|
|
سيڪشن؛ شاعري |
ڪتاب:
نکريو آهي نينهن (نارائڻ شيام) |
صفحو :10 |
|
*
ڪُرلائيندي ڪونج؛
نڪري ويئي دوُر، پر
اڃا فضا ۾ گوُنج!
*
روٽي ڏيڻ ثواب؛
ڪُتا اٽڪيا پاڻ ۾
سهڪي سهن عذاب!
*
ڪوئل! لنوندي جيءُ؛
جنهن کي پُٽ نه ڌيءُ ڪا
جنهن وٽ ماءُ نه پيءُ!
*
ڪوريئڙي جا ٻار،
پنهنجي پنهنجي ڪُنڊڙي
پنهنجي پنهنجي ڄار!
*
سورج جو پرڪاش،
لڙهندو ويو پئي واهه ۾
هڪ ڪُتي جو لاش!
*
ڪانوَن جي ڪان ڪان،
نوريئڙو چچري وئي
موٽر تيزي سان!
*
پيرن جو آواز،
ڌيري دروازو کُليو
ويو بند ٿي ساز!
*
ڪيڏو لنبو ڏينهن؛
ٻيڙي ساحل ساڻ اڄ
اوري ويٺي نينهن!
*
ترس ته ٿوري دير؛
ساوا ساوا چهچ پن
پيلا ڦول ڪَنير!
*
پئي اچانڪ اَکِ؛
پيلي ڦول ڪنير مان
نڪتي ماکيءَ مک!
*
هيءُ ته صرف ٻه نيڻ؛
هڪ هڪ پوپٽ پوئتان
سهسين سهندا ويڻ!
*
نور ڀري نيراڻ،
ڪوئل جو ڪو ڪو سنهي
سَرهي هيءَ ساواڻ!
*
ڳاڙها ڳاڙها ٻير؛
ٿورائي ڇاڻي وٺون
ڦٽجن ڀل هٿ پير!
*
هيءَ جمنا جي ڌار،
ڪنڌيءَ اُڀيون ڪيتريون
ٽالهيون ڪري قطار!
*
ٽڙڪو ڏيئي ٽار؛
جئن ئي ٿڙ کان ڌار ٿي
بوندون ٽپڪيون چار!
*
هڪ ننڍڙو واهڻ؛
کڏ جي ڀرتي هڪ مڙهي
بڙ جو قديم وڻ!
*
هلڪي هلڪي ڇاٽ؛
ڪوئل جي ڪو ڪو سنهي
وڻن منجهان هيءَ واٽ!
*
هيڏو سارو جهنگ؛
ڇا ٿئي جي نه ملي وڃي
ڪنهن رانجهُو جو سنگ!
*
مور مور ئي مور؛
هتي هتي اوري پري
شور شور ئي شور!
*
بارش بس ٿي هاڻ؛
چمڪي ڪيڏي ڀت مٿان
سينور جي ساواڻ!
*
پورا ٿي ويا مينهن؛
ڪانگ لنوڻ ڌاران لنگهيو
شراڌن وارا ڏينهن!
*
ٽانڊاڻي جي لاٽ؛
پويان پوندڙ کي به هئن
وڃي ڏسيندو واٽ!
*
وڻ کي لوڏيو واءُ؛
سرسر ڪندڙ پنن وڃان
جگنوءَ ڪيو اُهاءُ!
*
ڪونج اڙي او ڪونج؛
ڪڏهن تنهنجي لات جي
ٿي پهريائين گونج؟
*
چمڪي چوڏس چنڊ؛
هنڌ مٿان چادر اَڇي
اُن تي وڻ جو منڊ!
*
تُلسين جي سرهاڻ؛
ويٺو هوس آڳنڌ ۾
شعر لکڻ جي ڪاڻ!
*
نالو نامعلوم؛
ليڪن هن وڻ ۾ ٽڙيل
هيءُ ٻه گل معصوم!
*
اَلبيلو ٽانگر؛
سورنهن سال اَڳي به هو
سهڻو اَڄ وانگر!
*
نم ورائي ٻانهن؛
ڪيڏي ڪروڻا مان ڪئي
رتن جوت تي ڇانهن!
*
انبر نيل - ورڻ؛
لال قلعي جي پوئتان
املتاس جو وڻ!
*
اَننت جو احساس؛
بڙ جو وڻ مندر اڳيان
مٿان کليل آڪاس!
*
شام، سڙڪ ڀڙ ڀانگ؛
سامهون سُرندو پئي ويو
هڪ چٽڪمرو نانگ!
*
پٽ تي ٿيو ڦهڪو؛
ڇت تان هڪ ڪِرڙي ڪِري
هانوَ اَندر دهڪو!
*
رات، سڙڪ سنسان؛
پاسن کان بنگلا اُڀا
روشن روشندان!
*
ڇورو ڏاڱا ڏار؛
سُئي به لڀجي ڪانه ٿي
هڪ ولهه، ٻيو اَنڌڪار!
*
ايڏو سيءُ نسنگ؛
سامهون ڏئو جلي رهيو
ڌونڪي ڪونه پتنگ!
*
تِڏ ته آهي جيت؛
پوءِ به اڄ چين چين سندس
ڀاسي ڄڻ سنگيت!
*
ڪيڏي سوڙهي جاءِ؛
ڪيڏي رات وڏي هئي
مڇر ڀي تولاءِ!
*
تيز اُٿيو طوفان؛
وڻن اَندر پيهي ويو
جهنگل ۾ سنسان!
*
گندو نالو، بُوءِ؛
بيٺل پاڻيءَ ۾ بکي
سج جي روشن روءِ!
*
سانت اَڏول پهاڙ؛
پهڻن ۾ پيهي وئي
ڦٽيل شينهن جي راڙ!
*
صبح سويري چاءِ؛
ياد مهانڊو ڪو پيو
کلمک سهج سُڀاءِ!
*
باک ڦُٽيءَ جي وار؛
سج چِٽڻ آسان، پر
شفق چِٽڻ دشوار!
*
اَمرت ڀني نهارَ؛
سونو سونو رُوپ ۽
روپا روپا وار!
*
سنجها جي ٽاڻي؛
مرڪي پڇڻ لڳي: ڀلا
بتي رکان آڻي؟
*
بتي جلايم جيئَن؛
گملي منجهه گلاب جو
ڇڻي ڪريو گل تيئَن!
*
بس لاءِ لنبي قطار؛
ڪنهنجي ويڻيءَ جي اَچي
رکي رکي هٻڪار!
*
مَر مَر جهڙي ٻانهن؛
مون نه ڏٺو ڪي هن کنئي
آڱر پئي ڪيڏانهن!
*
سنهڙي سنهڙي سينڍ؛
اُجلي اُجلي چاندني
ڪنهن کي ڪنهنجي نينڍ؟
*
پڪڙيم هن جي ٻانهن؛
سَمهون چتر ”سيتا هَرَن“
نڪري ويئي دانهن!
*
الکو سرخ هڳاءُ،
لُڏن چنبيليءَ جون وليون
نم جو سبز ڇُهاءُ!
*
اي گل ائن نه سِڪاءِ؛
پوپٽ جا رنگين پَر
هرکي تون ته نه پاءِ!
*
تنهنجي موٽر ڪار؛
نظرن کان نڪري وئي
ڪوئل جي ڪونجار!
*
دل تي هُئي مون کي به؛
مهڪي چانڊوڪي به پئي
ليڪن ان هوندي به...!
*
رات سهائي، ڪاڪ؛
هاڻ اُڏامي هئن هتي
چانڊوڪيءَ جي خاڪ!
*
رات ٿڪل سنسان؛
چانڊوڪيءَ جي بار کان
وجهلي ريگستان!
*
ڪليءَ ڪڍي سرهاڻ؛
ڪيڏي ڏورانهين لڳي
چنڊَ چِٽي نيراڻ!
*
سازن جو آواز؛
سُر سان شامل ٽهڪڙا...
منزل دور دراز!
*
موٽي ڀاڳ سندن،
سون ورنيون سوڍيون
رُپي رانديون ڪن!
*
ڪيڏي ننڍڙي رات!
باقي آهه گهڻي رهي
منهنجي، شيام، حيات؟
*
اَڇڙو اَڇڙو چنڊ؛
باک ڦٽڻ سان ئي ٽُٽو
چانڊوڪيءَ جو منڊ!
*
سنڌو لوڇ لڙاٽ؛
منجهند، سج جو اولڙو؛
لهر لهر چمڪاٽ!
*
لهرون، ڪُن، وچ سير؛
ساڳي ئي گنڀير اَڄ
سنڌوءَ جي تصوير!
*
بجليءَ جو چمڪاٽ؛
اوندهه وهندي پئي وئي
سنڌو لُڙ لُڙاٽ!
*
سن گگن ۽ ٻاٽ؛
ڪيڏي تيزيءَ سان ڪڍي
ڪرندڙ تاري لاٽ!
*
اُڏي عرش ڏي ڪونج؛
ڪوئل جي ڪونجار جي
رَسي اُفق تي گونج!
*
ساڳي هيءَ سڳنڌ؛
ڪالهه آرتيءَ جي سمي
ويٺو هوس جنهن هنڌ!
*
چوڏس چانڊاڻو؛
اڳيان رسالو شاهه جو
سُر مومل راڻو!
*
رِڌ سِڌ جهڙا ٿوڪ؛
ويهي سمجهايا مون کي
ساميءَ رات سلوڪ!
*
ڀونءِ ڀلايو ڀال!
رهندا هئن پيرا پُٺيان
هوم نه خواب خيال!
*
وهنجي اَمرت ويل
نڪتس جپ صاحب پڙهي
مُک اوجل رابيل!
*
لپ ۾ ورتم ڏات؛
تلسيءَ جو پاڇو پيو
ست نارايڻ رات!
*
پوئين پهر سڪوت؛
ٻوٽي نيڻ ٻُڌي رهيو
سُن شبد اوڌوت!
*
اکيون اَڌوريون بند!
اَهڙي ڪائي ڪلپنا!
اَهڙو ڪو آنند!
*
نازڪ نرم نهار!
آهه سڀان جي ڪلپنا؟
يا ڪا ڪلهه جي سار؟
* |
نئون
صفحو --
ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
ٻيا صفحا
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
هوم پيج
-
-
لائبريري
ڪئٽلاگ |
|
|