الله الغني و انتم الفقرآءُ:

(سورة محمد مدني آية ٣٨)

الله بي پرواه آھي ۽ اوھين محتاج آھيو.

(مترجم مولانا تاج محمود امروٽي)

ان الله عليٰ کل شيءٕ قدير:

(سورة فتح مدني، آية ٢١)

الله سڀڪنھن شيءِ تي وسوارو آھي.

(مترجم ايضا)

اِلاّالله:

۽ بس ھڪ الله (جيئن، ”وحده جي وڍيا، ڪئا، اِلاّ الله، اڌ“

العشق نار الله:

عشق الله جِي ٻاريل باھھ آھي.

الفراق اشد من الموت:

وڇوڙو موت کان وڌيڪ سخت آھي (عربي زبان ۾ ھڪ عام چوڻي)

الاِنسان سري و انا سره:

انسان منھنجو راز آھي ۽ آئون انسان جو راز آھيان. (سالڪن جي زباني بيان ٿيل الاھي چوڻي.)

القلبُ مراة المومنين:

مؤمنن جي دل ھڪ آئينو آھي.

اِن الله يحول بَين المرءِ و قلبِه:

(الله جھ) انسان ۽ سندس دل جي وچ ۾ گھيرو ڪري ٿو.

اِن في الجسد مضغة اِذا صلحت:

جسم کي جيسيتائين پاڪ نھ ڪجي تيستائين اھو صرف گوشت جو ھڪ ٽڪرو آھي.

اِن الله لا ينظر اِليٰ صورتِکم ولا کن ينظر اِليٰ قلوبِکم

تحقيق الله اوھان جي شڪلين تي نظر نھ ٿو ڪري ليڪن اوھان جي دلين کي ڏسي ٿو.

الدنيا جِيفة و طالبُھا کلابُ

دنيا ڍونڍ آھي ۽ ان جا طلبگار ڪتا آھن.

الھجر قطعة من النار

جدائي باھھ جو ٽڪرو آھي

اِنه بِکل شيءٕ محِيط

بيشڪ الله ھر شيءِ جي چوڌاري آھي.

بِما تعملون بَصير

توھان ھجو ۽ الله پاڪ جيڪي ڪجھھ اوھان ڪريو ٿا ”اھو“ ڏسندڙ آھي.

خيارکم احسن کم اخلاقا:

ڀلا توھان جا، توھان مان ڀلي اخلاق وارا آھن.

شفيع المذنبين

گنھگارن جي شفاعت ڪندڙ

صراط المستقيم:

(سورة فاتح آية ٥)

سڌي واٽ

فاذ ڪروني اذ ڪرڪم:

(سورة البقره مدني، آية ١٥٢)

جيئن شاھھ صاحب سر ڪلياڻ بيت ١١ ۾ چيو آھي. مون کي ياد ڪريو تھ آئون اوھان کي ياد ڪريان.

(مترجم ايضا)

قالو بَليٰ:

(سورة الاعراف آية ١٧٢)

چيائون تھ ھائو (آھين) ]اڳيان سوال اچي ٿو تھ (آئون) اوھان جو پالڻھار نھ آھيان ڇا ”الست بِربِکم“؟ ”قالو بليٰ“[

(مترجم ايضا)

قد افلح من تزکيٰ:

(سورة الاعليٰ مڪي آية ١٤)

بيشڪ ڇٽو جيڪو سڌريو

(مترجم ايضا)

قل ھو الله: قل ھو اللهو احد (١)

(سورة الاخلاص مڪي آية ١)

چؤ تھ الله اڪيلو آھي.

(مترجم ايضا)

ڪل شيءٕ يحرڪ

ھر ڪا شيءِ چرپر ۾ آڻي ٿي

ڪل شيءٕ محِيط:

سڀ ڪنھن شيءِ تي گھيرو ڪندڙ.

(مترجم ايضا)

لااِله اِلاّالله محمد الرسول الله

(سورة محمد مدني آية ١٩)

۽ سورة فتح مدني آية ٢٩)

الله کان سواءِ (ٻيو) ڪو بھ عبادت جي لائق نھ آھي. محمد ' الله جو موڪليل آھي.

ھي کلمھء طيب آھي جيڪو قرآن شريف ۾ ٻن سورتن ۾ پھريون ۽ پويون اڌ ڌار ٿي آيل آھي. (مترجم مولانا تاج محمود امروٽي)

لباس الڪافرين قلوبُ المؤمنين:

ڪافرن جھڙو لباس ۽ مؤمنن جھڙيون دليون

من عرف

جيڪي سڃاڻن ٿا

من عرف نفسه فقد عرف ربّه

جنھن پنھنجي نفس کي سڃاتو تھ بيشڪ ان پنھنجي ربّ کي سڃاتو.

من عرف نفسه

جيڪي پاڻ سڃاڻن ٿا (اڳتي آھي، فقد عرف ربّه اھي پنھنجي پالڻھار کي ڄاڻن ٿا.

(حديث شريف)

وھو معکم اين ما کنتم والله

وحده لا شريڪ له

۽ ھو الله توھان سان گڏ آھي جتي.

ھو (الله ج) ھڪ آھي ۽ سندس ڪو بھ شريڪ نھ آھي.

ونحن اقربُ

۽ اسين ويجھا آھيون

و في انفسکم:

(سورة الذارياة آية ٢١)

۽ اوھان جي جِندن ۾

(مترجم مولانا تاج محمود امروٽي)

وفي انفسکم افلا تبْصرون

۽ اوھان جي اندر ۾ آھيان. ڇا اوھان نٿا ڏسو؟

و في انفسکم و اينما کنتم

(الله) اوھان جي اندر ۾ آھي، اوھين کڻي ڪٿي بھ ھجو.

آتو

= بيتاب

.

آٽ

= انڪار

اچار

= فيصلو

.

آڌر

= ڏڍ – آسرو

آزار

= اندر جي عشق

.

آسروند

= اميدوار

واري تڪليف

.

آغوش

= ڀاڪر – ھنج – گود

آف

= ناڪام – ناس

.

آڪڙ

= ٽيڙي – غرور

ابرو

= ڀرون

.

اٻاليون

= بي حال – گدليون

اپٽيان

= کوليان

.

اڌميا

= جذبات

اذيت

= تڪليف

.

اساٽيون

= تڪليف ڏنل

اسير

= قيدي

.

الک

= نقص – خرابي

الھٽ

= نشا

.

الون

= ال جو جمع عني

الي

= پيشانيءَ تي پائڻ

.

بنياد ۾ نقص

جو زيور

.

اليل

= بيحد مست

انگين

= ماکي

.

امنڊيون

= پئي پاڻي وھايئون

امل

= لاجواب – جنھن جي قيمت نھ ھجي

.

اميريون

= ڪورين جي

تاڃيءَ جون

ڳنڍيون

اوجھڙ

= بناواٽ – بنان رستي – بنا گس

.

اوڀالڙيون

= ڏوراپا – تنڪا – طعنا

.

.

اوڀر

اوڳي

= اڀرڻ

= موڳي – ڪم عقل

اونائج

اھنڊ

= ٻڌج – پوءِ واري

ڪج

= ڏنگو

.

.

اھنج

اوھيرا

= اھڃاڻ – پار پتا

= مينھن جو رکي رکي زور سان بار بار وسڻ

باور

= اعتماد – فخر

.

بالابڻ

= اعليٰ بنياد يا

شيءِ کي چڪ

.

مخف آھي

ھڻڻ لاءِ حڪم

برج

= پتن جي آفيسرن

ڪبو آھي

.

واري راند

برخيز

= دف، اٿي

.

برزخ

= ھن دنيا ۽ ھن

برھم

= ڪاوڙيل

.

دنيا جي وچ وارو

بلاتو

= مضبوط – قابو

.

عرصو يا مقام-

بيچون

= بي مثل

جتي فوتي جو

ٻز

= خوشبوءِ

.

روح رھندو آھي

بيراڳڻ

= اداسڻ

ٻاروتڻ

= ننڍپڻ

.

ٻانڊ

= ڀنڊ قوم

ٻاونگير

= ھوشيار

.

ٻک

= ڀاڪر

ٻکيون

= ڀاڪرين پيون

.

ٻلاريون

= مال جي ڳچيءَ ۾

ٻنگ

= وڪڙ – پيچ

.

ٻڌڻ جو آلو جنھن

ٻھڳڻ

= ٻھونڳڻ -

.

۾ ٻھ لارون

گھڻن صفتن وارو

.

ٿينديون آھن

بيھاري

= ٻيھر

ڀال ڀلائڻ

= مھرباني ڪرڻ

.

ڀڄ

= ڀڄجڻ– عذاب-

ڀرم

= پت

.

باھھ ۾ ڀڄجڻ

ڀورو

= ڪم فھم -

.

ڀڻيندو

= ٻڌائيندو

ڪم عقل

.

ڀيد

= ڳجھھ

تات

= طلب – ڇڪ-

.

تالان

= دربدر – ختم

يادگيري

.

ترس

= قياس

ترياقن

= دوا جو قسم آھي

.

تفنگ

= بَندوق

جيڪا بلا جي

.

تمثيل

= مثال

کاڌل کي کارائبي

.

تنبيو

= ذرا ذرا ڪرڻ

آھي

.

تنڪا

= طعنا

توابي

= توبھھ ڪيل

.

توشو

= عمل – اڳتي لا

نيڪ عمل -

.

توري

= وزن ڪري -

صالح عمل -

.

اصطلاحي معنيٰ

توقير

= عزت – قدر

.

آھي سوچي

تھدليئون

= دليئون

.

سمجھي

تئونس

= بخار – تپ

ٿانيڪيون

= ھڪ ھنڌ موجود

.

ٿوپ

= آسرو – ڏڍ

ٿيج

= ٿج – ٿي جئين

ٽاڻا

= مقام – ھنڌ- جاءِ

.

ٽاھيا

= ڇرڪايا-ڊيڄاريا

ٽپڻا

= فالون وغيره

.

ٽھي ٽھي

= ڇرڪي ڇرڪي

ڊڄي ڊڄي

ٺڙي ٺوڪي

= چڱيءَ طرح

.

ٻڌائي سڻائي

ثاني

= ھڪ جھڙو

.

ثريا

= آسمان جو نکٽ

”ڪتي“

پابست

= پابند – ٻڌل

.

پازيب

= زيور جو ھڪ

پاند

= ڪپڙو ڳچيءَ ۾

.

قسم جو پيرن ۾

وجھي

.

پائبو آھي

پاکرون

= تحفا

.

پڄرن

= پوسرن-تڪليف ۾

پچن

= محبوب جي ياد

.

پچارون

= ڳالھيون

۾ روئي روئي

.

پرجھج

= سمجھج -

ڏکي پوڻ

.

سمجھجئين

پري

= ھلي- پنڌ ڪري

.

پڻي

= ھلڻ مھل پيرن

پيزار

= جتي

.

ھيٺان جيڪا مٽي

پيڪان

= ڪان جو ڦر

.

ھجي ان کي پڻي

چئبو  آھي

جابر

= جبر ڪرڻ وارو

.

جال

= جام – گھڻي

جام فگن

= جام کي ڀڃندڙ

.

جبّار

= جبر ڪرڻ وارو

جبلت

= فطرت-طبع-

.

جر

= پاڻي

طبيعت

.

جڳ

= جھان- زمانو

جلترنگ

= ساز جو قسم

.

جلوو

= روشني

جيڪو پيالن ۾

.

جوڙ

= ٺاھڻ قدرت

پاڻي وجھي ڪاٺين سان وڄائبو آھي

جواھر مھرا

= دوا جو قسم

ڄتون

= چڳون وارن جون

.

ڄٽي

= اڻڄاڻ – ڄٽ

ڄيرين

= باھھ جا شعلا

.

جھونجھي

= ڳولي

.

چب

= اجائي شدت

.

چتا

= خشڪ- پياسا

چتائين

= ذھن ۾ سوچڻ

.

چٿو چٿو

= ذرو ذرو

۽ سمجھڻ

.

چِڪ

= گپ

چڳ

= وارن جي چڳ

.

چِلڙ

= ميرو پاڻي پر

چموٽي

= چھنڊڙي

.

گپ وارو

چڻ

= چونڊ

.

چڻن

= کائين

چؤکي

= سٺي

.

چھڙ

= ڇڙٻ جو سخت

چيٺيام

= چيٺيم

.

قسم

ملم پٽي ڪيم

ڇائي

= ڌوڙ

.

ڇڄ

= ان وائرڻ وارو

ڇڙيون

= کرڙيون

.

ڪکن جو ٺھيل

ڇوھئون

= جلدي مان

.

ٿانءُ

ڇيا

= نقصان

حاذق

= حڪمتدار

.

حجر

= پٿر

حلق

= نڙي

.

حنان

= الله جو صفاتي

نالو

خرقن

= مولوين جو خاص

.

خرقي

= مولوين جو خاص

لباس (جمع ۾)

.

لباس

خراج

= تحسين- آفرين

.

خمدار

= چڀائي رکندڙ-

ڍل – معاوضو

.

اڌ گول

خورسند

= خوش

.

خرم

= خوش

خوشتر

= بيحد خوش

.

خوشي

= خوشي

خميرن

= دوا جو قسم

.

دافع

= دفع ڪندڙ

.

داور

= الله

در ابلق

= اڇي ۽ ڪاري

.

درس

= تعليم

رنگ وارو موتي

.

دڙٻاٽيان

= ھيسيان

(سچو موتي)

.

دوري ٿيڻ

= دور- پري

دھليز

= اھو دروازو جتي

.

ٿيڻ

ڪافي ماڻھو

.

دھرا

= ٻيڻا

ويھن ۽ دربان بادشاه وغيره سان ماڻھو ملائي

.

.

.

ڌتاري

= ريجھائي

.

ڌڄ

= گھڻا يا گھڻائي

ڌڙيون

= اڍائي سير وزن

.

ڌڪون

= ٿيلھا ڏيڻ

يا ان کان وڌيڪ

.

ڌوما

= دلبا

وزن کي ڌڙيون

.

ڌون

= ڌوئڻ

يا ڌڙا چئبو آھي

.

ڏاڻ

= دام (نٿ جوڏاڻ)

.

ڏڍ

= آسرا يا آسرو

ڏوٺ

= رنج

.

ڏھڪار

= رعب

ڏاڻ

= ڏاوڻ جو مخفف آھي. اٺ کي ڏاوڻ ڏبو آھي

ڊوھھ

= فريب – جادو

.

ڍيڪ

= بد لفظ ڳالھائڻ

.

راھونڊ

= ھالا شھر جي اوڀر

.

طرف ديھھ جو نالو

.

رڃ

= بيابان

آھي اھو ھنڌ جتي

.

رخ

= منھن

مخدوم محمد

.

رخسار

= ڳل

امين پکن ڌڻي

.

رستاخيز

= قيامت

چلا ڪشي ڪئي

.

رقت

= ڪيفيت

ھئي

.

رندن

= رستن- واٽن

ريجھھ

= پاڻ ۾ ريجھي

.

ري ڪاڻيون

= بنا ڪاڻ جي

ويھڻ

زاغ

= ڪانگ

.

زرياب

= ھڪ قديم ڳائڻو-

فنڪار

ساغر

= پيمانو- پيئڻ جو

.

ساھئون

= ساھھ سان- روح

ٿانءُ

.

سان – جان سان

سبُو

= پيئڻ جو ٿانءُ

.

سپند

= ھرمھرو، پسارڪي

سڄاڻ

= ھوشيار

.

ھڪ شي آھي

سڃين

= اولارين

.

سحق

= کرل ۾ مالش

سحو

= غلطي

.

ٿيل

سرت

= ڄاڻ سمجھھ

.

سرسا

= جھجھا – گھڻا

سرميلن

= سرمي پيل اکيون

.

سرواڻ

= اڳواڻ

سرويچ

= قربان ٿيڻ وارو

.

سريت

= بنان نڪاح جي

سڳر

= پاڻ سان گڏ

.

وھاريل عورت

سڱيڻيون

= مائٽاڻيون

.

سلو

= بدلو

سنبل

= گل جو قسم

.

سنا

= سوري

جنھن جو نمونو

.

سوبسو

= ھر طرف

انسان جي وارن

.

سوريتي

= سورن واري

سان ملندڙ آھي

.

سوگون

= نفرتون

سھڙج

= پھچج

.

سھيڙين

= ويڙھي

سئا

= ٻڌا

.

سئنا

= عوام

سيباڻا

= وڻيا

.

سيراف

= خوف – ڊپ

سيڻھھ

= پاڻي ترڻ جو منڊ

.

شائق

= شوق رکندڙ

.

شتاب

= جلد

صانع

=  صنعت وارو

.

صبيح

=  سھڻو

ھنرمند

.

صدف

=  سپ

صيقل

=  روات

.

طواف

= ڪعبي کي

.

طوق

= ڳانو- گلي ۾

چؤطرف ڦرڻ

.

ٻڌڻ جو پٽو

عاصي

= گنھگار

.

عبا

= مولوين جي لباس

عتابي

= ڪنھن تي

.

جو  قسم

ڪاوڙجڻ

.

عش عش

= لطف وٺڻ

عقابي

= عقاب شڪاري

.

عقيق

= پٿر جو ھڪ قسم

پکي وانگر

.

عليم

= علم وارو –

معلومات وارو

غمار

= ناز

.

غواص

= تارو – پاڻي

.

۾ ڦرندڙ ۽

.

ٽٻيون ھڻندڙ

فائق

= فضيلت مند

.

فرھنگ

لغات

فلاح

= چڱائي

.

ڦند

= اٽڪل

.

ڦيھون

=جگر يا جيرو

قبح

= بد صورت

.

قدح

= پيالو

قريني

= سليقي سگھڙ

.

ققنس

= اھو پکي جيڪو

پائي

.

مختلف راڳ

قلق

= تڪليف

.

آلاپيندو آھي

قند

= مصري – مٺاڻ

.

قنديل

= اھو ٿنڀ جنھن

قوس قزح

= انڊلٺ

.

تي شمع يا ڏيو

رکجي

ڪاپڙين

= فقيرن جو ھڪ

.

ڪارون

= پڪارون -

قسم

.

پڪارن جو مخفف

ڪارن

= اکن جي صفت

.

آھي

آھي

.

ڪانبلاٽيون

= ملھھ وڙھڻ جو

ڪبريا

= وڏائي وارو

.

انگ

ڪبڪ

= ڊيل

.

ڪڌائي

= اندر جي کوٽائي

ڪرت

= ڪم ڪار

.

ڪسب

= ڪم ڪار- ڌنڌو

ڪفيل

= پنھنجي وارو-

.

ڪلال

= شراب ڏيڻ يا

خوش حال- ٻئي

.

وڪڻڻ وارو

جو بار کڻندڙ

.

ڪلاھون

= ٽوپيون

ڪلتار

= ربّ

.

ڪلنگيون

= تاج- تاج ۾ لڳل

ڪليم

= دعويٰ

.

گل

ڪمر

= چيلھھ

.

ڪمدن

= جنگي ھٿيار

ڪنان

= کان

.

رسي وانگر

ڪنواٽ

= اٺ جو جوان ڦر

.

ڪڻ

= فال

ڪوپو

= بھادر- جنگي

.

ڪور

= وڍ

جوڌو

.

ڪھتر

= گھٽ – بدتر

ڪيف

= نشو

.

کٽو

= اھا شيءِ جنھن

.

کرڪيون

= مينھن ۽ ڳئن

جو ذائقو کٽو

.

جي ڳچي ۾ ٻڌڻ

ھجي يا ڌونئري

.

جو آلو

ٺاھڻ لاءِ کير

.

کرن

= سچن

۾ ملائڻ لاءِ

.

کنجاري

= ڪلھي کان

ڏڌ زرو

.

ڪرائي تائين

کانجاڻيون

= اٽڪاء- رڪاوٽ

.

ٻانھين

خرابي – نار ۾

.

کيا

= مدھوش

اٽڪاء

.

کيانتو

= ڪانگل

کھجي

= ٿڪجي

.

گام

= قدم

.

گدولوي

= ڪنو – بي افعالو

گزاف

= ٻٽاڪ

.

گنيون

= گن واريون

گيتار

= انگلش ساز جو

.

گينوار

= مغروري

ڳٽ

= جانورن جي ڳچي

۾ سوڙھو ۽ سوگھو

.

ڳڌل

= خريد ٿيل

پٽو

.

ڳڌو

= خريد ڪيو

ڳل

= ڳچي

.

ڳڻن

= صفتن (ڳڻ يعني

صفت)

گنھگھر

= آزار

.

لا ابالي

= بي پرواھيون

.

لاڪس

= سندس لاءِ

لافون

= ٻٽاڪون

.

لبيب

= محبوب

لڇڻ

= ڦٿڪڻ

.

لعاب

= پاڻي

لعوقن

= دوا جا قسم

.

لفنگي

= نالائق

لنب

= اڪيلو- نالائق

.

لوچج

= ڳولا ڪج

لوچي

= ڳولي

.

لونءَ لونءَ

= نس نس- انگ

لوھون

= جھوتون – ڦيريون

.

انگ

پائڻ

.

لئون

= لغار – عشق جو

ليھون

= سيئو ڪاريون

.

ناتو

ماسويٰ

= ان کان سواءِ

.

مانجھي

= منجھھ وارو -

مانڊاڻا

= رٿائون

.

رازدار

ماھھ جبين

= چنڊ جھڙي

.

ماھھ لقا

= چنڊ جھڙو

.

پيشاني

ماءُ اللحم

= مختلف ھلال

.

گوشتن جو عرق

مائل

= رغبت رکندڙ

.

يعني گوشت جو

مباح

= جائز

.

پاڻي ڪمزور

مجاز

= حقيقي جو ضد

.

جسم کي طاقت

مجرو

= شاباس

.

ڏيندڙ

مچن

= باھھ جا مچ وڌيڪ

.

محڪم

= مضبوط

.

مچن

مختار

= اختيار وارو

.

مدام

= ھميشه

مد

= آئون لکڻ وقت

.

مراتب

= مرتبا

الف جي مٿان

.

مرڪبو

= ٻھڪڻ – عزت

وارو نشان جنھن

.

وارو ٿيڻ

کي عربي ۾ مد

.

مروٽي

= وٽ ڏئي

چئبو آھي

.

مسبوق

= سبق ڏنل

مسحوق

= کرل ۾ مالش

.

ڪيل

مسيح

= جياريندڙ

.

مسحف

= قرآن شريف

مضراب

= ستار وڄائڻ جو

.

مڳ

= مضبوط

آلو

.

مليح

= ملاحت وارو -

مناڙي

= چپي – لتاڙي

.

خوبصورت

منقار

= چھنب

.

منگھٽ

= تاج جي قسم

موتوا

= موت کان اڳ

.

جي ٽوپي

مري جيئڻ وارو

.

مورھئون

= اصلئون – ھروڀرو

جھان – پنھنجي

.

موکي

= ساقي

نفس کي ماري

.

مھت

= عزت

ڇڏڻ

.

مھجور

= جدا ٿيل – ھجر

.

وارو

مھمايل

= مغرور – تڪبر

.

مھندان

= اڳيان

وارو

.

مھمن

= ڪوبھ مشڪل

مھميز

= سخت ھدايت

.

ڪم

ڪرڻ

.

مئي

= شراب

ناسوت

= تصوف جو ھڪ

.

نبار

= نج

عالم يا ھيءَ

.

نبير

= فيصلو نبيرڻ

دنيا

.

نجابت

= ڇوٽڪارو

نجيب

= بزرگ- چڱو

.

نجاست

= پليتائي

نحيف

= ڪمزور

.

نرت

= عقل – سمجھھ -

نفاست

= نازڪ مزاجي

.

سوچ – روشني

نقارو

= فٽ کن جي

.

نکٽ

= تارن ستارن جا

ڪاٺن سان وڄائڻ

.

مخصوص جھڳٽا

وارو ساز

.

ننگئون

= لڄئون – شرم حيا

نھڙ

= بنياد ختم ڪرڻ

.

نئا

= وٺي وئا

مڪمل طرح تباه

.

نياڻ

= وڏي وھڪري

ڪرڻ

.

وارو دريا جو ڦاٽ

واڌايون

= مبارڪون

.

واڳون

= واڳون يا مھارون،

وامق

= عذرا جو عاشق

.

اٺ، گھوڙي وغيره

واڻ

= وجود ۾ وحدت

.

لاءِ ٿينديون آھن

جو ويساه پيدا

.

وائر ليس

= بنان تند تار جي

ڪرڻ

.

وٿ

= امانت – موڙي

وديعت

= ڪنھن کي ڪا

.

وريدن

= نبضون – ساھھ

شي ڏيڻ

.

جون رڳون

وصال

= ملڻ- محبوب

.

وصلا

= فقيري استعمال

سان ملڻ

.

جون شيون-ٽوپي—گوڏ،

وظائف

= وظيفا – ورد

.

ونڌجن

= سوناري جو

.

چولو

جواھرن کي ڇلڻ

.

و نحن اقرب

= ۽ اسين ويجھا

وغيره

.

آھيون

ونگيون

= ويڙھيون

.

ونن

= اک جي وٽ جو جمع

وھابي

= ڪنھن کي نھ مڃڻ وارا

.

وھاٽيو

= زھريلو ڪريو

عبدالوھاب جي

.

وھب

= بخشش – عطا

مذھب وارا

.

ويراڳ

= عشق جي اداسي

ويساند

= ساھي – فرصت

.

ويسلي

= اٻوجھھ

ويڙا

= ويا

.

ويڳاڻيون

= اداسي

ويل

= گذريل

.

ھام

=  ھمٿ

.

ھجر

=  جدا ٿيڻ – وڇوڙو

ھڄان

=  تڪليف وٺان

.

ھرن

=  ياد اچن

ھما

=  ھڪ خيالي پکي

.

ھول

=  خوف خطرا

.

ھيجئون

=  شوق مان

ھيھات

=  افسوس جو ڪلمون

.

ياور

= مددگار