|
پريان ستارا جئين ڏيئڙا پيا ٽمڪن
خدا هُو چنڊ جو فانوس آ جهلي بيٺو
هوا ۾ ڪيئن ٻري روشنيون پيا ٿا ڪن!
پرهه ٿئي ٿي ته پن ڇير جان پيا ڇمڪن.
جڏهن ٿا ماڪ جَهپن تارڙن جيان جرڪن
خدا ڪُدڳَ کان توکي پيو پَلي بيٺو
جئين نه پير سندءِ لوءِ تي ڪڏهن ترڪن
پريان ستارا جئين ڏيئڙا پيا ٽمڪن.
--------
خدا جي راهبري ڪيتري نه بهتر آ
گناهگار، اُٿي آءُ پوئتان هُن جي
نظر ڪرين ته خدا لاٽ جيئن گهرِ گهر آ
عشا جي وقت اذان عرش تي منور آ
انهيءَ جو نور سماوات ۾ سراسر آ
سياه ڪار اُٿي آءُ پوئتان هُن جي
نه پنڌ آهه گهڻو، ٿورڙو پريان گهر آ
خدا جي راهبري ڪيتري نه بهتر آ.
--------
ڏسين ٿو خواب هوائن ۾ ڪئن پيا ترڪن!
خدا جو پنڌ پري نانهه هو اچي ويو آهه
ڏسين ٿو تارا پيا ڪيتري نه جهرمر ڪن!
وهي پيو ڪوئي درياهه، سڀ پيا گهر ڪن!
نه ڪا به آهه ڪنڌي جئن رديف شاعر ڪن
وئي آ رات، نئون سجّ اُڀري آيو آهه
ڏسين ٿو تِرورا ٿا اُن جا ڪيئن تِر مِر ڪن!
ڏسين ٿو خواب هوائن ۾ ڪئن پيا ترڪن!
--------
بگهڙ ۽ ڪيترا هاتار ٿا ڦِرن چوڌار،
اچي ٿو دل ۾، سمهان اِيئن جو اُٿان نه وري!
خبر نه آهه ائين ڇو پئي ڪُتن سان ڪار!
اداس ڀينگ مان ڪيڏي اچي پئي ڀؤنڪار!
آ مال و زر جو هَوس ايترو هتي بيڪار
چوان ٿو جيئري ڪنهن ساڻ مان ملان نه وري
ڀُلي ٻُڌان نه وري آدميءَ جي ڀڻڪار
بگهڙ ۽ ڪيترا هاتار ٿا ڦرن چوڌار
--------
ڪڏهن ته آءُ سمهون آسمان جي هيٺان!
کُلي هوا ۾ ستارن جي ڇانوَ پياري آ.
گهٽيل هوا ٿِي لڳي ڪيتري نه پنکن مان،
ڪڏهن ته اوريون ڪشاديءَ فضا جي وسعت سان!
هي شهرُ تنگ، دليون تنگ ٿيون رهن تنهن کان
سرءُ ۾ ڪيڏي چنارن جي ڇانوَ پياري آ!
هتي ته هانوَ جي ٻوساٽ ۽ فقط دونهان!
ڪڏهن ته آءُ سمهون آسمان جي هيٺان!
--------
خدا ٿو جهول ڀري ڏات سان سدا تُنهنجي
خدا فياض رهيو آهه ڪيترو توسان!
اڳي نه ٿي جا انهيءَ بات سان سدا تُنهنجي
آ رسم و راهه خرابات سان سدا تُنهنجي.
رهي آ گفتگو دن رات سان سدا تُنهنجي
ڪڏهن آ وَڏ
–
ڦڙي جيئن ڪڏهن آ رم جهم جان
ڀري ٿو ڏات ڪو برسات سان سدا تُنهنجي
خدا ٿو جهول ڀري ڏات سان سدا تُنهنجي.
--------
ڪجهه ڪڪر ڪور مٿان چنڊ
–
چَهَڪ آهه اڃان،
ٿورڙي رات رهي آهه سان گذري ويندي.
گڊّ جو دُور دهو ڄڻ ڪٿي لڪَ آهه اڃا
ڪو بسنت آ وري اچڻو اها پڪ آهه اڃا.
ڪائي خوشبو ٿي وَري ساهَه سمڪ آهه اڃا!
موت جي گهات رهي آهه سا گذري ويندي
واءُ ڇڻ ڇڻ ٿي ڪري ٿورڙي جَهڪ آهه اڃا
ڪجهه ڪڪر ڪور مٿان چنڊَ
–
چهڪ اڃا.
--------
موت جي رات هوائون پيون هيرون آڻن
زندگي پوءِ به روڪي ٿي وڃڻ کان مونکي
ڪيترو دور خبر نانهه گهٽائون تاڻن
جيءَ ۾ ڪيئي تمنائون پيو ساماڻن.
حادثا سار جي ڇاڻيءَ ۾ پيون ٿيون ڇاڻن
عاشقي پوءِ به روڪي ٿي وڃڻ کان مونکي
ڪير اوجهاڻ اُڊيڙي پيا ٻيهر واڻن؟
موت جي رات هوائون پيون هيرون آڻن.
--------
ننڊ ۾ اِيئن ترائيل اچي ٿي مون ڏي،
جئن مڇي سمنڊ منجهان پاڻ اچي ساحل تي.
ننڊ ۾ ايئن ترائيل اچي ٿي مون ڏي،
پاڻ ئي اٺّ سٽون ڪير پيو ٿو آڇي؟
ننڊ ۾ اِيئن ترائيل اچي ٿي مون ڏي
جيئن رابيل مان خوشبو اچي، اڌ رات ٿئي.
ننڊ ۾ اِيئن ترائيل اچي ٿي مون ڏي،
مان نه ڄاڻان ته انڌيري ۾ پيو ڪير لکي؟
--------
بَس رهي هاڻ ٻَه ٽي پهر حياتي آهي
ڪا خبر نانهه ته ٻيهار اُٿان ننڊ منجهان.
ٿو چوي چنڊ ته هيڏانهن هلي آءُ اِتان
آنءُ شيشي اڳيان مجبور نه آهيان تو جان.
آءُ آڪاس گهمون، آنءُ اڪيلو ٿو ڦران
آ تري آءُ، رڳو لهر حياتي آهي
تون ٿو جنهن لاءِ تڪين هاڻ وَئي آهه هِتان!
بس رهي هاڻ ٻَه ٽي پهر حياتي آهي.
-------- |
