|
|
|
*
ماڻهو جهڙا مَڙَهه،
ڪوٽَ نه پسجي ڪُنگرو
ڳاٽُ اُتاهون ڳَڙهه.
*
سُرندي ساٿُ نه سارَ،
گَٿِ پروڙيءِ گَڊَ جي
ميان مڱڻهار؟
*
ڀڃي مانيءَ کَنُ،
لوڪَن روئن اکيون
۽ پو منهنجو مَنُ.
*
توسان نه توريان،
توتان ساريون مارئي
گهگهيريون گهوريان.
*
ڀوري ڪئن بَهلِي؟
مينڍا ماروئڙن بنا
ڳُتي ٿي ڳَهلِي!
*
ڪارونڀار ڪَڪَر،
ڪارا ڪُرا لاڙ جا
ٻيڪُون ڪَن ٻَڪر!
*
ڪَڪر ڪارونڀار،
نه سي تاڙا تانگهه ۾
نه سا تَڙَ تنوار!
*
لؤڻا سارا لَٽَ،
آيل! اَڄُ نه جهُليا
ڇُڳيرن تي ڇَٽ.
*
نه هُو ٻانهوٽا،
نه هُو ڦُلن واسَ سان
چوڙيلين چوٽا!
*
هُلَ نه سا هُونگارَ،
ڀڄي وَا ڀَوَ کان
ڇڏي پَٽَ پو نهارَ.
*
وَڻِ وَڻِ وِسوُڙيون،
ڳاڙهن ڳانن واريون
سِڱرن سنڀوُڙيون.
*
تڙن تاساريون،
ڪنهن ڏي لڙن لُوههَ ۾
ڪُنڍيون ڪانگهاريون.
*
مون کي ٿيون مارين،
سنگهارن جي سانگ جون
ڳالهيون ٿيون ڳارين.
*
عُمر توسان آنءُ؟؟؟
وَنهين ويڙهيچن جو
توڙي واريان نانءُ!
*
ڪَٺا ڪَيائُون،
ماريٖ،
واريٖ
مارئي
سِڱر ۽ سائون.
*
اڃا ڳاڙها آ،
ميندي ڪالهه ملِيرَ جي
هَٿن هَنيم جا.
*
مارُو! آءُ مليرُ!
۽ هي منهنجي شاعري
جهڙو پاڪُ پنيرُ!
*
مارو! آءٌ، مليرُ،
۽ هيءَ منهنجي شاعري
جهڙو اَمڙ کِيرُ.
*
مارو! آءٌ، مليرُ،
مون ۾ ڪيئي مارويون
جن جي نيڻين نِيرُ.
*
ڇوريون جيئَن ڇِنَن،
ٽپا ڏيئي سڱريون،
چوڙيون ڇَم ڇَم ڪن!
*
جهُڳيندي جَرڪَن،
سنگهاريون ساڻيهه جون،
ماٽُين تي مَرڪن.
*
اَمڙ! سڀوئِي،
ڏَؤنرن جي ڏوئِي،
لڱن تي لوئِي.
*
آءٌ، کٿورِي کَٽَ،
آئي کاهَڙ پارَ کان
ڇُڳيرن جي ڇَٽ.
*
واريِ ٿي واريِ،
هُو جي ٿَڪا ٿَرن ۾
پهون پيئاري.
*
واريون نه واريان،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ساريو ٿي ساريان.
*
وانڍين ۾ ويلا،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڇُڇڪارين ڇيلا.
*
ڦِران مَنجهه ڦَرن،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڏسي نيڻ ٺَرن.
*
اَلاَ تَن جا نانوَ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڄڻ ڪَي ٿڌا ٿانوَ.
*
ٿرن مٿي ٿاڪَ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
جيئن پَنَن ماڪَ.
*
مارُن ڪهڙو ميرُ؟
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڀاڻَ نه تن جو ڀيرُ.
*
مياريون مارينِ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
مون ڏي نهارينِ.
*
پلٽي پيا پُورَ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
گهايو وِجهن گهُورَ.
*
اکين آرتي اونَ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڇَنن آهن ڇونه!
*
مون جنهن لوڪان لِڪَ،
وُٺا مينهن ملير تي
ڇِرڪَ وجهيٖ
ٿي ڇِڪَ.
*
موٽيون ڙي موٽيون،
(وُٺا مينهن ملير تي)
لسين جون لوٽيون.
*
وڄُن ڪئي وَسَ،
وُٺا مينهن ملير تي
هَسيون پائي هَسَ.
*
ٿَرن ٿڌا ٿانوَ،
وُٺا مينهن ملير تي
وانڍين منجهه وهانوَ.
*
تتي ڏينهن ڪَلُورُ،
(وُٺا مينهن ملير تي)
مُور نه وسري مورُ!
*
گُڙن پيا گهِنڊَ،
پروهت پهچي ويا
توکي ايڏي نِنڊ!
*
گونجيا تَلَ تلاوَ،
سارَسُ رات ڪريڙيو-
جُڳَ جڳانتَر گهاوَ.
*
مون تِن ٻاري تات،
پکي ڪهڙيٖ
پارَ جا
ڀُڻڪيا ڀنيءَ رات؟
*
هي پاڇاٽو پهرُ،
ڄڻ ڪو مٺيءَ سؤنف جي
مڌ جو ماٽو پهرُ!
*
ڪهڙي ناڻي جون،
اشريون آڪاس ۾
سانجهيءَ ٽاڻي جون!
*
او باهو سلطانَ!
هُو جي عشق اُجاريا
ڪٿي سي انسان؟
*
هي جو منهنجو نانءُ،
ناهي منهنجي آرسِي
ناهي منهنجو ’آنءُ‘.
*
اَڏي آڏاڻو،
پکيئَڙو پرڏيهه جو
اُڀ ۾ سماڻو.
*
مَيـٖـي
لاءِ مَهارَ،
اونداهي آڪاس ۾
ڪَتيون جي ڪاپارَ.
*
ڪيڏو پيارو مَنڊُ،
مون بڙڇين جي ڇانوَ ۾
ڏٺو سِجُ نه چَنڊُ!
*
وَڻ ٽڻ ڳولن ٿا،
آئينو ۽ اولڙو
ڇاکي ڦولن ٿا!
*
ڪوئي هُڙيو هوءِ،
اڳيان سِيرُ سمونڊ جي
جنهن جو انت نه ڪوءِ.
*
وڃي لوڪ لڏيو،
ميان هي مانڊاڻ تو
ڪنهن جي لاءِ اَڏيو؟
*
هَڏا کوٽيا هَرَ،
ڇا ڪنهن چورَ چَڪار جا
يا ڪنهن سوداگر؟
*
سانتِ وسِي سنسار،
منهنجو من موهي ويون
ڪَتيون جي ڪاپارَ!
________
|
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
--گذريل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
هوم پيج
--
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|