عربي عاشق الله جو

پر مالڪ ڪئو محبوب

احمد کي اظھر ڪري

خالق ڪيو خوب

طالب مولا جو بھ سو

محب ٿيو مطلوب

راغب ۽ مرغوب

ڪنھن کي چئي ڪنھن کي چوان

ڪائنات جو ڪريم ڪئو

محمد کي مختار

رھبر ڪيائين راه جو

مرسل مڻيادار

عاشق مٿس الله ٿيو

جل جلاله جبّار

عربي احمد ڄام ۾

نور ڪيئين نروار

صلواتون سيد تي

بيحد، بيشمار

آھي ان عجيب جو

طالبُ طلبگار

اڙين جو اڌار

عشق عربي ڄام جو

صانع پنھنجي صنعت ۾

ڪيو قدرت ساڻ ڪمال

احمد کي عطا ڪيو

واحد پاڻ وصال

معراج ڪرايئينس محبت سان

رکي خاص خيال

جبّار ڏنس جوڙ سان

جلوو ۽ جمال

انھي جو احوال

قلم لکندو ڪيترو

”لا اِلهٰ اِلاّالله“

محمد الرسول

جھانن ۾ جميل کي

مولا ڪيو مقبول

پيغمبر پڌرو ڪيو

الله جو اصول

طالب مولا مرد ٿي

فڪر ڇڏ فضول

جنھن قريشي جي قرب کي

قلبئون ڪيو قبول

سو محبتي ملول

ڪڏھن ٿيندو ڪو نھ ڪو

الله ڪرايو عربي کي

محبتي معراج

طالبَ! رکيائين تاج

رسالت جو رسول تي

پيغام پرور موڪليو

ھٿان پنھنجي حبيبَ

امانت سان الله جو

نياپو ڏنو نجيبَ

آخر ان عجيبَ

ڪفر ڪعبي مان ڪڍيو

ھاشمي جي حب ۾

جو عاشق ٿئي عليل ُ

عربي ٿيندو ان جو

واحد وٽ وڪيل ُ

طالب مولا مرد ڪو

ذرو ٿئي نھ ذليل ُ

قادر پڻ ڪفيل ُ

اول آخر ان جو

پرين پڇاڙيء آئيو

ٿي اڳين جو اڳواڻ

صورت ۾ پڻ سھڻو

۽ سيرت جو سرواڻ

ھٿين پيرين حبيب ٿيو

پنھنجو مٽ ئي پاڻ

ڌنار پنھنجي ڌڻ جو

سدائين سڄاڻ

پياري پياسن کي

محبت ڀريو ماڻ

طالب مولا، نور جو

نرمل آھھ نياڻ

ڀاڳئي سندو ڀاڻ

ڀريو ئي ڀرپور آھھ

سرسو آھي سونھن ۾

مديني جو مير

شمس اڳيانئس شرمندو

توڙي ماه منير

فقيرن جو فقير سو

پِيرن سندو پير

خادم خاصو خلق جو

۽ امت جو امير

طالب مولا عشق ۾

ان جي آھھ اسير

الله ڪيو اڪسير

عشق عربي ڄام جو

صورت سيرت سھڻو

محبوب سو مليح

لطيفن کان لطيف سو

صبيحن کان صبيح

مئل دل جي لاءِ ٿي

محبت سندس مسيح

امي عربي ڄام کي

فائق ڪئو فصيح

سرور سو صحيح

طالب مولا ملڪ ۾

ڪريم پنھنجي قرب سان

خلقيو محمد مير

سر ۾ سجھي ڪونھ ڪو

نرمل جو نظير

بشير آھي بشر لاءِ

عربي ڄام امير

ساڻس رکبو سير

تڏھن مھند مرڪبو

عرب، عجم ۾ اھڙو

نھ پيدا ڪئو پرور

آندي ”اِلاّالله“ جي

خاصي خاص خبر

وڏا اچي وڙ ڪيا

پرينءَ پيغمبر

طالب مولا مرد ٿي

رک نرمل ڏي نظر

ساري ئي منجھھ سر

سجھي ڪونھ سيد ري

مورھئون ڪونھن ملڪ ۾

محمد سندا مٽ

ٻيا سڀ سھڻا سٽ جان

ھو تاڃي پيٽي پٽ

لائق لاھي لطف سان

قلبن مٿان ڪٽ

محبت جي مٽي مان

پر پياري پٽ

طالب مولا جنھن وڌي

سچائيءَ جي سٽ

ان تان پرينءَ لاٿي پٽ

ڏئي وٽ وصال جي

خالق خلقي خوب آھھ

جانب سندي جوڙ

محمد جھڙو نھ ملڪ ۾

ٻي خلق آھي کوڙ

سھڻا سھانگا سر ۾

ڪروڙين ڪروڙ

جنھن کي ھوندي جي ۾

لالڻ سندي لوڙ

ڪانھ پسندو سوڙ

سو محبتي مورھئون

محب مولا موڪليو

عالم جو امين

درود ان دلبر تي

جو ھٿين پيرين حسين

قائم آھي ڪل تي

دائم سندس دين

ربّ العالمين

عاشق ٿيو ان تي

دمدم آھھ درود

مٺي مرسل مير تي

مڙني موچارن کان

مالڪ ڪيس مسعود

طالب مولا ملڪ ۾

محمد ٿيو محمود

شاھد ۽ مشھود

مولا ڪري موڪليو

شاھھ شفيع المذنبين

مرسل موچارو

ڪفر ڪٽي ڪلمي سان

ٿيو سيد سوڀارو

مڪي ۾ محبّت جو

نيڪ ھنيو نعرو

وڄايو وحدت جو

نرمل نقارو

طالب مولا مرد سو

ناطق ناميارو

ڪامل قرارو

قادر ڪيو ڪل تي

مالڪ پنھنجو محب ڪئو

ملڪن جو محبوب

طالب امت ان جي

ھو مڙني ٿيو مطلوب

محمد سان منسوب

طالب، مولا آھھ ڪئو

آھي حضرت ھاشمي

حبيبن حبيب

پرين پراھون نھ ٿيو

قربائتو قريب

اميرن جو امير سو

غريبن ۾ غريب

صاحب شفاعت جو

موچارو مجيب

طبيبن طبيب

طالب مولا سو ٿيو

مولا مٿاھون ڪيو

مصطفيٰ جو مان

شاھن سندو شاھھ سو

خانن جو پڻ خان

ڪامل پھچايو ڪل کي

قادر جو قرآن

طالب مولا مست ٿيو

جانب لاءِ جھان

جنھن جو ثناخوان سبحان

تنھن جو مٽ ئي ناھھ ملڪ ۾

ھيرا جواھر ڪيئن ڪريان

محبوبن سان مٽ

ھو ونڌجن وڪجن وينجھار وٽ

ھي ڇپر، ڇانو ۽ ڇٽ

طالب مولا مرد سو

جڏا جياري جھٽ

ھي قلبون لاھي ڪٽ

ھو چاڙھن ڪٽ قلب تي

صبح ھڪ سانجھي ٻيو

سج، چنڊ جي چال

ڪڏھن پھتا ڪين ڪي

پنھنجي ڪنھن بھ ڪمال

طالب مولا طلب سان

سيد کي سنڀال

جو ھميشه ھڪ حال

جانب پنھنجي جاءِ تي

سج بھ تيسين آھھ

جيسين آھي اڀ ۾

مغرب ۾ محفوظ ٿيو

تھ آئي ڪي اونداھھ

طالب مولا محب جو

ڪو مٽ موراھين ناھھ

لوڪ انھي جي لاھھ

مون سھائو سپرين

چنڊ سندي چانڊاڻ

آھي ٻٽي راتـڙيون

طالب مولا تنھن تي

اعتبار نھ آڻ

ڪانھي ان جي ڪاڻ

مون سھائو سپرين

ڪوڙين ٻرن قنديل

تھ بھ وڃن وساميو ڏينھن جو

لاتم دل دليل

مون سھائو سپرين

ڪڍي ڇڏ قلب مان

ٻيائي وارو ٻج

طالب مولا محب جي

نينھن ۾ ٿيجئين نج

عالم وڻي سج

مون سھائو سپرين

سج، چنڊ کان سھڻو

جانب جو جمال

قادر قدرت سان ڪئو

قائم ھيءُ ڪمال

طالب مولا، مرد سو

لالن جو ئي لال

ماڻھو گھرن مال

مون سيباڻو سپرين

چنڊ چوڏھينءَ رات جو

ڪري ٿو ڪمال

ھميشه ھڪ جھڙو

جانب جو جمال

ھي رھي فقط رات جو

ھو ڏينھن جو بھ ڏيال

طالب مولا ھن جو

ھردم ھڪڙو حال

ھن ۾ آھھ زوال

سڄڻ سدائين سوجھرو

سج ۾ آھھ شعاع

طالب مولا ڏينھن جو

ھو ڪري نيٺ وداع

سڄڻ سدائين سوجھرو

ڪٿي منھن محمد جو

ڪٿي ماھتاب

ڪٿي جلوو جانبن

ڪٿي آفتاب

ھڪڙو چمڪي رات جو

ٻي ۾ ڏينھن جو تابش، تاب

ھنن ھي حساب

سڄڻ سدائين سوجھرو

ڪٿي سنبل سھڻا

ڪٿي مبارڪ مو

ڪٿي چھرو چنڊ جو

ڪٿي جبين جادو

ڪٿي شعاع شمس جو

ڪٿي رھبر رو

ڪٿي تلوارون تير ٿيا

ڪٿي احمد جا ابرو

ڪٿي اکيون عجيب جون

ڪٿي ساغر ۽ سبُو

ڪٿي گل گلاب ۽

ڪٿي بدن جي بُو

لبن لعل لڄائيا

ڏندن لک لو لو

ھلڻ تان حبيب جي

عجب ۾ آھو

ڪٿي فضيلت فردوس جي

ڪٿي ڪامل سندي ڪو

حبيب آھي ھو

طالب مولا تنھنجو