ايشيا جون لوڪ ڪهاڻيون

مراد علي مرزا

چيتو ۽ نوجوان شخص

ڪوريا جي ڪهاڻي

پراڻي وقت جي ڳالهه آهي ته هڪڙو امير شخص سفر ڪرڻ لاءِ نڪتو. هو گهوڙي تي پئي ويو. اڃا هو گهڻو پرتي ڪونه ويو هو، ته هڪڙو ڀئونر اڏامندو هن جي ويجهو آيو ۽ چوڻ لڳو، ”اي نوجوان! آءٌ توسان گڏ هلي سگهان ٿو.“ نوجوان وراڻيو، ”ها، ها، ڇو نه، هيڏانهن مون سان گهوڙي تي ٿي ويهه.“

ڀئونر هن جي پٺيان گهوڙي تي ٿي ويٺو ۽ ٻئي اڳتي هليا. گهوڙو ٿورو اڳتي وڌيو ته هڪ بيدو بولاٽيون کائيندو، ان جي ويجهو پهتو ۽ چوڻ لڳو، ”نوجوان! ڇا آءٌ توسان گڏ هلي سگهان ٿو؟“ نوجوان جواب ڏنو، ”ڇو نه، تون به هيڏانهن گهوڙي تي چڙهي ويهه.“ پوءِ بيدو به ٽپ ڏيئي گهوڙي تي ويٺو.

هاڻي نوجوان، ڀئونر ۽ بيدو گهوڙي تي سوار اڳتي هليا ته پري کان هڪ سيانتو سرندو سرندو هنن وٽ اچي بيٺو ۽ چوڻ لڳو، ”نوجوان! ڇا آءٌ توسان هلي سگهان ٿو؟“ نوجوان هن کي به چيو ته، ”ڇو نه، تون به مون سان گهوڙي تي چڙهي ويهه.“ اهو ٻڌي سيانتو به گهوڙي تي چڙهي ويٺو.

اهو نوجوان، ڀئونر، بيدو ۽ سيانتو گهوڙي تي سوار اڳتي هليا. رستي ۾ چانورن رڌڻ وارو ڪفگير هلندو هنن جي ويجهو اچي چوڻ لڳو، ”نوجوان! ڇا آءٌ توسان هلي سگهان ٿو؟“ اهو ٻڌي نوجوان وراڻيو، ”ها، ڇو نه. تون به مون سان هلي سگهين ٿو.“ هاڻي ڪفگير به هنن سان گڏ گهوڙي تي چڙهي ويٺو. اهڙيءَ طرح نوجوان، ڀئونر، بيدو، سيانتو ۽ ڪفگير گهوڙي تي سوار اڳتي هليا. ٿورو اڳتي هنن کي هڪڙو نوڪدار سوئو ٺينگ ٽپا ڏيندو هنن وٽ آيو ۽ چوڻ لڳو، ”نوجوان! ڇا آءٌ به توسان هلي سگهان ٿو؟“ نوجوان ان کي به چيو ته، ”ڇو نه، تون به گهوڙي تي چڙهي ويهه.“ انهيءَ تي سوئو به گهوڙي تي چڙهيو.

هاڻي نوجوان، ڀئونر، بيدو، سيانتو، ڪفگير ۽ نوڪدار سوئو گهوڙي تي چڙهي اڳتي هليا، ته هڪڙي ننڍي توب رستي تي هلندي هنن وٽ آئي ۽ چوڻ لڳي، ”نوجوان! ڇا آءٌ به توسان گڏ هلي سگهان ٿي؟“ نوجوان توب کي به اهوئي جواب ڏنو ته، ”ڇو نه، تون به مون سان هلي سگهين ٿي.“ انهيءَ تي توب به ٽپ ڏيئي گهوڙي تي سوار ٿي.

هاڻي نوجوان، ڀئونر، بيدو، سيانتو، ڪفگير، نوڪدار سوئو ۽ توب گهوڙي تي سوار اڳتي هليا. ٿورو اڳيان هليا ته هڪ ويڙهي تئونري هلندي هنن وٽ اچي چوڻ لڳي، ”نوجوان! ڇا آءٌ به توسان هلي سگهان ٿي؟“ نوجوان چيو، ”ڇو نه، تون به مون سان گڏ هل.“ اهو جواب ٻڌي تئونري به گهوڙي تي چڙهي.

هاڻي نوجوان، ڀئونر، بيدو، سيانتو، ڪفگير، نوڪدار سوئو، ننڍي توب ۽ تونئري گهوڙي تي سوار اتان هليا. ٿورو اڳتي وڌيا ته هڪ ننڍي صندوق لڏندي لمندي اچي هنن جي اڳيان بيٺي ۽ چوڻ لڳي، ”نوجوان! ڇا آءٌ توسان هلي سگهان ٿي؟“ نوجوان وراڻيو”ڇو نه، تون به اسان سان گڏ هل.“ ۽ صندوق به ٽپ ڏيئي گهوڙي تي چڙهي ويٺي.

هاڻي نوجوان، ڀئونر، بيدو، سيانتو، ڪفگير، نوڪدار سوئو، ننڍي توب، تئونري ۽ ڪاٺ جي صندوق سڀئي گهوڙي تي سوار هئا ۽ اڳتي پئي ويا.

شام ڌاري سڀئي پهاڙن جي وچ ۾ هڪڙيءَ جاءِ وٽ پهتا. نوجوان گهوڙي تان لهي ان گهر جو دروازو کڙڪايو. پر اندران ڪو به جواب نه مليو. انهيءَ تي نوجوان اندر ويو. اتي ڏسي ته هڪ نوجوان ڇوڪري اوڇنگارون ڏيئي پيئي روئي.

نوجوان حيران ٿي ويو ۽ هن کان پڇڻ لڳو، ”ڳالهه ڪهڙي آهي؟ تون اوڇنگارون ڏيئي ڇو پيئي روئين؟“

ڇوڪريءَ جواب ڏنو، ”هن گهر جي پٺيان جبل تي هڪڙو چيتو رهي ٿو. هو هر رات جبل تان لهي هت ايندو آهي. هن وقت تائين هو منهنجي ماءُ، منهنجي پيءُ ۽ ڀيڻن ڀائرن کي ماري کائي ويو آهي. اڄ منهنجو وارو آهي، تنهنڪري آءٌ رُئان پيئي.“

نوجوان چيو، ”ڇوڪري، تون دل نه لاهه. ڏس ته آءٌ ۽ منهنجا دوست گڏجي چيتي سان ڪهڙي نه جـُٺ ٿا ڪريون.“

پوءِ نوجوان پنهنجن دوستن کي گهرائي هنن کي چڱيءَ طرح سمجهايو ته کين ڇا ڇا ڪرڻو آهي. ڀئونر جي حوالي نوجوان هيءُ ڪم ڪيو ته هو ڪمري جي هڪ ڪنڊ ۾ ٿي ويهي ۽ چيتي جي اچڻ جو انتظار ڪري. پوءِ جڏهن چيتو ڪمري ۾ گهڙي ته اڏامي ميڻ بتيءَ کي وسائي ڇڏي. بيدي کي ٻڌايو ته پاڻ کي رک ۾ لڪائي ڇڏي ۽ جڏهن چيتو هن جي ويجهو اچي ته ٺڪاءُ ڪري ڦاٽي هن جي اکين ۾ وڃي پوي. سيانتي کي وري کامي ۾ انتظار ڪرڻو هو ته جيئن ئي چيتو اتان لنگهي ته هن جون اکيون ڪڍڻيون هيون. چانورن رڌڻ واري ڪفگير کي نوجوان چيو ته چانهه جي ڪٽليءَ جي پٺيان لڪي ويهه ۽ وجهه وٺي زور سان چيتي جي مٿي تي اچي ڪرجانءِ. سوئي کي نوجوان دروازي جي چونڪ ۾ لڪائي ڇڏيو ته جيئن ئي چيتو اندر اچي ته هن جي پيرن ۾ چڪ هڻي. ننڍي توب کي نوجوان سمجهايو ته تون ڇت تي چڙهي ويهه ۽ چيتي جي مٿان اهڙيءَ طرح ڪِرجانءِ جو هن جو بدن جهلجي وڃي. انهيءَ کان پوءِ نوجوان تئونري ۽ صندوق کي حڪم ڏنو ته وڃي گودام ۾ لڪي ويهو ۽ جڏهن اوهان کي اشارو ڏيان ته اوهين چيتي کي هتان کڻي ٻاهر اُڇلائجو.

اهڙيءَ ريت نوجوان سڀني کي پنهنجو پنهنجو ڪم سمجهائي هنن کي اتان روانو ڪيو. ڇوڪري وڃي پنهنجي ڪمري ۾ ويٺي، جتي هن ميڻ بتي ٻاري. نوجوان هڪ طرف لڪي ويٺو. ٿوريءَ دير کان پوءِ چيتو جبل تان هيٺ لٿو. جيئن ئي چيتو ڪمري ۾ گهڙيو ته ڀئونر پنهنجي پـَرَ سان ميڻ بتي وسائي ڇڏي.

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12  13 14 15 16 17
هوم پيج - - لائبريري ڪئٽلاگ