|
|
سيڪشن؛ سيڪشن |
ڪتاب: عجيب طلسم |
باب:
1 |
صفحو : 18 |
|
[30]
سان سدائين سھڻا
چريا ھيئن چون |
|
تھ سان نھ سوگو ڪن |
جي سانن سوگو ڇڏيون |
|
تھ سان ڪيئن سڏجن! |
اچو ھر ڪنھن ويل ۾ |
|
ولر منجھھ وھن |
ھر ھر ھرڪنھن ئي منجھان |
|
پنھنجو سڳنڌ سنگھن |
ھو ويھي وٿاڻن ۾ |
|
سڀڪي ٿا سمجھن |
طالب مولا مستي جي |
|
مڻ مٿي ۾ اٿن |
ٻيو سان اچي ڪو ٻاھران |
|
تھ صفا ڪين سھن |
مٿو ڏيو مرن |
|
يا جھوريو ڪڍنس جوءِ مان |
|
* |
|
سانن کي ساڃاه جا |
|
مٿي ۾ ڪئين مڻ |
ھردم ھنن اڳيان |
|
ڌڻن سندا ڌڻ |
ھڪ ھڪ توڏيءَ، جي اٿن |
|
تانگھھ، طلب ۽ تڻ |
طالب مولا تن کي |
|
ڳجھي اندر ۾ ڳڻ |
وٿاڻن جا وڻ |
|
ڪڏھن وسارن ڪين ڪي |
|
* |
|
سان سڃاڻن پنھنجون |
|
پري نھ ڪي پھرن |
وڃي ٻي وٿاڻ تي |
|
ڪڏھن ڪين وھن |
جھاڳي پنھنجي جوءِ کي |
|
سمن تي سھڙن |
اڳيان ڪري انھن کي |
|
پٺ ۾ سندن پرن |
ھجي مھاڙ مڙن ۾ |
|
تھ بھ پنھنجن ڪين پڇن |
سائو سائو ڪن ٿا |
|
سدائين سڀن |
ڌاران ڌرارن |
|
طالب ڪنھن جا ڪين ٿيا |
|
* |
|
سوگ نھ ڪن ٻيا ساه ڀريا |
|
سان ئي سوگارا |
جي وڃي ڪا وڙواند ٿي |
|
ھڻن ڦريو ڦونگھارا |
واريو آڻين ولر ۾ |
|
ڀِريو ڀٽارا |
باس نھ وڻين بَد جي |
|
ڀڃن ٽاڙھيون ڏيو ٽارا |
جھڙا لھوارا |
|
تھڙا اوڀارا |
طالب چوي تن جا |
|
مٿا موچارا |
ميا متارا |
|
جالين پنھنجي جوءِ ۾ |
|
* |
|
سانن سائي آھھ |
|
جا ڪنھن نھ پاري پر |
بلڪل ڀتارن جي |
|
ڪڏھن نھ ڇڏين ڀر |
جتي ڪڻڪا ڪنڍن جا |
|
اتي وريو ڪن ور |
وھن ڪين ڪپر |
|
جھاڳيو اچن اجھاڳ کي |
|
* |
|
سان سدائين سھڻا |
|
چڱا چؤکا، چال |
وڃن تھ ٻي ڪنھن جوءِ تي |
|
سالن سندا سال |
رکن سدائين روح ۾ |
|
محبّت پنھنجي مال |
جھنگ چرن ٿا جال |
|
پر وڃن ٻي نھ وٿاڻ تي |
|
* |
|
جيڏي ساڃاه سانن کي |
|
تيڏي جي ماڻھن |
تھ جنگ جھيڙو نھ ٿئي |
|
واٽان ڪين وڃن |
ويھي پنھنجي وڳر ۾ |
|
سدا سک سمھن |
ولر واريو پانھنجا |
|
سدا ساوڻ ڪن |
سدائين صديقي چوي |
|
موجن منجھھ مچن |
ھميشه ھجن |
|
سڀئين پرئين سنرا |
|
* |
|
سان نھ سھي ويڻ |
|
ڪاڻ نھ ڪڍي ڪنھن جي |
سختي سھي ڪانھ ڪا |
|
محبّت سان ٿئي ميڻ |
تھ بھ سڃاڻي ماءُ ۽ ڀيڻ |
|
مچِي جڏھن مست ٿئي |
|
* |
|
سانن جھل نھ پل |
|
چرن ڀلي چاه مان |
ڪن ٿا اھي قرب ۾ |
|
سڪي، سائي کل |
وھن جنھن وٿاڻ تي |
|
تھ ڀِريو ڪن سي ڀل |
جن ۾ ھوندي ال |
|
سي ورائيندو واٽ تان |
|
* |
|
سوگون سان نھ ڪن |
|
تھ وڙ ئي وڃن وڃائجي |
حضورن ۾ ھزارين |
|
ھوند اچي الون پون |
وڙن وجھن واريون |
|
مورڳو ڪين ملن |
ڦنڊيون ڦرن ڦرن تي |
|
ڍڪيون ڪونھ ڍڪن |
کڙي وڃن کڙڪ تي |
|
ڀِلون ڪين ڀِڄِن |
ڏڌ، مکڻ ۽ کير مان |
|
برڪتون ڀڄِن |
ڀينگ ٿئي ڀاڻن تي |
|
ڪنڍيون نھ ڪڻڪن |
ڀاڳيا ٺلھيون ڀاڻ تي |
|
ويٺا وايون ڪن |
جي ڪن ٿا مست مھي سان |
|
تن کي بکون ڀڃن |
سچ ٿو صديقي چوي |
|
ٻلاريون نھ ٻرن |
طالب مولا تڏھين |
|
کرڪيون نھ کڙڪن |
سانڀر ڪين سڄن |
|
بنياد ئي وڃن بدلجي |
٢٩-٨-١٩٦١ع
ڪراچي
*
[31]
عورت ڏنگي پاسري
عورت ڏنگي پاسري |
|
سڌي ڪين ٿئي |
زور ڏجيس ذرڙو |
|
نھ ڀڄي نيٺ پئي |
مر بھ آھي تيغ جيئن |
|
جيڪو زور ڏئي |
تھ ڀڄي نھڙ نئي |
|
طالب مولا تنھن جو |
|
* |
|
عورت ڏنگي پاسري |
|
سڀئي ايئن چون |
پر مرد بھ آھن تيغ جئن |
|
جي سڌا ڪين ٿين |
ھو ڀڄن تھ ٺلھيون ئي ڀڄن |
|
ھي ڀڄن تھ ٻيا بھ ڦٽن |
ھو ڳنڍجن تھ ڳنڍ ٿئي |
|
ھي ٺھن تھ خوب ٺھن |
ھن کي فقط ھٿ سان |
|
پنيون پٽيون ٻڌجن |
ھن کي ڏين آتشون |
|
تڏھين ٿا مڙن |
ھو سڄيون ٿيڻ کان پوءِ پڻ |
|
ڪمزور ئي رھن |
ھي ٺھي وڃن تھ ٺاٺ سان |
|
صدا صفون ڀڃن |
سچ ٿو صديقي چوي |
|
مٽ نھ ڪو مردن |
چڱيون سي چئجن |
|
جي ھٺ نھ ڪن ھنن سان |
|
* |
|
وڏي وٿ وڳر ۾ |
|
عورتون آھين |
ويچاريون ھر ويل ۾ |
|
ٿيون ننڍڙا نپائين |
لوليون ڏيئي لاڏ سان |
|
راتيون وھائين |
تڪليفون سڀ تن لھءِ |
|
چشمن تي چائين |
ننڍڙا وڏا ڪرڻ ۾ |
|
ورھھ وڃائين |
بديون بخشائين |
|
مائون پنھنجي مھر سان |
|
* |
|
ڪن جي محبّت مرد سان |
|
تھ روئي ريجھائين |
سچيون ٿين صحبت ۾ |
|
تھ ناتا نڀائين |
ڪن جي وفا ور سان |
|
تھ پاند ڳچيءَ پائين |
پنھنجو ڪن پِرين کي |
|
تھ وري نھ وڃائين |
قرب واري جو قلبَ سان |
|
چاڪر چوائين |
جي خودي کي کائين |
|
تھ مٽ نھ سندن ڪو ٻيو |
|
* |
|
اعتراف آھي انھن جو |
|
ٿيون محبّت ملھائين |
ڪاھي پون ڪلفت ۾ |
|
تھ ٻيڻيون ٻڌائين |
ڪاوڙجن ڪنھن مھل جي |
|
تھ سڀ سر سڻائين |
اچن پنھنجي پر تي |
|
تھ ناٿ بھ نچائين |
سچيون ٿين سڪ ۾ |
|
تھ ڪنڌ بھ ڪپائين |
مرد سندن محتاج ٿين |
|
جي ٻيھر ٻاڏائين |
افسوس ٿيندو، جيڪڏھن |
|
رڳو حجتون ھلائين |
ڳرھاٽيون ڳنڍڻ لاءِ |
|
جي پيار منجھان پائين |
۽ پلپل گھڻا پيار ڏئي |
|
ٿي محڪم مڃائين |
تھ مست گھڻي ئي مرد ٿي |
|
ڳڻ سندن ڳائين |
طالب مولا طلب ۾ |
|
شل قرب ڪمائين |
لئون سچي لائين |
|
سدا ھجن سھاڳڻيون |
٣٠-٨-١٩٦١ع
ڪراچي
*
[32]
ڪتو ڪتو نھ چئو
ڪتو ڪتو نھ چئو |
|
ڪتي وڏو ڪار |
ڌڻي ڌاران ڪڏھين |
|
ڪري ڪونھ قرار |
بک ڏک ڏسي ڪين ڪي |
|
سدائين سچار |
طالب مولا تھدليئون |
|
ھميشه ھشيار |
پھرو ڏي پرت مان |
|
جاڳڻ سان ٿس جار |
پنھنجن ساڻ پيار |
|
ڀونڪي بيگانن تي |
٤-٦-١٩٦٤ع
راولپنڊي
*
ڪتو ڪتو نھ چئو |
|
ٿو ڄاڻ وڏي ڄاڻي |
سدا حاضر حڪم تي |
|
ڏي مٿو مانڌاڻي |
پادر پنھنجن جا جھلي |
|
پاڻ نھ ات آڻي |
ماڻھن وانگر مورھئون |
|
وري نھ وراڻي |
جي ڇِتو ٿي پوي |
|
تھ بھ ڌڻي سڃاڻي |
طالب مولا تنھن کي |
|
ويٺو واکاڻي |
ھو تيڏاھن ئي تاڻي |
|
جيڏھن مالڪ موڪلي |
٤-٦-١٩٦٤ع
راولپنڊي
*
ڪتو ڪتو نھ چئو |
|
ٿو ڄاڻي وڏي ڄاڻ |
بلڪل وڙھي بَڇ تي |
|
مٿو ڏي مانڌاڻ |
ڀونڪيو بيگانن سان |
|
ڪري ڇنڊ ۽ ڇاڻ |
مري مالڪ اڳيان |
|
پٺ نھ ڏي ھو پاڻ |
آدمن اھڃاڻ |
|
طالب مولا تنھن ۾ |
٤-٦-١٩٦٤ع
راولپنڊي
*
ڪتو ڪتو نھ چئو |
|
ڪتي وڏو ڪم |
نمڪ ملھائي نياز سان |
|
ڏئي ھڏ ۽ چم |
ھڻي ڪونھ ڌڻي وٽ |
|
دعوا وارو دم |
طالب مولا تنھن تي |
|
ڪو ڪري ڪونھ ڪرم |
تھ بھ ھڪل سان ھڪدم |
|
ھليو اچي ھيج مان |
٤-٦-١٩٦٤ع
راولپنڊي
*
ڪتو ڪتو نھ چئو |
|
ڪتي وڏي ڪار |
عادتون انھي جون |
|
آدمن آچار |
ويتر وفادار سان |
|
دلبري ئي ڌار |
طالب مولا تنھن کي |
|
پيار ڏئي تون پار |
مري مالڪ اڳيان |
|
پٺ نھ ڏي پيڪار |
گندو نھ ڏئي گار |
|
جي مالڪ ھڻيس موچڙا |
٤-٦-١٩٦٤ع
ڪوه مري
*
ڪتو ڪتو نھ چئو |
|
ڪتي ڪم وڏا |
ماني مليس ڪين ڪي |
|
تھ بھ ھيجئون کائي ھڏا |
پاليل، پرايا ڪڏھين |
|
تڪي ڪين تڏا |
محبّت مالڪ سان رکي |
|
لوچي ڪونھ لڏا |
ڦريو ڪري ڦڏا |
|
بلڪل بيگانن سان |
٤-٦-١٩٦٤ع
ڪوه مري
*
ڪتو وڃي ڪين ڪي |
|
پري پلڪ پھر |
ماڻھن وانگر مورڳو |
|
مٽي نھ ڌڻي در |
ماني مليس ڪانھ ڪا |
|
تھ پٽي اچي پر |
محڪم مالڪن جو |
|
سھي ڏوٺ ڏمر |
محبّت جو محتاج سو |
|
گھري ڪونھ گھر |
حڪم تي حاضر |
|
طالب چوي تھدليئون |
٤-٦-١٩٦٤ع
ڪوه مري
*
ڪتو وڃي ڪين ڪي |
|
پري پھر پلڪ |
ڪڇي پڇي نھ ڪڏھين |
|
جي ڌڻي ھڻيس ڌڪ |
بلڪل بيگانن کي |
|
چنبڙيو ھڻي چڪ |
محبّت ئي مرڪ |
|
طالب مولا تنھن جو |
٤-٦-١٩٦٤ع
ڪوه مري
*
سالڪ ھيئن چون |
|
”تھ ڪتو ويري ڪڙم جو“ |
جي نھارين نرتِ مان |
|
تھ عجب رنگ ڏسن |
تھ ماڻھو ماڻھن سان وڙھيو |
|
ٿا وڏا چڪ وجھن |
ڪتا بھ وڙھن ڪين ڪي |
|
جيئن ٿا ھو وڙھن |
پٽيو ماس پاڻ ۾ |
|
ننگئون ٿا نڪرن |
”الدنيا جِيفة“ تي |
|
عمل خوب اٿن |
سله رحمي کي سدا |
|
وساريو وھن |
ڪتا وڙھيو ۽ وريو |
|
پيا گڏ ھلن |
ھي رسيو مٿئين مقام تي |
|
تڪبّر ۾ تِرڪن |
ظالم زبردستيون |
|
ڪن مٿي مسڪينن |
حاڪم ھيڪاري ٿين |
|
تھ سچ نھ ڪڏھن سنڀرن |
طالب مولا تن کي |
|
جي چڱايون چئجن |
تھ ٻوڙا ٿيو ٻڌن |
|
ھيڪاري ھدايتون |
٥-٦-١٩٦٤ع
ڪوه مري
*
ڪتو ماڻھو نھ ٿئي |
|
پر ماڻھو ٿئي ڪتو |
اٿي ھرگز ڪين ڪي |
|
ٿي غافل سنجھي ستو |
طالب چوي طلب ۾ |
|
ٿي محبّتي متو |
تھ مٽ ماڻھوءَ جو نھ ٿئي |
|
جي رنگ ۾ خوب رتو |
رکي کوٽ اندر ۾ |
|
تھ پوي ڪونھ پتو |
کائي ڌر ڌڻي کي |
|
جي پوي ٿي ڇِتو |
گوئي ڪري گتو |
|
تھ گپ مان نڪري ڪين ڪي |
٢-٨-١٩٦٤ع
اسلام آباد
*
[33]
مٿو کپندئي مٽي ۾
مھمايل! مجاز جي |
|
لڳيئي ڪانھ لغار |
نرمل وجھئي ھا نڪ ۾ |
|
محبّت جي مھار |
تھ ھوند نھ رکين ھا ھيتري |
|
محبِتن ميار |
پڙھي پروڙيئي ڪين ڪي |
|
ويئي عمر اپار |
دک پھچايئي دلين کي |
|
بحث ڪري بيڪار |
”لباس المؤمنين قلوب الکافرين“ |
|
بڇڙو ٿين بدڪار |
ٿو ڀلائين خلق خدا جي |
|
نالائق نيڪار |
طالب چوي تڪرار |
|
ٿو ڪرين سڀ طمع تي |
٢٧-٤-١٩٦١ع
ھالا
*
تنھنجي سڀ طمع تي |
|
نيت آھي نادان |
ڪرين رڳو ڪوڙ تون |
|
ھلڪو ٿي حيوان |
مومن جھڙو منھن ۾ |
|
بلڪل بي ايمان |
اندر اونداھون اٿئي |
|
منجھايئي مسلمان |
ظالم ذري ذر تي |
|
مڙيو اچين مروان |
لافون ھڻين لوڪ ۾ |
|
ظاھر ساڻ زبان |
مٿو کپندئي مٽي ۾ |
|
شر پسند شيطان |
مولا نھ ڏيندئي مان |
|
ڪنڌ نھ کڻندين ڪڏھين |
٢٨-٤-١٩٦١ع
ھالا
*
مھمايل! منجھين پوين |
|
منجھھ من جي مونجھاري |
ڪنڌ کڻين ڪين ڪي |
|
منھين موچاري |
پوئي ڳٽ ڳچي ۾ |
|
وجھئي مجازي ماري |
پرائي پچار کي |
|
شل ويھين وساري! |
وري اچين واٽ تي |
|
پر ڇاڻي ٻھاري |
ساري سنڀاري |
|
ڪو بدلو وٺئي بره جو |
٢٨-٤-١٩٦١ع
ھالا
*
متو آھين مڇ جان |
|
مھمايل! مٿير |
پيو ھٿ ھلائيين |
|
پختا نھ اٿئي پير |
رنگ ڪريو رات جو |
|
سجدا ڪرين سوير |
تو ۾ ڏھاڙي ڏينھن جو |
|
ڏسجن ٿا ڏھھ ڦير |
محبّت رکين مال جي |
|
مولا کان منھن ڦير |
اھڙا ڪئين انڌير |
|
ڪرين ٿو ڪلتار سان |
٢٨-٤-١٩٦١ع
ھالا
*
ڪرين ٿو ڪلتار سان |
|
ٺڳين وارا ٺاھھ |
آذر سندءِ امام ٿيو |
|
ويئي رسولي راھھ |
پاڻ نھ ڏٺئي پانھنجو |
|
پر بيٺو ڪرين باھھ |
پڇتائين ھوند پاڻ لاءِ |
|
اٿئي ٻين جي لاءِ ٻاھھ |
سٺي اچئي ساھھ |
|
جي موچڙو لڳئي منھن ۾ |
٢٨-٤-١٩٦١ع
ھالا
*
ڪيو خدا خراب |
|
مھمايل مڇ کي |
واري وٺندس وير ۾ |
|
الله سائين آب |
ڏٺو ٿيندو ڏيھھ ۾ |
|
کڄندس نيٺ نقاب |
طالب سندو تاب |
|
سھي سگھندو ڪين ڪي |
٣-٥-١٩٦١ع
ھالا
*
|
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
--گذريل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
هوم پيج
-
-
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|