1-

عمر اسان جي ڏيهه ڏي، اڄ چهڪن ٿيون چڙيون،

هِت باداميون باغن ۾، هُت ڳاڱن پاس ڳڙيون،

هي اٿئي سالڪ ميڙ، سمون چئي، ڪرفئون لاهه ڪڙيون،

پوءِ پرون پَت چڙهيون، عمر! اباڻن جون.

2(1)

عمر اسان جي ڏيهه ڏي، گُنگا ٿا به گُڙن،

چڙهيون ’چُوڙيي‘ ’ٻهراڻي‘ جون ٿيون ’ننگر‘ تي نوَن،

کوڻين کانئي آهيان، هُو جي ’ويرا واهه‘ تي به نوَن،

کوڻين کانئي آهيان، هُو جي ’ويرا واهه“ وسن،

وجھون پوءِ پون، آءٌ اڳي اباڻن وڃان.

1-

ساراهيان سچو ڌڻي، ساراهيان محمد مير،

ڄارن ۾ جھائي، مارئي منجهه ملير،

سنگهارن سان ساڻيهه ۾ کلي پيتائين کير،

عمر ڄام امير، کڻي آيو کوهه تان.

2-

کڻي آئين کوهه تان، مون کي ڪهڙي پهه پئي،

مِٽي ڪين ها ماڙيچن سان، چڱيءَ طرح چئي،

مارو ڏيندو مهڻا، سرتيون سڀيئي،

ننڍي ٿي آهيان نپني کاڄ کنڀيون کائي،

ماڙيچيءَ تي محمد بخش چئي، ڪر عمر ڀلائي،

آءٌ ڀيڻ تون ڀائي، موڪل ڏي ته ملير وڃان.

3-

مارئي ملير ۾، توکي ڇڏي ڪير،

منهنجو ماڙيچن سان آهي مائٽاڻو وير،

کلي چڙهه کٽ تي دم نه لائج دير،

ڪڍي مُنهن منجهان مير، مِٽي ڪر مارئي.

4-

مِٽي ڪيئن ڪريان توسان، ثابت رک سِير،

حاڪم ٿو هلائون ڪرين، عمر ڄام امير،

ٻن پونئين کومچا، کنڊون تنهنجا کير،

قسمت سان قيد ڪيئي، نيڻين وهن ٿا نِير،

ڏسان ڏيهه ڏاڏاڻو، مون تان جيئري لاهه زنجير،

هي لوئي ٿي اٿم لير، موڪل ڏي ته ملير وڃان.

5-

مارئي ملير ۾، تنهنجو اُت ڇاهي،

ڪل هيم ڪانڪا، ڏس ڏنو هئم ڏاهي،

کڻي آيو هئس کوهه تان ڪرهو ڪڏائي،

ماڙيءَ ۾، محمد بخش چئي، ويهه لاڳاپا لاهي،

توکي ٿو صاحب سمجهائي، ماٺ ڪري ويهه مارئي.

6-

ادا عمر! ماڙين ۾ ڏهن وهنديس ڪين،

ٿاريلا ٿر ۾ منهنجا مارو مسڪين

ونڊيو ورهايو پاڻ ۾ ڏؤنرن ڏويون ڏين،

هاڻي من، محمد بخش چئي، مون کي مارو نين،

اڃائي آهين، ڪي ٻه ٽي ڏينهن ڏهاڳ جا.

7-

مارئي! ڇڏ مقابلو، تون منهنجي سڻ خبر،

ڪل هيم ڪانڪا، ڏني هئي کيت خبر،

مارئي نانءُ ملير ۾ اٿس سونهن سڌر،

کڻي اچ کريب سان، وٺي نال نينگر،

ڄاڻي پاڪ ڌڻي پرور، مون کي مدي نه هئي من ۾.

8-

ادا عمر! مدي نه اٿئي من ۾، سڻ سوال منهنجو،

قضا آندي آهيان ڪوٽ ۾، ناهي ڏوهه ڪنهن جو،

بيوس آهيان بند ۾ ناهي وس منهنجو،

عمر! ڪر عدالت، آهين راجا رعيت جو،

ڪڍ بندياڻي بند مان، اٿئي پلؤ پرور جو،

هاڻي موڪل ڏي، محمد بخش چئي،

ڏسان ساڻيهه سنگهار جو،

اٿم عربي ڄام اجهو، مون کي لهر، لوڏيندي ڪانڪا.

9-

مارئي! ڇڏ مقابلو، تون کاڄ سڀوئي کاءُ،

موڪليان ميڙ مارن ڏي ڪريان پنهوارن سان پرچاءُ،

ويهه کلي چڙهه کٽ، تي ڪر مون سان نيڪ نڪاح،

ڄاڻي هيڪ الله، ڏيندس ماڙيون مارن کي.