|
|
|
اڄ تائين مون ياد،
هوُ جا آهي بمبئيءَ
منهنجي حيدرآباد.
*
رَتُ رَتي مون قَطُ،
اڄ جو باربيڊوس
مان
آيو تنهنجو خط!
*
رستو ڪُهاڙو،
توڙي ٻنهي پاسئين
پرينءَ جو پاڙو.
*
سڀ ٿا ’ڪان‘ ’ڪان‘ ڪَن،
چَئهُ چَئُه ڪهڙي ڪانگ کي
منهنجا نيڻ سُجهن؟
*
سوچو سياڻا،
ڪيڏا اَڏيا ڪُن ۾
مَڇن مانڊاڻا!
*
ڪِن جي لاءِ لِيا؟
ويندا پرينءَ پار ڏي
ٻيڙا ئي ٻيا!
*
اَڄُ نه مون اوڏا،
ڪلهه جي ڪنڌيءَ ڪُڻڪيا
تَڙن تي توڏا.
*
آيل نه آيا!
ڪيڏيون تنوارون ڪيون
پتڻ پڇايا!
*
ڪهڙي ڏوههَ ڏَڪن؟
اڄ نه اُتر سامجهان
مَنَهن ماڙيچن!
*
رُڳو واريءَ ڍيرَ،
نه هُو راهي رُڃَ جا
نه هُو مِرگهه مٿيرَ!
*
رُڳو واريءَ ڍير،
نه ڪـٖـي
اوٺي آئيا
نه ڪا ڇمڪي ڇيرَ!
*
ڪيڏي سُنَ سَويرَ!
نه سي راوَت روهه ۾
نه سو ڀُڻڪو ڀيـٖـرَ!
*
هِت نه پِريَن پيرُ،
کڻ ناتاريون ناکئا
ڪَنڌيءَ هاڻي ڪيرُ.
*
واريٖ
وئي وِيرَ،
هُو جي کوها خواب جا
سارِ نه تن کي سِيرَ!
*
هُو ندن حياتي،
موٽي ميڙائو ڪندا
ڀُنءِ تنهنجا ڀاتي!
*
مَڌُ جي ماٽي کي،
آڌيءَ رات اُپَٽئين
جي چؤواٽي تي!
*
ڪئين ڍڪين وَڍٽَ،
هي جو لهندي سِجَ کي
ڦوڙائي جو ڦَٽُ!
*
سارُون ئي سارُون،
ٻُرن اندر ۾ اڃا
جهانگين جهُونگارُون.
*
ڏونگر نيٺ ڏَرَن،
سُڏڪن
–
ڏيئا سانت ۾
ٻُجهِي وَڌِ ٻَرن!
*
ٻُڌان ٿو آئون،
ڏئي ڏڍُ ٻلو نگڙن،
مُئيءَ جي ميائون!
*
ڌرتيءَ پُڇ گَسن،
گهوڙا وڳهه ڪوٽ جا
”دودا“ ”دودا“ ڪَن!
*
دودي جا ڌاڪا،
ٽينگر ٽهڪا ڪَن پيا
وَڏ ڦڙيٖ
واڪا!
*
ڀُنءِ تي ٿا ڀيلين،
ڳُتيون ڳُتيرن جون
چوٽا چُوڙيلين.
*
ڪيٽيءَ جن سان ڏيٺِ،
ٻُڏا سي ٻيڙائتا
ڪاري ڇَمر هيٺِ.
*
گهوُر نه ساڳيو گهَٽُ،
روز نه گوريون گَج سان
ڳاڱين تي ڳاهٽُ!
*
وِچِ نه ايندو ويرُ،
پُسيءَ گلن اوڏڙو
مارُن سوا ڪيرُ!
*
اهو ڏينهن نه ڏُور،
مڙنديون ماکيءَ جون مکيون
انبن ايندو ٻُورُ!
*
تو جنهن سانوڻ سارَ،
گُڙِي گجِي آئيا
ڪَڪر ڪارونڀارَ.
*
هِيرَ گهُلي، هاڙهو،
سورج نڪري آئيو
ڳاڱين تي ڳاڙهو.
*
ڌرتي ماءُ مڃانءِ،
سانگي جي سَنمُکُ ڪرين
لڙڪن هارَ وِجهانءِ!
*
ڏاڍا ڏينهن پيا،
نيٺ اباڻا ڦَليا
آخر مينهن پيا.
*
ايءَ نه راڄَن ريت،
چارڻُ چاڙهي چيئِن تي
گاريون ڏيو گيت!
*
اُف! هي ڪچا ڪانَهن،
اُڀَ ڪَپي اوڙاهه مان
ڪَنڌيءَ پڳي ٻانَهن.
*
وَڃُ وَڃُ ويِرين وَٽِ،
واهڙ وچان نڪري
ٻاهر چِڪَ نه چَٽِ!
*
هيءُ جنهن ماسُ مِرُن،
ٻيءَ ڪنهن اهڙو ڏيهه ۾
ڀنڀو ڀيرُ ڀِرُن؟
*
ڏوٿِي نه ڏَهرن،
پانڌي ڪِن جي آسريٖ
ٿَر اندر ٿَهرن؟
*
ڪيڏي سُڃَ اَپار،
مون مَن ائين جئن روهه ۾
ڪُونجن جي ڪُڻڪارَ!
*
ڳهلڙيون ڳياڙيون!
۽ هو وڏيءَ وَسَ ۾
کنوڻ جون تاڙيون!
*
اُٿ! اُٿ! لاٿيءِ ٿَڪ؟
چوٽيون تارن ٽٻڪڙا
اڳتي اوچو لَڪ!
*
سدا نه رهندِي سڃ،
نيٺ ته ٿيندا کِير ٿَر
جبل مٿان جُڃَ!
*
مينهَن مانڊاڻا،
اَڏيو وري اوڏڙا
پکا پُراڻا!
*
هيءُ نه ڪانِئَر ڪاڄُ،
هي جو ريٽ رَت ۾
رَتو سارو راڄُ.
*
ڪيئن ڀَڄائن ڪانگَ،
وَڻ وَڻ تان ’ڪان‘ ’ڪان‘ ڪَريٖ
هِي جي نِهرا نانگَ؟
*
ڏِسُ نه چَريءَ چُڪَ،
ڪر ڪا دُعا سنڌ کي
کَڻُ ٻاجهارا ٻُڪ!
*
ڏِسُ، ڏِسُ سِجَ لٿـٖـي،
ميندي ڇا نه ملير جي
هنيم هٿن کي!
*
تو بن چاههُ نه چَسُ،
سُپنا منهنجي ساهه جا
تون جو هِيئيـٖـن
هَسُ!
*
مون سي سيباڻا،
هو جي تارن ڇانوَ ۾
ڀِٽَن تي ڀاڻا!
*
(وڌيڪ پڙهو) |
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
--گذريل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
هوم پيج
--
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|