|
|
نمبرعنوان |
|
١ |
مھاڳ
|
|
٢ |
ٻئي ڇاپي جي ناشر طرفان |
|
٣ |
پھرئين ڇاپي جي ناشر جا پيش لفظ |
|
٤ |
مقدمو |
|
|
بيت |
|
١ |
ھادي آھي ھڪڙو |
|
٢ |
مرسل مڻيادار |
|
٣ |
تقويٰ ري طاعت |
|
٤ |
جي ڀائين جاني لھان |
|
٥ |
عشق نھ بيت المال |
|
٦ |
جي ڪسين پاڻ قريب کان |
|
٧ |
ڍولڻ آھي ڍڪ |
|
٨ |
جي جو جياپو |
|
٩ |
جڙيو جانب جي ۾ |
|
١٠ |
ڪاند! ڪميڻي ناھيان |
|
١١ |
تون تنين سان ٿي |
|
١٢ |
رھاڻيون راھونڊ ۾ |
|
١٣ |
گونگيون گوءِ کٽي ويون |
|
١٤ |
قدمن تان قربان ٿيان |
|
١٥ |
سر سدائين سٽ ۾ |
|
١٦ |
درجا آھن دلين تي |
|
١٧ |
رمزون آھن روح جون |
|
١٨ |
اکين مينھن وسايو |
|
١٩ |
سار سنڀار |
|
٢٠ |
وٽان جيئن ويام |
|
٢١ |
ڪونجن ڪرڪي ڪالھھ |
|
٢٢ |
ٻڌان ٿو ٻين کان |
|
٢٣ |
لڪي ليا م پا |
|
٢٤ |
جيڪر آئون ھجان |
|
٢٥ |
جتي جوڙ بھ جي ٿيان |
|
٢٦ |
ليلائي ليلا |
|
٢٧ |
قرب ڪني سان ڪئن ڪيئي |
|
٢٨ |
جنھن کي چئجي ڪاند |
|
٢٩ |
سونھ چئبو ڪاند |
|
٣٠ |
سان سدائين سھڻا |
|
٣١ |
عورت ڏنگي پاسري |
|
٣٢ |
ڪت ڪتو نھ چئو |
|
٣٣ |
مٿو کپندئي مٽي ۾ |
|
٣٤ |
طالب تنوارون ڪري |
|
٣٥ |
پاڻ مرادو اچ |
|
٣٦ |
مٺايان مٺو گھڻو |
|
٣٧ |
آھي آب حيات |
|
٣٨ |
ويل وقت نھ آھيان |
|
٣٩ |
ڪنھن کي خبر ڪنھن جي |
|
٤٠ |
ڇپر ۾ ڇڙيون |
|
٤١ |
متفرقات |
|
|
ڪافيون |
|
|
(١) مالڪ جي مختاري |
|
١ |
مالڪ جي مختاري |
|
٢ |
ھادي حڪمتدار اِلاالله |
|
٣ |
ھن جا حمد ھزار |
|
٤ |
نرمل! رخ تان لاھھ نقاب |
|
|
(٢) منھنجو محمد مير |
|
١ |
محبّت جو مقصود، لائق ستائش جو ئي آھي |
|
٢ |
منھنجو محمد مير مولا ڄاڻي |
|
٣ |
حضرت پاڻ حسين – صلوا علي |
|
٤ |
مٺا مير مرسل ولھن جو تون والي! |
|
٥ |
سچ چيم تو کان سوا، منھنجي تھ ڪا ڪانھي
ڳلي |
|
٦ |
اونائج ھي عاجز جون سيد صدائون! |
|
٧ |
عاجز جون التجائون – سيد تون سڻ سوڀارا! |
|
|
(٣) تقويٰ سان ڪر طاعت طلب |
|
١ |
طاعت کي ٿي اجاري – تقوائي طالبن جي |
|
٢ |
ماڻڻ گھرين محبُوب جي – پرھيزگاري ڪر سدا |
|
٣ |
چڱو رکج گمان – مولائي جي مومن آھين |
|
٤ |
جاڳڻ سان رک جار مسافر |
|
|
(٤) ھت آھيان انسان |
|
١ |
ڏي ڪو ھي جواب ڇا ھت آھي، ڇا ھت ٿيندو! |
|
٢ |
ھت آھين انسان ھت الاھجي ڇا وڃي ٿيندين؟ |
|
٣ |
اھا الله جي ڄاڻ – جي تون پاڻ سڃاڻي |
|
٤ |
جيتر تون موجود – تيتر لا موجود ھو ھوندو |
|
٥ |
ڏور نھ ٻئا ڪي ڏس – ”نحن اقرب“ پاڻ چيائين |
|
٦ |
آھيان پنھنجو پاڻ – جيڪي اڳي ھس |
|
٧ |
مون ۾ آھين تون – تون ئي تون |
|
|
(٥) لالڻ لئي لوڙين |
|
١ |
آيت ۾ اورين – آديسي ٿا الک کي |
|
٢ |
ويراڳي ووڙين – ھرھنڌ حسن حبيب جو |
|
٣ |
ڪوڙي ڇڏي ڪثرت – بيراڳي برن |
|
|
(٦) سوا عشق جي ٻيو ڪو مذھب نھ ملت |
|
١ |
اچي عشق اندر ۾ سمايو |
|
٢ |
عشق ڏنا آزار – سورن آھي سمھڻ وڃايو |
|
٣ |
جي عشق امالڪ اچي |
|
٤ |
عشق ڪرڻ آسان – ناتو نڀائڻ ڏاڍو مشڪل |
|
٥ |
بِرھھ نھ آھي بيت المال |
|
٦ |
عشق ٿيو استاد |
|
٧ |
عشق ڏنا آزار |
|
٨ |
آھي ڪنھن کي خبر ڪا چار
|
|
٩ |
ماري عشق ڇڏيو ڄڻ اديون ڙي! اڦٽ |
|
١٠ |
”محبت ري- مردار ھي تھ حياتي ڇا ڪندي!“ |
|
١١ |
ورھھ وھائج ويھي ويھي |
|
١٢ |
ڪئن وساريان ويھي تو ”قالوا بَليٰ“
اقرارڙا! |
|
١٣ |
عجب عشق آھي اسان جو الستي |
|
١٤ |
جنھن کي عشق جڏھن ٿو نھوڙي نئي |
|
|
(٧) ساري سر ۾ سھڻو صبيح بھ تون |
|
١ |
تون تارن ۾ چوڏھينءَ جو چنڊ |
|
٢ |
تنھنجي ڪارن وارن پاتو ڪمند |
|
٣ |
تنھنجي قرب جو آھي وسيع ڪمند |
|
٤ |
تنھنجي حسن جا ھل- دلدارن ۾ يار دلارا! |
|
٥ |
سھڻل جا سينگار- وھوا- دل کي وڻن ٿا |
|
٦ |
تنھنجي عجب اڏاوت ۽ بيھڪ |
|
٧ |
اِھو اٿم يقين تھ آھيان برحق |
|
٨ |
تنھنجي رخ ۾ نوري ڏاڍو نمڪ |
|
٩ |
گھڻو آھن گھٽ تو کان سڀ گل ڦل! |
|
١٠ |
تنھنجو دنيا ۾ محبوب! نھ مٽ |
|
١١ |
آھين لاثاني بي نظير پرين! |
|
١٢ |
تنھنجي شان وٽان ڪينھي مڙئي منصبَ |
|
١٣ |
جيڪي منھنجي ڳچي جا ھار ٿيا |
|
١٤ |
مٺا محب ماڻھو پرين پيار وارا |
|
|
(٨) سڪندي ٿيڙم سال |
|
١ |
مست الفت ۾ ڪيا ڪئين ورھھ ويچارا ھڻي |
|
٢ |
تو لاءِ ڪوڙين ڪانگ اڏايان پئي |
|
٣ |
ساھھ سڪي ٿو جن لاءِ - سڄڻ شل سارين! |
|
٤ |
ڏوھھ دل جو آھي ظاھر ۾ وڃي اکڙيون اڙيون |
|
٥ |
پنھنجي پرين ڪاڻ - پاند پسايم روئي روئي |
|
٦ |
سڪندي ٿيڙم سال- ويٺي ساجن ساريان |
|
٧ |
محبت کي ڪا پرواھھ ناھي |
|
٨ |
سڄڻ ھجن شل سنوان!- حالڙا ٻڌائينديس |
|
٩ |
مولا! ملاءِ تون مون سان منھنجي من جو ٺار |
|
١٠ |
رئندي رئندي ٿيون گذرن راتيون |
|
١١ |
ايندم شال! عجيب – سرتيون |
|
١٢ |
ڪندي ياد تو کي ھي راتيون وھاڻيون |
|
١٣ |
تون ڇا ھئين، ڇا مان ڇا ٿي وئين |
|
|
(٩) دلڙي ڏئي مون درد پرايو |
|
١ |
مون کان نٿيون وسرن سڄڻ! |
|
٢ |
مون سان دلبر دلڙي نھ لائين ھا |
|
٣ |
تو دلڙي يار! ڌتاري |
|
٤ |
جڏڙي جِي جا جيارا- او پيارا! |
|
٥ |
ساريو، ساريو، ساريان |
|
٦ |
سڪندي سال ٿيا ٿينديس نيٺ چري |
|
٧ |
دلدار ڇو ڏيئي پيار، وري يار |
|
٨ |
ڪري قرب اچڻ، وري موٽي وڃڻ |
|
٩ |
تو مان اميد نھ لاھينديس |
|
|
(١٠) درد مندن جون دليون ڦيرا ڏئي دلبر
ڦٽيون |
|
١ |
سھڻو، تھ يار سھڻو، سھڻو ٻيو ڪير آھي |
|
٢ |
ڪئن نھ بي دردن جون دليون |
|
٣ |
دردمندن جون دليون ڦيرا ڏئي دلبر ڦٽيون |
|
٤ |
تنھنجون زوراور سڄڻ! اھڙيون اجھل آھن
اکيون |
|
|
(١١) تو کي نھ چوان ٻيو ڪنھن کي چوان |
|
١ |
تنھنجا ڪھڙا ٿورا ڳايان |
|
٢ |
مان دل جون ڳجھڙيون ڳالھيون ڀلا |
|
٣ |
توسان نرمل نينھن نڀائيندس |
|
٤ |
محبوب مٺا! کل نيڻ کڻي |
|
٥ |
منھنجا رسڻا پرين، منھنجا رسڻا پرين! |
|
٦ |
مٺڙا! تون نھ وسارج، جڳ جي وساريو تھ ڇا
ٿيو! |
|
٧ |
منھنجا دلبر مٺا! ڇو ٿي ٿئين جدا |
|
٨ |
وفادار آھين وفادار آھين |
|
٩ |
او منھنجي پيار وارا! او منھنجي پيار
وارا! |
|
١٠ |
تون پھرين نظر ۾ کسي دل کڻي وئين |
|
١١ |
ياري جي مون کي يار! توسان دعوا ناھي |
|
|
(١٢) دل ڦري وئين کڻي حسن وارا |
|
١ |
دل ڏاڍو ٿي سڄڻ! تو کي ساري |
|
٢ |
دل ڦري وئين کڻي حسن وارا! |
|
٣ |
او پرديسي! نام خدا موٽي آ |
|
٤ |
آڻئي مولا- سھڻا! آڻئي مولا |
|
٥ |
پنھنجا واعدا پرين! پار |
|
٦ |
موٽ مسافر سپرين- دلبر تون دل وارا! |
|
٧ |
منھنجي پيار محبت وارا، پيارا موٽي آ! |
|
٨ |
منھنجي اڱڻ اچ پيارا دل وارا |
|
٩ |
”بره ڪيو بيمار- محب! اچي رس مھل اھا ٿئي“ |
|
١٠ |
جاني جي جيار- محب! اچي رس مھل اھا ٿئي |
|
١١ |
وري آ وطن تي مسافر! تون موٽي |
|
١٢ |
موٽ مسافر! اکڙيون اڃايون |
|
١٣ |
پيارا!ڀري اچ پيرا پيرا |
|
١٤ |
اچ اڱڻ تي حاڪم! ھلي |
|
١٥ |
دردمندن تان اي دلبر! ڀڃ نھ بِنھين ڀيرڙا |
|
١٦ |
اچ تون اڱڻ يار- سانولڙا- |
|
١٧ |
اڱڻ ٻھاريان تنھنجون واٽون نھاريان |
|
١٨ |
اچِ وري تھ گڏجي گھاريون |
|
١٩ |
آ تھ سڄڻ! تو سان سليان |
|
٢٠ |
مون کي اچي تون ماڻ- يار- |
|
٢١ |
آھيان تنھنجي ڳڻن جو يار! ڳڌل |
|
٢٢ |
توڙي آھيان پرين! آئون ڏاڍو ڏڏ |
|
٢٣ |
پائي ورھھ جا ونگ، آ تھ ڪريون ڪي قربڙا |
|
٢٤ |
اچ تھ گذاريون گڏ، وقت ويل آئون ناھيان |
|
٢٥ |
مون ۾ آھن اوس اڻ ڳڻيا اوڳڻ |
|
٢٦ |
ڏاڍي ٿي دير ويئي اي دلدار يار آ! |
|
|
(١٣) مون کي ماري درد جياري وئين |
|
١ |
وئين کسي دلڙي انھن جون جن ۾ تو |
|
٢ |
اچي محب مٺا! مون کي ماري وئين |
|
٣ |
کسي دل کڻي وئين ڪجل پائي ڪانيون |
|
٤ |
ڇڏي مون کي ڪيئي ڪچو ڪيڏو نھ ڪم! |
|
٥ |
خبر ھاڻ پوندي تھ ڇاھي جدائي! |
|
٦ |
رڙي روئي عاشق! ڪندس التجائون |
|
٧ |
لئون ويٺيس لالڻ سان لڳائي |
|
|
(١٤) مون ڏي حرف ھزار |
|
١ |
پازي آئون پينار- ناھي دم دعوا جو |
|
٢ |
مون ڏي حرف ھزار – پاڻ ڪرم ڪر |
|
٣ |
ڪيا محب ڪروڙ محبت سان |
|
٤ |
خبر خاص آيو کڻي اڄ کيانتو |
|
٥ |
بخشئي بخشڻھار!- ڀلارا! |
|
|
(١٥) آيو يار ڏنئين دلداريون |
|
١ |
سھڻا ساٿيئڙا مون وٽ اڄ ٿا اچن |
|
٢ |
آيو يار ڏنئين دلداريون |
|
٣ |
سور ويا سڀ لھي- محب مليو |
|
٤ |
درد دفع سڀ ٿيا – مون سان ٿيو |
|
٥ |
صبح سان سردار، پنھنجو پاڻ پسايو |
|
٦ |
کل کل او ناز وارا!- لايون نوان نظارا |
|
٧ |
تنھنجا ڪرم ڪروڙين قرب سندا |
|
٨ |
رھھ ڪا سڄڻ رات – سانولڙا! |
|
٩ |
سينو سھڻل ساڻ نھ ساھھ |
|
١٠ |
ڪڏھن تنھنجي در جو فقير آھيان |
|
|
(١٦) چريون چست چھريون |
|
١ |
اھي ڪاريون، ڪجليون، چريون |
|
٢ |
اکيون عزم واريون عقابي عقابي |
|
٣ |
اِھي ناز واريون ۽ مٺڙيون موچاريون |
|
٤ |
مات ٿيا سي جن ۾ اٽڪيون |
|
٥ |
نشيليون نشيليون اچن جو اورھاٽيون |
|
٦ |
زوراور، زوراور اھي بي ملاليون |
|
|
(١٧) گونگيون گوءِ کٽي ويون |
|
١ |
مينھن! ڪرين تون متان |
|
٢ |
اکن ۾ عجيبن جون آھن آکاڻيون |
|
٣ |
اکيون عاشقن جون مدامي موالي |
|
٤ |
ڦڙي ڦڙي ۾ آھي بھار |
|
٥ |
اکن سان ڪيائين اينھين ڇو الاڙي! |
|
|
(١٨) منھنجو ھاڻي ڀنڀور ۾ ڇاھي |
|
١ |
مون نٿي ڀانيو تھ آخر ڌار ويچاري ڪندا |
|
٢ |
منھنجو ور تھ وٺي ويا چوري الا |
|
٣ |
پنھل جي تھ پچار – اٺئي پھر اندر ۾ |
|
٤ |
مون تھ پرين ڪيا پنھنجا |
|
٥ |
ننڊ ڪيئي ڇو نڀاڳي! او نڀاڳي |
|
٦ |
پنھل ڏي پئي پنڌ پيرين اگھاڙي |
|
٧ |
ھلي ھوت پنھل ڏي ھاڪاري |
|
٨ |
منھنجو پنھل اٿو سڄي ڇپر جو ڇٽ |
|
٩ |
منھنجو ھاڻي ڀنڀور ۾ ڇاھي! |
|
١٠ |
جنھن پيار ڪيو ڪنھن کان ڪين پلي |
|
|
(١٩) طالب عشق امام جنھين جو |
|
١ |
گھڙي ساھڙ جي تھ سھاري |
|
٢ |
جتي ڄام سميون ڪئين سياڻيون |
|
٣ |
عمر١ بند رکبيون نھ ڪنھن جون نياڻيون |
|
٤ |
لڳايم نينھن جو ناتو، اھو ناتو! نڀائينديس |
|
|
(٢٠) وڻجارا تھ ورن |
|
١ |
ھنيڙي ھل حشر، ڪانھي خبر |
|
٢ |
وڻجارا تھ ورن ري ڀينر جيڏيون! |
|
|
(٢١) پي ۽ پيڻ ڏي |
|
١ |
تون بھ پيالا پي- ڙي يار! |
|
٢ |
ساقي! سرڪيون ڏئي غم ٽار ڀلا |
|
|
(٢٢) دنيا اٿئي درياءُ دلاور! |
|
١ |
سڃاڻي ڇڏيسون ھي دنيا دورنگي |
|
٢ |
ڏاڍا دنيا جا ٿا رنگ ڏسجن |
|
٣ |
تر تارو اٿئي ويل ترڻ جي |
|
|
(٢٣) متفرقات |
|
١ |
پري ٿي بھ آھين اکن ۾ عجيبي |
|
٢ |
پرديسي پکيئڙا- ڪري ويڙا ولر وھي وھي |
|
٣ |
جاني جلويدار!- منھنجي جي جا جيارا! |
|
٤ |
مولا ڏيئي ٻي ڄمار- جاني شال جئين تون! |
|
٥ |
ونگيو دل وٺن ٿا ڪنڊا ڪيس ڪارا |
|
٦ |
ڪٿي لال لبَ ۽ ڪٿي گل گلابي١ |
|
٧ |
سھڻي تون صندوق- پاڻ ئي پنھنجي |
|
٨ |
آھي آب حيات – پڪ پرين جي |
|
٩ |
رخ روشن تي پرين! آھيان پتنگ |
|
١٠ |
وٺي آيا تو وٽ پرين! پير پيارا |
|
|
|
|
٤٣ |
حوالا |
|
٤٤ |
(مجمع الفيوظات“ تان اڪريل عڪس |
|
٤٥ |
قرآني آيتن، حديثن ۽ عربي مقولن جون
معنائون |
|
٤٦ |
ڏکين لفطن جي معنيٰ |
بورڊ جي تاريخ