|
|
|
ڪونهي چئن ڪَکن،
اڄ به سونيون سنگهرون
بادل منجهه بُکن.
*
هو جو گيت مَهان،
ڪڏهن پاڻيءَ ڇينهرو
ڪڏهن سمنڊ سمانُ!
*
هاڪا اهڙي ڌُنِ،
چانڊوڪيءَ ۾ چيٽ جي
جئن نيروٽيءَ ڪُنِ!
*
تو ڇو نيڻيـٖـن
نير؟
تو من اُجرو ائن ميان
جيئيـٖـن
امڙ کيرُ.
*
اَمڙ، تنهنجي نَٿَ،
دانهين مون تي ٻئي ٿيا
ٿر جا ٿوهر هَٿ.
*
اڙي شڪارِي!
هن پنڇيءَ جي ٻولڙي
ولر کان نيارِي.
*
گيت نه ٿي ڪوئي،
ڪڪري لڳي چنڊ تي
لڱـٖـي
تي لوئي.
*
ڪوئي برَهه بيتُ!
لُڻِي لُڻندين ڪيترو
ميان کَني
–
کيتُ؟
*
ڀاڳَ جڏهن بڻجن،
اَڀري سَڀري ساٿَ جون
ڳالهڙيون ڳڻجن!
*
ٻيڙا ڌڙڪن ٿا،
سِڙهه ڪنهن اَويساهه سان
ٿڙ ٿڙ ڦوڪن ٿا.
*
ٿڪين ٿيلهي ٿَرُ؟
اڃا گوليءَ پنڌ تي
آهي پنهنجو گهر!
*
تنهنجو ڏوهه نه، پَرَ،
ڇوليون ڪاوڙ ۾ رنڀي
وِجهن چَڪُ ڪَپرَ.
*
ٽُٽي ويا سپنا،
ميڙ نه ڪِرچن کان تکا
شِڪي ٿي شيشا!
*
ساٺَ ڪيا سانوڻَ،
آءُ، چٻاڙيندين اڃا
ڪيڏا ڪاڳَر مَڻَ؟
*
تون ته چوين ٿو ”لکُ!“
ڳولي ٿي ٻي ڳالهه ڪا
منهنجي هڏن مِکُ.
*
ڪيئن وراڻيان سَڏَ،
پٺيان ڳؤري ڇپَ آ
اڳيان اونهي کَڏَ!
*
لِڱَ لُريءَ ۾ چُورُ،
وَکرُ اڪيچارُ پرَ
پَتڻَ پويون پُورُ.
*
ڇَنا ٻيا به ته کوڙَ،
منهنجي مَنَهن جي مٿان
ڪيڏي مينهن پتوڙَ!
*
ميان، ڇا هي نانوَ؟
ٿيلهه نه ٿڪا انگڙا
ڇَڏ نه ڇِڊي ڇانوَ!
*
تون ته انهيءَ کان بَچُ!
ڀل ٻي ڪنهن تي جهڙپ ڏي
سِيچاڻي جئن سَچُ!
*
کُهه سارو سنسار!
وَرُ توسان ڪنهن ڪُنڊ ۾
لالڻ، لڪي پيارُ!
*
ڇَڏِ ته ٿئي آڇَ!
سُتي مار نه مُنڌ کي
هيءَ جا پرينءَ ڪَڇَ!
*
توکان ڪنهن به پڇيو،
”تنهنجون گُلَ گلاب جا
پنبڻيون پُسيون ڇو؟“
*
ڪينجهر هنجَ ڪروڙَ،
پوءِ به ڪنهن ڪنهن هنجَ سان
ڪينجهر مٿي موڙَ!
*
ٻهڳڻ ٻَري ٿي،
ڪَنڌُ جهُڪائي جنڊَ ۾
ڏُکڙا ڏريٖ
ٿي.
*
ٽِلَڻ جا ٽاڻا،
ڪيڏا سپنا سجَ جا
سانجهيءَ سماڻا!
*
ڪيڏي سُڃَ اپارَ،
رهي رڳو روهه ۾
ڪونجن جي ڪڻڪارَ!
*
مانڊيِ تنهنجو منڊُ!
اڄ هي منهنجي شاعري
ڀنـٖـي
بادَلَ چَنڊُ!
*
توکي ڳولن تَڙَ،
ٻُرن ٿا ٻي پار جا
نِتُ نِتُ وڄِي نَڙَ!
*
هو جي ساجنَ سنگِ،
کيسَ کٿوريءَ واسيا،
اڄ نه اسان اَنِگ
*
ائين پنهنجو پاڻَ،
ترندي آئي تات ۾
جيئين هِنجُ نياڻَ.
*
مون مَنِ آيو نينهُن،
ڀَريٖ
تَلَ ترائيون
جيئـيـٖـن
سانوڻَ مينهُن!
*
هي سانوڻ جي راتِ،
وڻ وڻ واڄو ٿي ويو
تون ئي تون جي تاتِ!
*
ڪاوڙ مون ڪيهي؟
اڄ به پيارا پاڻ کان
ڏاڏاڻا ڏيهي.
*
وانگِي شال وسن!
پائي ڳلِ ڳراٽڙيون
گهمن منجهه گسن!
*
ڪَوتا ٻُڌائيٖ،
ڪَوريِ آنڀو ڪچڙا
کيري ۾ کائـٖـي.
*
لَڙڪِي مٿي لامَ،
سڱر پٽـٖـي
نينگري،
۽ هو هُن جا آمَ؟
*
خوشبو ڇو آهي؟
ڪوئي گُل گلاب جو
ڦُٽو ته ناهي!
*
منهنجا ڪهڙا حال!
سائين سڻائي ڪرين
ڀلارا ڪي ڀال!
*
آهيان اڄ ته اُداسُ،
جيئري شل جيڏا ڏسان
هُو جي منهنجو ماسُ!
*
مان ۽ تنهنجو نانءُ،
هي ناڪاري قوتون
هائوڪاري آنءُ.
*
رات ڏٺا تارَن،
لاشن ڀرسان لوئبا
هِيرا هٿيارَن.
*
هاڻي ڏوههُ ته ڏوههُ!
چنڊ ته تنهنجي ڪَڍَ آ
ڪامڻ! ڀڄين ڪوههُ؟
*
روز رسيلا يارَ،
هتان هارائي ويا
وڻجـٖـي
سڀ واپارَ.
*
گهُران ڇا آئون!
ڪيڏو اُفقُ ڏيجَ ۾
ڏُکيءَ ڏنائون!
*
چانڊوڪيون راتيون،
ها، هي تنهنجي شاعري
سؤٽيون ماساتيون!
*
توڙي لڱن لَڱُ،
چڙهي ڏونگر چوٽِئين
ڇِنُ نه سڄڻ سڱُ!
*
ڪهڙيون ميارون!
آيون سانوڻ مينهن جئن
آيل اُڇنگارون!
*
آنءُ به ڪوئي نانءُ،
ورڻ وارءُ الوداع
هلڻ هارو آنءُ!
*
ڇَپر ڇانَو، ڇَنو،
ها، پر آيل، سامهون
گهوڙيٖ
هوتَ هَنو!
*
ڪونجڙيو! ڪيٽِي،
آمي اُفق آگ ۾
سانجهيءَ سميٽي!
*
رچِي، ٿي ريٽِي،
ڪنهن سان پنهنجي نينهن جي
ڪَيَءِ نکيٽي؟
*
ڪنهن کي تارن تات؟
نگر واسي ننڊ ۾
نِکنڊُ آڌي راتِ!
(وڌيڪ پڙهو) |
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
--گذريل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
هوم پيج
--
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|