|
|
سيڪشن؛ سيڪشن |
ڪتاب: عجيب طلسم |
باب:
1 |
صفحو : 10 |
|
رھاڻيون راھونڊ ۾
رات رھي راھونڊ ۾ |
|
ڪئيسون روح رھاڻ |
ويراڳي ورونھن لئي |
|
ڀري آيا ڀاڻ |
سوا سوز فراق جي |
|
ڪڍيئون نھ ڪنھنجي ڪاڻ |
طالب مولا طلب ۾ |
|
ڪيئون وٽ وراڻ |
الله اھي آڻ |
|
وري منھنجي وطن تي |
٢٧-١١-١٩٥٥ع
پکاشريف- ھالا
*
وري شال وطن ۾ |
|
سي آديسي اچن |
رنگ لڳي راھونڊ ۾ |
|
محبّت مچ مچن |
طالب مولا مرد سي |
|
ڏسي اکيون ٺرن |
واحد! مان ورن |
|
رمي اھي راھونڊ ڏي |
٢٧-١١-١٩٥٥ع
پکاشريف- ھالا
*
محبّت جا ميلا |
|
رات ھئا راھونڊ ۾ |
پسي رمز رندن جي |
|
روح ڏنا ريلا |
وھائيون ورھھ ۾ |
|
وھواھھ سڀ ويلا |
اچن البيلا |
|
رمي اھي راھونڊ ڏي |
٢٧-١١-١٩٥٥ع
پکاشريف – ھالا
*
ويراڳن جي ورونھھ کي |
|
ساھھ سندم ساري |
واحد! وٽم شل اچن |
|
واڳڙيون واري |
ويا گوندر گذاري |
|
رات رھي راھونڊ ۾ |
٢٧-١١-١٩٥٥ع
پکا شريف – ھالا
*
”رمي ھل راھونڊ ڏي“ |
|
جت وحدت جي واکاڻ |
پياسي ات پين ٿا |
|
محبّت ڀريا ماڻ |
وحد جي ويساه سان |
|
ٿو ملي پيارو پاڻ |
طالب مولا طلب جا |
|
اھي اٿئي اھڃاڻ |
نينھن سندا نياڻ |
|
ٿا وھن واري وچ ۾ |
٢٧-١١-١٩٥٥ع
پکاشريف – ھالا
*
”رمي ھل راھونڊ ڏي“ |
|
جت جوڳن ڪيو جوڳ |
ويھي وڃائيو واري ۾ |
|
رڳن سندو روڳ |
ڀوڳن ڪارڻ ڀوڳ |
|
ھو طالب مولا مرد ٿيا |
٢٧-١١-١٩٥٥ع
پکاشريف – ھالا
*
رند رھن راھونڊ ۾ |
|
جوڳي ٿيو جنگ |
لڪيو ٻڌن لوڪ کان |
|
لالائي جا لنگ |
دنگن مٿي دنگ |
|
پين شوق شراب جا |
٢٧-١١-١٩٥٥ع
پکاشريف – ھالا
*
رضا واري رمز ۾ |
|
رند رھن راضي |
محبّت واري مام سان |
|
قلب ڪيئون قاضي |
قبل نھ ماضي |
|
ھردم آھن حال ۾ |
١٦-٩-١٩٥٥ع
حيدرآباد
*
رندن پنھنجي رمز ۾ |
|
حاصل ڪيو حال |
ميڙيائون محبوب لاءِ |
|
محبّت سندو مال |
”لباس الڪافرين قلوب المؤمنين“ |
|
اھو اٿن احوال |
طالب مولا مرد ٿي |
|
ڪن قرب منجھھ ڪمال |
جلال ۽ جمال |
|
اوري ڇڏي اڳي ويا |
١٦-٩-١٩٥٥ع
حيدرآباد
*
رند ڪن ٿا رمز ۾ |
|
گوندر منجھان گذر |
دم جو کڻن در |
|
طالب مولا مرد ٿيا |
١٦-٩-١٩٥٥ع
حيدرآباد
*
رندن جي رمز جو |
|
رندن کي ئي راز |
ويٺي پنھنجي وجود ۾ |
|
پري ڪن پرواز |
”لباس الڪافرين قلوب المؤمنين“ |
|
غازي رکن غماز |
طالب مولا مرد سي |
|
نرمل منجھھ نياز |
سڀ وڃائي ساز |
|
رھن ٿا راھونڊ ۾ |
١٦-٩-١٩٥٥ع
حيدرآباد
*
[13]
گونگيون گوءِ کٽي ويون
اکن کي آئون |
|
روڪيان جيئن رئڻ کان |
تيئن تيئن تنھنجي تات ۾ |
|
رھي رنائون |
مٺن ماٺ نھ اچڻي |
|
جو پرين پڇيائون |
طالب مولا طلب ۾ |
|
سھڻو سوجھيائون |
ھنجون ھاريائون |
|
سڄڻ ساريندي گھڻو |
٢٣-٩-١٩٥٨ع
حيدرآباد
*
اکن جي اداس ۾ |
|
ڏاڍو ڏک ٿيوم |
آين آب عجيب لاءِ |
|
تڏھن پتو پيوم |
ريٽن کي روڪڻ جو |
|
وڏو وس ڪيوم |
طالب مولا تن کي |
|
پلوءُ پاند وڌوم |
چرين کي چيوم |
|
تھ بھ رھيون ڪين رئڻ کان |
٢٣-٩-١٩٥٨ع
حيدرآباد
*
تِتي چيم تن کي |
|
تھ مٺيون ماٺ ڪريو |
طالب چوي طلب ۾ |
|
چوندو سڀ چريو |
ھدايت حبيب جي |
|
ڪي ڪجھھ ڪن ڪريو |
وريو ڪي وريو |
|
اجھو واءُ وصال جو |
٢٣-٩-١٩٥٨ع
حيدرآباد
*
چيائون تھ چريو نھ ٿي |
|
ھي ھنجون مر ھون |
ڳوڙھا ڳڙيو ڳلن تان |
|
پرينءَ جي لھءِ پون |
دردن واري داغ کي |
|
ڌويو پيا ڌون |
محبوب ڀلي محبّت مان |
|
چون جيڪي چون |
رويو پيا رون |
|
طالب آزار اندر جا |
٢٣-٩-١٩٥٨ع
حيدرآباد
*
وري وراڻيو واھھ جو |
|
عجب اکڙين |
روئي چيائون رمز سان |
|
تھ مٺن محبوبن |
اکيون آليون ڇو ڪيون |
|
ڪالھھ قريبن؟ |
طالب مولا تڏھين |
|
ٿا وھيو لڙڪ وڃن |
جي ٿا محب ملن |
|
تھ رئڻ ويندو روڪجي |
٢٣-٩-١٩٥٨ع
حيدرآباد
*
وري ويھي تن سان |
|
حيلا ڪيم ھزار |
آھن منھنجي بھ اندر ۾ |
|
عشق جا آزار |
ڪڇان ٿو تھ قريب جي |
|
مون تي ٿيندي ميار |
ڪڇو پڇو ڪين ڪي |
|
تھ پوي ڪنھن نھ پچار |
طالب مولا ساڻ ئي |
|
ويھي ڪريو وھنوار |
دلبر نيٺ ديدار |
|
ڪرائيندو قرب سان |
٢٣-٩-١٩٥٨ع
حيدرآباد
*
ان دم ھي اندر مان |
|
نڪتو ٿيو نروار |
تھ طالب مولا تن کي |
|
آھي پرينءَ ساڻ پيار |
اکيون ڪنديون اکن سان |
|
عشق سندو آچار |
ايندن ڪونھ عجيب ري |
|
ڪڏھن ڪوبھ قرار |
ڇڏين تھ ڇيھھ ڪن |
|
سو سندن ئي آزار |
روئي ڀلي تھ رڄ ڪن |
|
سو سندن ئي سينگار |
دلبر دل جو يار |
|
ملندن تھ ماٺ ڪنديون |
٢٣-٩-١٩٥٨ع
حيدرآباد
*
اکيون ايئن چون |
|
تھ پسون روز پرينءَ کي |
ويچاريون وس پانھنجي |
|
اصلئون نھ آھن |
طالب مولا طلب ۾ |
|
رويو روز رئن |
سائين سبب ڪندن |
|
تھ روئڻ ويندن روڪجي |
١١-٨-١٩٥٩ع
حيدرآباد
*
سڄڻ! سارو ڏينھن |
|
رئندي رئندي گذريو |
اکن منجھان مينھن |
|
وسندي وسندي رات ٿي |
١١-٨-١٩٥٩ع
حيدرآباد
*
سڄڻ! ساري رات |
|
رئندي رئندي گذري |
پرھھ ڦٽي پرڀات |
|
تھ بھ اکيون آليون ئي رھيون |
١١-٨-١٩٥٩ع
حيدرآباد
*
روئي روئي رات |
|
وھائي ڪيم ڏينھڙو |
سھڻن سپرين جي |
|
وائي ھيم وات |
ڪنھين ويل نھ وسري |
|
لالڻ سندي لات |
طالب مولا کي ھئي |
|
طلب تنھين جي تات |
اچي ٿي پرڀات |
|
تھ بھ اکيون آليون ئي رھيون |
٢٩-١٠-١٩٥٩ع
حيدرآباد
*
وسيون ٿيون وسن |
|
اکيون اوھيرا ڪريو |
ڪھڙي مجال مينھن کي |
|
جو اينھين ٿي اچن |
طالب مولا طلب ۾ |
|
ٽميو روز ٽمن |
جيڪر محب ملين |
|
تھ بھ رھنديون ڪين رئڻ کان |
٥-٨-١٩٦١ع
حيدرآباد
*
وسي وسي مينھن |
|
سڀئي پٽ پسائيا |
سڪا سڀ ساوا ڪيئين |
|
رھي راتو ڏينھن |
اينھين منھنجي نينھن |
|
اندر کي آباد ڪيو |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
ڇو ٿو ڪرين مينھن |
|
مون سان ريس رئڻ جي! |
طالب مولا سان تھ ڪيا |
|
ناحق وڏا نينھن |
تنھنجا ٻٽي ڏينھن |
|
منھنجي موسم سڀڪا |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
ڇو ٿو ڪرين ريس |
|
مون سان مينھن رئڻ جي! |
طالب مولا سان ڪيا |
|
قربائتي ڪيس |
تنھنجا بھ آھن ڪي ڀلا |
|
جاني جوڙ ۽ جيس؟ |
جنين جي ٻاٻِيس |
|
جھوريو تنھنجي جان کي |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
اکيون ۽ مينھن |
|
ٻئي نھ اکر ھڪڙي |
ھو موسم جو محتاج ٿيو |
|
ھي وسن راتو ڏينھن |
ھن ۾ نرجا نينھن |
|
ھو طالب! وسن وقت تي |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
مينھن تھ طالب وس ۾ |
|
اکيون نھ پنھنجي وس |
ھي بِنھين نھ ڪن بس |
|
ھو وسي ٿو وقت تي |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
مينھن تھ رڳوئي مينھن |
|
پر نينھن نھ آھي ان ۾ |
ھو وسن فقط وقت تي |
|
ھي رئن راتو ڏينھن |
ھي شوق ۾ ٻيئي شينھن |
|
ھو ھوا تي ھليا وڃن |
٢٩-٨-١٩٦١ع
ڪراچي
*
مينھن وسن ٿا مند تي |
|
اکيون روز وسن |
ھو پروس ويچارا ٿيا |
|
ھي وس ۾ ڪين رھن |
ھن جي موسم ھڪڙي |
|
ھي ٽميو ٽميو ٽمن |
ھو رڳو ٻارھين ماه ٿا |
|
سڪا ساوا ڪن |
ھي دمدم ٿيون دلن کي |
|
اڇو آب ڏين |
ھو وسيو نيٺ وڃن |
|
ھي طالب! وڃن ڪين ڪي |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
متان مينھن ڪرين |
|
تون ڪا ريس اکن سان |
ھي وسن ٿيون ھر ويل ۾ |
|
تون ھڪڙي رات وسين |
ھي سڪا ساوا روز ڪن |
|
تون ٻارھين ماه مچين |
مورھئون جي نھ مڃين |
|
تھ بيھي ڏس ڀنن سان |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
مينھن وسي ڇا ڪندو |
|
وسن ڀل تھ اکيون |
جن دلبر جي ديدار جون |
|
چاٽيون روز چکيون |
پري ھوندي بھ پرينءَ سان |
|
ٻيئي پي ٻکيون |
جيڪي ربّ رکيون |
|
سي طالب ڀلي توڙ ڪن |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
جئن ٿي مينھن وسيو |
|
تئن پي اکيون امنڊيون |
اوھيرا ٿي ان ڪيا |
|
تھ ھن پڻ قھر ڪيو |
ھي زوراور زور ۾ |
|
ھو وسي نيٺ ويو |
ھو ويو، ڪونھ وريو |
|
ھي طالب ساڳي تات ۾ |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
ڪٿي مند مينھن جي |
|
ڪٿي اکن آر! |
ھو ورن ٿا وقت تي |
|
ھي طالب مولا تار |
ھي سدا ساوڻ پار |
|
ھو محتاج موسمن جا |
٩-٨-١٩٦١ع
ڪوه مري
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
ويچاريون وسن |
ڪڇن پڇن ڪين ڪي |
|
نھ ڪي ڪجھھ ٻڌن |
سدائين صبر جي |
|
عادت آھھ اکن |
طالب مولا طلب ۾ |
|
گوءِ کٽي گونگن |
تڏھين لڙڪ اگھين |
|
حبيبن ھٿن سان |
٨-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
ڪڇن ۽ نھ پڇن |
ٽمن ٽھڪن ورھھ ۾ |
|
ڪي اندر منجھھ اٿن |
اڪيليون عجيب لھءِ |
|
ڪريو مانڊاڻا مچن |
سدا رھن صبر سان |
|
جو عشق لڳو اکن |
پيغمبراڻي پر کي |
|
پاريو ٿيون پارن |
تڏھن محب تن جي |
|
ونن منجھھ وسن |
طالب مولا طلب جا |
|
ڪيا حج ھنن |
سڪ ۾ کان سڀن |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٠-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
ويٺيون ويچاريون |
رئن رڙن ڪين ڪي |
|
بِرھيل بيماريون |
ايوب جئن اندر ۾ |
|
عشق آزاريون |
طالب مولا تڏھين |
|
ٿيون پِر کي پياريون |
محبّت جون ماريون |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٠-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
ڪن محڪم ماٺ مدام |
بي زبانيون برھھ ۾ |
|
ڪڏھن ڪن نھ ڪلام |
آڻن آب اندر مان |
|
صبح توڙي شام |
حبيب نيٺ ھٿن سان |
|
ڏنن اگھڻ جو انعام |
طالب مولا طلب ۾ |
|
سڄڻ ڪين سلام |
گوليون ھيون گگدام |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٠-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
اٿن ڳجھا ڳاروڙا |
جاني لاءِ جڏن کي |
|
جي ۾ جاکوڙا |
پنھنجي اٿن پاڻ ۾ |
|
ٽمڻ، ٽاڪوڙا |
گونگن مينھن وانگيان |
|
ڪن اڀريو آروڙا |
مٺن ماٺيڻن جا |
|
سڄن نھ ساڪوڙا |
طالب مولا طلب ۾ |
|
ڀنن ڀانڃوڙا |
گھوڙا ڙي گھوڙا |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٠-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
لڙڪ سوين لاڙي |
سدا رھيون صبر سان |
|
پچار نھ پئي پاڙي |
حبيب ھلي آئيو |
|
ڳوڙھا ڪئين ڳاڙي |
طالب مولا طلب ۾ |
|
سڪ ڇڏين ساڙي |
گھوڙا گھوڙا ڙي |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٠-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
نھ ڪنھن سان سور سلن |
سوين سوز اندر ۾ |
|
رکيو روز وھن |
دانھون درد فراق جون |
|
ڪنھن کي ڪين ڏين |
”الفراق اشد من الموتِ“ جي |
|
سختي خوب سھن |
”الھجر قطعة من النار“ جي |
|
رمزن منجھھ رھن |
عشق واري آڳ ۾ |
|
پچيو ٿيون پچن |
سڄڻ انھن جي سامھون |
|
جھڪيو ٿا جھڪن |
طالب مولا طلب مان |
|
حبيب ھليو اچن |
ڳالھيون تن جي ڳڻن جون |
|
مڃيون محبوبن |
شابس تن سچن |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٠-٨-١٩٦١ع
راولپنڊي
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
نھ ڪي ڪنھن کي چون |
ڦٽيون، ڦٽ فراق جا |
|
دمدم اندر ڌون |
بي وصاليون برھھ ۾ |
|
ھونھنئين ھئن ٿيون ھون |
اچي ٻولي ان جي |
|
تھ سور ويھي سمجھون |
طالب طلبن واريون |
|
پيرين اچيو پون |
رويو رويو رون |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٦-٨-١٩٦١ع
ھالا
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
لڙڪ سوين لاڙين |
ويٺيون پنھنجي پر ۾ |
|
پرت کي پاڙين |
سڪا ساڙي سڀڪو |
|
ھي ساوا ٿيون ساڙين |
قدم پياري پرينءَ جا |
|
عاجزيون آڙين |
طالب مولا طلب ۾ |
|
ور ور ولاڙين |
نينھن اندر ناڙين |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٦-٨-١٩٦١ع
ھالا
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
نمي ناز وڃائيين |
چوان روز چريون نھ ٿيو |
|
پر مٺيون نٿيون مڃن |
ستيون سمجھن ڪين ڪي |
|
ڌارا اشارن |
خبر ناھھ اندر ۾ |
|
ڇا ارادا اٿن |
ڪھي وجھن نھ ڪنھن کي |
|
جو صبر ڪيو ستن |
مظلومن کان مورھئون |
|
ٿا منھنجا ڏوھھ ڏڪن |
طالب طلبن واريون |
|
شل راضي روز رھن |
مولا مدد ٿين |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٦-٨-١٩٦١ع
ھالا
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
ھي صابرين سڙيون |
اچي ڪٿي اوچتو |
|
عاشق ٿي اڙيون |
پنھنجي اٿن پاڻ ۾ |
|
دردن جون ڌڙيون |
رويو رويو رمز سان |
|
گذارين گھڙيون |
متان مورھئون مون مٿي |
|
ڪن نھ ڪاوڙيون |
ٿو طالب ڊڄان تن کان |
|
جو لالڻ ساڻ لڙيون |
ريھون ڪن نھ رڙيون |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٦-٨-١٩٦١ع
ھالا
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
ٿيون سڄڻ سنڀارين |
مڙن نٿيون منٿ تي |
|
ھنجھون ٿيون ھارين |
ڪرڙيون نھاري قھر مان |
|
ڏيل ٿيون ڏارين |
الله بھ ٻڌي ان جي |
|
جي گوندر گذارين |
طالب ڊڄان ٿو تن کان |
|
تھ مون کي نھ مارين! |
پاڻ، ڳڙيو ڳارين |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٦-٨-١٩٦١ع
ھالا
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
ھجن سلامت |
مستانن سان مورڳو |
|
نھ ھلائبي حجّت |
ويچارن کي ورھھ ۾ |
|
درد جي دقت |
چرن کي نھ چوربو |
|
ھي البيليون البت |
ھردم ڏبن حاضري |
|
ماريون ھي محبّت |
سڪ جي صديقي چوي |
|
سرين سعادت |
ھمدردي ڪبي ھنن سان |
|
خاصي ٻي خدمت |
ھيڏي جن سان حبيب ڪئي |
|
تن سان مور ڪبي مروت |
طالب چوي طلب ۾ |
|
اٿن محڪم محويت |
نرمل جي نسبت |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
١٦-٨-١٩٦١ع
ھالا
*
پچن پڄرن پاڻ ۾ |
|
نھ ڪنھن سان سور سلين |
سختيون سورن جون سدا |
|
جاني ڪاڻ جھلين |
ڪنھن کي قلق قلب جو |
|
ڏاھيون ڪين ڏسين |
ڪامليون، قريشي چوي |
|
سھما ڪنھن نھ سڃين |
طالب، فقط طلب ۾ |
|
محبن کي مڃين |
ڏوراپا نھ ڏين |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
٢٤-٨-١٩٦١ع
ھالا
*
پچي پڄري پاڻ ۾ |
|
ڪيئون مانڊاڻا مچي |
اٺيون اوھيرا ڪري |
|
عاشق تي اچي |
ڪيئون ڪانھ قريب سان |
|
ڪڏھن ڪابھ ڪچي |
طالب مولا طلب ۾ |
|
ٿيون ريٽيون ٻئي رچي |
سچي ڙي سچي |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
٢٨-٨-١٩٦١ع
ڪراچي
*
پچي پڄري پاڻ ۾ |
|
ٿيون خودي ۾ خاموش |
آخر آيو انھن ۾ |
|
جذبو ۽ ٻيو جوش |
مست محبّت ۾ ٿيون |
|
ٻيئي ڄڻ مي نوش |
طالب مولا طلب ۾ |
|
ھڪٻئي سان ھمدوش |
ٿي پنھنجو پردو پوش |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
٢٨-٨-١٩٦١ع
ڪراچي
*
پچي پڄري پاڻ ۾ |
|
پختيون ٿي پيون |
وھن ٿيون ورھھ ۾ |
|
ٿي نياڻ ۽ نيون |
ڪالھھ کان بھ ڪرڙيون |
|
مست آھن ميون |
طالب مولا طلب جي |
|
تئونس آھن تيون |
ٿي صبر منجھھ سيون |
|
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
٢٨-٨-١٩٦١ع
ڪراچي
*
پچي پڄري پاڻ ۾ |
|
ڪن ريجھي رھاڻيون |
اٿن اندر عجيب جون |
|
عجيبُ آکاڻيون |
ستِن ستر جھليو |
|
اٿن گھورن ۾ گھاڻيون |
منجھن ئي موجود ٿيا |
|
گز ۽ ڪماڻيون |
پر ڪيون آھن قريب جي |
|
ورھھ ويڳاڻيون |
تڏھن رھن ٿيون طلب ۾ |
|
ھي نرمل نماڻيون |
رئندي رئندي تن کي |
|
ڪئين راتيون وھاڻيون |
ھاڻي سانت صبر سان |
|
ٿيون رھن ريڪاڻيون |
پرين پنھنجون نھ ڪيون |
|
تھ بھ حبيبن ھاڻيون |
طالب مولا تن جون |
|
ڪھڙيون ڪھاڻيون! |
ادب ڪريو انھن جو |
|
ھي نينھن جون نياڻيون |
جي ستيون ساماڻيون |
|
سي گونگيون گوءِ کٽي ويون |
٢٨-٨-١٩٦١ع
ڪراچي
*
|
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
--گذريل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
هوم پيج
--
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|