|
سڄڻان دي نالي نالي قدمان دي ڪول هويان
حاضر خدمت هر دم سايان، رٺڙا يار منايان
ڪر ڪر زاري زار نيازون، رو رو يار ريجهايان
بار برهه دا طرفون تنهن دي، بسم الله چم چايان
جا آوي سائي خوش معشوقان، هار هنجون مئن پايان
ياسف يار دي مهر سدائي، قرب سندن سک ڀايان
*
ڀلا وي پانڌي تون ڏيوين خبر حال دي
ڍولڻان دي حال دي سڄڻان دي حال دي
سانوري جهانوري برهين بانوري
جيئڙي ته جنجال هئه جنجال دي جنجال دي
آک اسا نون جا ڪهي دلبر
وهلي معشوقان قيل قال دي قيل قال دي
خيال خيالون اُن بن ماندا
سگهي آوڻ دي احوال دي احوال دي
ڏوري ڦردي مئن تان مردي
ڪائي ڳالهه آکين خوشحال دي خوشحال دي
نانڪ يار سچو دي
سڻ رمز اها اس ڳال دي اس ڳال دي
*
لک لک مئن در تقصير بيبا ڀلي عقل جزي تدبير بيبا
بديان بخشين تون بخشين آوان، سهيان ديوچ هس رس ڀانوان
ويڙهي پاڙي توڳڻ ڳانوان، تون هين شاهه وزير بيبا
واسطي رب دي رانجهن سائين، عرض نماڻي دامن تن
لائين
جهنگ سيال مئن گهول گهمائين، تون هين پير فقير
بيبا
هير ڄٽي مئن ڄائي ڄٽڪي، ڪرم ڪرو ڪيئڙي ڪٽڪي
ڍاٽڻ ڪوڪي تيري در ڍٽڪي، نطر تيري اڪسير بيبا
معاف ڪرو تسان منديان ميريان سڀ ڀلايان دلبر
تيريان
خاڪ ڀسم ڪي مئن آخر ديريان، تيرا اسم ڪبير بيبا
هير ولهي نون برهه بهاري، عشق ماهي دا تاري تاري
سهڻي يوسف يار دي ياري، قسم دم دستگير بيبا
*
کڙيان مئن راهه سر ڪانگ اڏينديان، فالان پانديان
مئن رب دي ويساهه تي.
ٻانڀڻ جوتشي پڇان مئن نجومي، هيران هوري زنگي رومي
سچ من لينديان حق الا الله تي.
هجر تيري تون ڪران استغفاران، ايوين مينون لڻيندميت پيارا
ڦيريان سوء پانديان مئن توڪل شاهه تي
جانديان پانڌيان نون مين ڏيندي سنيهي، درد دکان ڪاف ڪوايهي
پلئه پامينديان مين آسرا الله تي.
سگها ول سڄڻان ڪنون دل چايئه، عاشق شهيد ڪون اٿ ترسايئه
تون بن سهڻا ڏاڍي سوز ساهه تي.
کڙي مئن ڏيکان هاڙهه مانهه پالي، نانڪ يوسف وي يار ڀالي
سهري عشق ڳانديان مين دوست داناهه تي.
*
ميري من ٿون ڀولڻان پئيان وي يار،
بخش تقصير ان تو ميان وي يار.
موجان موج سر عشق ديان ڍريان، لهر بحر وچ وهيان وي يار
ڪشتي نون اختيار نه اپنا، وس ملاحان دي ٿيان وي
يار
بديان بريان ٻهون مهين وچ، دين ڪفر ڪنون رهيان وي
يار
درد الله وچ آپيوسي، عقل صلاحان تون ڳيان وي يار
يوسف يار دي عشقي تاري، جهٽ پٽ ڪيهي وڻ سيان وي
يار
*
ڪهين داڪو ڪهين داڪو مهين دا تون هڪو هادي
ڪول قدمان دي نت جالين، جيوين ڀالين تيوين پالين
گهتان بٺ لوڪاندي ڳالهين، توڙي ٻئي دي هووي نادي
غلام بولتان بولي، ازل دي روز دي گولي
اصل دل عشق تو لولي، ڪنون دم غير آزادي
اسين مسڪين عيبان هاڻي، رفيقي راز تون ڄاڻي
سدا جند جوانيان ماڻي، تيڏا دم شوق دل شادي
فدا فرمان سر رهڻا، اڳي جيندي سو حق لهڻا
نهين ڪس جهوڪ اس ٻهڻا، وطن دي تانگهه تن آندي
نانڪ يوسف نوين ياري، ڦلاري عشق ڦلڪاري
شهر دراز دل ساري، هميشه عشق آبادي
*
سڻ وي قاصد جانديان، سڄڻان نون نال ادب دي
آکين بندگي موري ساري.
ٻانهان ٻڌ ڪر حاضر هوڪي، جاني ڪرين لک جاني
سوء سوء سجدي زاري.
نال نياز دي ڏيوين سنيهڙي، ڪر ڪا آوڻ والي
طرف اساڏي هڪ واري.
وس اساڏا ڪوئي نه چلدا، صاحب حڪم دا توهين
تيري ڪل اختياري.
وچ حضور دي عرض اهوئي، آءٌ ڪر لي چل نالي
ڏي يتيمان نون ياري.
يار يوسف نون تانگهه تساڏي، راتيان ڏينهان روح اداسي
تن من تيڏڙي تاري.
*
ميري من لڳ رهيان سڪان، سڪدي سڄڻ تيڏڙي ڪاڻ
ويندي ڍولڻا نا چر لاوڻا هيئي.
در تيڏي تي سهڻا دم دم زاري زاري،
بخش ديدار يتيمان نون ڪيا آکان حال بچاري،
ديس اساڏي ڦيرا پاوڻا هيئي.
هوءِ ڪنيزڪ سهڻا تيري قدمان ڪول گهميسان،
بندي بردي ٻيٺ پيران تي تليان پير مليسان،
نال ليڪر جاوڻا هيئي.
تون دريا رحمت دا والي مين ڀي ايڪ نماڻي،
ڪملي ڪوجهي ٻوجهي ڀئيان تيري عيبان هاڻي،
توهه نال سانون تڳاوڻا هيئي.
سو تقصيران منديان مين ٿون لک لک ڀلان پئيان،
نينهن نڀاوڻ والا تون هين تيري دامن ليان،
بريان دا بار اٺاوڻا هيئي.
دل يوسف دي يار پيارا دم دم دل تو تانگهي،
مهر ڪرو لي جائو نال سڀ لنگهائو لانگهي،
تينون سو عرض بلاوڻا هيئ.
*
ڦيري جوڳي آند ڦيري، ڦيري ڏيندا سهيون وهوا.
هسديان رسديان کيڙي ڏسديان، بٺ کيڙي بٺ ڳالهين سس
ديان
ڪري عشق دي ڪون نبيري، نال نيندا سهيون وهوا.
يار ميرا وي سجن جهن جوڳي، جوڳ ڪماندا برهي ڀوڳي
ديري مئن دل ديري، ڌن سنيندا سهيون وهوا.
هير نماڻي چاڪ ٻٻاڻا، موهن من ۾ يار سايا
هن پيڙي ڄنڃان پيڙي، جسم اُنيند سهيون وهوا.
نانڪ يوسف يار مهيندا، غمزي زمرين نال تهيندا
ڪل سياليان حيرت هيري، عشق سچيندا سهيون وهوا.
*
ڪملي دل ميڙي ڀلا ڀلا، ڪملي ڪملي ڪملي دل.
ڏيندا اولانبي لوڪ سڀوئي، مين دل ڪملي نت دل هوئي
يار مليا عملي عملي عملي عملي دل.
جوڳي ڀوڳي روپ سناسي، جنهن دل ڪيتي مست اداسي
رانجهو سائين رملي رملي رملي رملي دل.
آپ دي نال سندر پياري، دل اسان ڏي نيڻ نظاري
سهڻي ڪيتي سملي سملي سملي سملي دل.
نانڪ يوسف يار ديواني، بيخود ڪيتي خاطر جاني
سڃڻان دي غملي غملي غملي غملي دل.
*
سڻ سمجهه مسافر يار، عشق نه ڪيتي ڪنهن دي نال ڀلائي
عشق دا افسون ڪنهن سکلايئي، خون عاشق دا سر تي
چايئي
ترس نه آيئي هڪ وار، اسان رئندي نڀائي تسان غرض نه
ڪائي
عشق دي هوندي لمبي پساري، ڪوءن هووي جو آدم ماري
گهمر گهير چوڌار، گهاڻي عشق گهمائي ڪنهن نه جان
بچائي
ليلا خاطر مجنون رليا، بن ڪر عاشق جڳ وچ هليا
بران وچ ٿيا خوار، جوڳي بين بجائي سچي ڪنهن نه
سڻائي
يوسف خاطر زليخا رووي نانڪ هار هنجون دا پووي
کليا باغ بهار، سهجئون سيج وڇايئي سک سمهڻ نه آيئي
*
رنگ بنايئي بيرنگو يار، هادي تان هر جا حق اظهار
اور نه ڏٺم نيڻن ڪوئي، هي مقبول محمد اوئي
مئن دل سچ سچا اعتبار
دل دا محرم ايڪو ميرا، سوء ڳڻ ڳاوان تنهن دي ڪيهڙا
مئن مسڪين پيتم چڪار
آپن اپنيان ڳالهيان ڳاندا، هو ڪا حق دا برساندا
آپ ڪري گويا گفتار
نانڪ نانءُ نه يوسف يار، مرشد سچا سخن سچار
هوڪا جنهن دا حڪم چوڌار
*
مينون الله ملائيم ڍوليا، ديس غريبان دي آوڻا هيئي
نت ڌڪينديان راوي دي ڪنارڪون جي مل پٺين تون تخت هزار ڪون جي
نيڻ پياسي تيڏي ديدار ڪون جي، رب ڪڍي جدائي دي
آزار ڪون جي
وهلا ڦيرا پاوڻا هيئي
کڙي کڙي مين راهه تڪينديان جي، پوندي پيرين ڪانگ اڏينديان جي
رو رو زاري نياز ڌرينديان جي، سوء سوء جاني مين
جانا ڀرينديان جي
عرض نماني من لاوڻا هيئي
هڪ تيري درس دي مئن گوليان جي، تيري اتوجاني جند گهوليان جي
تيري آئي بهار دي جهوليان جي، فوجان فوجان برهه ڇل
ڇوليان جي
اپني طرف بلاوڻا هيئي
مئن تا اپني کڙي اعتبار ڪون جي، تيري ٻوهي خاڪ پيزار ڪون جي
دونينان دي شوق شڪار ڪون جي، ويکان سو جوويکان
گلزار ڪون جي
ويکڻ مئون سک پاوڻا هيئي
ويکين ميري نه عيب افعال ڪون جي ڪنهن دي اڳوان آکان احوال ڪون جي
بديان بخشين بري حال ڪون جي، ايڏي ڪرم رحم تيڏي
خيال ڪون جي
جهاتي مين جهات جاوڻاهيئي
وارڻ واريان مين ڪٽيان ڪاليان جي، تيري قدمان تون سڀ سياليان جي
رب روشن رکي رمز واليان جي، تيري مٺي سچي ڳڻ
ڳاليان جي
اپنا قرب نڀاوڻا هيئي
دم اهين مئن درد پڪار دي جي، آنسون موتي داني هار دي جي
هادي سڻي مئن بدڪار دي جي، لوڪان ٽوڪان مين جڳ
گلزاردي جي
درد منديان پرچا وڻا هيئي
ڪيهي رسم سهيون جوڳيان دي جي، وچ گهونگهر ڇپين دو ٻياندي جي
مرلي باجي تن من ڌوڳيان دي جي پوڇي ڪون رمز رهه
ڀوڳيان دي جي
پيالا عشق پلاوڻا هيئي
رانجهن تيڏي مين نام سڏينديان جي، نهين کيڙيان دي ڪائي منيديان جي
ويکان تين نون سدا خوش ٿينديان جي، دونون پيالي
ديداري مئن پينديان جي
جيوين تيوين ننگ پالڻا هئي
سڪ سچي مئن ساهه ڪون جي، دين ڪفر ڪهان ٺهه ٺاهه ڪون جي
سٽان نفي ڪٿ الاالله ڪون جي، درد مندان خبر علي
شاهه ڪون جي
موتو قبل ڪماوڻا هيئي
ميري دردان دي ڪل يوسف يار نون جي، سهڻي سهڻي رانجهن سردار نون جي
جس دي دامن لئي تڪرار نون جي، اوئي ڄاڻي ڄٽي دي
آزار نون جي
دلبر درد مٽاوڻا هيئي
*
سئيان ميڏي تانگهه سچي دل تيڏي.
نت وسين فقر دي نال
چال فقيران رمز نرالي، فقر تيڏي در دا سوالي
تون فقر دا حال
ڪم فقر دي آپ سنوارين، سهڻي سهڻي جوڙ سينگارين
تون هين ننگ پال
همت تيري نال فقيران، بخشين تون هين پرتقصيران
پوري سڀ سوال
درويشان مسڪينان ساري، عشق تيري جي برهه بهاري
لهندائين سڀ سنڀال
لاتقنطو جيءُ جوايا، نحن اقرب آپ فرمايا
وٿ نهين هڪ وال
مالڪ موليٰ تون الاهي تون سر اصلون شملا شاهي
صاحب تون هرپال
يوسف عشق هادي دم حيرت، گم الله وچ عبرت وحدت
ويکڻ نين نهال
*
هي برها ذات رباني، سبحاني ما اعظم شاني
جنهن دي حسن ڪيتي قرباني، مستاني دل ديواني
احدوءن احمد عشق سڏايا، غيبوءن گل کلياني
اها صورت سر انساني، من الراني نبي ڪهاني
بيرنگ رمزان برهه ربي ديان، شوقوءن شور شهاني
دم الله سلطاني، دلحاني مئن قرباني
نانڪ يوسف نينهن نيارا، جلوه حق حقاني
مول آپا نه اندر آني، مرداني ڳل دراني.
*
مين دمدم نال دعائين ڪران، دعائين دلبر تينون،
آپن آئين آپ نباهين، لڳڙي نال وتائين.
تون بادشاهه تيڏي بادشاهي، تون امت دا سائين،
هر ڪو آس تيري در آوي تون هرڪي آس پڄائين.
مين قربان تيري قدرت پر، ڪل ڳل آپ ٺهائين،
مار جويندا آپ شهديان وڇڙي ڦير ملائين.
گهتي ڄاري ديد نظر وچ پڌري ٻول تسائين،
روز الستون عشق تساڏا لئون لئون ديوچ جائين.
منگان مهر تيڏي در دمدم عيبن هاڻي آئين،
ڳل ڀليان دي بريان دي ڀليان تئون ڀلائين.
ڳل وچ پلڙا سوء سوء جاني بريان نون بخشائين،
نانڪ يوسف سنگت سرني ستگرسيس نوائين.
*
ڪوئي ڪسي ڪا ناهين مولا بن، ڪوئي ڪسي ڪا ناهين
ديکا هي دل عجب نظارا، دنيا دوتي مڪر مڪارا
بي بقا ڪل ڪوڙ پسارا، ڀڙڪائين لک باهين.
جنهان ترڪي سي مرداني، عشق الله بن وتن ديواني
گهه مستاني گهه فرزاني، ڇڏڪي عقل صلاحين.
طالب تون سڻ حرف حقاني، سي سهڻا راهه رباني
صدقي سر ڪرڻ قرباني، سمجهڻ آپ اٿاهين.
همت تيري دم درڪاري، دل نون تانگهه تساڏي تاري
عشق تساڏا باغ بهاري، مئن بدڪار گناهين.
عمر گذاري مئن افرادي، مددگاري ميري هادي
ڪولي قدمان تسان نت شادي، يوسف سنجهه صباحين.
*
فقر حقان حقاني چالي، هادي پير جيلاني دا
مار ذعا سلطاني دا.
دم مريندا هل هليندا، طعني تهمت عشق منيندا
پلپل پوش حلاج بنيندا، همدم دم صمداني دا
ويک زلف معشوقان والي، ڇوتي رخ پر سوء سوء چالي
مار جويندي عين غزالي، قسم نبي پيشاني دا
ديس درازين ديرا جنهن دا، هي يتيم ڀي در تنهن دا
ڪي ڪجهه جاندا هور نه ڪهندا، لڳڙا عشق اخواني دا
لحمڪ لحمي مرشد سائين، لک واري جند گهول گهمائين
ساک سچي سچ عشق بولائين، حق فرمان سبحاني دا
نانڪ يوسف يار ديان ڏوريان، ڏوريان ڳل وچ اصلي
زوريان
پيتم دل اندر ڪٽوريان، قادر قطب رباني دا
*
حضرت عشقا واسطي رب دي، مصطفيٰ دي مرتضيٰ دي
مينون نه ڇڏين تون يار پيارا.
تون تان صاحب فضل ڪر دم دا، ڪل شفقت دا والي
طرفون تيري ڪمي نه ڪائي، ڪل احسان بحالي
سڀئي عجب ۾ يار ستارا.
ڏک برايان بنديان ديان، ڍولڻ عيب ڍڪيندا
مين جيهي مسڪينان ديان تقصيران چا بخشيندا
تون هين مهر والا يار غفارا.
جيهي تيهي در تيري تي، سهڻا آڪر پئيان
آس تيري ڀرواسا تيرا، بيان ڳالهيان ڪل ڳئيان
دور نهين جاڻا يار جبارا.
عاشق دل دلگير نه ڪر تون، تيڏي نال سدائي
خيال اسان ڏا لحمڪ لحمي، دم قدم بجائي
هو حق جلوا نور نيارا.
تون هووين تون وسدا دل وچ، هردم تيريان جهوڪان
يوسف نون لک شڪر هميشه، محبت لايان موڪان
برهه بهاري نور نظارا.
*
نيڻان دي بات نياري، جاودڙا لايا ڪاري.
چشمان سحر چلايا، زلفان جو پيچ پايا
خوش عشق قيد ڪايا، ڪاري هزار ڪاري
اکيان تان ويک آلين، چالين سوين سکالين
غمزي غماز ڀالين، زاري شمار زاري
ڪجليان دي لا ابالي، بي انت بي خيالي
مست ڦرن موالي، ياري عشاق ياري
ڳڻ ڳالهيان مئن ڳاوان، رمزان دي راز پاوان
لک ڦيرڙيان مئن پاوان، ستگر سچو سچاري
نانڪ مهر نيڻاندي، هان يار دي مئن باندي
ڳل ڳاريان مئن پاندي، يوسف سداستاري.
*
تم تو ڀونرا گل چمن ۾ ڪي تو من ۾
اڇا رنگ لايا ڳوڙها رنگ لايا
ڪنول ڪنول ۾ ڀنڪ تماري حيرت عبرت شفقت نياري
لک بلبل باغ حسن ۾، شور مچايا پيتم پايا
اُڏ ڀونرا چل چمن بقا ۾، باغ آرائين شاهه لقا ۾
ڪهيا يادهي هون وڇن ۾، قيد ڪايا هي اجايا
نانڪ يوسف يار صبوري، قول گرو ڪا حال حضوري
هم خيال خدائي بدن ۾، آپ سمايا حق بلايا
*
خلق خدا ملڪ خدا، شوخي ڪا چهرا نا ويکا
ڪاوڙ نه ڪر بي فائدا، هي نه تيرا قاعدا،
خوشي تيري سودو رضا.
گهنڊ کول ڪريجي گفتگو، چشمان جهليجن روبرو
ساڌو ڪي سنگت ڪل الا
اول ڏتئي ڪيڏا پيار وي، هڻ ڪيون ڪريندائين ڌار وي
ايڏي نه ڪر جورو جفا
نانڪ نماڻا نام هي، يوسف سدا غلام هي
سگ هي تساڏي دردا ڀلا
*
گهنڊ کول مک درسن وکا، جسمي الله اسمي الله
مچ من ۾ عشقت جرجلا، جسمي الله اسمي الله
خلق هم خالق ڀي تون مسڪين هم چاڪر تو در
تم سي خدا پيدا هوا برهي بقا دنيا فنا
بيڪس غريب يتيم هون دم آس تيرا آسرا
خود جانتي هو لاالله هم الاالله قسم الله
جس دن ڪا تم شانا ديا، وهه زلف سين دوتا ڪيا
تس دن ڪا دل ۾ ٿرٿلا، هي جرجلايون ڪربالا
جب شرخ چهرا ڪرتي هو تم اپني عاشق اپر
خوش فيض ديتي هو عطا، تم رهنماوء دل بجا
*
هادي پير پيران مير ميران دستگيران
من تمهين جاندا
فلڪ ملڪ ۾ بجي نقارا، فوق تحت ۽ عرش منارا
گهن گهن باجي طبل تمارا، ضامن جملي جهان دا
موا دين ڦر تسين جوايا، هر ولي سر قدم ڌاريا.
تاج علي سر تم لئي آيا، ملڪ جن انسان دا.
قطب ڪتابت غوث صمداني، بت پيغمبر سرسبحاني،
عاشق عشق معشوق حقاني، ميريان تم تم مان دا.
هادي پاس موري رهه آوي، مهر نظر دي دم دم ڀاوي،
جوئي آوي سو ڦل پاوي، حاضر هون فرمان دا.
تمرا ڪفر اسلام تمار دنيا دين جهان پسارا،
نانڪ يوسف داس بچارا، منگدا عشق تو جوان دا.
*
ڪٿ مئن وسان ڪٿ يار ميرا، غمخوار سيا سردار ميرا
ميرا دم فراقي روح هي، وچ غار غم دي کوهه هي
فرياد ڪهون گلزار ميرا.
ڪيتي درد ڪاهل دل سيون، لوڪ الانبي سرمبون
سن سجن اسرار ميرا.
وڇڙي ملن فرياد هي، وچ غم برهه دلشاد هي
ڪس دن ملي دلدار ميرا.
منڙا اداسي ساس هي، عشقي ڪامن ڀرواس هي
پڇسينن آڪر آڌار ميرا.
آه و فعان يوسف سدا محبوب دي در دم گدا
ديدار ۾ ديدار دميرا.
*
فقر ربي دي ذات ٻهون نماڻا هيئي
صفت نبي رنگ رنگ نيارا، درست اپارا هيئي
ڏاج ڪهون سرتاج نبيان نور نبي اثبات ڀيا
ويک نظارا هيئي.
ڇڏ جسم دم قدم اٿ پائو، جتي دن نهين رات ڀيا
عشق اشارا هيئي.
نال محبت الله بڻ دا، هور نهين ڪوئي گهات ڀيا
آپ وسارا هيئي.
بن ڪرپا گر مرشد پياري، دو جڳ تان ظلمات ڀيا
ڌنڌ انڌارا هيئي.
جوڪس منڪر ذات فقر ٿون، هاري وچ هيهات ڀيا
نينهن نقارا هيئي.
جوگر سانچي چرني لاگا، سودو جڳ اثبات ڀيا
قسم خدارا هيئي.
نانڪ يوسف يار مئن گولي، ويکڻ سمجهه صفات ٻيا
حمد هزارا هيئي.
*
موري دل دلبر توري، جادوڙي ٺڳي
نين تساڏي سحر ڪمانوندي، خون جگر دا پيندي کانوندي
خبر اسي جس لڳي
ابرو حلق چارهه چاڙهاون، مزگان مرچي تير وساون
پرت لڳاون اڳي.
عاشق اپنا سر سٽيندي، نال معشوقان جان مٽيندي
درد تتا دل دڳي.
عشق عشاقان سولي چڙهيندا، دم اناالحق آپ مريندا
نوبت نينهن دي وڳي.
يوسف يار تساڏي ياري، آپ نباهڻ مشڪل باري
عشق سچا تار لڳي.
*
مين تان تيڏڙي سڳي، مڙ ڀلاين وي لوڊاڻا
نال تساڏي سهڻا سائين، ٻريت چروڪي لڳي
ٻاجهه تساڏي تن من تانگهان چيڙهيان ڪيتم چڳي
مئن نماڻي طرف تنهان دي، ڇوڙ مٽاوان ڀڳي
دم دم دل تي ياد اسانون ڳالهه ڳجهي تهه اڳي
نانڪ يوسف يار تساڏي، عشق اويڙي ٺڳي.
*
دمڙو ڪيوين دمڙو ڪيوين، شاهه برهه ديان بازيان
خيال برهه دم تد دل پاوين، وچ سرير نه اور ڳڻاوين
مرڪر جيوين، تون مرد ٿيوين
ڪفر اسلام ٿئون نيارا نيارا،جون جل سورج مهه مهه تارا
سچي ايوين، جي واقف ٿيوين
ڊوء ڊوء لر جي همرو هينئڙو، ويک عجائب خاوند کيئڙو
پيالا پيوين، دودوءن جيوين
درد فقردا راهه نماڻي، دردوءن عاشق ل اگهاڻي
جي جيوين، سيئي آکڻ تيوين
پريم پرڀو بن چاراڪو ناهين، تمرو نون دل ڀڙڪن باهين
آپ تون ديوين، سڀ سک نيوين
نانڪ يوسف يار هڪوئي، هادي مرشد گرديو سوئي،
مست ٿيوين، تون ويک جيوين.
*
الله پيامئن اوڳڻ هاريان اوڳڻ هاريان
تج بن ميرا حال نه ڪوئي، مئن عاشق تساڏي تاريان
لاتفنطو صحيح يقينا هي اقرار تمارا،
اسين بندي در دي بردي ڦردي هون بکيارا
تج بن ميرا حال نه ڪوئي مئن مجبور بچاريان
ڪوڙِ ڪايا جوٺي مايا لوٺي رنگ اولي،
عشق ربي دا راهه مريندي مڙ مڙ مارس کلي
ستگر سيد صحيح سڻايا، مئن ٻلهاري واريان.
بن ڪرپا گر پوري موري ناهين مقصد سڌارا،
ايڪ نيڪ الک آراڌو هر هر دي رک نيارا.
همدم همرو هينئرولرجي، ببحد مئن بدڪاريان.
عشق سچي گر آنبهه ڪيتا لايان درد ٽڪوران،
انحد نوبت ڪوءن بجيندا گهور گهن گهن گهوران
گرچر ناڪي رئي هو رهيان مئن وارڻ واريان
نانڪ يوسف نينهن جو لڳڙا يار درازين والا،
عشق جنهين دا فيض دو عالم نور اعليٰ اعليٰ
آءُ عهد سچي در صاحب پورهيت پاڻي هاريان.
*
جائو ري شتاب جائو پيتم ڪي پار ڪي،
پيتم ڪي پار ڪي تم ڪانگا خبر لي آءُ.
اس بينوا ڪي بندگي رس ڪر حضور ۾،
ڪريو ادب نياز سين گفتار خوش نماءُ.
بيڪس غريب مرتا تيري فراق ۾،
آوڻ ڪي بات ڪر ڪا پيءَ راسطي خداءُ.
سگ هون گدا تماري ڪوچي ڪا اي صنم،
تقصير وار بندهه تم ميري رهنماءُ.
ڪجهه غم نه ڪرو عاشق معشوق يون ڪها،
انت مفڪر به تحقيق حق لقاوء.
يوسف يتيم مسڪين دم دم نياز ۾،
تج طرف اي سريجن برسر قدم فداءُ.
*
دم دم ياري ياري ياري، من مشڪل ٿا ري ياري.
زلفون ڪي پيچون پيچ ۾ عاشق سي قيد ڪر ڪي،
سيني ۾ تس بساتي هو تير مزگان ڪاري.
ڪرتي هو نيم نظر سين عاشق سيتي بسمل،
مرتا نهين وو جيتا برهي ۾ بي قراري.
منصور شرف شاهان عاشق شرف تجهي،
تيري وڏائي وهوا سوليءَ اتي سواري.
قتلام ڪربلا ڪا مظلوم هاءِ هاءِ،
ماتام عاشقون ۾ دل ڌند ڌنڪاري.
سگ تج ڳلي پوڪاري، يوسف يتيم يارا
ملني ڪون جيءُ پياسي مرني ۾ نوبهاري.
*
ڪر ڪا سجن هماري ڪاري خدا ڪي واسطي،
دل درد ۾ بچاري ڪاري خدا ڪي واسطي.
ماري هي بيخبر هون تڙ ڦڙ ۾ دل ديواني،
تيري هجر ڪٽاري ڪاري خدا ڪي واسطي.
ڪيسي ڪهون بهاري جنت بجاءِ دوزخ،
تج بن گل و گلزاري ڪاري خدا واسطي.
ساري هي تجڪي تائين معلوم هماري دل ڪي،
فرياد دل پڪاري ڪاري خدا ڪي واسطي.
اپني هي بيڪسي ڪا احوال ڪس بتائون،
دم انتظار زاري ڪاري خدا ڪي واسطي.
تيري عشق ڪي اگن ۾ جلتا هي يار يوسف،
جلوا پسا پساري ڪاري خدا ڪي واسطي.
*
آن مرد قباش بهر ڪوش آيا هي.
ڪر نام دم ڪا مظهر سرپوش آيا هي.
لک لک هزار ٻوٽي، تنهن ديان ڏالي بي جهوٽي
غيران ڪي خيال ٽوٽي، حق جوش پايا هي
رنگريز ڪيئي رکيندا، ڇينڀي عجب ڇنڀيندا
قرآن ۾ آپ ويکيندا، مدهوش آيا هي
عالم جهان فاني، بن عشق ڪوءن پڇاني
اپنا آپي وو جاني، سرپوش آيا هي
رنگريز رنگ نيارا، مولا علي نظارا
مرشد سچو سچارا، دل دوش آيا هي
نينڪ نبي ڪي نوروءن، اظهار هر ظهوروءن
شب روز عشق نوروءن، مئي نوش آيا هي
يوسف يقين ياران، پنجتن پرين پياران
لڳڙيان برهه بهاران، روئي روش آيا هي
*
مجهه سين بتاتا هي صنم نوء نوء ڳوڙهي نين.
ديکي موءن ديک پائون، دل دني دلدار لائون
داس ڪي لوهو سين نائون، سڻ برهه سون بين.
چوان اشاري چشم چاري، رنگ رنگ ۾ پوش نياري
حڪم ڪي ڪئي حق پياري، حسن هائي حسين.
ڪون سوليءَ پر چڙها ٿا، مئن نه ميرا دم کڙا ٿا
حق اناالحق پڙها ٿا، ڪاري ڪاري رين.
قول حق نانڪ سنايا، مون توبا زلف رايا
ديکني موءن دل جايا، سن درد دل نين.
*
دم عاشقون ڪا درد ۾ آرام رام هي،
بن درد نهين بهار خزان ڪا خرام هي.
جس دل ۾ شور شوق خدا ڪا ڪهون تجي،
سيني ۾ تس کلا وهه چمن خوش مدام هي.
اسرار خبر اس ڪون ڪس ڪون ڪهن بجا،
ساقي ڪي هاٿون جس ني پيا جم ڪا جام هي.
عاشق نه يون چون پروانا جلتا ۾ شعله آگ
انصاف سمندر جس آگ ۾ مقام هي
جسي ڪون نهين هي جلپل برهي ڪي بدن ۾
آفتاب ڪهي اس ڪون همارا سلام هي
اس بيڪسي ڪي رهه ۾ گرداب عشق تا
تپ تاپ ۾ گنواتا محبت ماتام هي
مانگو حضور حق ۾ محبوب ڪا رحم
نيڪ نام شام ايڪ سون ميري دم ڪا ڪام هي
يڪ رنگ ۾ رهو تم دو رنگ دور ڪر
عاشق سين غرض ڪيسا ڪفر اور اسلام هي
يوسف بهار حسن ڪي هي يار درد ۾
درد ديکئي جسي ڪا ازلون عشق امام هي
*
ديدار تو اسرار مجهي دل آرام هي
دستار تو گلزار سبزا دار جام هي
قربان جان ڪرون تم ديدبان هو
گفتار تو رفتار بحق رام نام هي
ڪرپا تمهاري چاهي مسڪين غريب دم
پيزار تو هلڪاريون پيڪار ڪام هي
ڪاڪل ڪشا جيسي دم چال چلتي هو
ٻلهار تو مروار جاودان جي مدام هي
ايسا نه ڪس سي ڇوٽي جيسا تمهاري نينون
خنجر ڪٽار يار تو هم وار دام هي
نانڪ يتيم يوسف شائق تو شوق ڪا
پيزار تو صدبار سجن سجدهه سلام هي.
*
اپني آپ ۾ آيا نهين ڪوئي دوسرا جانو
برهه ڪي بات نياري هي.
سجن سنتا بلاتا هي، آپي گاتا بجاتا هي
مجهي ازخود بيزاري هي.
سجن رفتار رفتاران، بهاران درد هشڪاران
ڪفر ۾ دينداري هي.
چڱا سئنسار ديوانا، برهه بن لوڪ اگيانا
گران بن ڪان تاري هي.
ڪريندا عشق الغاران، انا حد ابر وسڪاران
نه ڪس ڪي اختياري هي.
سچي ستگر ڪي سرني هون، داس ڪي داس چرني هون
ووهي دل ڪا شڪاري هي.
نانڪ نور سرور ڪا، چو يوسف يار هر هر ڪا
سجن سين سڌ ساري هي.
*
دم دم ڌمال دم ڪي ڪرتي نه فراموش
موسيٰ بڪوهه ڪرتا ارني نه فراموش
رب ني ڪهيا ڪل نفس ذائقته الموت
صورت دنيا ۾ هرگز مرني نه فراموش
پيوند دم سين دم هادي حقيق هو
همدم نگاهه ۾ دم ڌر ني نه فراموش
فرياد آهه و زاري سوز و گداز غم
تڙ ڦڙ هماري دلڙي ڏرني نه فراموش
مرني سي يار يوسف آگي مرنا ڀلا هي
هسي ڪا دم مدام ڀرني نه فراموش
*
ڪيسا سواد پايا خاڪي ڪي گل چمن ۾
منصب درد پرايا آدم ڪي تن بدن ۾،
ڪرتا هي ڪارسازي، اپني بنا ڪي بازي
بيرنگيءَ رنگ ڇپايا صورت ڪي سب صحن ۾.
دک سک ۾ يار جانا، هر دم ڦرين ٿو مستانا
گهونگهر ڪسي کلايا مستي ڪي مدشڪن ۾.
قتلام ڪس ڪرايا ڪربلا گگن ۾.
گل رخ نقاب ڪئنا، ڀونران ڦرين ٿو سئنا
يوسف سدا هي يارا هادي ڪا دم نظارا
اسرار جس بتايا اپني دو جڳ نين ۾.
*
ڪيفي ڪمال تيريان نينان بيرنگ رنگ
محراب پر چمڪ هي بئنا بيرنگ رنگ.
هر رنگ رنگ سهڻا، معشوق دايان مهڻا
قاتل بشڪل ڪهڻا، عينان بيرنگ رنگ
ڌان ڌان عجائب ڌم هون، حيرت وچ گم هون
نه هم نه ڪوئي تم هون، سئنا بيرنگ رنگ.
صورت بنا ڪي آدم، بن ميم احد احمد
تعريف هي تماري رينا بيرنگ رنگ
نانڪ گروڪي چرنا، ڪنڌ ڪاٽ سيس ڌرنا
يوسف جيا نه مرنا دنيا بيرنگ رنگ.
*
سمجهه ڪي فنا ته رهو برهه بقارا
سرب نظر عين بصر پريم پسارا.
سڀ رنگ نين ۾ ديکو، ديکن ۾ نه ڪم رهنا
ايڪ گيان من ۾ راکو ستگر پريم پيارا.
مرغ و شتر مور گنير باز چيڪ ذرد
خراسپ فيل دور ڪرو دل سين تو يارا.
رخ در نين حضوري، صاحب رکو صبوري
ڪي مئن ڪهون تندوري، مئن يار هوشارا.
بن عشق جان مڪڙي، آدم ڪي پيڇي پڪڙي
خارج ڪي چوت لڪڙي، هو حڪم دم خدارا.
نانڪ نگاهه ياران يوسف سدا بهاران
من عشق ڪيان پڪاران دم درد ۾ گذارا.
*
جانتا هي آپ سجن درد ڪي ديوانگي
آپ رواتا هساتا هم سين جو هم خانگي
صورت بسي نطر ۾ سڀ سير حسن شاهه ڪا
کيلي ديکي دوجڳ ۾ دم سين لئي پروانگي
ڪامن ڪامي هي ڪڀي عابد پرهيزگار
مستي مدهوش ڪبي فائق فرزانگي
گاهه برهه بحراز فراق گاهه وصل از دم خدا
پوڇو مٺياسين درد آپ روانگي
يوسف يڪ رنگ يار کيلي هر رنگ ۾
رحمان آپ رحيم ڪو ڪر شيطان گي.
*
هڪ دن مولا ڪي نام درسن وکا جاني،
سن فرياد ميري ڪر محب مهرباني.
تون معاف ڪرين تقصيران، سانون ڀل ڳيان تدبيران
تجهي معلوم حال فقيران، ڪيا ڪهنا لات لساني.
ديکن ڪا دن تو اب هئه، جس ڪي ميري طلب هئه ڪهنا
مجهي ادب هئه، آخر جهان فاني.
تجهه بن وي يار خماري، مئن عمر گذاري ساري
تون ڏي جلوا هڪ واري، جند جان ڪيان قرباني.
دو نينان برسن نالي، ڪر دلبر دير ڪشالي
هو وين هر دم يوسف نالي، ساڏي دل هوئي ديواني.
*
بيخبري هو هوڪي رهنا، معشوقان دي نال ڀلاجي
اپنا اختيار سارا، سن همارا يار پيارا
صم بڪم ڪي جو ڪهنا، سو برهي حال ڀلاجي
روز کيلي برهه بازي، زوري زوران آزي آزي
ٻول ڪي ٻانهپ جو پهنا، عشق اڪبر حال ڀلاجي
قدم چا شيطان والا، جيوين روشن هي سالا
عشق تهمت سر جو سهنا، سهڻي برهي چال ڀلا جي
تون نانڪ هم تو ناهين، يار يوسف برهي باهين
پريم مرشد سچ پناهين، حق حق رکوال ڀلاجي
*
دم دم هي دم هي دم هي، جي بادشاهه تماري بدن
جس سمجها تس پايا جي.
رک هر دم نالا سنڀالا، محبوب مٺي ڪا نالا
پڇي آپن عشق اٺاويگا، گم هوگا هستي مايا جي.
ڪر دور خيال تو ڪثرت ڪا دم واحد سمجهڻ وحدت ڪا
ڪل نور صفا اسرار علي، مجهي عينئون عين و کايا جي.
دن رين درد ۾ گم هوتي، عاشق رت جگر ۾ هٿ ڌوتي
اها رمز لکي ڳجهه ڪس ني، مرشد جسي سمجهايا جي.
دم بيرنگ بات نياري هي، هر هر ۾ باغ بهاري هي
سڻ گن ونتا غيب آوازون، الهام الاهي آيا جي.
ڪهان يوسف ڪون بچاراهي، ڪل ٻولي عشق کيڏارا هي
يهي سبد نهين اختياري ڪا، دم بي اختيار بولايا جي.
*
نظرر اندر گم هو جاوتي، صورت محبوب ۾
ڀن هستي روڙ اڏاوتي.
تم صاحب سرت نياري، بيرنگي رنگ بات اپاري
اس راهه ۾ خبرداري، رخ پيءَ مقصد پاوتي.
جس ٻوجها سر غيوبي، تس هوسين دم ربوبي
اس زهد نه ذڪر قلبوبي، وهه پلپل جيءُ جلاوتي.
دم لئه تصوير يگاني، هم هوتي ۾ بتخاني
خم ابرو مرشد يعني، خوش پيالي عشق پلاوتي.
اي مٽي ڪا هي منارا، بنيا هي عجب نظارا
هم آخر گذر گذارا، دم آگي چلن بلاوتي.
سڀ يوسف يار وڏائي، هي خاص الخاص خدائي
محبوبان مهر ڀلائي، مويان نون مک وکلا وتي.
دم آدم اسطرلاب هي، ڪو گهتي وڃاڻا يار سياڻا.
گهتڪي هردي نظر لگاوي،ڌيان اسي ۾ ڪي ڪجهه آوي
پريم پرڀو بن اور نه پاوي، لا شڪ لا حجاب هي.
جون ڪر شمسي حال فقيران، علم عقل ديان ڪل تدبيران
هوش حيران جم شاهه وزيران، وهه غالب عشق عقاب هي.
ورهه وڃاڻي وڇڙي ڳولي، ڍال ڪي ڍاري ڀند اڀولي
عشق سويري شعلي شعلي، وهه غرق شاهي لک تاب هي.
سن ري آدم عشق پڪاران، ڪهون ڪي ڪرڪي گوش گينوارن
سرت سچي روئي رام تنواران، تم رک هردي هرباب هي.
نانڪ يوسف يار بتائي، عشق معما الٽ سمائي
حاضر هردم خيال خدائي، مجهي ايهي قرآن ڪتاب هي.
*
آئوسي ڪبي ڍوليا، سچي ڪهو ڪانگا بات هم سين
تم سين زاري ڪرون گي مئن يار.
ڪانگا ٻولي مٺي ٻولي، جائوندي مئن اولي گهولي
خاصي خاصي ديتا دلاسي، اس ڪي ڀاڳي پڙون گي مئن
يار.
رهيا بيراڳي ساس، پيءَ بن من اداس
جيءُ نس دن درد ۾ جلي، سنو فرياد مرونگي مئن يار.
ديا موري اڱڻ آوي، دک ميري من ڪا جاوي
سيس ڪاٽ اس ڪي آگي، تذرانون آڻ ڌرون گي مئي يار.
ڪهو جاڪي عرض همارا، سر جن ڪي آگي سارا
ڪرو ڪا ميري ڪاري تم، توريءَ تاري ترون گي مئن
يار.
يوسف پياري ياري، معشوقان ڪي رمز نياري
پيتم ڪي پار ڪانگ يون نت نت مجري مئن ڀرونگي يار.
وڃي چر ڪيون تمي لاتي،مجي سچ بات بتائو گا
پيا ڪي ڳالهه سنائونگا، الله لڳ درشن ڪرائو گا.
رقيبان ۾ پڙا روالا، تنهان گهر گهاٽ ۾ بولا
انهان شولا اکين اولا، انهان نشتر لگائو گا
هدايت رهه رمائو گا
ڳلي ڳنا ٻهارون مئن، هنجون رو رو ڪي هارون مئن
تمنائون ۾ گذارون مئن، پسائو ديد اٺائو گا
محبت مچ مچائو گا
مبارڪ عشق دم آئي، وحي محمد فرمائي
ڪهي هي گولڙي دائي برهه ڪا دهل وڄائو گا
چوچڪ حڪم هلائو گا
نانڪ يوسف نوين ياري، گران ڪي تار ۾ تاري
ڳيا جل ڪفر دينداري، جڻيا اسلام پائوگا
سوٽي سين ديس دٻائوگا
*
ڪڇ نهين بازي دنيا ڪي توري ڪاڇي لاري
ڀانوني من ڀانوني ڀانوني ڪڇ نهين
طلسم ڪاري بات انڌاري، شور شرارت دنيا ساري
نهين مولوي مندر پانوني پانوني پانوني.
دنيا ڌوتي ٺوڪر لوطي، عاشق تس ڪون مارن جوتي
ديکو اخر فنا جانوني جانوني جانوني.
عاشق ربي دا هو وڻجارا، ڳالهه جنهن وچ سچ سڌارا
اها بات صفا ڳجهه ڳانوني ڳانوني ڳانوني.
نانڪ يوسف يار نظارا، اناالحق دا هو حق نعرا
دم اڄ حياتي نه آنوني آنوني آنوني.
*
محبت من اندر مولا ڪ راکو، پريم راس چاکو
نه باکو دگر ۾
ديکن ۾ پسارا، طلسم نظارا، رکو عشق بارا
جباري جگر ۾
خدا دم صفائي، ڪرو ميري ڀائي سچي گراهائي
ڪهي هي ڳڄر ۾
خدا درد چاهين، نه ڪاهين ڪيڏانهن پرين در ايڏاهين
نه ٻئي شور شر ۾
سمجهي ڪو غازي، فنا ڪي هي بازي، قسم شهه دارزي
دو عالم حشر ۾
هي يوسف يارانا نبي ڪايگانا، دوئي دور خانا
هي نانڪ نظر ۾
*
هماري يار ڪي بولا، ڪهوري قاصد تم ني ڪهو،
بي انت م اولا
تجهي دل درد ڪيتي هون، نه مرتي هون نه جيتي هون
خدا ڪي واسطي مجهه پر پڙاهي شوق ڪا شعلا
تجهي عاشق مبارڪ هي، ڪه فرخندهه فال لاشڪ هي
سدا تم خيال خوش رهنا، نهين ڪو ڀرم ڪا ڀولا.
هميشه حال ۾ هونا، ڪبي هسنا ڪبي رونا
سجن سين درد خوش آتا، ڪتابت سانچ ۾ کولا
صنم ڪي پاس جاتي هون، سنا ڪر حال آتي هون
ادب سين عرض ڪهتي هون، اُگڻ ڪب آئوسي ڍولا.
نانڪ يوسف نماڻا هي، هادي ڪي در وڪاڻا هي
اگر بدڪار اياڻا هي، پيا اندر چڪن چولا.
*
يقين ڪر عشق چوگان ۾ بيادر بار ميدان هي
جسي ڪا پرتوا بر دل ديکا ظاهر نه پنهان هي.
ڪوئي جهولا جهلڪ جاوي، سچي ملڪ جهلڪ ۾ و.
جڳت ڀولا پلڪ جاوي بدل افسوس ارمان هي.
لڳي هي جنگ هر فرقي، ديکا هي سيرايڪ دوڪا
دوئي ڪا دال دم ڪش ڪر ميري جند جان قربان هي.
دونون نون ڪا الف نقطه نهين ڪس ٻوجهه ۾ آتا
نڪالو ڪاف ڪفرسين، يقين ڪن يار يڪ جان هي.
بڙا اسرار عشقي ڪا مهر مرشد بياتا ٿا
دويڪ دستين لگي تاڙي نه مئن تون يار جولان هي.
ڪهان يوسف ڪهان نانڪ ڪهان يه جسم هي جڳتر
ووهي مالڪ سچا ستگر بلاتا دل به حيران هي.
*
دين عشقا تارتا، هور دينداري چه ڪاري
لوڪ ۾ منصف ڪوهووي، درد برها دل سون سووي
سانچ يار تو ڪهون عشق رنگ اجارتا
ديدار ۾ آتا نهين عالم فنا ڪي خيال سون
ديکن اگر اعتبارتا، موت ڌاڙي مارتا
لوڪ ڪا ايمان دنيا دين ان ڪا وه وهوا
عاشقان سي طلب مولا، غير عشق اڏارتا
ڪام لوڪان سون نه ڪوئي، عاشقان ڪا با خدا
ٻوجهه جس محبت نه آئي، ڪکن اس ڪون ساڙتا
عشق فرمان لي ڪي آيا، نانڪا يوسف فهم
ديد ۾ مرشد حياتي، دو جڳت پت پارتا
*
تجهه بن ڪوءن ڪريگا، ميري مددگاري مصطفيٰ
تيري فيض ڪرم ڪي مجهه مين انتظاري مصطفيٰ.
جا ڪهون فرياد ڪس ڪون درد اپني ڪي سجن؟
هي سڀي معلوم صاحب من ڪي ساري مصطفيٰ.
صورت مرشد مرسل تم هين احد احمد
دردمندان تيري در پر زاري زاري مصطفيٰ.
دو جڳ روشن ديکن ديدان محبوبان عرض
وچ حضور عاشق پڪارن ڪر ڪا ڪاري مصطفيٰ.
يوسف سگ مسڪين تماري ڳلي ۾ ڪوڪدا
وسطي اپني فقير الله دي ياري مصطفيٰ.
*
آ مل سڄڻا وي ميڏي ڍولڻا، ٻهون دن لاڳي
وڃين تخت هزاري ياري
عشق تيڏي ديان ڇٽيان هوائيان
سڪ تيڏڙي تانگهان لائيان
جهنگل ۾ ٻيلي ڍونڍيان راوي دي ڪناري
ساٿ سيالين صدقي جانونديان
قدم تيري تون گهول گهمانديان
رنگپور کيڙان والي، کيڙان دي ڪوڙ ڪناري
معلوم تينون سهڻا سائين
ڀڙڪن باهين سنجهه صباحين
آجا چر نا تون لائين آ وس ساڏڙي اوتاري
سدا تو هووين عاشقان دي نيڙي
رانجهن سائين نماڻيان دي ميڙي
هونديان مئن واري واري، هنجون هير هاري
يوسف ڪرنا دلڙي اداسي
نال مهر دي سگها دوست آسي
جانديان مئن واري واري، واري نينان دي نظاري
*
بڙي بڙي تقصيروار هون، بڙي بڙي مئن عيبدار جي
تمهين هو سرپوش ميري خطا تو بخشڻهار رواجي.
وڏي وڏائي ڪي ڪهون، اوچا تمارا نام نامان
تون هين تون هين ٻلهار همري، توهين دوجڳ سرداروار
جي
نهين نهين مج خيال تج بن، ڪهين ڪهين ڪو آسرو دم
مهين مهين ڀرواس تيرا، سچا سچا اعتبار وارجي
رهي رهي مج روح اوپر، صحي صحي صورت تو هادي
نظر نظر رحمت خدا لڳ، ڪرو سري بيچار وارجي
وهي وهي دم درد تيرا، پهي پهي يوسف سين تارا
مهر مهر ڪا ڌيان ڌرنا، رهنا بي اختيار وارجي.
*
ڏاڍا برهه پاکنڊي هي، آپ وچون جو ڪڍڪي ديکا
ڇوڙ وطن اٿ هويا نماڻا، آڪاسئون ڪر خاڪ ٽڪاوڻا
عشق محبت منڊي هي.
جنهن دل اس دا عشق ناهين، ڏورانهين تون ڏينوس باهين
تنهن سر ڏيندا ڏنڊي هي.
سئو سئو سير ڪريندا سهڻا، برهه بيرنگي هي من مهڻا
مرد هويا ڪٿ رنڊي هي.
ڪٿ هويا منصوري نالي، سئو سئو اس ڪي بيرنگ چالي
ناچو ڀڳت ڀنڊي هي.
يوسف يار دي لک لک باني، سمجهن فل يوم شاني
عشق ڳجهارت انڊي هي.
*
مين حسن شهباز ڪي دروازي ڪا غلام هون
غير ڪي سر حڪم هادي جنگ ڪا امام هون.
حق هي شهباز هي، صادق علي شهنشاهه هي
خود عمر عثمان ماهه هي، سچ سر قتلام هون.
خاڪ ۾ دل چاڪ هون، محبوب ڪا مشتاق هون
شهباز حسن عشاق هون، مست و مست مدام هون.
غير ڪي سر مار ماران، حڪم هي شهباز ياران
سگ ان ڪا مئن پڪاران، دست ۾ قمقا م هون.
مست هون مخمور هون ديدم علي دستور هون
پير مغان مشهور هون، عشق ڪا الهام هون.
يار يوسف يار هي، هادي همئه ديدار هي
نانڪ نگهه سردار هي، لکين لک سلام هون.
*
هم جيسا ملڪون ۾ ڀائي، نهين ڪو گنهگار
اپني ڪرمون معاف ڪريگا هم پر تقصير چوڌار
آدم اصلون سهو ڪا خانه، بيوس بي اختيار ديوانا
هر دل اوپر حڪم شهانا، نيڪ اگر هو وي بدڪار
وهه ڀرپور سپورن صاحب، هرسين پوري پرت رکي
مئن بد اپني عيب افعال مين رونگي زار زار
يوسف يار ڪي مهر سدائي سمجهڻ هي سر آپ خيال
عشق محبت هادي من ۾، حاضر ناظر نور نظار.
|
