|
ھوٿل پريءَ کان موڪلاڻي
صبح جو سويري، سنڌباد ۽ سندس ساٿي ھوٿل پريءَ جي محل ۾ وھنجي
سھنجي، نوان وڳا پھري، نيرن جي دسترخوان تي آيا،
جتي ھوٿل پري ڪامڻڪور پدمنيءَ سان گڏجي ماکيءَ،
مکڻ ۽ ڦلڪن سان نيرن ڪيائون ۽ مٺا شربت پي تن تازا
ڪيائون. جڏھن کائي پي ڍوءُ ڪيائون تھ ھوٿل پريءَ
سنڌباد کي چيو تھ: ”آئون نويڪلائي ۾ توسان ڪجھھ
ڳالھائڻ ٿي چاھيان. مھرباني ڪري منھنجي پٺيان
اچو.“ سنڌباد ھوٿل پريءَ جي پٺيان ھلندو، ھوٿل
پريءَ جي خاص سمھڻ واري ڪمري ۾ آيو، جنھن ڪمري ۾
اھا جادوئي آرسي رکيل ھئي. ھوٿل پريءَ سون ۽ چاندي
جي تاڪن واري ڪٻٽ جو دروازو کولي، ھڪ گول ھيرن
مڙھيل ننڍڙي آرسي ڪڍي، سنڌباد کي ڏيندي چيو:
”سنڌباد! دنيا مشڪلاتن ۽ حادثن جو گھر آھي. آئون چوان تھ توکي
ڪوسو واءُ بھ نھ لڳي. تون جتي بھ ھجين، آئون توسان
گڏ ھجان. دل تھ گھڻو ئي ٿي چوي، پر آئون توسان ھلي
نٿي سگھان. ڇو تھ ننگر پارڪر مٿان سدائين بدنيت
ڌاريا خونخوار ڏئوت ۽ راڪاس حملا پيا ڪندا آھن. ھي
منھنجو ملڪ آھي، وطن آھي، آئون ان جي حفاظت نھ
ڪنديس تھ ٻيو ڪير ڪندو؟ ان ڪري توکي چاھڻ جي
باوجود بھ آئون توسان گڏ نٿي ھلي سگھان. مون کي
خبر آھي، کارو کيڙيندي توکي الائي ڪھڙيون ڪھڙيون
مشڪلاتون آڏو اچن، انھيءَ ويل ھيءَ ننڍڙي جادوئي
آرسي توکي ڏاڍو ڪم ايندي. انھيءَ وقت تون ھن
آرسيءَ کي ھيئن حڪم ڏيندين:
آرسي ڙي آرسي
او ٽڪل ٻڌل آرسي
سمونڊ جي تري جيڏي آرسي
ھن آر، ڪي ھن پار
ڪير اچي پيو، ڪير وڃي پيو
ڪھڙا ٿين پيا ٿا واپار
سڀ ڏيکار......
نھ تھ ٽڪرا ٿيندينءَ چار
آرسي ڙي آرسي
او ٽڪل ٻڌل آرسي
سمونڊ جي تري جيڏي آرسي
ڪھڙا دشمن، ڪھڙا دوست،
ڪھڙا مانگر، ڪھڙا ڪن،
ڪھڙا وڙھندا، ديو ۽ ڪوراڙ
سڀ ڏيکار......
نھ تھ ٽڪرا ٿيندينءَ چار
آرسي ڙي آرسي
او ٽڪل ٻڌل آرسي
سمونڊ جي تري جيڏي آرسي...... پوءِ انھيءَ ۾ توکي مان ڏسڻ ۾
اينديس. توکي منھنجي جيڪا بھ مدد گھربي تھ آئون
ھڪدم حاضر ٿي، تنھنجي مدد ڪنديس. سنڌباد ھوٿل
پريءَ کان اھا آرسي وٺي ڏاڍو خوش ٿيو.
ٻاھر، اٺن جي دڪي تي گوڪل ديو خوبصورت ڪجاون سان سجايل اٺن جي
قطار، دڪي آڏو اچي ھشائي ھئي. گوڪل ديو جو منھن
لٿل ھو. ھن جي دل پئي چاھيو تھ سنڌباد ڪجھھ ڏينھن
ترسي پوي تھ ھو سندس خدمت ڪري، ڪچھريون ڪري ۽ کيس
ڪارونجھر جبل جا سير ڪرائي، پر اڄ سنڌباد پنھنجي
سفر تي روانو ٿي رھيو ھو.
اٺ جون قطارون دڪي لڳ ھشائي گوڪل ديو تڪڙو تڪڙو دالان ۽ ورانڊا
لتاڙيندو، ھاٿيءَ جيان ڌم ڌم ڪندو شاھي محل ۾ ھوٿل
پريءَ آڏو آيو ۽ ڪورنش ڪندي چيائين:
”شاھي مھمانن جي سواري تيار آھي.“ گوڪل ديو جي ڳالھھ تي سنڌباد
۽ سندس ساٿي ھوٿل پريءَ ۽ ڪامڻڪور پدمڻيءَ کان
موڪلائي محل کان ٻاھر آيا ۽ ھلندا اچي ھشيل اٺن جي
ڪجاون مٿان وڏي ٺٺ ۽ اڊمبر سان اچي ويٺا. جتن اٺ
کڙا ڪيا. ھاڻ سندن قافلو پاراشر رشيءَ جي اسٿان
ڏانھن ھلندو ٿي ويو.
|
