|
گهر عبدالله دي هوئي شادي ڄميا سنت اوتاري،
مل ملائڪ ڏيندي هڪ ٻئي شڪر مبارڪ ياري،
هر ا وتار محمد آپي بيرنگي رنگ لايا.
ڪيتي جڳتر جهان حسابون ٻاهر يار اوتاري،
هڪ حوڙي هڪ ڊاهي هڪڙيان يڪدم يار سينگاري،
سوء سوء ناز برهه دي ڀائي من حيرت وچ آيا.
ان احمد بلا ميم سڻيا عالم ساري،
پيغمبر خود ڪهيا ايوين ساڌڪون سمجهه بچاري،
هر بازي وچ هڪو هر جن اچرج کيل بنايا.
ساد سنگت گر ديوي مين نون شهر درازين والي،
جنهن وکلائي روز وکيندا سهڻيان چشمان چالي،
مين قربان جناب تهين دا جنهن آپي نيهڙا لايا.
نانڪ يوسف يار ظهورا هر جا حق سڃاتا،
ظاهر باطن عين ويکيو سي عينئون اور نه پاتا،
شامل حال هويا هر همت اناالحق الايا.
*
آندا دلبر آندا آندا دلبر آندا ميرا ڍولڻا،
غيبئون ڪر ڪي ظهور مورت بن بن آندا.
نئون نئون پوش قبائين سو لک رنگو رنگ بنائي،
آپ سريجن پرگهٽ هوڪي آيا ويس مٽائي،
جوڙ پساري ڪري نظاري عالم ويک ڀلاندا.
هڪڙيان ويد پراڻ ڪتابان هڪڙيان بسم لڳائي،
هڪڙيان ڀٽ برهمڻ جوڳي فرقي عجب بنائي،
حرف هڪو هڪ نڪته سمجهڻ هرگهٽ آندا جاندا.
بن ڪرپا گر پيغمبر ڪس ڀڳت بنائي پوري،
سچي سير دکايا سارا نوري مرد حضوري،
کيهه چرن گر ديو ڪي جيئڙا ڳالهڙيان ڳڻ ڳاندا.
آيا ڪلجڳ دور زمانا ڪو ڪس ڪهيا نه ماني،
هڪ حاڪم هڪ ساڌ سڏاون ڪئي قاضي ملواني،
خلق خراب خودي وچ بهتي من حيرت وچ ماندا.
نانڪ يوسف ڀئي ٻلهاري مليا سنت سچارا،
شهر درازين جاءِ تهين دي عرب عجم جڳ سارا،
اندر ٻاهر آپ سري سر انحد ناد بجاندا.
*
گم هوڪي ويک نظارا، آپ سارا محبوب ڪي صورت ۾.
رکين نور جمال نظر وڃ، تصوير نگار اندر وچ،
سڻ عاشق عشق اشارا، برهه بقارا محبوب ڪي صورت ۾.
رکين خيال هڪ هڪدم دا، دم دم ۾ خيال ختم دا،
ايوين ڪرڻا جسم وسارا، آخر گذارا محبوب ڪي صورت ۾.
برهين بيخود هوڪي، جند جان ڪنون هٿ ڌوڪي،
پڇي مارين نينهن نغارا، اناالحق نعرا محبوب ڪي
صورت ۾.
جس دل محبوب سمايا، ڦر موت نه اس ڪون آيا،
سانون قسم رسول خدارا، ڪر اعتبار محبوب ڪي صورت ۾.
ايوين پير مغان سمجهايا، وحدت دا راهه بتايا،
ٻلهار جائون ٻلهارا، يوسف يارا محبوب ڪي صورت ۾.
*
تيريان لڳيان ڍولڻا هو جي لڳيان لڳيان اکيان
پکيان،
رمزان لڳيان رانولا جي.
تن من اندر ڌم مچائي، عشق تساڏي آتش لائي،
نهين اسان ڪجهه ڏولڻا هو ڏولڻا.
جا سر اوي سا چم چايان، هي فرمودا ميري سايان،
بولڻا نهين بولڻا هو بولڻا.
يار رضا وچ راضي رهندي، مار خيما وچ وحدت ٻهندي،
گهوڻا سر گهرلڻا هو گهولڻا.
نانڪ يوسف يار سڃاتا، وچ وحدت ايڪ نڪتا ڄاتا،
اولڻا نهين اولڻا ڪجهه اولڻا.
*
تيري نينان جادو لايا ڪيها ڪيها چيٽڪ لايا،
واريان مئن واريان هو مئن واري جاوان يار.
ڪيهي ڪيهي چشمان چالي، جنهان پيتي مست پيالي،
هو زاريان دل زاريان، ڏاڍي لڳي نينان تار تار.
ڪيهي ڪيهي ناز ڪرينديان، نينهن واليان نون موت
مرينديان،
مئن ڳاريان ڳل ڳاريان، هي ات قتل دي ڪار ڪار.
ويک اکيان دي ماڻي ٽاڻي، ڏاڍي هنئين ني ڌاڙي ڌاڙي،
وهه نازيان شهه نازيان، هو گهوران ڏيون بار بار.
ڪيها ڳالهين بانوريان ديان، ڳجهڙيان ڳوڙهيان
سانوريان ديان
ايهي ڪاريان وهه ڪاريان، هو معشوقان ديدار يار.
نانڪ يوسف يار دي ياري، ڳالهه اها ڳجهه برهين
باري،
هو هاريان شهه هاريان، مئن پريتم دي پار پار.
*
عشق کيڏاري راندڙيان راندڙيان هو راندڙيان،
سوء سوء ناز برهي ناز برهي ناز برهي ناز برهي.
عشق آواز مٺيان ٻوليان غيبوءن ڏيندا لئون ديان
لوليان،
ٻيلي درد واليان دلين ڀاندڙيان هو ڀاندڙيان.
هڪڙيان سولي سير وکينديان هڪڙياڻ زوري ذبح
ڪرينديان،
ٻيلي مئن ڀي بندي تسي ٻاندڙيان هو باندڙيان.
عشق بي انت ديان لکين لهرين گاهي شربت گاهي زهرين،
ٻيلي خوني موجان اوجان منهن آندڙيان هو آندڙيان
آپن ڇيرين ڇم ڇم ڳئيندا الٽيان پلٽيان بازيان
ڏيندا،
سي تا ويک پلئه ڳل پاندڙيان هو پاندڙيان.
نانڪ يوسف يار دي ياري نال تساڏي سچي ساري،
ٻيلي ڳڻ ڳالهين نت ڳاندڙيان هو ڳاندڙيان.
*
عطر مشڪ بهاري لئي ونجارا ويڙهي آيا ميڏا يار.
آيا پساري جنهن دابجڪاباري تنهن وچ سڀڪجهه وڻج
واپاري،
تنهن سودا سرما چايا ميڏا يار.
شيشا شرابي رنگ گلابي چوڙا ٻيڙا تار ربابي،
چمڪار ڪنگڻ چمڪايا ميڏا يار.
شيشا ليکي سرما ليکي پاوڻ والا مول نه ليکي،
جنهن جوڙ ڪجل اکين پايا ميڏا يار.
نانڪ يوسف يار پيارا ته وڻجارا ڪري نظارا،
چئو ڦير حسن رنگ لايا ميڏا يار.
*
عشق جاڳايا برهه جاڳايا آپ جڳايا درسن پايا.
مئن اڻ ڄاڻي ڄاڻ نه آها گرو گيان ڪا پاڻ نه آها،
آپ اٺايا سچ فرمايا.
گرڪي ٻوهي ريڻ هو رهڻا ڪنهن قبوليت جو ڪجهه ڪهڻا،
رنگر سجايا مکڙا بنايا.
طعني تهمت سر وسيندا ڏاج عشاقان ڏک ڏسيندا،
احسان لايا حق سمجهايا.
عشق ملامت چاوڻ چوکي رهندي عاشق ڏکن ڏوکي،
سد سنايا گرمت لايا.
نانڪ يوسف يار بليندا عشق الله اوتار تريندا،
غير سڌايا مرشد آيا.
*
عشق تيڏي ديان آهين وي آهين پار عرش لنگهه
پونديان،
دم دم ساعت هڪ خيال نه خالي تن من ڀڙڪين باهين وي
باهين،
جوش جگر رت رونديان.
عين اليلان عشق آڻيندا قسم سچي مئن ناهين وي
ناهين،
هر ڳل رمزان جي هونديان.
نفل نمازان ڇوڙ وظيفي ڪاهه درد وچ ڪاهين وي ڪاهين،
ورهي واڪ شڻينديان.
رمز هڪا هڪ جام رندان دي گر ڪرپا مک ماهين وي
ماهين،
عشق اهين جهڙ جهونديان.
نانڪ يوسف يار تساڏا عشق سچا دل جائين وي جائين،
موهن من پرچونديان.
*
عشق ڪا واپار ڪرلي ڀائي تم اٿ ڦرنا ڦرنا آوسين
تن من عشق ڪي اگن لگاوء آپ اڇل دل داغ مٽاوء،
حرص هوا ڪي آگ بجهائو نال نه ٻيا ڪجهه چاوسين.
عشق امام ازل ڪا ڪريئي مرڪر جيوڻ ڦرنا مريئي،
ڪفر اسلام ڪا ڌيان نه ڌريئي دم الله دم پاوسين.
ٻي ڪل ڪثرت غفلت بازي عشق الله بن حيلا سازي،
هون ٻلهاري شاهه درازي چل ڪر آوء ڦل پاوسين.
مذهب مشرب ڇوڙ اتاهين عشق بقا جت ڪاهه تٿائين،
ڏوهه ثواب دي ڏيهه نه ڪاهين ٿورا تون ڪس ڪون
لاوسين.
حق پلئه تون حق نه ڄاڻي ڪر ويچار آچار پڇائي،
ڀول ڀلايئه مايا ماڻي ٻهون پڇي پڇتاوسين.
نانڪ يوسف يار هڪائي عشق الله ڪي بات بتائي،
شاهنشاهي پاءِ گدائي غير سڀو سڙجاوسين.
*
دل نون تانگهه وطن دي گهڻيري وو ٻيليا،
چٽڪي چٽڪي سو چٽڪي رهي.
سوز فراق دي آهان آهان زلف معشوقان وچ دل نگاهان،
لٽڪي لٽڪي سو لٽڪ رهي.
سرت سريرون طرف تنهاندي پئي وچ ڀرتوءن جار
جنهاندي،
اٽڪي اٽڪي سو اٽڪ رهي.
جيوڻ حياتي دور دنيائي ٻي سڀ ساٿون وسري وائي،
مٽڪي مٽڪي سو مٽڪ رهي.
در دوستاندي دل نماڻي عشقوءن آڪر آپ وڪاڻي،
ڀٽڪي ڀٽڪي سو ڀٽڪ رهي.
نانڪ يوسف يار سنڀالان دل نون لڳيان دم دم ڀالان،
جهٽڪي جهٽڪي سو جهٽڪرهي.
*
روندا هٿڙي ڌوندا جوڳي آيا،
آيا وي مئن نون واهه واهه.
انگ ڀڀوتي حال ويراڳي سچ سڃاتم صورت ساڳي،
يار اسانڏا هوندا جنهن رنگ لايا.
حيرت وچ سڀ سيالين ويک ڪراهڻ چاڪ ديان چالين،
ويکو محبت مينهن وساندا ڦيرا پايا.
رمتا جمتا تخت هزاري مئن نال ماهي قوءل قراري،
ونجهلي درد وڄاندا چيٽڪ لايا.
ديس اداسي جوڳي ماندا آهس رايا قسمت آندا،
اهو درد ڳليءَ ڳاندا بيک بنايا.
هادي دا ويکڻ بيخود ساري نانڪ يوسف يار دي ياري،
باهه برهه دي چاندا عشق سوايا.
*
رانجهن ونجهلي وڄيندڙا روندڙا رو رو هٿ ڌوندڙا.
ڪهڙي ڪهڙي ويس ڪريندا بيکي بنائي وهوا،
ڪني ڪڙو لا مٿي ڪنڍل جادو جوڙ بڇائي وهوا،
ڏکوندڙا روندڙا.
حيرت جيهي مورت موهيا ساحر سحر چلايا وهوا،
ديدان دنڪان ڌنڪي مرلي ساز وڄايا وهوا،
ڳاندڙا روندڙا.
ساويان ساويان ٽالهين هيٺون راوي دي ڪناري وهوا،
زلفين والا جوڳي آيا پارون تخت هزاري وهوا،
سو سهوندڙا روندڙا.
مين ته هير سيالڻ ڄٽي اَکان ڪون ويچاري وهوا،
عشق ماهي دا جهنگ ساري ۾ تاري مئن تاتاري وهوا،
تر تر آوندڙا روندڙا.
نانڪ يوسف يار اساڏا شهر درازين والا وهوا،
هند سنڌ سيال سلامي ملڪ سارا الله والا وهوا،
منانودڙا روندڙا.
*
رانجها جوڳي آنودا بئنسري بجانوندا.
مک ۾ مرلي ڳل ۾ ڪفني ڳلي ڳلي تس ڦيرا،
درد ڏاڍي تون ڇڏڪي آيا تخت هزاري ديرا،
بسمي لڳانوندا هو شاهي ڇپانوندا.
روپ سناس اداس بيراڳي لال هو يا لٽ داري،
دم پئي وچ ويک سيالين چاڪ دا حسن هزاري،
ويس مٽانوندا لوڪان نون ڀلانوندا.
ميڏڙي نال اهين وت جوڳي جادو جوڙ بڇايا،
کپت کپارا بنايا ڪيها تون سڻ ميري مايا،
ڦيري ڦيري پانوندا هو هيري نون لي جانوندا.
يوسف يار مليا من ماهي سهڻي صورت والا،
کيڙيان ڀيڙيان خبر نه ڪائي عشق دا منصب اعليٰ،
چاڪ ڪهانوندا هو منصب پانوندا.
*
قول ڀلا تون اپڻي پال پال پالڻا،
معلوم تجهه ڪون همارا حال حال حالڻا،
صاحب سانچي تم هوسانچي تيري بول ڀي،
ساٿ ميري تم ڪيئي قال قال قالڻا.
ياد حديئان هم ڪون معلوم دل تيريان،
بهر خدا نگاهه مهر ڀال ڀال ڀالڻا.
سگ هون يتيم تيري ڳلي ڪا گدا سدا،
چه چه ڪرڪي چلو نال نال نالڻا.
يار سرا نه ليک بديان ميريان برايان،
تم بخش ڪي هو صاحب لعل لعل لعلڻا.
ارداس سن پيا دم يوسف يتيم ڪي،
مشڪل محال اس جڳت ۾ گهال گهال گهالڻا.
*
ويک چڪي سنسار ڪي بازي اڳلي ويکو چل بازار،
جنجل هي اس جڳت ۾ جيوڻ قسم سحي سرور سردار.
ساري بات بيان ڪرتا باطن ڪي تم سڻ گفتار،
خيال خدائي خدا بلاوي برهي ڪا بيرنگ اسرار.
سرڪش عشق ميري من آيا شاهنشاهه شوري هسوار،
اپنا حڪم هلاتا ووهي عاشق هوتا بي اختيار.
خيال اناالحق حق هو ٻولي ڪفر اسلام ڪهان دم يار،
جت تڪ مرنا تب تڪ جينا محبوبان سنگ سدا بهار.
نانڪ يوسف عسق الله ڪا مجهه دل چاهي نور نظار،
ناهي ناهي مئن دل ناهي مرشد ميرا ڪل اختيار.
*
وهه رمزان رمرين والڙي من لايان يار ڀلايان،
من لايان يار ڀلايان من لڳيان اکيان اکيان ٻکيان.
عين او ماري نيڙي نيڙي ڪرڪي اون پيڙي ٻيڙي،
عشق هوايان عشق هوايان.
ٻاجهه معشوقان عاشق ماندي هئي هئي ڪيهي حال ايهان
دي،
معلوم سايان معلوم سايان.
نين ديواني ڪرن ديوانا جيوين مجنون ها مستانا،
جور جفايان جور جفايان.
روز سر ميدان عاشق ڏيندي گوءِ بقا دي ويک مريندي،
سر چم چايان سر چم چايان.
يوسف ياري حرف اڻانگا نينهن ڪريندا نانڪ نانگا،
عشق واڌايان عشق واڌايان.
*
سائين تو وٽ رنگڙا لايا ڪجليان ڪجليان ڪجليان نون.
ڏيون اڌمي درد جڳائو لڙ جهڙ لهريون من ميڙائو،
دور کڙيان انهان دجليان دجليان دجليان نون.
آون جاون شور اماري زوران زوري عشق اوڀاري،
بات اناالحق انهان خجليان خجليان خجليان نون.
هٿ شمشير قنال عشاقان آون چائي خاطر چاڪان،
ڪوءن پڄي انهان احليان اجليان اجليان نون.
نانڪ يوسف آزي آزي نيڻ هادي دي هردم راضي،
گهاءُ لڳي انهان بجليان بجليان بجليان نون.
*
سائين تو وت رنگڙا لايا اکيان اکيان اکيان تون.
ڌاڙ وي لوڪو مارن ڌاڙا مار جواڪي رکن جهاڙان،
سڌ اها وو سکيان سکيان سکيان نون.
ڳل اساڏي ڳاري ڳاري دم دم دل تي زاري زاري،
ترس مهر رب رکيان رکيان رکيان نون.
نيڻ تساڏي مارن نوڪان يار ميري دل گرڪي جهوڪان،
ٻاڻ مرينديان ٻکيان ٻکيان بکيان نون.
نانڪ يوسف يار ديان رمزان مين دل ماهي غمزي غمزان،
ڪوءن پڄي انهان پکيان پکيان پکيان نون.
*
سهيون ڪيها ڪيها ڪيها ڪيها،
عشق الله شهزور وکيندا زور وکيندا.
اول جسم دي پل لڙهيندا سير سٽيندا شهه وچ نيندا،
هئه ايها ايها ايها ايها جور جفا وهه جور وکيندا.
عشق الستي پاند پيوسي لوڪ الانبي چم چايو سي،
تنهن ريها ميرا من ريها ريها شوق واليان شور
وکيندا.
ڪعبه قبله دل نگاهين من وچ مرشد صورت ڪاهين،
نيڻن نيها نيها نيها نيها عشق بنا جڳ ڍور وکيندا.
نانڪ يوسف يار خالي الله ملايا مست مولاليٰ،
اهو جيها تيهان تيها تيها عشق آيا نه ڪوئي اور
وکيندا.
*
متوالڙيان وي منوالڙيان وي،
ايسا ايسا سحر چلايا جادو لايا.
نيڻ معشوقان عشق اشاري عاشق من ڀر ڪرن نظاري،
ڳجهه ڳالهڙيان وي ڪيها ڪيها حڪم هلايا ميري ڀايا.
محبوبان دي چال اليلي ڌاڙي مارن الله ٻيلي،
ڳاني ڳالڙيان وي سهڻا سهڻا رنگڙا مچايان درسن
پايا.
ڪم سڀوئي اکيندا رايا جنهن منصور نون دار چڙهايا،
مست خيالڙيان دي ڪيوين ڪيوين اور ڪهايا عشق سوايا.
مئي منصوري دم خدائي عشق معشوقان نور سدائي،
ڪني والڙيان وي ڇپا ڇپا ڇپن ڇپايا آپ آيا،
سهس رنگان وچ آندا جاندا نانڪ يوسف ميڙي ڀاندا،
ايهي چالڙيان وي زوري زوري درد بڇايا مچ مچايا.
*
لائي رمز اناالحق لائي اسرار دي اسرار دي اسرار
دي.
سولي چڙهه ڪي مار نعرا عاشق تيڏا قرب قرارا،
معشوقان گفتار دي گفتار دي گفتار دي.
درد واليان دا قدم اٿائين خوني موجان موج جٿائن،
محبوبان اختيار دي اختيار دي اختيار دي.
بحر برهه دا لوڙهه ڳيوسي آک اناالحق حڪم ٿيوسي،
سنهن نبي سردار دي سردار دي سردار دي.
عشق انا الحق ٻولي ٻولي همدم هرجا هولي هولي،
همت حق دي پار دي پار دي پار دي.
نانڪ يوسف ناهين ناهين آپي آپي آهين آهين،
خاڪ هادي دربار دي دربار دي.
*
دم ديدار اکين ڏنهن ويکڻ جاوا جوت رباني هئي،
صورت آدم اسم محمد سر سارا سبحاني هئي.
عقل فڪر گهر هستي ٻڏا دور هي بتخاني هئي،
درد خدا وچ خدا ويکيجي گر شڪل انساني هئي.
اکيان مست پياسي پيتي اکيان دي سلطاني هئي،
اکيان ويک اکين نون جيون اکيان دور اخواني هئي.
ڪجلي شور شرابي سهڻي نقش اوپر دل جاني هئي،
جنهن ڪنهن ڏٺڙي نيڻ معشوقان سو سر ساهه قرباني
هئي.
يوسف يار نظار اندر وچ مرشد مرد مڪاني هئي،
عشق الله دا دل وچ تيرا حاضر حق حقاني هئي.
*
رب هئه رب هئه رب هئه اس ڪي تعريف ڪهون مئن،
قدرت عشق عجب هئه.
هو هوا موءن بنيا آدم هئي سارا اسرار خدا دم،
نور محمد ڀيا نظارا مالڪ عجم عرب هئه.
فوق تحت ۾ ڏونڪا باجي انحد گهور عشق ڪي گاحي،
برها برها همين پڪارون محبت من مطلب هئه.
معشوقان مجهي الٽ بتائي رمز پريم ڪي ميري ڀائي،
جس ڪون درد پيا من مندر صاحب سو منصب هئه.
عاشق گرڪي مورت ماهين گم هوتي در نور نگاهين،
يون ڪر مرگ حياتي پاوين صادق سانچ طلب هئه.
جان جسم ڪا ڀيا دکالا آخر گذر صفاتي چالا،
يوسف يار دوني جڳ بقا، ڪي فردا ڪي اب هئه.
*
وو نقش و نقش بنائي هون اسان رنگپور ڏيکڻ آئي هون.
رنگ بنائي وچون بيرنگي آڻ ڳجهارت ايوين انگي
رنگپور نال ٿيس ڦر جنگي سو لک کيل کلائي هون.
قلزم دي وچ ڪشتي تردي هي سو رنگپور دي شهر دي،
طرحين طرحين لات لهر دي گوهي سڙهه چڙهائي هون.
شهه درياهه ديان موجان چڙهيان آون جاون مول نه
لڙيان،
هڪٻئي سيتي مارن ڌڙيان لهرين خوب لنگهائي هون.
جيئن حباب ويکو تيئن آيون آند شڪل ڦير شتابون،
انا اليه ويک ڪتابون جن ڄاتا تن پائي هون.
يوسف يار سمجهڻ سر سارا اندر ٻاهر نور نظارا،
تيڏي چهري لايا چمڪارا چشمين چوٽ چلائي هون.
*
ڪب وت برهه بدنامي سارا ڪب وت شاهي نعرا،
ڪفر ڪبي اسلام ديان ڳالهين ڪب وت هردوءن نيارا.
ڪب وت جان جسم دم ناهين آپن آپ نظارا،
تلڪڻ بازي اي جڳ ڀائي سارا ڪوڙ پسارا.
صاحب سنگ رکو هڪ هادي دل وچ دوست دل پيارا،
ڪب وت هوش ڪبي بيهوشي ڪب وت مست متارا.
ڪب يتيم غريب نماڻا ڪب مسڪين بچارا،
ڪب وت شاهنشاهه خدا دم ڪب هي حال گدارا.
يوسف يار دي عشق ديان رمزن نانڪ هز دهه هزار،
وحدت وچ هڪ نڪتا سمجهڻ هر دل عشق اوتارا.
*
تيري نيڻان دي موهيان لٽڪي وي يار.
گهر ڪان ڪش ڪرن ستوني،
جهٽيان ولئون جهٽڪي وي يار.
لحظي لحظي لٽ پٽ ٿيون،
آپ آپت وچ مٽڪي وي يار.
هير تي رانجهن رنگڙا لايا،
بيرنگي رنگ وٽڪي وي يار.
کيڙيان ڀيڙيان ڌم مچائي،
ڪوڙي مارن ڳٽڪي وي يار.
نيڻ نيڻان نون ويکڻ آئي،
ڪوءن انهان نون هٽڪي وي يار.
چار ئي چوء رنگ هڪ ٻئي سيتي،
روز ازل ڪنون اٽڪي وي يار.
يوسف يار دي سهڻي سانوري،
ڇپ ڇپ ڏيون چٽڪي وي يار.
*
پالڻا هئي ننگ پالڻا هئي محبوبا ننگ پالڻا هئي،
وو نماڻيان داري غريبان داري.
روز ازل ڪنون مئن نماڻي در تيڏي تي آ وڪاڻي،
نالڻا شوقئون دل نالڻا هئي.
عرض اهي سڻ عشق ديان آهين پرت اپني تون آپ نباهين،
گهالڻا دور نه گهالڻا هئي.
دک سک دي وچ دوست پيارا حال يتيمان دا سڻ يارا،
جالڻا هئي گڏ جالڻا هئي.
بنديان تيڏيان دي مئن بندي بردي تيڏي آگي آزبان
ڪردي،
آلڻا تيرا هر وچ آلڻا هئي.
ٻوهي تيڏي دي هر دم زاريان ڳل يوسف دي سئو سئو
ڳاريان،
ڀالڻا هئي مهروءن ڀالڻا هئي.
*
آندا عشق الله فرمان جنهن دا حوش جبر جولان،
برهه بي اختيار اصلئون ويک ڪتاب قرآن.
غالب غمزا عشق دا برسر جن ملڪ انسان.
عشق حسن ديان فوجان چڙهيان مارن ملڪ ايران.
عاشق باقي ڪوٽ ڀنيدي دم هڪو دوفان.
نانڪ يوسف يار اشارا حڪم هندستان.
*
هم خدا ۾ گم خدا هم ۾ درد ديوان هي،
دوسرا ڪوئي نه ديکا سر سري انسان هي.
بيرنگي مئون رنگ بڻايا خاڪي گل سبحان هي،
حيرت اندر فلڪ ملڪان بي خبر حيران هي.
روپ ويکو ڀولنا آدم صحيج سلطان هي،
احد احمد هي ڪسي جا خود وحي فرمان هي.
آپ سي تم لئه پڇانو نظر ڌر نيشان هي،
صورت پير مغان ديکو بدل جا جانان هي.
يار يوسف مئن تو ناهين بولتا دل جان هي،
هر ڪسي ۾ رب ذاتي رازق و رحمان هي.
*
يا خدا تيري خدائي ديک دل حيران هي،
تم ڪيا پيدا ڪيا چرا مارا بهت ارمان هي.
هاءِ هئه ماتام نس دن واءِ ويلا روح ۾،
جا ڪهون فرياد ڪس ڪون درد ڪا دوفان هي.
زندگي افسوس دنيا دم مڪان آخر فنا،
بن تجي ديگر نه جانون گذر ڪا امڪان هي.
ڪيش دين اسلام چون تيرا اُتارا ڪفر ۾،
تم شرابي و ربابي تم صحيح مئخان هي.
ڏوهه ڪيسا هي اوپر اَدم حوا تڪراريون،
آپ هو سڀ کيل وهه وهه ڪربلا غمخوارن هي.
اي بيان مين درد ڪا ڪس ڪون سناوءن اي سجن،
هي سڀئي معلوم تجهه ڪون سوز ڪا سامان هي.
سک در تيري ڪا ازني يار يوسف دم فدا،
درد ۾ دم دم پڪارون جان دل قربان هي.
*
آءٌ تون سڄڻ دل ماندڙي هئه،
ولين تون ڍولڻ دل ماندڙي وهوا
رمز وکا ڪي مکڙا ڇپايئه مشتاقان نون برهه بڇايئه،
الٽي سو تيڏي راندڙي وهوا.
اسم الله دي سڻ دم آهان دم دم تڪينديان تيڏيان
راهان،
پلپل ڪانگ اڏاوندڙي وهوا.
من ڪل ذنب استغفاري پيش پرين تو پلپل زاري،
ايوين عرض سناوندڙ وهوا.
بدڪاران نون تو بخشڻ والا صاحب سڀ تيڏڙا چالا،
ڳڻ ڳالهين دل ڳاوندڙي وهوا.
يوسف چاهي يار بهاري عشق تيرا نت نت گلزاري،
ويکان نور تيڏا مئن باندڙي وهوا.
بي سر بي پا جانو ناهي جٿ معشوقان منزل ميلا،
عاشق عشق وڪيل وسيلا ٻاجهوءن عشق نه هلندا حيلا،
پلپل سيس ڪپاونا هي.
رکين خيال دي خبرداري دم دم دي وچ هوشياري،
جسم جان جلاونا هي.
دست محبوبان خنجر ڪاري شملا سر شمشير ڪٽاري،
مرڪي جي ڦل پاونا هي.
مذهب ڪفر اسلام نه ڪوئي عقل ڳيا اٺ حيرت هوئي،
درد سراسر چاونا هي.
ٻاجهوءن درد نه ڪوئي اٿ جاوي درد برهه دل پاوي
پاوي،
نال عشق سک پاونا هي.
نانڪ يوسف يار خيالي سهڻي سهڻا سوء سوء چالي،
آپ نه اس جا آونا هي.
*
تيڏي راڄ آيا سي ميڏي دانيان ميان،
ماڻ نماڻيان دا توهين توهين توهين توهين.
توهين توهين ميڏي دل تي دين ڪفر ڳيا سي.
مهر تساڏي مرشد سائين مر ڪر ڦير جيا سي.
هوڪا اناالحق هت هادي شامل حال ٿياسي،
نانڪ يوسف يار تساڏي سچا سام پياسي.
*
توري توري بنديان سن موري دبا سن موري دبا،
معاف ڪيجيئي تقصير گناهان.
ڀولي حوا آدم ڀلايا جس ني دانا گندم چڳايا،
پريم مچيا پريم مچيا عشق عقل هميشه اسان هان،
آپ ڪيتوئي آپ نظارا جوڙ کڙائين مير پسارا،
نيه نچانه نچيا الٽ پلٽ هر تال تسان هان.
ٽولي لوڪان تيڏي مئن ٽولي روز ازل بوليان دي بولي،
ٿا ٿا ٿا ٿا ٿيا عشق اناالحق حق نگاهن.
نانڪ يوسف يارا آهين سيني ڀڙڪن برهن باهن،
مئن ڪن ڳيا مئن ڪن ڳيا حق بات تسي تابتاهان.
*
يا رب يا رب يا رب تيريان وڏايان مئن واري جاندي،
جيهان تيهان ڪمليان ڪوجهيان دي تون لڄ پالدا،
هر دم نال دا.
دامن لڳيان دا تو سر بارا سڀ ننگ تين نون يار
پيارا،
ڪل تيريان ڀلايان مئن ڳڻ ڳاندي.
اوڳڻ هاري نون ڪو ڳڻ ناهين معلوم تينون حال
اساهين،
ڪر زاريان ڳل پل پاندي.
درد مندان سر ترس ڪيجوي دوست دلاسا ڏور ڏجيوي،
در سڪ تمري جنهان در ماندي.
پلپل دل نون تانگهه ايڏاهين روڄ اکين نون سنجهه
صباحين،
درسن ڪيتي ٻيٺي غم کاندي.
چاهه يوسف نون يار رحم دي طرفون تيري مهر ڪرم دي،
تيڏي محبت مٺي من ٻهون ڀاندي.
*
هاسا نهين هاسا پريم هاسا نهين هاسا ري،
وو هي جاني جس پر عشق آتا عجيب تماشا ري.
شهه منصور ڪي چال ڀليري مست اها سر سوليءَ سيري،
مرشد شور دياش تيري پر ڪر پيش ڪاسا ري.
شمس الحق عطار اگهاڻي عشقوءن آکي دم سبحاني،
نيڻ ڀري وو رهن نماڻي روڳ ڇڏو سڀ آسا ري.
سر عشاقان حڪم الاهي دو جڳ شملا شاهنشاهي،
پريم سچي سچ عين اوگاهي پيءَ دياتس پاسا ري.
پانو پڙ ۾ ٺهر پووي گيانون گرديو مر ڪر جيوي،
پيالا پاڪ نظر مک پيون ڇڏڪي اور آسا ري.
وچ سرير نه دال شمارين ميم غرق در ميم قطارين،
جبلا طبلا انحد مارين حق خيال اي خاصا ري.
نانڪ يوسف يار بنيندا اسم جسم دي ٺاهه ٺهيندا،
سهڻي سهڻي جوڙ جوڙيندا تولا رتي ماسا ري.
*
مارو لڀ سڀ تجهه ديوان درد بڇاون ري،
شور شرابي نين شتابي جابر جلوا ڪيا آفتابي،
موج سدا مستان سحر چلاون ري.
الٽي پلٽي زلفان دي ڏوري سوء سوء بازيان روران
زوري،
عرب عجم خراسان حڪم هلاون ري.
جادو زلفان جوڙ اڻانگا سردار ناهين عاشق سانگا،
ڪيتي حسن لکين حيران جيءَ جلاون ري.
نانڪ يوسف يار ديان اکيان ترس واليان ڏوهين صاحب
رکيان،
قرب سهڻا قربان توڙي رساون ري.
*
جيوين عشقا آل انيندائين تيوين هلان هل
بنائيندائين،
عاشقان دي سر ڪيهي ڪيهي ڀلان ڀل ڪريندائين.
سر شملا هٿ ڪات ڪٽاري ڏاڍي چلا چل ڪريندائين،
هڪ سولي هڪ ناز دي غمزي قتل ڪلان ڪل ڪريندائين.
دم دم دل تي عشق اناالحق آپن دلان دل ڪريندائين،
نانڪ يوسف يار توهين تون جهولئين جهلان جهل
ڪريندائين.
*
تالڪ لڳائون گي مئن ساميئڙو کيڏائون گي،
جڻيو عشق پائون گي اسلام جڳائون گي.
عشق بلاتا الٽي ٻاتين درد اگن مه جلتا پاڻي،
سمندر تپائون گي مار هيستي کڙائون گي.
بي پر بي پا مرغ سمائي خيال خدام ٻوجهه اهائي،
پاڻ جلائون گي محبوب ريجهائون گي.
جهول ۾ جهولت برهه اتاري مويان دليان گرو جياري،
ڍول لڳائون گي حق حڪم هلائون گي.
عشق ڪري لاترڪي تاري موج سوار اس عاشق غازي،
الٽ سائون گي بيچون بتائون گي.
نانڪ يوسف يار ڪهائي پريم ربي ڪي الٽ آکائي،
جيان مر پائون گي ان ڪي سگ آئون گي.
*
سانون وسرڳيان ٻيان ڳلان،
تيڏي حسن ڪيتي هلان.
دم دم دل تي روشن تينون دردان دي دل دلان.
پير مغان پر جام پلايا مست الستي نه الان.
هادي همت حال اسان تي جوش برهه دي جلان،
آپن عشق اناالحق بولي ڪوءن جهلي دل جهلان؟
نانڪ يوسف طرف ياران دي پوندي ويندي ڄل ڄلان.
*
آپ ۾ آپا هي گم ڪرنا آپ سي آپا پانا هي،
ساڌو پانا هي.
حسن سڀو جي ڪار حقيقي صورت سڀ سلطانا هي.
احد احمد عين علي دم آدم همرا بانا هي.
اپني بازي آپن کيلي من ۾ مست ديوانا هي.
صورت مرشد معني وحدت ثابت سر ربانا هي.
درد مندان دي دل تي سهڻا شملا شور شهانا هي.
يوسف کيلي يار نه مئن مئن الاالله سمانا هي.
*
بازار برهه دي يارو محبوبان رنگڙا لايا هي،
بيدردان دي جاءِ نه اٿان جٿان عشق مزا گهن آيا هي.
درد بنا مطلوب نه جنهن ڪنهن هي سر گهول گهمايا هي.
اهين مستي دا واقف مرشد جنهن عيوءن عين ويکايا هي.
ڳه ۾ ڳه محبوبان دي چشمين چمڪا لايا هي.
نيڻن ناز ته سو لک چالي رمزان هو حق رايا هي.
هي سر عاشق نيزي حاضر صوليءَ پنڌ سجايا هي.
نانڪ يوسف يار بنا ڪو دو جڳ ڪم نه آيا هي.
ظاهر باطن سمجهه ويکيو سي هادي هڪو هڪ آيا آهي.
محبوبان ميندڙي لائي رت عاشق دست رڱيندا.
تيريان شور شرابي رابر لٽڪي رنگ حنائي.
دور ٿئي ڪل خيال ختم خم تيغ برهه چمڪائي.
اٽڪن زلف زنجيران ڪنڍي آڻ اڙائي جند جائي.
مارن ڦير حياتي ڏيون سو لک مهر ڀلائي.
اپنا قرب سڃاتا سهڻي مئن مسڪين اهائي.
اپي ذات صفات محرم بات اياز الائي.
نانڪ نينهوءن خيال هوا هڪ شهر درازين ڀائي!
مرشد هي محبوب حقيقي سچل يار سدائي.
*
اپنا آپ ٻليندا يار وري وي ٻليندا،
ڪمليان ڪوجهيان ٻوجهيان ايجهيان سهڻا يار.
دامن لڳيان دي لاڄ پياري هو جي ڪئڙا قول ڪنواري،
سي الستئون اقرار.
لاتقنطو دوست دلاسا عيبداران نون حق ڀرواسا،
تحقيقئون تڪرار.
درد مندان دي دل ديواني بي اختياري موج مستاني،
گهه مست گهي هوشيار.
بر بحر وچ لهي سنڀالان سوزوءن جنهن دي نت مئن
نالان،
صورت دا سردار.
نانڪ يوسف يار رحيمي محبوبان دا قرب ڪريمي،
پير مغان نامدار.
*
سر عاشق دا حاضر هي محبوبان توءن اولي گهولي،
غيبئون غيب اليندا الله مخفي وچ وچولي.
اندر ٻاهر سهڻا سائين اکيان چاڪوئي کولي.
ڏوهين نين سجن دي مارن درد مندان نون ڳولي.
مار جيارن ول نه مارن عشق عجائب ٽولي.
وچ ميدان محبت گهردي عاشق وحدت ٿولي.
مئن قربان قدمان تنهان تون جي ٿيون تڪي تولي.
نانڪ نينهن ديان چشمان کليان هادي راهون سولي.
يوسف يار قبول ڪيتوئي مئن سر لهه پئي رولي.
*
برهه بيرنگي برها بيرنگي سير ڪريندا آپ وکيندا،
بيرنگون رنگ نيارا نيارا آيا ويکڻ جوڙ پسارا،
دل وندريندا نقش بنيندا.
ڪم ڪريندا ڪيهي ڪيهي عشق عجائب جيهي جيهي،
هوڪي ڏيندا حق بليندا.
گولي ٻولي ٻوجهه پپولي عشق هادي دا ڏيندا لولي،
مار جويندا مڙ نه مريندا.
جانوندي جانوندي اونهه اونهين وچ عاشق عشقوءن
مونهن مونهين وچ،
دم مريندا حڪم هليندا.
نانڪ يوسف يار نگاهين تن من ڀڙڪن برهين باهين،
سچ فرميندا غير سڙيندا.
*
برها وي برها برها برها ذات بيرنگي رباني،
سڀ وچ سير ڪريندا.
هر ڪنهن صورت آپن وسندا ونحن اقرب ڳجهيان ڏسندا،
عشق هئه اخواني.
عشق واليان دي قدمان تون گهولي سر جنهان دي دردوءن
هولي،
شلا شوق شهاني.
ڪڏهان مسڪين حال حليمي ڪڏهان شاهي شاهه ڪريمي،
عشق الله سلطاني.
نانڪ يوسف يار رنگيلا برهه بيرنگي سنگ وسيلا،
ڪوڙين دم قرباني.
*
برها وي برها برها برها ٿي بازيگر لوڪ هسيندا
سارا.
جنهن سر آندا نال ملامت ڪري امامت رهي سلامت،
ويکي يار نظارا.
سر عشاقان ڏيندا رسوائي سولي چڙهيندا برهه برجائي،
عينئون ڪرڪي اشارا.
لوڪ لهنوارا وڃي سڀوئي رمز درد دي سمجهي ڪوئي،
آوندا عشق اوڀارا.
دين ڪفر وچ آپ نه آيا هر ڳل دي وچ اس دا رايا،
ڪٿ شيطان بچارا.
نانڪ يوسف يار بهاران صبر نه آندا درد پڪاران،
اس رهه آپ وسارا.
*
سهڻي ديان سرمي واليان شان ڪرينديان چشمان،
ناز ڪرشما.
پر ٻاڻ مرينديان تکيان دل وچ رکيان رکيان،
ڪيفي ڪجليان.
نيڻان ناز نهوڙن ڪيئي عاشق آزي ڪرن سڀيئي،
ويکو برهه لايا اليان.
بلڪل بي اختيار ڪرينديان خوني مزگان موت مرينديان،
ڳجهيان چشمان چليان.
چشمان چوٽ چلاون ڏوهين مارن سونهين تي اڻ سونهين،
ڳوڙهيان تنهن ديان ڳالهيان.
يوسف يار دي مهر سدائي نانڪ شاهئون عشق وڌائي،
جهڳ مڳ جهڳ مڳ جهاليان.
*
تينون ويکان مين ويکان پرين وهوا،
ميان تون هر مظهر وچ وسندائين.
رحم ڪرم تيڏي انت نه پاوي ڪيهان لکان مئن لکان
پرين وهوا،
ميان سڀ سهڻيان چاليان رسندائين.
عجب جو نينان سرمي واليان جوڙ ريکان ڪاليان ريکان
پرين وهوا،
ميان تون گهونگهٽ وچ دل کسندائين.
نانڪ يوسف نون يار تساڏي عشق سليان سهڻا سکيان
پرين وهوا،
ميان تون هادي بيڪس دا اين.
*
اڇا رنگ لايا ڳوڙها رنگ لايا ڍولڻ تيريان رمزان
رنگيليان،
رس ڀريان ڀريان.
نين تساڏي برجي ديان نوڪان جادوڙا لايا سحر چلايا،
دردانيان ڦرن ديوانيان درد ڀريان هريان.
ناز نينان دي عجب جيهي چيٽڪ لايا برهه بڇايا،
پرت پوريان سدا مخموريان عشقوءن چريان کريان.
تون تا صاحب صورت سهڻي درسن پايا من پرچايا،
مار جوينديان حڪم هلينديان ديدان زهريان گهريان.
يار يوسف نون تيڏڙي تاري دو جڳ سايا عشق سوايا،
ڪجل ڪجليان مست مواليان سر عشاقن ٺهريان قهريان.
*
اپنيان ڳالهيان والا سهڻيان چاليان والا.
چيري والا يار بئنسري والا يار ميرا عشق الاهي
بادشاهي،
دين ڪفر دي بات نه اٿان نهين عقل ديان ڪي وت رٿان،
نه ڪو ڪتاب رسالا.
اور ڪسي دا نهين منيندا هستي دي ڀر زور ڀنيندا،
اٿ نهين درجا اعليٰ.
درد واليان دي دل ديواني بيخود هوسين مست اياني،
پيتا جنهن عشق پيالا.
عشق عطار عطر وسايا سوئي نعرا نينهن وڄايا،
اسم الله سچ نالا.
نانڪ نالا يوسف ياري مئن گم جانان دم دم زاري،
برهه بنا ڪوڙ ڪالا.
*
من ڀانوڻيان وي يار ڳوڙهيان ڳوڙهيان يار ديان ري.
يارو اسانون نهين وسرديان برهه بڇاوڻيان،
نينان والي تار ديان ري.
پلپل پلڪان دل تي سيني آگ اٺانوڻيان،
معشوقان شڪار ديان ري.
ڳجهيان ڳالهيان يار اندر وچ ٻهون دل ڳاوڻيان،
عشق اسرار ديان ري.
تنڪي ڀنڪي جهنڪي بديان سڀ سر چاوڻيان،
پيتم دي پار ديان ري.
نانڪ يوسف يار ديان رمزان من پرچاوڻيان،
ازلي اقرار ديان ري.
*
جوڳي دوڙي دوڙي آيا جادو لايا،
ڀڳوين ڪپڙي پهن ڪراهڻ بيکي بيک بڻايا.
ڪن ۾ ڪنڍل مک ۾ مرلي موهن منڊ چلايا،
لوڪ ڀولا ڀل سمجهون ڀولا جوڳي سو ڇپ ڇپايا.
ذات مٽيندا هل هليندا ڪيڏا سو هنر هلايا،
نانڪ يوسف يار سڃاتا توڙي ڪيئي ديس مٽايا.
*
ٻيان سڀ ڦڪيان ڳالهين چالين سڻ سيالين،
عشق الله بن سيان.
پاسن انفاس حال حقيقي مول نه ڇوڙين رمز رفيقي،
ڀالمن حق دل ڀالين ڀالين رمز منينديان ڌيان.
چونڙ عشق دي ڇپ نه ڪائي راتيان ڏينهان راند اهائي،
ڍالين ڍالا دم ڍالين ڍالين برهه ديان ڍئيان.
ڳيان ري ڳيان ري هوش هوشياري پئون پئون پئيان
خبرداري
توهين پالين توهين پرت پالين سرني تو پئيان.
نانڪ يوسف يار سنيها عيبئون آندا عجب جيها،
والين ڪنين سنو والين هو حق ڀئيان.
*
دوست تيڏا ديدار هادي مئن اکيان دي روشنائي.
جنهن ڪنهن ڏٺڙو ڪل اهين ڪون سارو اهو اسرار،
هرجا تيڏي نور صفائي.
غير خيال ڪنون لک توبهه دم دم اسغفار،
عشقي قسم خدا خود چائي.
سمجهه نه ڄاڻ جنهن سر اکين دي انهي ڪيهي ميار،
تنهن سر بخش ڪرڻ برجائي.
عيب پلئه وچ پا سڀيئي آيس تو درٻار،
طرفون تيڏي لک ڀلائي.
نانڪي يوسف سو مندايون معاف ڪرين تون يار،
مرشد مولا مهر سدائي.
*
خواهش اپني ويکڻ آ پون جوڙ اسرار بنايا هي،
آدم صورت وچ تماشا بيرنگ رنگ لايا هي.
راجا پنٿ برهمڻ ڀي هئه ڪٿ نارائڻ جوڳي هي،
ڪٿ بالم ڪٿ ڀوڳي هي ڦر ايڪ ۾ ايڪ سمايا هي.
شيرين تي فرهاد هو يا ڪٿ اسم جلال جلالي او،
ڪٿ ڪبعان زليخان يوسف ڪٿ برهي خواب بتاياهي.
بلا شاهه بلاول بيحد آيا عشق انهان سر سرمد،
ڪيها شاهه منصور انا احد اوپر دار چڙهايا هي.
رومي عربي شامي هي ڪٿ هندستان ايراني هي،
هوت بلوچ شهاني هي ڦر هرجا حڪم هلايا هي.
نبيان سر سردار نبي ڪٿ آدم اس ڪا ڏاڏا هي،
عشق ڪهي مئن بايا هرڪا ڏاڏا گود کيڏايا هي.
يوسف يار ٻُوليندا من وچ مرشد مرد اوتاري جو،
جنهن دي عشق دي ڳل ميري ڳاني مئن سر گهول
گهماياهي.
*
گرو گوبند تئون ٻلهاري بس گيان بتايو وهوا.
ستگرو ستگر ڪي ڄاڻي ڄاڻڻهار گرو هر ٻاڻي،
ڀائي گرو ڪي پرت پياري تس ڏيان لڳايو وهوا.
گرڪي وچنين مڪت سڌار آهون آهون ڪون وهم واڌارو،
ڀائي من ڌن عرض بچاري يون گر فرمايو وهوا.
گرڪي مورت هردي ماهيز ڌيان دمان دم سمجهه صباحين،
ڀائي هوش رکڻ هوشياري يون عشق الايو وهوا.
گرو ديال جمال پيارو گنگا جمنا ٺاڪر دوارو،
ڀائي منه ايڪ پساري گر سير مچايو وهوا.
گر ڪا جاما رنگ رنگ ناما آندا پوش نوان نوراما،
پائي گرمک پرک اوتاري ميرو من پرچايو وهوا.
بيد ڪتيب پران پرانا پنٿ ويچار بيان بتانا،
ڀائي عشق بن رين انڌاري گر سبد سنايو وهوا.
هردي همت هرگر داسي سچو صاحب پيءَ ابناسي،
ڀائي وارڻ وارڻ واري جن جيءُ جڳايو وهوا.
نانڪ يوسف ياري ياري سونهين ستگر تاري تاري،
ڀائي سڌ ٻڌ آپن ساري جس ناچ نچايو وهوا.
*
گم صورت حق وچ ٿيون تڏان جان سلامت نيوين.
وچ وحدت اسرار دي.
يا حضرت عشقا سائين وهلي دلبر واڳ ولائين،
سڪدي نين بهر ديدار دي.
ٻهون ٻهون مئن عيبان هاڻي جاني اپنا جناب سڃاڻي،
توبن ڪوءن ڪري بدڪار دي.
عاشق آپ درد وچ ٻوڙين چايا قدم مول نه موڙين،
سچي عشق گفتار دي.
دل همت تيري ٿون منگدي اس وقت چلڻ سنگ سنگ دي،
سچي توڪل تو سردار دي.
نانڪ يوسف حاضر هادي جنهن دي شوق دي دل نون شادي.
واري خاڪ مئن پيزار دي.
*
اگر بي خبر اس شهر ۾ نه رهڻا،
فنا ڪا ٽڪاڻا ڪسي ڪا نه ٿاڻا.
ماتا پتا ڪا ڪهان هي اوتارا سمجهي نه ٻوجهي سڻي
لوڪ سارا،
ڪهي جيءَ نماڻا مٽي ڪا بڇاڻا.
ڪايا مندر ۾ انا حد گهوري بجي باج برهو ٺهوري
ٽڪوري،
گرو ڪا سهاڻا ميري من سيباڻا.
جوديکن ۾ طلسم سڀا حيلا سازي مڪر ڪوڙ دنيا فريبي
آبازي،
سنو لوڪ اياڻا فنا ڪا ٽڪاڻا.
سچي يار ڪا دل ۾ دم دم سنڀالا شهد شير جس ڪا نالا
هي نرالا،
جو عشقي دکاڻا ووهي در اگهاڻا.
نانڪ نه ڪهتا يوسف خدارا ذڪر ذاتي مولا فنا يار
بقارا،
الله دم سڃاڻا اور ڪونه ڄاڻا.
*
ايهي گمنامي ساري گمنامي عشق دي عاشق چئيندي،
هور چائي نه ڪوئي.
اسم جسم دا وهم وسارن دردوءن ڌم مڇيندي،
هور سچائي نه ڪوئي.
عشق سدڻي تهمت خواني عاشق سر سهيندي،
هور سهائي نه ڪوئي.
برهه بيرنگ وچ گم هو جاوندي عينان عشق اڙيندي،
هور اڙائي نه ڪوئي.
نانڪ يوسف يار رنگيلا ديدان درس ويکيندي،
هور وکائي نه ڪوئي.
*
اکيان نون تار تو يار دي لڳ رهي،
لڳڙي لڳڙي لڳڙي ڀلا ميري ڍولڻا.
پياس ملڻ دي من گهڻيري آپ صحي آپ صحي آپ صحي،
سهڻا سائين دي درسن ديد ديدار دي.
تسان ٻاجهون وي ديس بيگانا سچ ڪهي سچ ڪهي سچ ڪهي،
محرم يار وي ويکڻ وطن بهار دي.
معلوم تينون پرت پيارا امر نهي امر نهي امر نهي،
دلبر جانيان وي بلڪل جسم وسار دي.
ويکڻ تيڏا دم حياتي سڻ ماهي ميرا ماهي تو ماهي،
راڄ رانجهيا وي حسن عشق شڪار دي.
*
دلبر ديس اسان ڏي آيا مئن قرباني قرباني.
مئن هان ماندي دلبر باندي جيهي تيهي اپني ساياندي،
محب ڪيتي مهرباني مهرباني.
ٻهون ٻهون گولي آهيان اولي جيوين رڇڙي باندر ڀولي،
درد متا دل جاني دل جاني.
خاص ڪيتوني خود خصمانا ناوت آهيس برده بيگانا،
عشق آيا سلطاني سلطاني.
پير مغان مينون ايوين فرمايا آپ اندر وچ رنگڙا
لايا،
هر فڪر ٿيا فاني ٿيا فاني.
نانڪ يوسف يار نظارا هر جا تيڏا پريم پسارا،
عاشق آيا سر سبحاني سر سبحاني.
*
آتما عشق غيئون ٻولي ٻولي ٻولي،
اولي گهولي جاوان.
وفي انفسڪم ويک قرانون عشق ٻليندا هجر بيانون،
هادي سائين وسدا دم ڪولي ڪولي ڪولي.
ويک نظر ڪر وچ نظر دي چارئي پنجتن وچ بشر دي،
دل دي چشم جيڪو ئي کولي کولي کولي.
ظاهر باطن حق هادي حق سچ سڃاتا شڪ ڳيا شڪ، اولي
نهين او يار ٻيٺا چولي چولي چولي.
نانڪ يوسف نور نوائي برهه تهيندا بات سڀائي،
ڪيهي لوڪ پيا وچ ڀولي ڀولي ڀولي،
*
سنو ايڪ بات برهي ڪي برهه ڪا پنٿ اپارا هئي،
ڪهان گنگا ڪهان جمنا ڪهان مسجد منارا هئي.
ڪهان برهمن بيراڳي هي ڪهان ورتيا ويراڳي هي،
ڪهان جوڳي ڪهان ڀوڳي ڪهان پورب پڪارا هئي.
نه ڪس ڪو ڀيد ۾ جانو برهه بن رين نا مانو،
ڪهان مذهب ڪهان مشرب ڪهان ملت مدارا هئي.
ڪهان ڪو دين بيديني لپٽ ليا هي پجسي ڪو نا،
محبت عشق مولا ڪا ڪبرو تم وڻج وارا هئي.
ڪهان شهه شاهه منصوري خدا دم درد دستوري،
برهه مئي مست مخموري نبي معراج سارا هئي.
ڪهان هين نانڪا توئي يوسف يار دل ۾ هئي،
جو مئن مسڪين بيڪس هون اناالحق ڪا اشارا هي.
*
دين اسلام ديکا ميري ڀائي ڏوهه ثواب سڀي احوال،
سنوري پياري بات صفا ڪي برهه بلاتا خاص خيال.
نفل نمازان ورد وظيفا تقويٰ روزا جيءُ جنجال،
وعظ طاعت بانگ صلاتان درد با ٻيا ڪفر ڪمال.
بزرگ شيخ مشائخ پيري پنڌ اجايا قسم جلال،
محبت مولا دي رک دل وچ ٿيوڻ گم هميشه نوز جمال،
دم دم عاشق پيالي پيوڻ تنهن وچ طالب سدا وصال،
يوسف يار ديان ديدان دل وچ ويکان ويکڻ نور نهال،
زهد عبادت عشق الهه بن ٻئي سڀ ڪوڙي قيل مقال.
*
عشق الله بيرنگي هو ڪيهي ڪيهي ڪم ڪريندا،
رنگ رنگيلا واهه رسيلا.
ڌڪڙ طنبوري سارنگيان نالي هردي هي نت سنگي،
آپن چرچا مزگان مرچا نين صلح خود جنگي.
او اُڌر جانا او اِڌر هئه عشق ڳجهارت انگي،
سمجهڻ مشڪل بات برهه ڪي آپ ۾ پل ڪي چنگي.
سواءِ محنت عاشق ماڻي خاڪ خارج مک کنگي،
سر گروهه منصور عشقان دارون نه ٿاڌل تنگي.
راهه عشاقان وچ مئن سئيان محبت رب دي منگي،
مارڻ دم دي جاءِ نه اٿان عشقئون ڏيون م ڪنگي.
موتو آپ حياتي ڏيندي آپ ڍڪيندي لنگي،
پيڙي خوب جهاز بحر وچ آپ سڃاڻن دنگي،.
غيرتيان دي سر تي عاشق ڦهه ڦهه پادر پنگي،
مئن ڪهون تا بات خدائي دوستان دي در لنگهي.
خبر اس اسرار انهان هان عشق جنهان دل ڏنگي،
گر ڪي مت گت ستگر ڄاڻي جوڳ چرن ۾ ونگي.
لک ڪروڙ وچون ڪل ڪس نون جت عشاقان ڍنگي،
سوٽا سچ سدا سدا منڪر ٿا سک پٺاڻ فرنگي.
نانڪ يوسف يار هادي دي اسين موالي ڀنگي،
شاهه درازي هوسن هميشه تاج رومي زنگي.
*
نينان ديان نوڪڙان مارن ٻاڻ برهه بيرنگي،
چوريءَ ڏيون چوڪڙان.
ٻاڻ اکين دي رنگ رس پيون ڪيهي ڪل ٻنهان لوڪڙان،
مل سيالين سڀو آڇن ڪيا ڪرين ٻنهان ٿو ڪڙان.
سڀ سهيليان کٽيان هو ڪر لاهن ٽهلان ٽوڪڙان،
ايڏي اوڏي مول نه ڀانوين رانجهه اکين دل جهوڪڙان.
نانڪ يوسف يار دي محبت ڏتا منهن موڪڙان.
*
ڪجهه سمجهه رکين تون قاضيا سڻ آزيا،
هيءَ دنيا ترڪڻ بازيا.
قول نبي فرمايا ڪيوين طالب دنيا مخنث جيوين،
هستي ترڪ طمع حق ٿيوين مرد خدا دا غازيا.
کول ڪتابين ڪرين مسالي لوڪان نون ول ڏيون تسالي،
مارين دنيا دي ڪاڻ ڪشالي وعظ سڻاوين واعظيا.
دنيا دي سر اجايا جهڳڙا ڪاذب ڪري ڪوڙا رڳڙا،
منهن تنهان دا ٿيسين بگڙا دو جڳ بد غمازيا.
گهير عشق دا مول نه گهردئين ٻيائي ديوچ ٻڏ ٻڏ
مرندئين،
خيال وحدت دم مول نه ڌرندئين نيڪ سڏاوين نمازيا.
آپ دا سمجهڻ يوسف يار ڪرم هادي دي نال نظارا،
انهن دا مطلب ٿئڙا سارا جا دل نينهن نوازيا.
سڀ رنگ هيئي ري يازا اهو بيرنگي دا،
ڀيد برهه دا الٽي بازي ڪي ئي ته سمجهن ڪيئي ري
يارا.
پير مغان دي مجلس وچون سانون اها سڌ پيئي ري يارا.
پريم ننگر دا غيب انهان دا جيئي سو جانون جيئي ري
يارا.
درد بنا دم جاندا ناهين راز دي محرم سيئي ري يارا.
نانڪ يوسف يار سچي دي رمز هڪا رنگ ڪيئي ري يارا.
ڪوءن هووي جا سمجهائي نيڻ نداني ناهن رهندي،
جهل پل رهيان سيان.
اٽڪن مرچي مزگان ماري سياهه زلف چون قاتل ڪاري،
سينا سپر هڻ سيان.
برسن بادل برهه ڦهاران جهڳ مڳ چمڪي ڌمڪن ڌاران،
ويک شمشيري ريان.
عشق هادي دا زور پيوسي دين ڪفر دل لوڙهه ڳيوسي،
فوج حسن آ ڌيان.
نانڪ يوسف يار هليندا عشق ازل دا سچ بليندا،
درد اُسيدي ليان.
*
ول وي يارڻ ول وي تيڏي ٻاجهه ٻهون درمانديان.
نال اسان ڏي سچي سرهي قول ڪيتاني ڪلهه وي،
سي ڳالهڙيان ڳڻ ڳانديان.
بن تساڏي ڪنهن سڻايا درد والي چل ڳل وي،
سڻيان سرتيان وچ نهين ڀانديان.
نالي رب دي نال تساهان دور نه هو هڪ پل وي،
ٻيٺي سر تي سوز ستانديان.
نانڪ يوسف نيڻان زاري نانءِ الهه ال ال وي،
لک آهه الهه سڻانديان.
* |
