|
|
|
*
ٻانهاريءَ ٻولِي،
آڌيءَ راتِ اُڀارَ ۾
چٽَن سان چولِي.
*
پَرَ ناري پائي،
سامِي سيري هرکجِي
رامُ نه ريجهائي!
*
روڪيان ڪينَ رهن،
هلڻ هارا سُپرين
ڪهڙي پَهر ڪَهن!
*
ڄڻ مون ڦُلن اَڍَ،
ٽِڙن ٽانگر وانگيان
وڇوڙي جا وَڍَ.
*
بادل برسن ها،
هلڻ هارا سُپرين
تيسين ترسن ها!
*
هي جا آرَ اُٿلَ،
لُڙهي پاڇو چنڊ جو
آيو ڀرسان ڀَلَ.
*
جر ٿر مينهن وَسن،
جويون جيسلمير جون
پيارا مانَ پسن!
*
گهُورَ ڇڏي گهائي،
ڇيلا ڇُڇڪارڻ لڳِي
اکيون جهُڪائي!
*
کنوَڻ کَني تاءُ،
ڪاري رات، ڪُهنگ جي
ڪوُڪَر سان ٽڪراءُ!
*
پَٽ ڪينئنِ جي پِنڊَ،
چوٽيون تارن ٽٻڪڙا
هيٺان ڪارِي ننڊ!
*
ٻيڙِي موڙي ٿو،
نينگرڙو ننڊاکڙو
ڪُوڻيون ٽوڙي ٿو.
*
بَريون، ٻولاهيون،
ڪَڪريون لاهي اُڀَ مان
وڃن ٿا ڪاهيون.
*
رَکَ ته آهي رَکَ!
مکڻ سوُنهين مَنڌئين
ٻايَل سُونهين ٻَکَ!
*
لاڙَ ٻه پهري، چيٽُ،
جهڙا ڪاوا گج جا
تهڙو پاڻيءَ پيٽُ!
*
سنڌوءَ جو ساکِي،
هو جو ويٺل ونجههَ تي
آهي روهاکي!
*
جڏهن گهنڊَ گُڙن،
گونجن ڦول سُڳنڌ سان
ٽاريون جهانءِ جُهلن!
*
پيو هاڻ سماءُ،
چنڊ به منهنجي ڪڍ هو،
چوڏينهَن رات، تلاءُ!
*
هونءَ ته هيکل پنڌُ،
سنجها ٽاڻي مون ڪُلهي
پر ڄڻ تنهنجو ڪَنڌُ!
*
هونءَ ته هيکل وکَ،
تون به ٻرانگهون ٿي ڀَرين
ٻيلي تنهنجي ڏِکَ!
*
ڪيڏي ڦول ڦُلارَ!
نئين سر سِرجي پئين
بسنت جا سنسارَ-!
*
جهَلي گُلن گهَٽُ،
پَر سڳنڌي ٿو پيو
پوُرالو پوپَٽُ.
*
اِن کي ڌَڪُ نه هَڻُ،
هِي جو ڏينڀوءَ اک ۾
پپل سائو وَڻُ!
*
ٻنهي جي ٻي اکِ،
ساڳو گُل گلاب جو
مان ۽ ماکيءَ مک!
*
توکي ڪهڙي ڪَلَ،
ڇو ٿا هَٿَ چنار جا
ٿڦڪن هوا ڳَلَ!
*
وارِي ئي وارِي،
ماريل هرڻيءَ جون اکيون
جن ۾ شڪاري.
*
اَلهي اُڀري ٿو،
هُو جو لالُ ليارُ آ
پٿر جو سپنو.
*
ڪَڪر ڪارونڀارَ،
اُڀرئي سج اُٿاريون
رڍون ڄڻ ريڍار!
*
تو جنهن ڏٺا شهرَ،
ڪامڻ! رولو رويت تي
ڏِسُ هي هوا لَهرَ!
*
تون به نه آهين پاسِ،
سانجهيءَ ويـٖـرا،
سانورا
کِنوڻ کنويٖ
آڪاسِ!
*
اوليءَ نه اولو،
ٻيڙيءَ واري نينگريءَ
ٽهڪن جو ٽولو.
*
ڪنهن کي ٿي ڳولي؟
هي جا موج مجاز جي
ڇاتيون ڇا ڇولي!
*
جَر جهُوٽو نيئِي،
دُنگي وچ درياهه ۾
ويئِي ڙيٖ
ويئي!
*
ڏيئِي ڏيکارا،
تارا ٽمڪائن پيا
جبل ۾ جارا.
*
رانول مون رُٺڙا،
او شل چَپ رکِي چُمان
پِريَن جا پُٺڙا!
*
مارو سنڀران مَسَ!
رَبا! وڇڙيا ميلئـٖـين
ڏُور نه تِن جا ڏَسَ!
*
لُڙڪ وهن ٿا لَسَ،
وڄون اکين اوٽڙيون
ڪَنِ نه گوڙيون گَسَ!
*
ڇيريون ڇمڪاريون،
واريو آيون ويڙهه مان
ٻڪر ٻانهياريون.
*
مون کي پُڪارِينِ
هُو جي سانوڻ مينهن ۾
جهنگل جهونگارِينِ.
*
ويڙهيچن ويلا
رُکو سُڪو ڍوڍڙو
ڇپر ۾ ڇيلا.
*
اڇي رنگَ اَسُر،
۽ هو تسبي نڪَ ۾
وهائوءَ وانگر!
*
پيرن دل پيئي،
ويو وَرتُ هٿن مان
توکي ڏسنديئِي!
*
پيارُ نه ساڳو پيارُ،
اڇو مَٿو مُنڌ جو،
ڪوڪو ڪارو وار!
*
پيارُ نه ساڳو پيارُ
اڳ کان گهرو ٿي ويو
اکين جو اسرارُ!
*
سونا رڱيٖ
سَرَ
سج لهي سانجهي ٿيو،
پکي نه آيا پَرَ.
*
اڃا نه آيو!
سج لهي سانجهي ٿيو
پل پل پرايو.
*
مونجهو، مَن ماندو،
ٻيو ڪاڙهو ڪاپار تي
اونهاري آندو.
*
وَهيٖ
پيو واههُ،
ڀَر تي پِپِرَ ڇانوَ ۾
تون ۽ منهنجو ساههُ.
*
ورڻو ناهي واءُ!
سانگُ ڪري ڪو سُپرين
اڱڻ اسان جي آءُ!
*
سج لٿو سارو
ڪتيندي ۽ ڪَنبندي
پويون سيارو.
*
ويو هيانءُ هَٿان،
اَڪ جون ڦلڙيون نيرڙيون
نيرو نَڀُ مَٿان!
*
ڪيڏو مينهن مٿان!
هي جي ڏوڪا نينگري
ڪهڙيءَ کجيءَ مان؟
(وڌيڪ پڙهو) |
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
--گذريل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
هوم پيج
--
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|