|
خدا جي ساٿ وڃڻ ڪيترو ڀَلو آهي!
هلون ٿا هڪ ٻه قدم واٽ ڇو ٿڪائي ٿي.
لڳي ٿو گول چڪر، جيئن ڪو ڇَلو آهي
ائين ته سڀ کي ڏنو رهزنن وَلو آهي.
خدا جو پيار اُهو اوچتو سَلو آهي
ائين وڌي ٿو جيئن وَلّ ڪا ورائي ٿي
خدا جي پيار ۾ هر وکّ مرحلو آهي
خدا جي ساٿ وڃڻ ڪيترو ڀَلو آهي.
--------
رند ڪنهن وقت خرابات ۾ نعرا پيا هڻن،
هيا بيدار مگر هاڻ سُتا پيا آهن.
جام کي جام سان ٽڪرائي مٿي جام کڻن
پوءِ گل مهر جي گل جيئن پيا هيٺ ڇڻن.
هاڻ آ ننڊ اچي وئي ڊَهِي ڌرتيءَ تي ڌڻن،
آدميءَ کي ته ڇڏيو ڍور کُتا پيا آهن.
لهر تي لهر اچي ننڊ جي، ڪيڏي نه وڻن
رند ڪنهن وقت خرابات ۾ نعرا پيا هڻن.
--------
رات جي رات خرابات ۾ گذري ويئي
جام تي جام جي فرمائش اڃا جاري آ
هيل برسات خرابات ۾ گذري ويئي
يار سان بات خرابات ۾ گذري ويئي.
ائن ملاقات خرابات ۾ گذري ويئي.
ڪيتري سِجّ چڙهي ڪيف اڃا طاري آ!
ڪيتري ڏات خرابات ۾ گذري ويئي
رات جي رات خرابات ۾ گذري ويئي.
--------
ڏک يا سُکّ، جي اک ٻوٽ ته ڪجهه ڀي ناهي
رات جي رات ته آهي ائين گذري ويندي.
جي ستارا نه به اُڀريا ته انهيءَ ۾ ڇاهي؟
جي تون فانوس نه ٻاري سگهين اُلڪو ناهي!
انت اونداهيءَ ڏي هر چيز پئي ٿي ڪاهي
ڏيکُ مايا جو ڏئي، انتُ جا سپنو ٿيندي
اک کُلي ٿي ته لڳي ٿو ته حياتي ڇاهي!
ڏک يا سُکّ، جي اک ٻوٽ ته ڪجهه ڀي ناهي.
--------
اجنبي گيت ائين روح کي ريجهائن ڇو ٿا؟
اجنبي گيت هوائن ۾ ائين گونجن ٿا
ڄڻ صدين سار، صدائن ۾ ائين گونجن ٿا
اجنبي گيت ائين روح کي هرکائن ڇو ٿا؟
ڪئن تري پار ڪٿان روز هتي پهچن ٿا
ڇو نه وسريا هو مَنان روز هتي پهچن ٿا
پَٽَ
–
ڳِٽڙن کي سڄي رات لسائن ڇو ٿا
اجنبي گيت ائين روح کي ريجهائن ڇو ٿا؟
--------
خدا جي راهه ۾ جيڪي مُئا ڪڏهن نه مُئا
انهن جي جا به عقيدت، سلام آ اُن تي.
انهن جي جيئري ڪيڏا هُئا نه لوڪَ لُئا
انهن جي موت کان پو ڄڻ ته هو مدام هُئا.
انهن جي رَبّ سوا ڪنهن انهن جا سڏّ سُئا؟
انهن جي جا به بصارت، سلام آ اُن تي
چڱو اٿي جي اُنهن لاءِ تون گهرين ڪا دعا
خدا جي راهه ۾ جيڪي مُئا، ڪڏهن نه مُئا.
--------
ڪڏهن تون ٻار جي ڪنهن خواب ۾ ويو آهين
بهشت ڀيٽ ۾ ان جي ته ڪجهه به ڪو نه آهي
ڪڏهن تون خواب جي گرداب ۾ ويو آهين
ڪڏهن تون ننڊ جي سيلاب ۾ ويو آهين.
ڪڏهن تون بحر جي اُن آب ۾ ويو آهين
ڪتين ۽ چنڊ کان جو دور ٿو پيو ڪاهي
ڪڏهن تون خواب جي اسباب ۾ ويو آهين؟
ڪڏهن تون ٻار جي ڪنهن خواب ۾ ويو آهين.
--------
سلام اهلِ قبور، آنءُ نيٺ آيو هان،
پتو نه آهه ته ٻيهار اکّ کلڻي آ
ائين لڳي ٿو اوهان وٽ اڃا پرايو هان!
ڏسو ٿا ايئن پراسرار ڪوئي سايو هان.
هزار خواب ڇڏي آنءُ هت اجايو هان،
اڃان ته مونکي سڄي ڪائنات رُلڻي آ.
اڃا ته آنءُ انهيءَ ۾ ڪٿي سمايو هان!
سلام اهلِ قبور، آنءُ نيٺ آيو هان.
--------
سوين گلاب ڇڏي راهه ۾ رباب ڇڏي
صدين جا گيت پرانهان سمائي آيو هان
نديءَ نديءَ ۾ڻ ڪئِي عڪس ماهتاب ڇڏي
پرهه جا ورق ورائي، سوين ڪتاب ڇڏي.
زمين تي اِئين پنهنجا اڌورا خواب ڇڏي
خبر نه آهه هتي ڇو الائي آيو هان.
سوال ڪو به نه سانڍي، سوين جواب ڇڏي
سوين گلاب ڇڏي، راهه ۾ رباب ڇڏي.
--------
خدا جي راز کي ڇا لاءِ ٿو سَلڻ چاهين؟
خدا جو راز شگفته نه ٿي ته بهتر آ
خدا جي مُنجهه ۾ ڇا لاءِ ٿو پوڻ چاهين؟
خبر نه آهه ته ڇالاءِ ٿو ٽُٽڻ چاهين؟
خدا جي راهه ۾ ڪيڏانهن ٿو رُلڻ چاهين؟
ڪٿي به راهه نه تُنهنجي کُٽي ته بهتر آ.
خبر نه آهه ته، ڇو ٿو ڇڄي پوڻ چاهين؟
خدا جي راز کي ڇا لاءِ ٿو سلڻ چاهين؟
--------
خدا جو پنڌ پري آ، قدم کڻين ته چڱو،
نه ڏونگرن کي ڏسي هانءُ هار تون پنهنجو!
جي راهه ۾ کڻي رهبر اڳي هلين ته چڱو،
لَهي جان سجّ وڃي پار تون پُڄين ته چڱو.
انڌيري رات ۾ فانوس ڪو کڻين ته چڱو،
نه پٿّرن کي ڏسي هانوَ هارِ تون پنهنجو
رڪاوٽون ته اٿي راهه کي ڏسين ته چڱو،
خدا جو پنڌ پري آهه تون قدم کڻي ته چڱو.
--------
(وڌيڪ پڙهو) |
