سيڪشن؛ شاعري

ڪتاب: ننڊ وليون

شيخ اياز

صفحو : 5

 

ڪر ياد نه پيارن کي!

ڪجهه جهونجهڪڙو آهي، آ نِنڊِ ستارن کي.

*

هُٻڪارَ هَوائن ۾!

ڪنهن وقت اچي ملندين آ سارَ هوائن کي.

*

تَسڪين اچي پيئي،

هر چيز هٽائي ڇڏ هو ’ڪيِن‘ اَچي پيئي!

*

ڪو انت نه پارُ آهي!

ٿو چنڊ وڃي اُڀ ۾ هيٺانهن پِيار آهي.

*

ٻاهر ته بتيون ڪيئي،

پر جوتِ ننڍي گهر ۾، جا شمع ڏئي ويئي!

*


 

 

ڪجهه ڏينهن بهارَن تي،

ايڏو ته نه ڀُل ڀُورِي، تون لالُ لَيارَن تي!

*

اِظهار نه آ ڪوئي،

ائن سمجهه نه پر توسان مون پيار نه آ ڪوئي.

*

ٿي پيرَ سَرءُ ساهي،

گُل ناز ڪيو ڪيڏو؟ اڄ مُندَ هَٿان ڇاهي!

*

پو ڇو نه وڻيون  آهن؟

جِن وارَ هُيا گهاٽا تو جِيئَن گهڻيون آهن!

*

ڪيڏانهن وَري نيندينءَ؟

ٿو چنڊُ چَوي مون کي، ڪَر نِنڊَ نه، تون ايندينءَ!

*


 

 

هي هُٻَ هَوا جهوٽو!

ڇو چَئن کَسي وَيو ائن، ڪا سارَ ڏئي ٻوٽو؟

*

تو لاءِ ته سانورِڙِي!

پر سال! ڪَنان آهي دل ڪيئَن نه بانورِڙي!

*

هِي روحَ رَتو چونڊي،

انبوهه منجهان مون کي تو ڪيئَن وَتو چونڊي؟

*

ڪَهڙيون نه اکيون آهن!

جن لاءِ صديون ترسيم سي ڄَڻ ته سکيون آهن!

*

هي چَپَ پرِين تُنهنجا

دريَاهه جَيان مَن ۾ ٻئي ڪَپَ پِرين تُنهنجا.

*


 

 

 

اِئن چاهُه هُيو دِل ۾

ڄڻ سِجَ لٿي ڪوئي درياهُه هيو دِل ۾.

*

تون هاڻِ نه ٿِي وِسرين!

آن چنڊ جيان ڪائِي چانڊاڻِ نه ٿِي وِسرين!

*

ڪيڏانهن ڌِڪين ٿِي تون؟

جئن مالهه ڇڪي ڪِنگريون اِئن روح ڇِڪين ٿي تون!

*

هي لانِ مٿان ساڙهِي!

ڪيڏي ته ڇَٻَر سائي ڪيڏِي نه شفق ڳاڙهِي!

*

تون اڳ به هُئينءَ منهنجي،

ڀاڪرُ نه ڀُلو آهي، خوشبوءِ اها تُنهنجِي!

*


 

 

 

ڪاڏانهن وَئي آهين؟

تون آنهه شفق وانگر تيڏانهن وئي آهين؟

*

ڪو ڏينهُن تَتو ڪونهي!

گهَر ڇو نه سندءِ ڳوليان پَر ڪو به پَتو ڪونهي!

*

ڪيڏي نه سُڳنڌ آهي!

ڏس مُند اچي وَئي ڇا؟ موتيو ته کِڙيو ناهي؟

*

سَنجوڳُ بُرو آهي!

uڪنهن راتِ چيو مونکي، هر ڀوڳُ برو آهي؟

*

اي پيار بسنت اَهڙو!

هِن ريت ٿيو ناهي ڪَنهن وقَتِ به ڦوٽهڙو!

*

 

سوغاتَ ڏيان توکي!

مون ته وَٽ رُڳي دِل آ شيءِ ڪا ته ڏيان توکي!

*

تون وارَ نه هَل ڇوڙي!

ڏِس، خلق سَڄِي نظرون تو ڏانهن پَئي مَوڙي!

*

تو لاءِ جَٽائون آ،

اڄ شامَ ڪَراچيءَ جي گهنگهور گهَٽائون آ.

*

مان ساز منجهان ڄاڻان،

تون ڪيرَ؟ ڪٿي آهين؟ آواز منجهان ڄاڻان.

*

ٻانهون ته هُيون دانهون!

پر آنءُ پَرارِ آهيان درياههُ رُڳو آهون!

*


 

 

 

ٿِي رُتِ ڏئي ڌوڪا،

۽ مِينهنُ پَوي سَڀ تي، جئن ڏُڪَ تئين ڏوڪا!

*

ڇِمڪاءِ نه اِئن ڇيرُون!

ڪيڏانهن هَلِي آهين اڄ ڏينهن ڏِٺي جو تون؟

*

آ ڏينهن ته ڏورُين ۾،

ڪنهن وقت ته ڇُل ڇوري، اَچ رات کجورين ۾.

*

جِت ڪانوَ اکيون نِڪرن!

ٿي رَتُ ڪري ريلا جنهن وقت ٻَکيُون نڪرن!

*

اڄ رات سِکي توکي،

هُو ٻانهَن وَرِي آهي ٻيهارِ ٻَکِي توکي.

*


 

 

 

تو لَئِه ته پَکِي آهي،

مون لاءِ ته سڀڪجهه هُو هر وَقت سَکِي آهي.

*

چُپ چاپ، لِڪي چوري!

چوڏارِ ڏسي ٻَاهر پو آءُ ڇِتِي ڇورِي!

*

هُو ڪجهه ته اچي ٿو پيو!

uآ ڇَٻَ اِئين پياري ڄڻ مورُ نچي ٿو پيو!

*

آئينءَ ته اُتر وانگر،

هر چيز پَکيڙي وَئيِنءَ، گهَرُ آهه نه گهَرَ وانگر!

*

تون ڪيئن مِلِي آهين؟

اڄ رات سُڃاتو مون، ڪلهه جيئَن مِلي آهين!

*

 

uسنجوڳُ وڻيو توکي؟

مون لاءِ هيو پياري ڄَڻُ ماءُ ڄَڻيو توکي!

*

هي شِڪل ڏٺِي آهي،

ٻيهار ملِي آهي، ڪيڏي نه مِٺي آهي!

*

ڪنهن صبح سَلوُڻي ۾،

توساڻُ مليو آهيان، ڪنهن ڌُنڌَ اڳوڻي ۾!

*

جنهن وقت مِلينءَ گهر تي.

تو ياد ڏياريو ٿي ڪو ڌُنڌُ سَمندر تي!

*

اڄ نيٺِ ڏِٺِي آهين!

رَسُدار چَپن وارِي، ڪيڏي نه مِٺِي آهين!


 

*  نوٽ: ’ڀوڳ‘ هنديءَ ۾ وصال کي چئبو آهي. اِهو لفظ سنڌي هندو، سنڌيءَ ۾ عام طرح ڪم آڻيندا آهن.

*  ڇَٻّ: صورت، اُردوءَ ۾ هنديءَ ۾ ڇَب چئبو آهي.

*  سنجوڳ:وصال.

 

(وڌيڪ پڙهو)

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو

ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
هوم پيج -- لائبريري ڪئٽلاگ

© Copy Right 2007
Sindhi Adabi Board (Jamshoro),
Ph: 022-2633679 Email: bookinfo@sindhiadabiboard.org