(14) هادي پير حضرت هقاني هِلي

ڇپًر ڇانءَ ڇورن تون وارث ولي

ڪيو مشڪل آسان ڪامل ڪُلي

ڏڏن کي ڏيو ڏاتِ ڀاڄي ڀلي

((16) تون صاحب سخي پير! دولهه درياهه

اوهان در اچي پيس پيو ڏڏ ڏاهه

ڀلو ڀرجھلو تون سخي شهنشاهه!

اَلهه الڳ اُنهي جون مديون ڪر مباح

 (15) توڙي لوهه، قلعي هجي ڪم قدر

اوهان ڏنهن لهن فيض عالم اَپر

ٿئي سون، پارس لڳي لڳهه گر

سچا پير مون تي ڀي تون ڪرم ڪر

 (17) ڪنهن کي ڪنهين جو تڪيو واهه ور

آسائو آهيان پير! تو دوس در

وسيلو نه ڪو مون ڀلا تو ٻگر

ڪو دانهين سندو ٿئي سيگهه سر

(18) پنهنجي واٽ پارس!تون راحم رساءِ

نفس نا سزا هن بَدُو کون بچاءِ

دقت ڏنهن دنيا جي ڇهين کون ڇڏاءِ

سچا پير پنهنجو تون درسن دکاءِ

(19) شب و روز منجھ شوق تنهنجي تمام

اٿم آس تنهنجي اندر دل دوام

سِڪي ساهه تو لئي سدا صبح و شام

پسان پير شل! منهن مبارڪ مدام

(20) جنين مٽ نه مائٽ، ابو نا ادو

اوهان لڙهه لڳو سڀ چڱو ڇا مدو

تنين کي اُجهو آسرو تو سندو

ڪرين ماڙ، تڙ چاڙهه بلڪل بندو

(21) تون اولاد افضل علي مرتضي

جگر گوشه فرزند ’خيرالنسا‘

نسل پاڪ حضرت حسن مجتبي

گل از باغ نوري نبي مصطفي

(22) زاري ضعيفن سندي ڪر قبول

مَ ڇڏ هوت، هيڻو هي ماندو ملول

عاجز آهيان محض جاهل جهول

مريدن مطالب همه ڪر حصول

(23) هوا حرس ۾ عمر ويٺي ويم

جي ڪرڻا نه هاڪم ڪلي سي ڪيم

ڪوڙي نفس ڪافربديون ڏوهه ڏَسيَم

هاڻي آسرو در اوهان جي اٿم

 (24) محي الدين ميران جيلاني جوان

اچي گهوٽ ٿيو اوٽ، گوهر گيان

سِهي سَرو قدرت فياض الزمان

امن عافيت ڏي جشن جاودان

(25) تون مرشد مربي اهڙو اولياء

انڌن کي اکيون ٿيون، سڪاسبز ٿيا

مُوا تو جياريا، جڏا جاءِ ڪيا

بکيا بينوا ڪيا اوهان اغنياء

(26) مون سان ڪرم اهڙو ڪو امداد ٿئي،

ويراني وڃي، اندر آباد ٿئي

دنيا دين ڀي، نيڪ اولاد ٿئي

ٿئي وصال وحد واٽ ارشاد ٿئي

(27) تون سرتاج رحمت ڪرامت ڪلاه

قطب، پير، نوڪر سندا تو سپاهه

تون غوث ثقلين جو بادشاهه

ڪيو ترس تن تي، پيا تو پناهه

(28) زمانو زبون سخت تيره سَني

کنيو قسم ڪوڙا، کائن حق هتي

ظاهر دوستي ڪن ته دل دشمني

اهڙن آدمين کون رکين رب ڌڻي

(29) اوهان کي ڪيم عرض ايمان جو

پهرايو پاڻون ڪو شدو شان جو

ڪيو ڪشف اِسرار عِرفان جو

سدا تون سُهاڳي سو سُبحان جو

(30) لکين لک سوالي اچيو پيا پنن

چانئٺ تو ڀلي جي کي دامن وٺن

اوهان جي ٻئي در نه ٻانها وڃن

سائين جن سَڀر سي گولا غم نه ڪن

(31) جيڪي محب منهنجا دليون دوست خواهه

سدا سرخرو منجهه هجن سنجهه صباح

تنين جي تون ڪر پير پردو پناهه

مداحي مٿي مهر ڪر لڳ الله

(32) تون مرشد مڪمل وسيلو وِلهَن

اُهي خوف خطرو ڪهڙو غم ڪرن

آڙين جو اَجهو آسرو بيڪسن

آهي مرشد جيلاني جَنين

(33) شريعت، طريقت، مٿي مستقيم

تون مَسنَد نشين معرفت ۾ مقيم

حقيقت ٿيو خُلق آن جو قديم

ڪيو دين قائم تو ثابت سليم

(34) مدد شاه ميران جيلاني جَنِي

ڪرن خادمن مان جي دُز دشمني

دنيا دين مقيد ترت ٿيا تَنِي

مُٺا مدعي مئا سي پاپي پِنِي

(35) پيدا سڀ اوهان جي، اوهان اُنوري

عيسيٰ ۽ خضرجان قدم خوشتري

خُلق چون محمد همت ’حيدري‘

حسن يوسفي حڪم اِسڪندري

(36) هي صاحبڏنو سَگ سدا سام تو

ڀَرتوءِ پير، اي غوث! غلام تو

مداحي مقدر لڳو لام تو

مونکي وِرد وائي نافِع نام تو

(37) بحرمت نبي خاص خيرالانام

بحق چار پاران صحابان ڪرام

بحق پلڪ پنجتن دوازده امام

ڪيو مُنهن بَڪلمي عمر اختتام