سيڪشن؛ شاعري

ڪتاب: ننڊ وليون

شيخ اياز

صفحو : 8

*

 

ٽَڪراو پيالن جا،

فانوس ٻَرن ٿا پيا اڌ رات جِيالن جا!

*

vڇا ويڄَ! ڪِري آهي؟

آ تَؤُنس لڳي تَن کي، ڄڻ مُندَ ڦِري آهي!

*

ٻَهروپَ هُيا ٻوليءَ،

تو چنڊُ ڏٺو آهي، ڪنهن وقت اسان ٽوليءَ؟

*

دَفَ جِيئَن وڄايان ٿو،

هُو چَنڊُ، جڏهن توکي اڌَ راتِ نچايان ٿو!

*

هي ڏيڍ سٽا آهن،

جئن چنڊ گَهٽائن ۾ هي ايئَن چٽا آهن.

*

 

هِي ڪير جَٽائن ۾؟

ڪنهن وَيرَ نه واهيرو جِن لاءِ گهٽائن ۾!

*

ٻيلو ته اڪيلو آ!

ڄَڻُ رات پئي ڇُلڪي، ڪوئي ته پتيلو آ؟

*

uڪنهن راز جيان سُونڊا

اَڌ رات ٿِئي پيئي آ سازَ جِيان سُونڊا!

*

vپَڙلاءُ هِلايا ۾،

مان شعر لکان ويٺو هي واءُ هِلايا ۾!

*

دونُهون ته وڃي ٿو پيو!

ڄَڻ مِلُ ويائي آ ڪُونهون ته وڃي ٿو پيو!

*

 

ڪيڏو نه مُٺو آهين!

تون ڪُڙم منجهان هوندي ڇا لاءِ ڪُٺو ناهين؟

*

درياهه مَٿان کِلندِي،

ميهارَ ملي ويندا، سُهڻِي نه وَري مِلندِي!

*

ڄَڻ مَنڊُ گهُري ٿو پيو!

برسات جيان ٻيجل، ٻيهارُ ٻُري ٿو پيو!

*

ڏس رات ڀِني آهي!

هر رات جيان ڪَوتا تو اڄ به ڏنِي آهي!

*

چَوَندين ته رباب آهي،

ٿو آنءُ سِگهان خوشبو، مون لاءِ گلاب آهي!

*


 

 

هي راهه عقابن جي.

ٿا ابر اچن وڄُ ٿي، آ ڪاهَه ربابن جي!

*

ٻيهار اهو ٻُرندو؟

ڪيڏانهن وَئين ٻِيجل، تون سازُ کَڻِي سُرندو؟

*

هي ڏينهُن ڏَرڙ جئن آ،

جنهن مَنجهه ڇُپيل منهنجو ڄڻ شعر گَرڙ جئن آ!

*

ٿو مورِتِيُون ٺاهِين،

هر روز اُهي ڊاهي، هر روز ٻِيُون ٺاهين!

*

هر شعر شباب آهي،

هر سِٽَ صراحي آ، جنهن منجهه شراب آهي.

*


 

 

رنگ رَنگ ٻوليءَ ۾،

جئن بسنت ايندو آ هيل آءُ هوليءَ ۾!

*

اُستاد هُيو فاني،

جنهن وقت مليو مون سان ڪلهه ياد هيو فاني.

*

مون شاعرِي کنئي آ

تو سَو خوشيون کنيون، پَر مون هڪ خوشي کنئي آ!

*

اڌ رات راڳُ ڳائي

uآڪاشِ تو پُڄايو مارُو بهِاڳ ڳائي.

*

مونکان ڇا ٿو چاهين؟

غالب! تنهنجو شعر هتي آ تون ته ڪٿي ناهين؟

*


 

 

جوش مليح آبادي؟

اهڙي ڪا به عَدالت، جنهن ۾ آنءُ ٿيان فريادِي؟

*

جي واٽَ ڀُلِي ويندين،

سنسارُ وڏو آهي اي يارَ رُلِي ويندين!

*

ٽيشن نه ڪِٿي ايندي؟

ڪيڏانهن پَٽا ڇُهندِي ڇا ريلَ هلي ويندي؟

*

چوڏس ته چٽاءُ آهي،

پر مون نه ڏٺو اُن ۾ آخر ته خدا ڇاهي!

*

سڀ ڀولَ ڀڃون ٿا پيا،

پرڏيهه اُڏارون ڏئي ڪيڏانهن وڃون ٿا پيا.

*


 

 

ڪا گهرج نه ٻاهرَ جي!

uٿي راس اَچي ايڏِي تُلسيءَ هوا گهَرَ جِي!

*

سَپنا به عجيب آهن!

مان دُور اُهي توسان ڪيڏو نه قريب آهن!

*

رهندينءَ نه ته ڇا ٿيندو!

اي عمر! اڃا اڳتي ڪَهندينءَ نه ته ڇا ٿيندو!

*

مهمان سرا آهي،

ڪو ڪيئن چَوي اَچڻِي ڪنهن وقت قَضا آهي!

*

ٿو ماڪَ مٿان لاهي،

رابيلَ ٽِڙي پَؤندِي، چَوندين ته خدا آهي.

*


 

 

ڄڻ مَنڊُ وَڌي اڳتي!

تون ٻيلهه، هَنو ساڳو، ٿو چنڊ وَڌي اڳتي!

*

تو تارِ تَرِي ويندين؟

ڇا لاءِ اَٻالو آن جي نيٺ مَرِي ويندين!

*

آيو ته اَٽل آهي؛

ڄڻ چورُ پَٻَن تي آ، هِي ڪير؟ اَجل آهي!

*

زيتُون ڪِريو ٺهه پَهه،

ٿي ٽارِ مٿان آئي، جنهن وقت چَتونءَ چَهه چَهه!

*

ڪو خوابُ هئي گاڏِي،

هو ماءُ ٻَچن سوڌي هو ڏُڌَ ڀري چاڏِي!

*


 

 

ڪُجهه گهارِ سَرائُن ۾!

آ نيٺِ هِتان هَلڻو ٻي، پارِ قَضائن ۾!

*

هِي گهاٽَ مٿان ڪيئِي،

ٻيڙي ته وئِي ڀَرجِي، ويئِي به اَڙي ويئي!

*

اي موتَ اَڃا جيِئان!

آ ڍُڪُ بَچيو باقِي، ڪُجھه تَرسُ اُهو پِيئان!

*

ڀانيُئِه ته مَرِي ويندس؟

سنسارَ! هميشہ لَئِه مان ڪو نه تَري ويندس!

*

ٿو وَٽُ جيان کامان،

uڪا مَتِّ نئين آهيان تو جيئن ڪبيرا مان!

*


 

*  ڪِري:پرهيز

*  سُونڊا: هڪ ڳوٺ.

*  هلايا: هڪ ڳوٺ.

*  مارو بهاڳ: هڪ راڳڻيءَ جو نالو.

*  تُلسي: ٻوٽي جو نالو، جو هندو گهر ۾ رکندا آهن.

*  ڪبيرا: اي ڪبير!(ڪبير:هنديءَ جو شاعر)

 

(وڌيڪ پڙهو)

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو

ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
هوم پيج -- لائبريري ڪئٽلاگ

© Copy Right 2007
Sindhi Adabi Board (Jamshoro),
Ph: 022-2633679 Email: bookinfo@sindhiadabiboard.org