(1)
”نفس
لوامہ“- الخ= يعني ”نفس لوامہ“ انهن کي مليل
آهي جي سنوان سڌا مومن آهن.
(1)
اص
عبارت: ”وهي تنزل تنهن جو نام“.
(2)
اَتقِين= هيءُ ”اَتقيٰ“ جو سنڌي جمع بنايل
آهي.
(3)
نامتناهي= بيحد- بي انداز.
(4)
جنهن پنهنجي نفس کي سڃاتو تنهن پنهنجي رب کي
سڃاتو.
(1)
يا
هوءِ ڪلهي جي تنهن رخ روءِ= يعني يا وري ان جو
مُنهن ۽ مهاڙ ڪلهي جي طرف آهي.
(2)
طرف ظهوري- الخ= يعني ان جي ظاهر وري طرف
”روحانيت“ آهي ۽ ان جي باطن واري طرف
”رحمانيت“ آهي.
(3)
اصل عبارت: ”ڌارو ڌار فرق ۾ دم“.
(4)
”الله تعاليٰ“ آدم
کي پنهنجي
صورت تي خلقي، پوءِ انهيءَ ۾ جلوو ڪيو (فتجليٰ
فيہ)
(1)
اسود=
ڪارو. احمر= ڳاڙهو. ابيض= اڇو. اخضر= سائو.
(2)
”هر شيءِ پنهنجي اصليت طرف موٽي ٿي.“
(3)
خدا جو قسم ته فاني في الله ۽ باقي باالله
ائين آهي.
(4)
اصل عبارت: ”فقير اڪبر اعظم آه“.
(1)
”اهو
هينئر به ائين آهي جئن اڳي هو.“
(2)
اصل عبارت: ”هي جو مومن تان هو من.“
(3)
مؤمن، مؤمن جو آئينو آهي.
(4)
صم= ٻوڙا. بڪم= گونگا، عمي= انڌا: يعني حيرت
واري مقام ۾ سالڪ ظاهري حواس وڃائي ويهن ٿا.
(1)
”پاڻ
۾ خدائي اخلاق پيدا ڪريو“ وارو ڦل ڄڻ بلاشبہ
هٿ ۾ آيو.
