سر ڪاموڏ

]١ [    لوڙهي لک وڪاءِ، ڪم ڪروڙيان آڳرو[1]

        پٻڻ پدمنئون پري، قيمت بِهه نه ڪاءِ[2]

        گيربُ ڪري نه گندري، کاڄ غاريبو کاءِ

        جنهن سان ريڌو را، سا سڃيائين سوکڙي.

] ٢ [  تال طنبورا تان، لڳا ِڪينجهر ڪنڌيين

        هٿ شيشو، منهن وٽڙي، چٻيو چٻي پان[3]

        منڇــر لڌو مان، جڏ تڙ تماچي آئيو

]٣ [   تڙ تماچي آئيو، ڪن رنگيليون راند

        پکي پيهي آئيو، ڪينجهر ڌڻي ڪانڌ

        چنيءَ چارئي پاند، ويچاريءَ وڇائيا.

وائي

سمو تنهنجڙي ساءِ، ڪندو معاف مياڻيون

١.       هيرو لعل هٿن سان، پويو پارس پاء

٢.       سهسين سرود سهاڳ جا، ڳايو ويٺڙي ڳاءِ

٣.       چوئو، چندن، ڪيوڙو، لويو لـِڱن لاءِ[4]

٤.       پاتا پيچ پريت جا، رات گهرائي راءِ

٥.       مڇيءَ سندو مامرو، لٿو تو مٿاءِ

٦.       قاسم پان پِريان سين، کايو ويٺڙي کاءِ

وائي

سمو ڄام سڌير، تو گهر آيو گندري

١.      مٿان مياڻين جي، ٿيندڙي اوت عنبِير,

٢.     اوڍئو اوڍ لڱن تي، پٽولا پٽ -  چِير,

٣.     ڪندو معاف مڇيارين، قاسم سڀ ڪبير,

متفرقه ڪلام

مداحون

]مدح – ١[ [5]*

مدح حضرت محبوب سبحاني، غوث صمداني، قطب رباني، ميران محي الدين شيخ سيد ابي محمد عبدالقادر جيلاني گيلاني قدس الله سره العزيز.

بِسم الله الرحمٰن الرحِيم

صفت ڪريان سبحان جي     آگا تنهنجي احسان جي

دعويٰ رکان تو دان جي        توکي مڃان مهدي موچارا

داد ڪر بغداد وارا

جن سان نبي تنهنجي يراني  ٻيو تني جو ڪير ثاني

تون پسا تن جي پيشاني      وه بنيا گڏ چنڊ تارا

داد ڪر بغداد وارا

پير پيران پير تون              شه ڏي دلاسو ڌير تون

منهنجو وسيلو وير تون هردو جهان هادي همارا

داد ڪر بغداد وارا

تون ڌڻي بغداد جو             سڻ داد ڪر فرياد جو

امداد ڏي دلشاد جو    توکان پني پازي پيارا

داد ڪر بغداد وارا

ٿي سگهو همراه هادي ڏي اسان کي شاه شادي

مدعي ٿيا مات مادي مئا وچائين ٿي ويچارا

داد ڪر بغداد وارا

جن اسان سين جنگ جوڙي تو تني جي ناؤ ٻوڙي

ڪين پهتا توڙ توڙي ڪيا تني ۾ موت مارا

داد ڪر بغداد وارا

جن درنگي ڪي دغائي       ڪيو تڙي تن کي توائي

تو وڃاين وير! وائي     پيا اهڏ انڌا آسارا

داد ڪر بغداد وارا

توکي مڙئي معلوم ميان      ٻي دانهن آءٌ ڪنهن کي ڏيان

تنهنجي دلاسي ٿو جيان      تون پاڻ ٿي مسڪين پارا

داد ڪر بغداد وارا

منهنجا مدغي مات ڪر      غمناڪ دل کي شاد ڪر

احمد وصل ارشاد ڪر  تنهنجا پسان نوري نظارا

داد ڪر بغداد وارا

مهدي! منافق مار تون اغيار کي ڪر ڌار تون

خونخوار کي ڪر خوار تون     نيڪي وڃائي ويا نصارا

داد ڪر بغداد وارا

کر تو تڙايا کودڙا      گس تؤن کڻي ويا گودڙا

]پيا ڌوڙ ۾ سي دوڌڙا[ منهن تي ملين عربي انگارا

داد ڪر بغداد وارا

منهنجي ميان! ڪر ماڙ تون   بگهياڙ جي پٽ پاڙ تون

ڀڃ ڏيپري جي ڏاڙ تون بَڇ گرگ کي سگ بي شمارا

داد ڪر بغداد وارا

ڪامل قبولت عرض ڪر      ٻي غرض کان لاغرض ڪر

مون سين ملاقت فرض ڪر   منظور ڪيم تنهنجا منارا

داد ڪر بغداد وارا

پارس وسيلو پير تون   عارف امل اڪسير تون

دلگير جو دلڌير تون    لک پي چڙهيا تو کان تسارا

داد ڪر بغداد وارا

هادي هدايت جا ڌڻي  پايان اکيين تنهنجي پڻي

توڙا اٿم تنهنجي تڻي جيءَ ۾ وسين جاني جيارا

داد ڪر بغداد وارا

دارو دوا در دست تو    دل مست ڪي منجهه بست تو

ويئي ورائـِي وست تو   تنهنجا امر جاري اشارا

داد ڪر بغداد وارا

هادي رسين هر حال تون       فائدو ڏئين في الحال تون

ڪر سوال جي سنڀال تون      سڏ ٿو ڪريان توکي سوارا

داد ڪر بغداد وارا

دل ۾ وسين دلبند تون        هادي همه هر هنڌ تون

منهنجي وساء مسنند تون     ڪامل قمر قوت قرارا

داد ڪر بغداد وارا

سرور سپه سالار تون   چؤ طرف چوڪيدار تون

پنهنجو اڪارين پار تون       ڪوڙين لکين عاصي اپارا

داد ڪر بغداد وارا

حامي حمايت ٿو گهران        تو کان تنهينجو تو گهران

توکي وڻي سک سو گهران    دک دور ڪر داڙو دوبارا

داد ڪر بغداد وارا

هر حال ۾ همراهه تون  گمراهه کي ڪر راهه تون

بدخواه کي ڏي باه تون        کامي مرن خوني خسارا

داد ڪر بغداد وارا

توڙان اٿم تنهنجو تڪيو      هر حال ۾ گهرجين هڪيو

چورن ڪتن آهيان چڪيو      ڪاهيو رسن دز ديو ڪارا

داد ڪر بغداد وارا

داد ڪر بغداد وارا

توڙان اٿم تنهنجي تڳا       سگ کي وجهين قابو سڳا

بهڪيو اچن ڀيٽو ڀڳا تن کي چکا لٺ جي لغارا

داد ڪر بغداد وارا

توڙان اٿم تو ۾ طمعان        ضامن آهين منهنجو ضمان

ڪوڙين نوازيئي ناڪمان       مشڪلڪشا مختيارڪارا

داد ڪر بغداد وارا

دائم ڊگهو هٿ دين تو        مقصد گهري مسڪين تو

سلطان چاڪر چين تو  بردا برين بلخ و بخارا

داد ڪر بغداد وارا

شب روز شڪرانو چوان آندي مهر مون تي اوهان

پر جام ڏي نينهن جا نوان    صدقا گهران ساقي سونهارا[6]

داد ڪر بغداد وارا

بي پير ڪيا لک پير تو       دز، مير! ڪيا شه مير تو

سنگ سون ڪيو اڪسير تو   تاران اڪاريا تو اتارا

داد ڪر بغداد وارا

توکان گدا لک شاه ٿيا        لک شاه تنهنجا ڏاهه ٿيا

گمراهه تو کان راهه ٿيا فرمان ۾ فغفور دارا

داد ڪر بغداد وارا

داڙو! وڌايو دين تو      نهرا ڪيا نابين تو

توڙان آهيان تابين تو  جڳ جو مٿئه مهدي مدارا

داد ڪر بغداد وارا

تازا نوان ڪر نينهڙا    محبت وسايو مينهڙا

ڪڍ تون ڏولائي ڏينهڙا        ڪر تون سڪا سبزا ستارا

داد ڪر بغداد وارا

تون ’ڪل‘، جڳ تنهنجو ’جزو‘      ڪامل ڪجان ڪاذب قزو

ڇا نيڪ ڇا دانا دزو    ڇا برگ گل ميوا موچارا

داد ڪر بغداد وارا

منهنجي مدت شه مير ڪر    واهر وسيلو وير ڪر

پنهنجو لڪياري پير ڪر      ڪل پير جا پارس پاڳارا

داد ڪر بغداد وارا

نيڪي بدي تنهنجي گلي    پازي پيو تنهنجي پلي

خر کي پليو تنهنجي کلي    دل سين گهران تنهنجو ديدارا

داد ڪر بغداد وارا

توکي نبي بخشو سدا تون دادلو خلق خدا

توکان مڱان من جي مدا      قلبان پڙهان ڪلمي توارا

داد ڪر بغداد وارا

لا اله اِلالله محمد رسول الله

]مدح –٢[  [7]*

مدح پير دستگير شيخ سيد عدبالقادر جيلاني قدس الله سره

بسم الله الرحمٰن الرحيم

ٻي جدا مدح جو بند:

ٻي جدا مدح جو بند:

موسيٰ سندي عاصاهوئي تنهنجي ڪرامت دست ۾ مون کي نبي بخشيو سدا آئي خوشي دل بست ۾

تاثير پيو تلقين جا منصور جي دل مست ۾  يا پير پيران بادشاه.

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
هوم پيج - - لائبريري ڪئٽلاگ