|
15
”مان اجهو هاڻي اچي پهتي آهيان ... ڪهڙي نيوز
آهي؟“ سيتا مائونٽ ليونيا ۾ پنهنجي ڪمري مان شام
جو فون ڪئي.
”اوهه ... هيلو سيتا! تون اچي وئين!! ونڊرفل ...
اجازت ڏين ته مٿي تنهنجي ڪمري ۾ اچان.“
”اچو.“
هو پنجن منٽن کان پوءِ ڪمري ۾ موجود هو.
”تون بي حد خوش پيئي لڳين. جهنگل جي هوا تو تي
ڏاڍو سٺو اثر ڪيو آهي. آءِ ايم سو گلئڊ! (I
am so glad)“
”ويهو.“
هو پهريون ڀيرو سندس ڪمري ۾ آيو هو ۽ ٿورو گهٻرايل
ٿي لڳو. ڪمري جو هڪ چڪر هڻي، هو ڪنڊ ۾ پيل صوفي تي
ويٺو. هوءَ پلنگ جي ڇيڙي تي ويهي نٽنگ ڪرڻ ۾ مصروف
هئي.
”ڇا ٿي اُڻين؟“
”راهُل لاءِ سويٽر ڪوٽ ... مون سوچيو هو ته مڪمل
ڪري جميل کي ڏيئي ڇڏينديس ته وڃي راهُل کي پارائي
... پر مون کي خبر ئي ناهي ته هاڻي هو ڪيڏو وڏو
ٿيو هوندو. الائجي کيس پورو ايندو يا نه. اٽڪل تي
اُڻيان پيئي.“
هو خاموش ٿي ويو. ٿوري دير کانپوءِ هن پڇيو: ”ٻيو
ٻڌاءِ ... پوءِ ڇا ٿيو؟“
”پوءِ؟ بس!“ هوءَ ٽهڪ ڏيئي کلي پيئي.
”تون هڪ هفتو ڏاڍي ياد آئينءَ. ڪانفرنس ۾ ته
منهنجي دل ئي نٿي لڳي ... خبر ناهي ته رپورٽ ۾ ڇا
جو ڇا لکيو اٿم. تنهنجو سفر دلچسپ رهيو آهي؟“
”تمام دلچسپ.“
”امريڪن پوڙهيون ڪيئن لڳيون؟“
”آمريڪن پوڙهيون ته نه، پر هڪ آمريڪن ٽورسٽ جو ساٿ
پولو نروا کان ملي ويو ۽ هو پوڙهو نه هو.“
”يُو آر اَ بچ (You
are a bich).“
عرفان هڪدم چپن ۾ چيو ۽ چپ ٿي ويو.
”توهان پنهنجي عدت مطابق پڇيوئي نه ته پوءِ ڇا
ٿيو.“ ڪجهه کنن جي خاموشيءَ کان پوءِ سيتا پڇيو.
”تون خود ئي ٻڌاءِ.“
”او ... اهو آمريڪن آرڪيالاجسٽ هو.“
”پوءِ ته خوب ساڻس لنڪا جي تاريخ ڊسڪس ڪئي هوندءِ
... جيئن تو مون کي سنڌ جي تاريخ پڙهائي هئي.“
”ها.“ هوءَ بي تعلقيءَ سان نٽنگ ۾ مشغول هئي.
هو ڪجهه دير تائين کيس ٽڪٽڪي لڳائي ڏسندو رهيو.
پوءِ هڪدم ڪاوڙ ۾ باهه ٿي صوفي تان اٿيو. سندس هٿن
مان نِٽنگ جا سوئا ۽ پشم کسي هڪڙي پاسي کڻي
اڇليائين ۽ کيس گهليندو دريءَ ڏانهن وٺي ويو.
”تاريخ ڊسڪس ڪرڻ کان پوءِ ٻيو ڇا ٿيو؟“ هن گجي
پڇيو.
سندس رنگ سفيد ٿي ويو.
”مان پڇان ٿو ته ڇا ٿيو؟ ڳالهائين ڇو نٿي؟“
هوءَ هڪدم ڪاوڙ ۾ ڳاڙهي ٿي ويئي. ”شٽ اپ! توهان کي
اهڙي طرح سوال ڪرڻ جو ڪهڙو حق آهي؟ توهان حد کان
وڌيڪ وڌندا ٿا وڃو.“
هو چپن کي چڪ پائيندو رهيو. ”حق ته توتي قانوني
مڙس جو به ناهي، جنهن کي ڇڏي تون ٻن سالن کان
موجون ڪندي وتين ٿي.“
”شٽ اپ عرفان!“ هن سموري طاقت سان رڙ ڪري چيو،
”گيٽ دي بُل آئوٽ آف هيئر. گيٽ آئوٽ گيٽ آئوٽ. (Get
the bull out of here. Get out get out.)
نه ته مان هاڻي ... مان هاڻي بيري کي سڏيان ٿي.“
هوءَ نهن کان چوٽي تائين ڏڪي رهي هئي.
هڪ کن تائين هو پٿر بنجي کيس تڪيندو رهيو. پوءِ
هوريان هوريان قدم کڻندو دروازو کولي ڪمري مان
نڪري ويو. دروازي کان ٻاهر نڪري هن ڏاڍي نارمل ۽
هيٺين آواز ۾ سڪون سان چيو: ”ڏاڍي ڪوشش کان پوءِ
جميل ملاقات جو وقت ڏنو آهي. نيٺ هو اڄ رات ملڻ
لاءِ تيار ٿيو آهي. مان ساڻس گال مينس هوٽل ۾ ڊنر
تي ملاقات ڪندس. انهيءَ کان پوءِ سندس جواب توکي
ٻڌائيندس. گُڊ نائيٽ.“
رات جو ٻارهين وڳي کان پوءِ سندس مٿي کان رکيل فون
جي بيل دير تائين وڄندي رهي، پر هن فون نه کنئي.
|
