سيڪشن؛ شاعري

ڪتاب: ننڊ وليون

شيخ اياز

صفحو : 7

 

 

مَن مان سروور آ،

ڪيڏيون نه نديون آهن، جن لاءِ اها گهَرُ آ؟

*

تنهن وقت خُدا آهيان،

جنهن وقت مصّور جئن سنسارُ پيو ٺاهيان!

*

ويندانت ته ڪُجهه ناهي!

هَر چِيز ٻَري پيئي هِت شانتِ ته ڪجهه ٺاهي!

*

جئن ڄارَ پکِي ڦاسن،

uاَڄ مائِڪو فسڪيءَ جا ٿا نظم ڦِڪا ڀاسن.

*

رُت آهه رَبابن سان،

ٿي رات چَڱِي گذري صد بار ثوابن کان!

*


 

 

نارو ته وٺي ويندين،

واڳون به اَٿيئِي پر، چارو ته وٺي ويندين.

*

انجامُ پيو آهي،

هو رِند ڪٿي آهن؟ هڪ جامُ پيو آهي!

*

آ گوڙُ گهٽائن جو،

ڪئن مور رُکيُئِه پِڃري هي ديِپُ هوائن جو!

*

اُٿ باک ڦٽِي آهي!

تو لاءِ ڇُٽِي ڪهڙي؟ جڳَ لاءِ ڇُٽِي آهي!

*

مون ڪالهه ٻُڌ ڏاهو،

هي موت ته نانگ آهي پر ڏاتِ به آ ڄاهو!

*


 

 

ڪيڏيون نه ڀَليون آهن!

ڇا ڇا نه کِڙيون تِنِ ۾ هي ننڊَ وَليون آهن!

*

تون ڪيرُ؟ ڀٽائي آن!

تون اڄ به تنبورو آن، تون اڄ به ته وائي آن!

*

ٿا پير کڄن دل تي،

تو ناچ ڪيو، گهنگهرو ٿا ڄڻ ته وَڄن دل تي!

*

”ڇو ڏات اُٻهري آ؟“

”ٿو ڪانو لنوي نِم تي ٿِي ڄاڻُ ٽِپهڙي آ!“

*

من مان سَرووَر آ،

ڀَربو ته ننديون ٿيندو، جِن کي نه ڪِٿي تَر آ.

*


 

 

پينارُ وڏو آهين،

ٿو جهول جَهلي پنهنجِي، سَنسارُ سڄو چاهين!

*

آوازُ ته سڀ ڪجهه آ،

جو سازَ ڇپايو آ، سو رازُ ته سڀ ڪجهه آ.

*

ڄَڻ ڌَڻُ ته ٻَري ٿو پيو!

توکي ته لڳو سائو، هِي وَڻُ ته ٻَري ٿو پيو!

*

ڪا آڳَ ٻَري ٿِي پَئِي،

هَر هَنڌِ اُلا ان جا، هر ماڳَ ٻري ٿِي پَئِي!

*

هر روز وڄائين ٿو،

تو ڪَنٺُ ڪَپي پنهنجو مُرلي نه بڻائين ٿو!

*


 

 

ٿو راڳُ ٻَري ٻاري،

چَپڙيون ته هندو ناهن، ڪو ڌَرمُ نه يَڪتاري!

*

ڄڻ ڀانءِ ته کوري تي!

جو گيت پَئي ڳاتو مون ڪالهه تنبوري تي.

*

ڪهڙو نه تنبورو آ؟

ٿِي باهه ٻري جنهن مان هٿ لاءِ ته کورو آ!

*

ٿي رات وَڳِي ٺُمرِي؟

ڪو دور درخت آ ڇا، جيڏانهن ڀَڳِي قُمرِي؟

*

هي گيتُ اُمنگُ آهي،

ڄڻ رات ڀِني آهي ۽ دُورِ ڪُهنگ آهي!

*


 

 

ڀَرِ پاند نه ٻَارن جا!

اِئن وَڻ ته ڇَڻِي ويندا هِي لال ليارَن جا!

*

ٿو گيتُ وَڃي ڪَهڙو؟

جو آهه صدي گاڏِي ۽ وقت جِئين وَهڙو؟

*

تو ۾ ته پَيو جيِئان!

جو جام نه ٿي خالِي، تنهن مان ته پيو پيئان!

*

کامِي نه وسامي ٿي،

ڪائي ته ڄِڀِي آهي جيڪا نه اُجهامي ٿي!

*

هي هَٽ ڪلاڪن جا!

کولي ته ڏسو يارو اَڄُ مَٽَ ڪلاڪن جا!

*


 

 

هو چَنڊ ڪَتيءَ جو آ،

درياهه پيو جَهلي چمڪاٽُ بتيءَ جو آ!

*

تيسِين ته صَديون ڪُرندو،

ٻيهار اَچِي جيسِين ڪا سَئنَ هَڻي سُرندو!

*

مون وٽ ته فقيري آ،

هو ڏانهن لِڙي وڃ تون، هوڏانهن اَميري آ!

*

ڇا پاڻُ ٻُجهايان مان؟

ٿو چَنڊ ٻَري ٻاهر ڇا لاٽَ وِسايان مان؟

*

هي ننڊ وليون آهن،

ڪيڏو نه ڀِنيون آهن، ڪيڏو نه جَليون آهن!

*


 

 

تون جنهن به گهِٽيءَ وِيندين،

اي شِام وَرِي منهنجي ٿي ڪَڪّ مِٽيءَ اِيندين.

*

ان لاءِ ته مان آهيان،

چاهين ته اڃا تُنهنجو مان ڳاهُه پيو ڳاهيان!

*

ڇا لاءِ وِڌءُ ٽِمجَهڻُ

سنسار سڄو ئي ٿي، هان آءُ ڪَوِي تون کَڻُ!

*

ها، موڪَ ٿيو آهي!

ڇو ايئن ڏِسِي تُنهنجو، منهن سوڪَ ٿيو آهي؟

*

ايڏو ته عَلَم ٺاهيو،

آڪاس رَسي جيڪو اهڙو ته قلم ٺاهيو!

*


 

 

تون اَچُ ته سانورڙي!

هي آهه نئون مندر ڪُجهه نَچّ ته سانورِڙي!

*

ڏِسُ، ميلُ ڏِياٽيءَ ۾!

سُرهو ته وڌو ڪيڏو تو تيلُ ڏياٽيءَ ۾!

*

uمان ڪيرُ اڙي بُلاّ!

تو لاءِ جُتِي آندم، ڪجهه لڙڪ جَڙي بُلاّ

*

vاڄ رات ته رِلڪي کي

ٿو آنءُ پڙهان ليٽِي ڄَڻُ سَمنڊَ ڌُنڌِلڪي کي.

*

lايندا ته جِئين سانا.

انسان ڪروڙين پر ايندو ته نه سنتيانا!


 

*  مائڪو فسڪي: روس جو انقلابي شاعر.

*  بُلا: پنجابي شاعر بُلي شاهه.

*  رِلڪي: جرمنيءَ جو مشهور شاعر.

*  سنتيانا: جارج سنتيانا امريڪي فيلسوف.

(وڌيڪ پڙهو)

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو

ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
هوم پيج -- لائبريري ڪئٽلاگ

© Copy Right 2007
Sindhi Adabi Board (Jamshoro),
Ph: 022-2633679 Email: bookinfo@sindhiadabiboard.org