پرھيزگاري پار

تھ وڃي پھچين پار

ھتي جون حقيقتون

رسنديون پريين پار

طالب مولا مرد ٿي

پر پرينءَ جي پار

پاريو پاريو پار

جي ڪيئي قول قريب سان

جي ڀائين محب ماڻيان

ڪر پرھيزگاري پر

ھڻ صيقل سيني کي

تھ نور اچئي نظر

طالب مولا مرد ٿي

قربئون قدم ڀر

دل ۾ ڪٺو ڪر

محبت جي متاع کي

رڳي زھد، عبادتون

ظاھر جا ضرر

ري پرھيز ڪين ملن

وحدت جا وکر

دلبر آھي دل ۾

پڇين ڇو ٿو پر

طالب مولا مرد ٿي

ڪر ڀلائي ڏي ڀر

آديسين اکر

اھي ڏسيا ڏيھھ کي

پرھيزگاري پار

تھ ھادي حاصل تون ڪرين

نظر سڀڪا نيڪ کڻ

نحيف ٿي نھار

ھٿ ڀلي رک ھاج ۾

دل ڌڻي سان ڌار

طالب مولا مرد ٿي

دنيا کي ڌڪار

وک نھ پوئتي وار

قدم کڻج قرب جا

جي ڀانئين جاني لھان

رک پاڪائي، پرھيز

طالب مولا مرد ٿي

من کي ڏي مھميز

تھ لالڻ ڏي لبريز

ڀري قدح قرب جا

پِيندين قدح قرب جا

جي ٿيندين پرھيزگار

نشا ڪري نينھن جا

ٿي سڪر ۾ سرشار

پي تون سرڪ سڪ جي

ٿي مرد مڻيادار

طالب مولا مرد ٿي

تھ قرب ڪري ڪلتار

وحدت جو واپار

ويھي ڪر وجود ۾

پاري پر پرھيز جي

عبادت اجار

محبت رکج من ۾

وھمن کي نھ وھار

”قد افلح من تزکيٰ“ ڏي

نوڙت ساڻ نھار

طالب مولا مرد ٿي

پرھيزگاري پار

ڪر ڪا اھڙي ڪار

جنھن کان راضي ربّ ٿئي

عبادتون آھين

پرھيزگار ڪرڻ لاءِ

طالب مولا مرد سي

جي سينو نھ ساھين

اوڙون ڏيئي عشق سان

قلب کي ڪاھين

اندر واريءَ آگ ۾

پاڻ کي پاھين

رمز سان راھين

قريب پنھنجو قلب ۾

عبادت جو الله سان

نھ ويھي ڪر واپار

ڏي وٺ واري ڏيھھ ۾

ٿيج نھ گنھگار

اصلي عبد آھيين

ڪر عبديت اظھار

تھ ٿيندو ھر ھڪ ڳالھھ ۾

مولا مددگار

”طالب الدنيا مخنث“

بلڪل آھھ بيڪار

”طالب العقبيٰ مونث“

عورتن آچار

”طالب الموليٰ مذڪر“

ٿي مرد مڻيادار

جيتر ٿيبو ڪين ڪي

پڪو پرھيزگار

تھ قلب جو قرار

حاصل ٿيندو ڪونھ ڪو