|
بـــــيـــــت
بيت
بِرهه ڪيو بائونڊُ- مونکي ڏينهن ميثاق جي
الست بربڪم جو- سائينءَ ڏئي ساؤنڊَ
ڏنئين نُوري نظر جو- رُوحن تي راؤنڊُ
ته قالول بليٰ چئي قلب ٿي- بلڪُل ويا بائُونڊُ
ڪنهن جي رکيائين قسمت ۾- گوندرَ گِراؤنڊُ
”مائلَ“ مِليو محبت مان- اِي اُلفت اَرائونڊُ
اينهين آل رائونڊُ- آيو ٿي انسان ۾
بيت
هاديءَ ڏني هائيٽ- آهي اُلفت عشق ۾
ڏسون سدا ڏينهن ٿا- ناهي ڪا نائيٽِ
مستي محبت جي ڏِني- مولا اهڙي مائيٽِ
ڪريون نظرَ ٿا قلبَ تي- سڀئي پَسون سائيٽِ
روشنيون رنگين ۽- واحد ڏنيون وائيٽِ
رُوحي رمزن سان ڪيو- ربّ کڻي رائيٽِ
اُلفت واري اَمُنَ لءِ- ڦِريو ڪروين فائيٽِ
”مائلَ“ مِلي محبت جي- لوحَئون اهڙي لائيٽِ
تڏهن ٿيا ٽائيٽِ- رهون هردم حُبَ سان
بيت
قادرَ ڏِني قَلبَ کي- ايڏِي اٿارٽِي
وڌي ويئي رُوحن ۾- منهنجي ميجارٽِي
ختم ڪئي خُلوصَ ۽- محبت مينارٽِي
محبت ۾ ”مائلَ“ کي- ڏِني پَرورَ پِرارٽِي
جو سِڪَ جو سينارٽي- آهي روز الست کان.
بيت
جمال ۽ جلال جِي- غفار ڏِني آهِه گِفِٽِ
ٻيو پاور پَروَر آ ڏِنو- ناياب، نو لِمِٽ
تڏهن ڪيان ٿو ڪيترن- شَريرَن جي شِفِٽِ
هيءَ لوحَئون مِلي لِفِٽِ- محبت ۾ هئي ”مائلَ“ کي.
بيت
عشق ڪيو ايڪسيپٽ- نامينيشن نيهن ۾
تصحيح ڪيائين توّڪل سان- جيڪي هئا ڊِفيڪٽ
ڏنئين اهڙو ڏيهه لءِ- اُلفت جو افيڪٽُ
وائي ڪڍون جا وات ٿا- سا ربّ، نه ڪري رجيڪٽ
سِڪَ مان ڪيو هِنَ سائِلَ کي- سائين هو سليڪٽِ
الله سائين اليڪٽِ- ڪيو ”مائل“ ڏينهن ميثاق جي.
عنوان: عشق جي آفيس
بيت
سائين ڏئي سبجيڪٽ- مونکي عشق، عقل جا
پختو ڏِسي پيار جو- سچو سرٽيفڪيٽُ
انٽرويو جي عشقَ جي- سِڪَ مان ڪيئين سليڪٽِ
اپائٽمنٽ ڊائريڪٽِ- محبت ۾ ٿي ”مائلَ“ جي.
11 محرم الحرام 1395هجري 24 ڊسمبر 1974ع، هالا
بيت
هڪ دم ٽائيپ سو ٿيو- اعزازي آرڊرُ
تاريخ ڏهين محرمُ- هئو ڏينهن حشر
سَالُ تيرهن سؤ پنجانوي- هجري سنَ اندر
وَرڊَ انهي ۾ هي هُئا- بلڪل لکيل بهتر
ته آهي عشق ملڪ جو- هي گزيٽيڊ اَفسرُ
خود اپائنٽمنڊ اٿارٽي- اهو پڻ اکرُ
پر اُن کان وڌ اختيار هئا- هو پَنو ٿيل سو پُر
پرور وڏو پاوَرُ- ڏئي ”مائلُ“ ملازمت ۾ کنيو.
27 محرم 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت
محبت ۾ ”مائلَ“ کي – مولا ڪيو منظور
ڪُرسي ڏنئين قُرب جي- دُکَ ٿيا سڀ دورُ
رُشوت نه وٺون مُور- ماڻهن کان ڪنهن ڪم جي.
27 محرم الحرام 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت
اُلفَتَ جي آفيس تي- مولا ڪيو محڪمُ
پي- اَي- ڪِلارڪَ اَسسٽنٽَ- سڀني وٺان ڪيمُ
سپُرنٽينڊنٽ سمجهائيان- جو اُنهن ۾ اُتم
فائيل پُٽ اَپ ڪيو فهم سان- دير نه ڪيو دم
سچي ڳالهه صاف لکو- بلڪلُل نه هڻجو بَمُ
مون لءِ ڪمَ مِڙن جا- آهِن اُلفتَ ۾ اهم
سائِن ڪريو سِڪَ جي- ڪيان سڀ ڪنهن ڪم
ته عوام ويچارو اسان وٽ- ڌڪا نه کائي دم دم
جو ناهي دل ۾ وهم- ماڻهن لءِ مون ”مائلَ“ کي.
27 محرم الحرام 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت
اِنِٽِري اِنِوَرڊِ ۾- ڪاغذَ ڪُلِ ڪريو
۽ پڻ آئُوٽِوَرِڊ ۾- سوچي سڀ لکو
ته ڪٿان آئيو، ڪيڏانهن ويو- جو پئي ڪو پتو
متان ڪا سُستي ڪري- ڪاغذُ وڃائيو
سامهون کڻي اچي ڪو- ته رسيد ان کي ڏيو
ته اطمينان اهو ڪري- وڃي ماڻهو سو
ان کان پوءِ اُهو- ريڙهِيو هِڪدم رُوٽنگ لءِ.
27 محرم الحرام 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت-6
پهرين پُٽِ اَپ ڪريو- اَوهين امپارٽنٽ
هِڪدم ڪڍو هٿن مان- اُن کان پوءِ ارجنٽِ
آرِڊِنَرِي ٽيبل تي- مُورِ نه رکو منٽُ
جي نه اچيوَ سمجهه ۾- ته هڪدم وٺو هِنِٽِ
پَرَ جلدي ڪيو جينٽ- وقتُ نه وڃايو ويسلا
27 محرم الحرام 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت
آهي هر ڪنهن ڪاغذ جي- رکڻي آن کي اونَ
ڪنهن اهم انفرميشن لاءِ- ڊائل ڪيو فون
جي ايندؤ سچائيءَ تي- ته ڪاغذ رُڪبَئِي ڪونَ
ماڻهن کي ”مائلُ“ چوي- ڪنهن پر رُلايون
بيتابَن کي بلڪُل پيا- سُٺا پيش اچونِ
ڪنهن کي ڪِي به چئون- جو مجبورُ ٿي ٿا منٿون ڪن.
27 محرم الحرام 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت
اچوو سُٺي اخلاق سان- اوهين عوام کي پيشِ
مطمئن رکون ”مائلُ“ چئي- تن سان نه ٿيو تيشِ
ڪڏهن به ڪنهن کان ڪيش- وٺِجو نه ڪنهن ڪم جي.
27 محرم الحرام 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت
جي اوهان کان ڪنهن ڪم جي- ڪو وٺي کڻي رشوت
ته هردم اُنَ انسان جي- هوند ڪريو شِڪايت
مسلمانن جي مُور نه آهِه- ادا هيَ عادت
ڪرڻ خدا جي خلق جي- خُلوصَ سان خدمت
قادر ڪئي قرآن ۾- اِها افضل عبادت
عمل اَوهين به اهو ڪريو- ته سَريوَ سعادت
سڀ ڪنهن لءِ خير گهرو- ڪريو مُلڪ لءِ محنت
قبوليندو سو قادرُ هو- جنهن جي آ قُدرت
لِکن پيا اعمالَ جي- ڪاتِبَ ڪِتابتَ
حساب ٿيندو هر ڳالهه جو- مُور نه ٿي مروت
وِساريو نه واحد کي- جنهن جو اَهيو ملڪيت
اوهين پڻ کائو اُن جي- عشق ۾ عبرت
ته ذهني، قلبي سُڪونَ سان- رهو فائق منجهه فرحت
نه ته اجها اچڻ واي- آهي ڪاري قيامت
حساب ٿيندو هر ڳالهه ۽ مُور نه ٿئي مروت
محمّدصه مسلمانن جي اچي- ڪندو پَروَر
کي پارَتَ
اُن کان پوءِ رحمت- ”مائلَ“ ٿيندي مڙن تي.
27 محرم الحرام 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت
”مائلَ“ مئنيجمنٽ- اهڙي رک آفيس جي
جو عوام جا ارجنٽ- ڪم ٿين قُرب سان.
27 محرم الحرام 1395هجري 9 جنوري 1975ع، هالا
بيت
واحد وزير اعظمُ- ڪيو محبت ملڪ جو
نينهن واري نفسيات سان- ٿا سمجهو سڀ ڪو ڪمُ
وڏن، ننڍن وزيرن کي- ورڇي ڏيون ڪمُ
پهرين ڪيون سو پِرِتِ مان- جو آهي انهن ۾ اَهَمُ
پو صحينُ سان سِڪَ جي- وڍيون سڀ وهمُ
وڃائڻ نه گهرون ڪنهن جو- هڪڙو هڪڙو دمُ
ٿو ڪري ڪَرَيمُ ڪرمُ- پر ٿي ٿو ذريعو ظاهر جو.
بيت
واحد ڪيو وزيرُ- محبت واري مُلڪ جو
عوام جي ڏيون اندر کي- طلبن جو تاثيرُ
۽ خُلوصُ خاصو دِلِن کي- آهي جو اڪثيرُ
جو ڪري هر ڪنهن قلب کي- جيئن آهِه ماهه مُنيرُ
رکيو هلن پاڻ ۾- هڪ ٻي سان پو سِيرُ
انسان سڀئي هڪجهڙا- توڙي پير فقيرُ
وِرِهُه ۾ ئي وير- مولا ڪيو مون ”مائلَ“ کي.
عنوان: اليڪشن
بيت
آهي اميدوارن جو- امتحان اليڪشن
جذبات واري جوش ۾- ڀَرين نامينيشن
ڪي ڪي بيهن پُختا ٿي- ٻيا کڻيو هَٿ وڃن
ڪِنِ تي ميڙيون منٿون- ڪي سياسي مصلحتن
ڪي ڦِرَن ڦيرائڻ لءِ- پولنگ اسٽيشنن
ڪي رکائين پنهنجي راءِ سان- اسٽاف آفيسرن
ان هوندي به هارائين جي- ان لءِ محبت نه دِلِن
يا چالاڪي سان چُستُ ٿا- چلائن تِن چالِن
بي چيني بِلڪُل وڌي- وڏي وَرِڪَرَنِ
ڏِيڻ لءِ ووٽن- آخر ڏينهن اچو وڃي.
عنوان: سگريٽ
بيت
ساڙي جيئن سگريٽ- ٿو انسان جي اندر کي
تيئن جي سڙَن طلبَ ۾- ته رَچي ٿِيَن سي ريٽُ
سِڪَ سان ٿِيَن سيٽ- پهچن پنهنجي پرينءَ کي.
بيت
سگريٽُ جيئن ساڙي- انسان جي اندر کي
تيئن جي سڙن طلب ۾- ته پرينءَ هجن پاڙي
پوءِ ڳوڙها ڪئين ڳاڙي- وڃي ”مائلُ“ ملن محب سان.
بيت
سگريٽ ساڙي جيئن- انسان جي اندر کي
بِرهه سنديءَ باهه ۾- تَپَنِ جي هو تيئن
ته قريب کان سي ڪيئن- پَري رَهن پَلُ پِرِتِ ۾.
بيت
موالي مچايو ويٺا- ڪڍن ڪئين دُونهان
جي سُوٽا ڏيَن سَڪَ کي- ته ٿين سڄَڻن سان سُونهان
پوءِ لوڪَ اندر لُوهان- مُور نه ڏين ”مائلُ“ چئي.
6 فيبروري 1975ع- مير غلام اصغر خيرپور واري جي
جاءِ تي،
P.E.C.S
سوسائٽي، طارق روڊ، ڪراچي
عنوان: رندانيت
بيت
مُورِ نه محتاج- ”مائلَ“ ڪڏهن ماڻهو جو
رکُ تون توّڪل ربّ تي- ته سڀڪو سَرَئي ڪاجُ
۽ نه ٿِيڻي ڪم جو به- ڪرئي الله سائين علاجُ
رندَن جو رواجُ- اهو اٿئي اصل کان.
بيت
وَمَنَ يَتَوکّلَ عَليَ اللهُ- هي رستو آهي رِندَن
ليس الانسان الاماسعيٰ- انهيءَ پِرِ پُرن
لباس الکافرين قلوب المؤمنين- اهڙو عَمَلُ اَٿن
ونحن اقرب اليھ من حبل الوريد- لوچيو هُو لهن
اِنَ اوليا لاخوف عليهم ولا يحزنون- ڪنهن کان ڪينَ
ڊڄن
کُل نفس ذائقة الموت تي- پختو يقين رکن
ويبقيٰ وجھُ ربک ذوالجلال والاکرام تي- ايمان آهِه
سندن
کُل من عليها فان- سنسار سڀ سمجهن
مَستي محبّت جي کڻيو- پنهنجي منهن هلن
ظاهر ۾ هن دنيا جو- هر ڪو ڪم پيا ڪن
اچين پورُ ته وڃيو- بانگ بِرهَه جي ڏين
۽ صلواتون سيّد تي- پرت منجهان پڙهن
نياز واري نماز سان- سائينءَ سجدو ڪن
شريعت جو شوق سان- پروَرَ پردو ڏنُن
طريقت، حقيقت، معرفت جون- منزلون ماڻيون تِن
اڃا پڻ اڳاهان وڃيو- وحدت ۾ گُم ٿِيَن
لِڪن اهڙا لوڪَ کان- جو لوڪُ نه لَکي تَن
پر اَکِن وارا تن کي- سُڃاڻيو وِجهن
هتي هن جهان ۾- ائين پيا گهمن
سڪَ جي پنهنجي سَريرَ تي- پوشاڪَ ٿا پهرن
عِجزَ وارو آبُ ٿا- پاڻي ڪيو پيئن
ڪُل شيءِ يحرکُ کي- نُوچيو نهارن
جا افضل عبادت الله ڪئي- سا خدمت خلق جي ڪن
لا الله سان اندر مان- پيا دم کڻن
الا الله سان اندر مان- ٻاهر دم ڪڍن
محمّدصه رسول الله سان- پُختو پيچ
پِيُن
مستيءَ محبت جو مليو- مَشربُ آ مَستن
ٿا ”مائلَ“ گڏ محّبن- اهين گذارن ڏينهڙا.
9 صفر 1395هجري 21 فيبروري 1975ع، حيدرآباد
عنوان: سُر مومل راڻو
بيت
راڻا توکي رُسڻُ- مُور نه ٺهيو ٿي مومل سان
اک ڏٺي جو تپاسُ ڪري- کپندو هُئُئِي ترسڻُ
سو رُسي هِڪدم وئين هليو- ڪري رُليءَ سان رِڻُ
ڪنهن پَرِ اڪيلو منهنجو- ٺهيو نٿي سمهڻُ
ڪڏهن سُومَلَ ساڻو ڪري سُتِيَسِ- ڪهڙو هنيم ڌڻُ
کپندي توکي ڪينَ هئي- دانا دير ڪرڻُ
ڪڏهن سوڍا سختي ڏيڻُ- ڀَرجي آئي ڀَتَارَ تو.
بيت
راڻا ڪوهه رُسي- مُوملَ وڌيئي مَامري
ڪو مِنٽُ هِڪُ ترسي- ويچارُ ڪرين ها ورَ تون.
بيت
ڀَرجي آيو ڀَتار تو- ڪيئن پنهنجو ڇڏڻُ نَنگُ
رُسي راڻا وِئين هليو- هيڏو ڇڏي سُنگُ
عورتون به ڪڏهن ايئن نه ڪَنِ- تو مرد ٿي ڪيو دَنگُ
ڍَڪَڻُ ڪمُ ڍِلائيون- ڪو، جُوڌو ڪندو جَنگُ
لاَلَ ٻَڌو مون لُنگُ- محبت سندءِ جو ”مائلُ“ چئي.
11 مارچ 1975ع، هالا
بيت
”غني“ صاحبَ غرقُ- نه ٿجئين خامَ خيال ۾
محَبت سندو ”مائلَ“ کان- سِکُ سِڪَ منجهارئون سبقُ
ته قلبَ سندءِ جو قلقُ- لهئي لهجي هِڪَ ۾.
سک ”اُڄڻ“ صاحبَ اُلفت- محبتي هن ”مائِل“ کان
قُربَ منجهارئون قَريبُ ٿي- رکُ چڱن سان صحبت
اٿئي خامَ خيالَ سڀِ- بلڪُل ٻيا بدعت
رکي نيڪ نيّت- خدمت ڪر تون خلقَ جي.
”ڏاهري“ صاحبَ ڏُور- مُور نه رَهجئين ”مائلَ“ کان
سَرورِي سڏائي سِڪَ مان- ڇڏِ محبت نه موڳا مُور
اهلِ دل کان دُور- ڪڏهن رهجئين ڪين ڪي.
”ڪاڪا“ ڪرڻ قُربُ- سِکُ تون پنهنجي مائٽ کان
محبت رک تون من ۾- ته راضي ٿيندئي ربُّ
نيتَ کوٽيَ سبب- مُور نه ڏجئين ”مائلَ“ کي.
23 اپريل 1975ع.
ڪيفي شيزان طارق روڊ، ڪراچي
نوٽ: مٿيان چار ست اسان دوست، 1. عبدالغني ميمڻ
(اسسٽنٽ انجنيئر روڊس“ 2. مسٽر بدرالدين اُڄڻ
”ليڪچرار“ 3. پيارو خان ڏاهري ”سيڪريٽري ٽائون
ڪميٽي هالا“ ۽ شير محمد ڪاڪا ويٺل ڀليڏنو ڪاڪا
گڏجي چانهه پي رهيا هئاسون ته انهن جي چوڻ تي في
البديهه ٿي لکيا ويا. ”مائل سروري“
بيت
ڏسجي نه ٿي بد نيت- عورت ڪنهن کي اکن سان
جي حسن جي هادي ڏني- آ تن ما ڪنهن کي نعمت
هت وٺڻو فقط واس آهِه- ٻي بلڪل سڀ بدعت
نيڪ نيتي ۾ نور آهه- ۽ پوري بِرهَه ۾ برڪت
آهي عشق شهنشاهه جي- اصل به اِها عادت
پر اينهين نه ڪن اڄَڪلهه جا- جوان پسند جدّت
ٿي ٿئي اُنهن جي حال تي- هر دم هيَ حيرت
جي ڏسي سندن ڪو نياڻن ڏي- ته وٺي وڃين غيرت
پڙهي پروڙئيون ڪين ڪي- قادرَ جي قُدرت
جي ڏسن اندر جي اکن سان- ته وٺي وڃين عبرت
پر ڏسن رڳو ظاهر ٿيا- ۽ اندر نه سچي اُلفت
جي مطالع ”مائلَ“ ڪن سي- فائقَ جي فطرت
ته سراپا محبّت- ڏسن سي هن ڏيهه کي.
نوٽ: ڊرگ روڊ تي هڪ دوست سان موٽر ۾ گڏ ويندي سندس
هڪ حسين عورت ڏي کنيل نگاهن ڪراچيءَ کان متاثر ٿي
لکيو ويو.
عنوان: اڄ جو نوجوان
بيت
پڙهي اچي ڦاٿا- اَهَن اڄ جا نوجوان
تربيت ناهي تن کي- نه سُڃاڻن علم جا مان
عمل ڪن نه هو علم تي- رڳو غلط رکن رُجحان
جي عَمَلُ ڪن هو عِلَم تي- ته صحيح ٿينَ انسان
پر اينهين اڄ ڪلهه ناهِه تڏهن- ٿيا ذليل ۽ ويرانُ
يونيورسٽي، ڪاليجن ۾- رڳو بدتميزيَ بيان
لوفرن جيئن لُوهون ڏيَن- ڪِلَب ڇڏين هو ڪانَ
تِتِ ”مائلَ“ ٿين مهمان- جتي رڳو اُگهاڙِيون
ڊانِسُون.
بيت
اڄوڪا پڙهيل جوان ٿا- کڻيو هلن ڪَرَ
سوا پڙهڻ ڊِگريون وٺي- ٿيون گزيٽيڊ اَفسَرَ
جي ڊگري ملي ڪنهن کي ته- هلائي سياسي اثرَ
ڪم نه ڪن ٻيو مُلڪن لءِ- جو احساس رکن ڪمتر
ته افسر سوا نه عزت ٿيندي- ٻيو بلڪُل آ بدتر
پَرَ جي صحيح سمجهن علم کي- ته پوين هوند خبر
۽ ٿِيَن ڪڏهن ڪين ڪي- سي پڙهيلَ دربَدر
افسوسُ انهن جي حالَ تي- جن پڙهي نه پَروڙِيا اکرَ
ڪهڙي کُليل ڪريان خبر- ”مائلَ“ اِنَ مذڪُور جي.
28 اپريل 1975ع، هالا
بيت
گريڊن لءِ گهڻئي ٿا- خواهشون رکن خوب
ته ويهي وڃي آفيس ۾- ڄمايون ڪو روبُ
۽ ڪريون زدو ڪوبُ- اسٽاف، عوام آفيس ۾.
28 اپريل 1975ع، هالا
بيت
پڙهيل گهڻائي جُوا ڪندي- اَٿم اکن ساڻُ ڏٺا
تاش کيڏڻ پَتَن لءِ- اچو پاڻهي ٿين ڪَٺا
شرطُن واري شِرَ ۾- رُڳو مَحِوُ رَهن مِٺا
روز رَهن ٿا رَمِي سي- ٽانءِ ۾ ٽيڪيو پُٺا
تفريح ڪرڻ لءِ ٻيا به ڪم- گهڻئي اَهِن سُٺا
پَرَ توجهه نه تِن جو اُن ڏي- رڳو ٺاهن هڪ ٻي چِٺا
اچي وَٽِن ڪو اوچتو- ته نهارين نه نِهٺا
مِلن نه تنهن سان محبت مان- جلديءَ مان جُوٺا
۽ سمجهن ته آهن خيال تي- بارَ جا ڪئين بُٺا
لڄائين پيا لُوٺا- اينهين پنهنجي علم کي.
5 اپريل 1975ع، هالا
بيت
پڙهيل ڏِٺا اٿم اکن سان- کيڏندي جوُا
گُذري نه تن جو وقت ٿو- تنهن رهڻ راند سَوا
آهي رَمي تيئن راندين ۾- جيئن وڻن منجهه لَوَا
جيئن پَکِن ۾ هنجَن اڳيان- هُو ڪارا اَڇا ڪَوَا
تيئن راندين ۾ هيءَ راند آ- ۽ نِڪَمِي ڪڍن نَوَا
رُڳو ويٺي ڇڏن هَوا- صحت نه سُڌري تنهن سان.
5 اپريل 1975ع، هالا
عنوان: مُلا ۽ موالي
بيت
مُلڪ اسان جي ماڻهن ۾- رهن مُلا، موالي
هِڪڙن حُجتَ مسجد سان- ٻيا پِيَن ڀَنگَ پِيالي
هِڪڙا ڪَنِٺا، ڪولاپا وجهن- ٻيا پهراڻ سان بالي
هڪڙا گيڙُوءَ غرق ڪيا- ٻيا فرقن في الحالي
هِڪڙَن بِرهُه نه آهِه بانگُ ۾- ٻين ملاري آلي
نِهڙُ نِفرت نيو تن کي- ٿِيَن هڪ ٻي دَلالي
موالي محّبت دمُ هڻن- مُلا چَوَن خالي
هِڪڙَن دل ۾ درد آهِه- مَنَ ۾ ئي مالي
ٻيا نعرن مَسَتَن سان- ٿا بنجن سُوالي
سمجهن نه هَڏِ سائين جي- قدرت، ڪَمِ خيالي
پيو ڏسي ڏيهن جو ڌڻي- جو جهانن والي
جو قادر ربّ قدير آهه- جبارُ جلالي
”مائلَ“ مثالي- محبّت نه رکن من ۾.
1976ع، ڀليڏنو ڪاڪا
عنوان: ڊاڪٽر
بيت
ڊِگريون وٺي ڊاڪٽرُ- ٿا ٿين ٿوري وقت ۾
پڙهڻ واري پِيرڊَ ۾- گهمن آپريشن ٿيٽرَ
سهي نه سِکن تشخيص ٿا- رُڳو ظاهر پڙهن اکر
جي وجهن گهِري غور سان- مريضن تي نظر
۽ چيڪَ ڪن هو چاهَه مان- ته پوين ڪا خبر
ته مطمئن ٿِيَن مريض پو- ۽ ڪن دوائون اثر
پري ايهين نه اڄ ڪلهه آ تڏهن- ته مريض دربدر
مذڪور ان منظر- ڪهڙا چئي ڪهڙا چوان.
بيت
ڪي ڪي ڊاڪٽر تن ۾- آهن پڻ چڱا
جي ڏسن چاهئون کڻيو- ڪنهن کي هِڪَ لِنڱا
ته مريض ان کان مطمئن ٿيو، ڪن اُنَ وت وڃڻ لءِ وڃا
هر طبقي ۾ چڱا- ”مائلَ“ ماڻهو آهن مُلڪ ۾.
12 اپريل 1975ع، ڊسٽرڪٽ هيلٿ آفيس، حيدرآباد
بيت
ماڻهن ۽ مال جا ٿيا- حڪيم، ڊاڪٽر
ڪي جسماني، ذهني مرض جا- ٿا اڪثر پڙهن اکرَ
ڪي ايڪسري مشينون سِکَن- ڪي آپريشن ٿيٽرَ
ڪي ليبارٽري ٽريننگ سان- ڪي هوميوپيٿ حڪمت اندر
ڪي نفسيات ۾ ٿا ٿِيَن- مورهئون مچي ماهرَ
ڪي علمياتِ روحاني پڙهن- ماڻهن لءِ مؤثر
پَرَ علاج نه ٿي اڪثر- ”مائلَ“ علاج محبت جو.
12
اپريل 1975ع، ڊسٽرڪٽ هيلٿ آفيس، حيدرآباد
عنوان: قومون ۽ اُنهن جا وڏيرا
بيت
وڏيرن ويچارُ- رُڳو آهي اقتدار جو
غلط رَوَيو راڄن سان- ٿا تڏهن ڪي اختيارُ
سنوتِ نٿو ڏين جي- ڪو هاري يا ڪمدار
ته سؤ ڏهين ۾ چالان ڪرائي- ڪن پيدا ان لءِ آزارَ
۽ عادتون انهن ۾- بُريون بيشمارَ
چوريون ڪرائين چاهَه مان- هوڏِي ٿي هوشيار
آزارين عوام کي- سندرو ٻَڌي يارَ
خلق خدا جي خدمت جو- اٿن نه اندر آچارُ
خوف نه رکن خدا جو- جو واحد القهار
غلط ارادا انهن جا- مالڪ ڪر مُردار
چَڱين وِجهين چِتَ ۾- سولو ڪرين ستار
وري اچن واٽَ تي- اخلاق ڪن اختيار
مدعا مون ”مائلَ“ جي- قبول ڪر ڪلتارَ
هي عوام تان آزار- تون قادر لاهِج ڪرم سان.
بيت
وڏيرن کي وَٽَ- رڳو آهن اقتدار جا
غريبن حق غضب ڪري- جُوکا هڻن پيا جهٽَ
پنهنجي پَڳَ بچائڻ لءِ- ڪَن ڏاڍي ڏاڙهيءَ پٽ
اکين تي اوندهه جا- چڙهيا اٿن الَٽَ
ڏسن نه ڪنهن جي ڏکن کي- رڳو پئسي جي اٿن پَٽَ
مسڪينن سان ”مائلُ“ چئي- ڪن ٿا سوڙهيءَ گهُٽَ
پَرَوَرُ هڻي پَٽَ- سمجهائين ستار تون.
بيت
مسڪينن اڳيان ”مائل“ چئي- مورئون رکن مَڳَ
چون چڱا مُڙس آهيون- آهِه اسان تي پَڳَ
عداوت اخلاق سان- رکي ٿيا الڳ
هلن هر وقت وٺيو پيا- دوکي سندا دڳ
انصاف کي انڌا اهن، اچي ڦِريا آهن اڳ
خلقِ خدا جي خدمت لءِ- رَهين نه سائي رَڳَ
لعنت ڪرين لوڪُ پِيو- اَهِن جيئرا منجهه جَڳَ
”مائلَ“ چئي اِيَ مَڳَ- ڪوڙَن رهندي ڪيتري.
بيت
چتَ ۾ چتائن- سڄو وقت ٿا ساڙَ کي
ڪنهين وير قلب ۾- قربُ نه ڪمائين
ذهني طور ذليل ٿي- سب ڪنهن ستائين
قرب محبت پيار جون- نه ڳڙهاٽيون پائين
فتني ۽ فساد کي- ڀاڪر وڏا پائين
احسان ڪري ڪنهن کي- نه پنهنجو بنائين
جي چڱو ساڻن ڪو هَلي- ته ڪمزور ٿا ڀائين
بد نيت بيڪار سي- پيا وقت وڃائين
بڇڙا پنهنجا پَارَ پيا- لوڪئون لڪائين
ريّا وار فيصلا- زوريءَ مڃائين
سي لعنتي لوڪ کي چاهئون نه هڏ چاهين
۽ مسڪينن تي مورهئون- روبَ به ڄمائين
ڪريم پنهنجي ڏي قرب مان- ڪُڌا نه ٿا ڪاهين
آب اَکِن مان عجزَ جو- وِلها نه ڪي واهين
شرافت کي شرير سي- پاڻان دفنائين
پو به وڏيرا پاڻ کي- چاهئون چوائين
ڪُڌا ڪرتوت پنهنجا- پاڻئي پڌرائين
”مائلَ“ تن جي من ۾- حيّا، شرمُ ناهين
ڪريم ڪهڙي پروا- پيا پاڻ منجهان لاهين
ڀُليل هِيئن ڀائين- ته آهيون اسين ئي مُلڪ ۾. |
