سيڪشن؛ شاعري

ڪتاب: ننڊ وليون

شيخ اياز

صفحو : 4

 

 

مومَل ته ڇَڏيو راڻو،

سوُمَل، نه سُتي راتيون مَنُ اَڄّ به ويڳاڻو!

*

تون خُوابُ ته ڪو نه آهين؟

جو آب اَندر لرزي، مهتابُ ته ڪو نه آهين؟

*

اڄ پياسَ لڳِي ڏاڍي،

اي پيار ڪِٿي آهين، آ تاسَ لڳي ڏاڍي!

*

وَئِي عُمر ڪُراڙِي ٿي،

ٿي دل ته چيو ڏاڍو ٻيهارَ ڪهاڙِي ٿي!

*

ڪيڏي نه حَسِينُ آهين؟

ٻي لاءِ هجين ڇاڀِي، مون لاءِ ته دينُ آهين!

*

 


 

 

اڄ نِنڊَ ڦِٽِي آهي،

تون ياد اچين ٿِي پَئِي، ڇا ياد چٽِي آهي!

*

uاي ڇيلَ ڇٻيلي تُون،

ڪيڏانهن هلي آهين، اڌَ راتِ اڪيلي تُون؟

*

ڇوري ته رُڳي ناهي!

vٻَڪرارِ کنوڻ آهي، گهَرِ پو به پُڳي ناهي!

*

جي ڳالهه کُٽِي کَٽَ ۾،

ٿو ڪيرُ ڏسي ڪنهن جي ڪلهه رت ڄُنڊا پَٽَ ۾!

*

تو کان به مِٺِي آهي؟

توکي ته ڏٺو ناهي، ماکِي ته ڏِٺي آهي!

*

 

تون سَڏُ هنئينءَ سَرتِي!

ڇا وَجهُه وڃايو مون توکان نه چُمِي وَرتِي؟

*

اَچُ، شيامَ ڳَڻيون گوپيون!

ڄڻ آنءُ کَنڀيون آهن، توکان به گهڻيون گوپيون!

*

ڇا لاءِ جُدا آهين،

اي عشق ڀَلِي آئين تون ئي ته خُدا آهين.

*

هو چَپَ گُلابي ها،

جن ماڪَ جيان پِيتو، ڪيڏا نه شرابي ها!

*

تون آءُ، سَهيلي آن!

ٿِي ناوَ اچي تون ڏي ڇو اِيئَن اَڪيلي آن!

*


 

 

تو لاءِ ته سانورڙِي،

مون چَنڊُ جَهليو آهي، ڪُجهه بيهه ته بانورڙِي!

*

ڄڻ جيءُ جَهٽين ٿِي تون!

جئن ٽار نِوائِين ٿِي، رابيلَ پٽين ٿي تون.

*

ڇا پيارَ سچا آهن؟

مون کي به ته تو وانگر ڪجهه ٻار ٻچا آهن!

*

تو ساڻُ سَجائِي وَئِي،

ٿو ڪير چَوي مُنهنجي اِئن عمر اَجائِي وَئِي!

*

گُل مَهر کڙِيا آهن

جِئَن ماڪَ پَئِي آهي تو جِيئَن ٽڙيا آهن!

*


 

 

هڪ راتِ اُڌاري ڏي!

اي عُمرِ! پِرينءَ سان ٻِي برسات اُڌارِي ڏي!

*

تون وَٽِ به گهَڻِ گوپيون،

اي شيام سنڌؤَ ڀرسان مُنهنجون به ته ڳَڻِ گوپيون!

*

اوهِي نه پَهي آهي،

جا عمر رهِي آهي تو لاءِ رهي آهي.

*

اڄ رات اَڇِي آهي،

ڦاساءِ انهيءَ کي تون  ماڱر به مَڇِي آهي!

*

تون پاڻ هَلي آئين،

اي عشق فرشتي جئن هيڏانهُن ڀَلِي آئين!

*


 

 

جنهن وقت مجاز آهين،

اي عشق عبادت آن تون عين نماز آهين!

*

تون راتِ لِڪي ايندينءَ،

جنهن وقت به چانڊوڪي ٿورِي به ڦِڪي، ايندين!

*

ڇا رَبَ رکيون مُنهنجون؟

تو ڏانهن ڏسڻ ڪارڻ هر وقت اَکيُون منهنجون!

*

اي پوپٽڙا ڪيڏانهن؟

هي گُل ته ڇڻي ويو آ، ٻيا واسَ وَيا ڪيڏانهن؟

*

هي چَپَ چَپن وانگر،

مون سان ته مليا آهن درياهَ ڪَپن وانگر!

*


 

 

ڇا چَڳَ سڳنڌ آهي!

ڪيڏا نه بسنت اُن ۾ ڇا سَڳَ سُڳنڌ آهي.

*

برساتِ ڏِسي پيئي،

ڇا هيءَ اُها آهه جا ڪلهه راتِ ڏِسي پيئي؟

*

ڪنهن جاءِ ته هوندينءَ تون؟

مون کي ته وساريو ٿي ٻي لاءِ هوندينءَ تون!

*

ڪيڏو نه وڻين ٿي تون،

برسات جيان ڇَن مان، هر روز ڇڻين ٿي تون!

*

سَڀ چاهَه پَيا چاهيون،

درياهه جيان دل آ، مون لاءِ سَوين سانِهيون!

*


 

 

وسرن نه گهِٽيُون ۽ گهَرَ،

uتون آنهه اَکين اڳيان، هن وقت به هاٿيدرَ!

*

ڏوريون به ته ڏِسُ پَٽَ جون!

هي پيار به پيار آهي، ايڏي ته نه ڏي سَٽ تون!

*

هِي هونءَ ته پلَ جيڏِي!

تون نانهه ته ڄَڻ آهي اڄ راتِ اَزلَ جيڏِي!

*

اِئن ساڙَ سَڙِي ويندين!

ڪا لهس نه تو ايندِي جنهن وقت لَڙِي ويندين.

*

هُئو ڪَمُ ته چوراڻو،

راڻو به هيو راڻو، مومل نه ڪَيو ماڻو!

*

 

تو ڇا نه چڱو ڳايو!

uاِئن ڳاءِ نه لوڙائو، آ چنڊ لَهِي آيو.

*

تون ڏانهن ڪڏهن گهُورِي،

ڪيڏو نه ڏِٺو ماضِي، مون آهه آکيون پُوري!

*

ڪِٿ رات سَکِي هوندينءَ،

ڪو ڪئتُ نه تون ڪَنهن وَٽ پيار پَکي هوندينءَ!

*

تقدير ته ڪا نه آهين؟

جي آنءُ نه هان رانجهو، تون هِيرَ ته ڪا نه آهين!

*

مون ڀَڳو، ڀَڳو کوڙو،

چاندنيءَ ۾ پيارو ڪيترو لڳو جوڙو!

*


 

*  ڇَيل ڇَٻيلي:نازنين.

*  اتر مان کنوڻ کڄندي آهي ته ان کي ٻڪرار کنوڻ چئبو آهي.

*  شڪارپور جو هڪ محلو (هاٿيدر)

*  لوڙائو: هڪ سنڌي لوڪ گيت جو قسم.

(وڌيڪ پڙهو)

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو

ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
هوم پيج -- لائبريري ڪئٽلاگ

© Copy Right 2007
Sindhi Adabi Board (Jamshoro),
Ph: 022-2633679 Email: bookinfo@sindhiadabiboard.org