|
|
|
*
ٻه پر تترن جا،
وارِ اگر واري سگهين
وِيڇا مترن جا!
*
سڀ تي مينَهن وساءِ!
ٿر تي ٿاڌل ٿي وڃـٖـي
ڀرسان ڀُڄُ ڀڄاءِ!
*
هيڻو هانءُ نه ڪَرِ!
متان ڪرين ننڊڙي
گهوڙو ٻڌي گهرِ!
*
چاهيون نه چاهيون،
ٻرنديون رهنديون ٻاٽ ۾
بيراڳين باهيون.
*
ٽِلَڻَ جا ٽاڻا،
ڪير کڻِي ويو پاڻ سان
ڀٽاريون ڀاڻا!
*
مون کان تون منڪر!
مون جنهن ڪاريءَ رات جي
مهٽيٖ
لاٿِي مَرُ!
*
پرَ کان چڱو پَرُ،
ٽُوههُ لڳو ٿي گدرو
ڳاڙهِي ڏسِي ڳَرُ!
*
جهوُڙا اوجهاٻا!
لِکيا تنهنجي ليک ۾
ٿرن جا ٿاٖٻا!
*
وٽيءَ وهه پيان،
ڏِسي ڪنهن ڏي ڏُک مان
ڏوراپو نه ڏيان!
*
مَمتا پاتا پَرَ،
جڏهن منهن تي ماءُ جي
آئِي ڄَڻيءَ ڄَرَ.
*
مارو سي مٺڙا،
اَلا ڪيڏا ڏينهن مون
ڏيهِي نه ڏٺڙا!
*
ڇا جي اچين هاڻِ!
لهي ويندي اوچتو
لَڪن تان لالاڻِ-
*
ڪارا ڪارونجهَر!
اَڄُ نه تارا اُڀَ ۾
ڏياٽيون ڏونگرَ!
*
منهنجي جيءَ نه جَڪَ،
هونءَ به تنهنجي واٽَ ۾
ڪيئي ڌوُڻا ڌَڪَ-
*
راهون رولن ٿا،
وري وڻ ڀنڀور جا
ڪنهن کي ڦولن ٿا؟
*
ڇيرين ڇمڪاروُن-
اُٺن ڳانا پَٽَ جا
موتين مَهاروُن.
*
منهنجي ڏوُنگرَ ڏاتِ!
لڪَ گهڻو ئي لالُ ها
پر هُو جَتن ذاتِ!
*
اُڃَ نه جيسين اوجهَه،
هو جي راهي رُڃَ جا
روجههَ نه تيسين روجَهه!
*
ڀلا ڪَرِ ڪـٖـي
ڀالَ،
ميڙائي جا مينهڙا
وري وَسن شال!
*
ووڙيم ولهارون،
اَڄُ نه ڏکن واءُ ۾
جهانگهين جهونگارون.
*
سُمرڻي سوري،
آءٌ به ٿيان اڳڀَرو
تون به اچين اورٖي.
*
ساروُن ئي ساروُن،
وَلين جئن وَريو وڃن
تنهنجون نهارون!
*
توسان ساڳيو پَههُ،
هي منهنجو سُر سانولا
ڳالهه انهيءَ ۾ ڳَههُ.
*
ڀُلَ به اهڙڻ ڀُلَ!
چانگن چاريَءِ ايترا
روڙيو رتا گُلَ!
*
وَرِ وَرِ ٻُڌي ويڻَ،
ڇُٽڪي پيا ڇوههَ مان
ڪنهن جا نيهي نيڻَ
*
تو جا ڄڻِي ڄَرَ،
جلائي جبريل جا
پَئِي جيڪا پَرَ!
*
اَڄ به اُن کي پَرَ!
ڏات! وساڻي ناهه سا
تو جا ڄَڻي ڄَرَ.
*
ولهارن تي وَسَ،
ڏِسُ، ڏِس منهنجي ڏات جون
تَرايون ۽ تَسَ
*
ڀلا ڀليرا!
اڃا تنهنجا اڳڀرو
سج لٿي پيرا.
*
وَٺُ نه ڪوسا نانوَ،
تنهنجو ڪم ڪنڀار جو
ڀَر، ڀَر ٿڌا ٿانوَ!
*
جوڙَ نئين جوڙيان،
ڏينهَنِ ٿڌِي ڇانَو ٿيان
راتين گُلَ روڙيان.
*
ڏاتِ مڱان ڏاتار،
ڪيڙي ڪَڻ رسائين
سڀ جا پالڻهارَ!
*
اسان تو آهارَ!
ڏونگر ڏاري ٿو رکين
اَڙين جا آڌارَ!
*
توتي لَڄ لکن!
جهوپا جهورن اوڙڪون
پکا پنوهارَن.
*
اَٽل وتائون،
سِجُ تُراڙي ۾ وجهي
مون کي توريائون!
*
ناهيان ڌارَ اَبا!
روءُ نه منهنجي رَتُ تي
اکين ٺارَ اَبا!
*
جڏهن جنجهوڙيـٖـن!
توکي ماريِ موت جا
ڪوڙڪيون ڪوڙيـٖـن!
*
اسان ڇا آهيون؟
ڪاريون راتيون، روهڙي
بيڪس جون باهيون.
*
مُرڪن نه مُرڪن،
ڏِسي صورت گهوٽَ جي
ڄاڃيئَڙا ڄَرڪن.
*
جنهن ۾ گذريءَ گونجَ،
پاڻ اسان ڏي پَٽ تي
اُڏري آئي ڪوُنج.
*
مون من اُڏاڻو،
مٿان تارا اُڀَ ۾
واريءَ وڇاڻو.
*
سڪندر سارا،
نه مون جُتيءَ جيترا
دنيا جا دارا.
*
تاجَ ڪِيانيءَ جا،
تِڇُ تماشا سڀ هيا
آني جانيءَ جا.
*
گوليءَ جو ڌڌڪاءُ،
واهيرَن تان اُٿيا-
پکين جو پڙلاءُ.
*
رُنا، ڪونه رُٺا،
وڇڙيِ مون ويجهو ٿيا
هُو جي ماڳَ مُٺا.
*
گِڙُندا رهيا گِهنڊَ،
لڏون لسَ لنگهي ويون
توکي اڃا ننڊ!
*
لَڄ به ڪا آيَءِ،
ڪَتڻُ سکينءَ ڪينڪي
پُوڻيون پِڃاَيءِ
*
چُٽـٖـي
اُڀَ نراڙُ،
پٿر هڻي وڄُ کي
پيو پاڙين ساڙُ!
*
تَڙَ تي ترڪين!
مان جو سَوَ سَرمست هان
تنهن کان ڇِرڪين ٿو؟
*
لکيو لکڻهارَ،
قلم مون ڪياڙيءَ وهيو
تکو جئن تلوارَ.
*
ساجنُ سارو سُکَ،
پنهنجن جون پرکون لهي
ڏيئي ڏاڍا ڏُکَ.
*
ڏِسُ ته سيارٖي
سَاڙ،
ڪوهيڙي ۾ ويو ڇُپي
سڀ کان اڳ پهاڙُ!
*
اڳتي وڏو ڏيههُ،
اُڏر، اُڏر هنجڙا
سُڪـٖـي
سَر نَه ويههُ!
*
متان لهين سِجَ،
متان پوي راتڙي!
منهنجيءَ جهوليءَ ٻجَ....
*
(وڌيڪ پڙهو) |
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
--گذريل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
هوم پيج
--
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|