪئين دلڙيون ڪکيون

ٿل:

محبوب مٺا! کل نيڻ کڻي

وھواه وئين تون دل کي وڻي

ٿل:

منھنجا رسڻا پرين، منھنجا رسڻا پرين!

شل سلامت ھجين منھنجا رسڻا پرين!

١.

تنھنجا جور جفا، منھنجي مھر وفا

ڄاڻي ھڪڙو خدا، منھنجا دلبر مٺا!

٢.

منھنجا پيارا سڄڻ، جي جا جيارا سڄڻ!

حال وارا سڄڻ، دل جا دارا سڄڻ!

٣.

يار! تون اچ وري، دلڙي دردن ڀري

تنھنجي ڪئن وئي سري! ڪر ڪا اڄ دلبري

٤.

ڪرڪا نرمل! نظر، لھج منھنجي خبر

نينھن ۾ نازور! ڏس نھ ڪس ۽ ڪثر

ٿل:

مٺڙا! تون نھ وسارج

جڳ جي وساريو تھ ڇا ٿيو!

١.

روز ازل جي ٻول ٻڌاسون

سي تھ پيارل! پارج

٢.

محب! ملڻ کان ماڻا ڪرين ٿو

نيڻ کڻي تھ نھارج

٣.

لوڪ ڀلي ڏي مھڻا طعنا

پر نھ مٺا! تون مارج

٤.

ٻاجھھ پوئي من سھڻل سائين!

دلڙي منھنجي ڌتارج

٥.

ياد سڄڻ! تون ھردم آھين

مون کي بھ سھڻا! سارج

٦.

پازي پنھنجو پنھنجي در تان

پھرئين پور اڪارج

٧.

سيد سھڻا! طالب مولا

دلبر! ڪين ڌڪارج

ٿل:

او منھنجي پيار وارا!

او منھنجي پيار وارا!

١.

مون ڏي سڄڻ! نھاريئي

پھرين نظر سان ماريئي

ڄڻ مئي جو جام پياريئي

اول پري بھاريئي

ڳڻتين ۾ خوب ڳاريئي

پو دل اندر وھاريئي

۽ قرب ۾ قراريئي

سھڻا سڄڻ سچارا!

٢.

تو تي نظر جا پيئي

دلڙي ھٿن مان ويئي

گذري ويا ڏينھن ڪيئي

چاھيم تھ پاڻ نيئي

توکي اچان مان ڏيئي

ڳالھيون ڳڻيم سڀيئي!

پوريون ٿيون مڙيئي

محبوب من موچارا!

٣.

اي دل جا يار جاني!

منٺار ماه ثاني!

دل درد ڪئي ديواني

ھي نينھن جي نشاني

ڪئي قرب ڪامراني!

ورتيئي جا ميھماني

ڪر ڪين بدگماني

منھنجي اکن جا تارا!

٤.

سھڻا! ھجين سلامت

تنھنجي ڪيم اطاعت

ٿيو عشق ئي عبادت

ھي قرب جي ڪرامت

محڪم رھي محبّت

جا تو ڪئي عنايت

سو تنھنجو شان شوڪت

اي جاني جي جيارا!

٥.

اڄ يار عيد آھي

ڏاڍي سعيد آھي

محبّت مزيد آھي

شوقئون شديد آھي

حاصل ٿي ديد آھي

ھڪ خوش نويد آھي

قربي ڪليد آھي

طالب جي دل جا دارا!

ٿل:

ياري جي مون کي يار!

توسان دعوا ناھي

دعوا ناھي

عاجزي آھي

١.

حاڪم سائين! تنھنجي در تي

مون جھڙا تھ ھزار

٢.

منھنجون ڪچايون مور نھ ڏسجان

محب، مٺا، منٺار!

٣.

عرض ھي اھي ڍول! ڍڪج تون

منھنجا عيب اپار

٤.

دمدم منھنجي من جي محبّت

ماڻين شل مھندار!

٥.

طالب مولا ڏي تون ھر ھر

نرمل! ڪر ڪا نھار