تصويرون

ڌرتي ۽ آڪاس،

ويچاري درويش جو

هيءُ ئي آهه لباس!

*

رات وڏي ۽ سيءُ؛

اُڀ ٽڪيل، ڌرتي ٿڌي،

سائين، پردو ٿيءُ!

*

وڄن نه سنک نه گهنڊ؛

هن بستي جي خلق جي

چؤ، ڪئَن ڦٽندي ننڊ؟

*

ڪيئَن ڇنان هي ڦول؛

ٽڙيل اِئين ئي شاخ تي،

سائين، پوي قبول!

*

تاريلي ۽ ايڪانت؛

لنگهندي ٻُڌ وِهار کان

سرهي سرهي سانت!

*

دريا ۽ مهتاب؛

لهرن سان لائوُن لڌيون

شايد منهنجي خواب!

*

آهه جهليو نم ٻور؛

چنڊ مٿانئس ماٺ ۾

نانئي نرمل نوُر!

*

ڏنم ڏئي کي ڦوُڪ؛

در جي ٻيڪڙ مان ڪئي

هوا سهانيءَ ڌوُڪ!

*

هلڪي هلڪي هير؛

ڦول چنبيليءَ جا ڇڻن

چنڊ کڙو گنڀير!

*

تاج ٿڌو ڄڻ برف!

چنڊ ٽڪيو سج ڏانهن، پر

ڪنهن به ڪُڇيانه ٻه حرف!

*

تارن سندي برات؛

سبنڌيون خواه سهاڳڻيون

ماڻن ساڳي رات!

*

تارا سهس هزار؛

هوُ ماناري تي مکيون

ٽپڪي روشن لار!

*

نورُ ڀري نيراڻ؛

چنڊ ڇڏي ڪنهن ٻئي تڪيو

تارن کي ڇاڪاڻ؟

*

ڏيئي ڪنڌ کي ٻانهن؛

کٽ تي ليٽي پئي تڪيءِ

رات ستارن ڏانهن!

*

ڏينهن پٺتان ڏينهن؛

گذري ويا، ڳچ ڏينهن پيا

ٿيا پراڻا نينهن!

*

بجليءَ جا چمڪاٽ؛

ڪوئل جي ڪوُ ڪوُ وئي

چيري ڪاري ٻاٽ!

*

سانوڻ سارو مينهن؛

ڪڪرن مان اڄ اوچتو

چنڊ نچوڙيو نينهن!

*

موڪل واري ڏينهن؛

چانئٺ تي بيٺس اچي

اَڄ به اَچي پيو مينهن!

*

موڪل واري ڏينهن؛

سنبريس نڪرڻ واسطي

اَچي ننيو جو مينهن!

*

کنوڻين جي چمڪار؛

هئي اڳهڻو الهندي

هاڻي اوڀر پار!

*

ڏينهن جو پهريون خواب؛

آهه ٽڙيو اوڀر طرف

سونو لعل گلاب!

*

اَڻ ڄاڻئي جي ڄاڻ؛

هيروُن منهنجي هانوَ ۾

ڇڏي ويون سرهاڻ!

*

ڀيڄ ڀنيءَ جي ويل؛

سنهڙو سنهڙو چندرما

ماڪ ڀنل رابيل!

*

ڪر موڙي تالاب؛

ڪومل باکن ۾ بکي

ڪمل ڪليءَ جو خواب!

*

نظر پئي ناگاهه؛

مهڪيو پئي رابيل ۾

ڪنهن سپني جو ساهه!

*

ڇڻي نمن جو ٻوُر؛

نيڻ جهڪائي سندري

پئي پچائي پوُر!

*

هوند هجان ها ڳوٺ؛

ساٿين کي، اُڏندي هتان

مٺڙي ڪونج، نه ڪوٺ!

*

خالي منهنجو جهول؛

گذري رات، پرهه ڦٽي

سپنا ڊانوا ڊول!

*

گهرج ڏنا جي ڏنڀ؛

اُڏري پر آجا ڪريان

ڪٿان اچن پر کنڀ؟

*

راڌي راڌي شيام!

بنسي ڪانه وڪامجي

آنو آنو دام!

*

ساگر ۽ اڻهوُند؛

پاڻي پاڻي هر طرف

پر نه پئڻ لاءِ بوُند!

*

ڪهڙي ڳالهه ڏسيانءِ؛

ٻوُٽا صرف نه، ڦول ڀي

کائي ويئي گانءِ!

*

هر هر رڪجي پير؛

قدم قدم تي گل ٽڙيا

چؤ ته نه ڏسندو ڪير؟

*

لام لام تي ليڙ؛

[1] منساديويءَ جي ڪنڊي

آسائن جي ڀيڙ!

*

پوپٽ جو خوش خواب؛

ور وري ڏئي پيو پڇان

ڪو جو ڏئيم جواب!

*

تيز چتا جو داهه؛

هاٺيون ئي ميڙي ڪبيون

گنگا ۾ پرواهه؟

*

هي گنگا جا گهاٽ؛

هاٺيون، گلِ ٻيڙيون، ڏئا،

لهر لهر تي لاٽ!

*

جيجل! مٺڙي لوءِ!

سنڌي لوليون ننڊ ۾

ٻڌبيون هن کان پوءِ!

*

گل ته رهيا کن ڪاڻ؛

آهه سمايل ساهه ۾

اڃا سندن سرهاڻ!

*

پنکڙيون هر هنڌ؛

مون پئي سمجهيو هير کي

بوجهل ساڻ سڳنڌ!

*

ڇا ته پپر جي ڇانوَ!

ويهي هڪڙي ٽار تي

چهنب اُگهي پئي ڪانوَ!

*

ڏس ته پکين جا ڏانوَ!

اڏندي هڪ جي ٻئي مٿان

ڪئن نه پوي ٿي ڇانوَ!

*

ڀل ڪن لهرون لوڏ؛

ڇڏيو ڪناري تي وڃن

ههڙا ههڙا ڪوڏ!

*

پوپٽڙا رنگين؛

ٻار ته گڏجي ماءُ سان

هاڻي هلندا ڪين!

*

ڇڻيل گلن جو ڍير؛

نئڙي پٽ تان پنکڙيون

چُونڊي ويٺو ڪير؟

*

ساز رکيل ڀت ساڻ؛

بند اکيون، چپ ڳائڻو

راڳن ساڻ رهاڻ!

*

ساز بنا ڀي آس؛

بند اکيون چپ ڳائڻو
راڳ رسيا آڪاس!

*

سن ۾ سرت سماءُ؛

دوُنهون چندن ڌوپ جو

هلڪو سرد هڳاءُ!

*

جوڳي سُن سماڌ؛

نيڻ نميل ننڊاکڙا

سپنا اگم اگاڌ!

*

دوُر اُفق کان دوُر؛

منهنجي منزل آهه ڄڻ

ڪو شاعر جو پوُر!

*

ماٺو آهي واءُ؛

روڪي ساه ٻڌم، مگر

سڏ نه ڪو پڙلاءُ!

*

هڪڙي اُس، ٻي لوُءِ؛

رڻ راهي جوڳيئڙا

ڳولن ڪهڙي جوُءِ؟

*

دوُنهيُون دکن پرار؛

چڻڪن مينهن جا چڙا

پهر نه ڪا هن پار!

*

واجهائي اُڀ ڏانهن؛

سنڌي ڳولي شاهه پئي

بيهي ڀٽ مٿانهن!

*

شنک ڌُنيءَ جي گونج؛

نماشام مندر مٿان

هيءَ اڪيلي ڪوُنج!

*

ٺاڪر شانت سروُپ؛

کامي رک بڻجي ڪري

کن کن چندن ڌوُپ!

*

شو مندر چپ چاپ؛

جهرڪيون اَٽڪيوُن اوچتو

سانت سهي سنتاپ!

*

سينور چڙهيل تلاءُ؛

ڏيڏر ٽپ ڏنو مگر

لهرين جو نه لکاءُ!

*

پري هيترو شهر؛

هن بنواسي نانگ ۾

هيڏو سارو زهر!

*

اکڙيون هيئن درخت؛

ڦان ٿي باز ڪريو مٿان

آنڌي آئي سخت!

*

هِن لاءِ ڪهڙي ووءِ؛

ڪهڙو پن، پُڇ واءُ کان

ڇڻندو هن کان پوءِ؟

*

پن پپر ۾ هيئن؛

هن جو نالو هيِر کي

چؤ ته ٻڌايان ڪيئن؟

*

جهوُنجهڪڙي جي وير؛

منهنجا سنهڙا چنڊَ، اڄ

ڪيڏي لاتئه دير!

*

گل وٽ ڀونر نه قيد؛

ليڪن سُرخ سُڳنڌ جو

ڇني ته سنهڙو پيد!

*

هي ڪنهنجي جهونگار؟

ڏينم ته ماکيءَ لار سان

مان به ملايان تار!

*

هر ڇر، سَرَ ۽ ڪانهن؛

ڪئن ڇڪجي آيس هتي؟

ويس پئي ڪيڏانهن؟

*

جملن جو ڦهلاءُ؛

هر هر ورق ڪتاب جو

اُٿلايو ٿي واءُ!

*

تارا ڪيڏو دوُر؛

پهرئين پهرئين پيار جا

پيارا پيارا پوُر!

*

رات اَنڌاري سرد؛

وئي ٿڌي ٿي جوت ڀي،

گهرو گهرو درد!

*

آڌيءَ اُڀريو چنڊ؛

هڪ جوڙي جي سيج ڏي

گهوُري ڪئن نه اهنڊ!

*

صاف کليل آڪاس؛

رنگ، واس ۽ راڳ جو

رليل مليل اَحساس!

*

سرهو سرهو سواس؛

ڪومل رنگ هڳاوَ جو

دل ۾ ٿئي احساس!

*

رنگ رتي سرهاڻ؛

روح به قالب کي ڇڏي

اُڏريو پوپٽ ساڻ!

*

ڦوليو ڦڳڻ ماس؛

لنءَ لنءَ ٿي ڪانڊارجي

اچي سِرِنهن جو واس!

*

ڀنڙي ڀنڙي مرڪ،

تازن تازن گلن مان

ڀونر به پيتي سُرڪ!

*

ڇو ٿي ڇوڙين ڇير؟

سهڻيءَ واريءَ چال تي

پنهنجا پير نه هير!

*

پايل جي جهنڪار،

پراڻ پون ڄڻ ڀونءِ ۾

پير کڻي جئن نار!

*

نار، ڪچي ڪچنار؛

گهر جي ڇت اُس ۾ رڱيل

ڇانوَ ڇپيل ديوار!

*

سس نُنهن پوڄا ڪاڻ،

ڏيئڙا ٻاريا پپر تي

پنن ڪڍي ساواڻ!

*

هڻ پٽ، پچ پچار،

ڪير رهي سنسار ۾

پر هي مٺڙا ٻار!

*

ڌوپ، اُهاءُ، هڳاءُ،

چڙ ۾ گهٽ وڌ ٻار کي

ڳالهايو پئي ماءُ!

*

ما ڏنس پئي مار،

پوءِ به چنبڙي ماءُ کي

سڏڪيو پئي جو ٻار!

*

ڍنڍ ڪناري ڪنگ،

ڪاغذ تي اونڌا سنوان

ٻار لکيا پئي انگ!

*

آءُ نه کيڏون کيل؛

ماءُ بنا موڳي چڙي

مون وٽ ناهه گليل!

*

گليءَ گليءَ ۾ شور،

اونهاري جون موڪلون،

ٻار، لغڙ ۽ ڏور!

*

صبح، شفق جو رنگ،

کڏ تي هڪڙو ڇوڪرو

اُڀ ۾ سندس پتنگ!

*

هي ويچارو جهرڪ،

ٻارن ۾ ڦاٿو اچي

ڀري اچانڪ ڇرڪ!

*

وسيو اَسر کان مينهن،

کڏ تي کينهون ٻار جو

پُسيو سڄو ئي ڏينهن!

*

جمنا ۾ اشنان،

ٻُڪ ۾ چمڪيو سج پئي

ٻالڪ جو اَڀمان!

*

ماءُ بنان حيران؛

پوپٽ پڪڙيا ٻار پئي

رئندي ڀي نادان!

*

کڙڪي، آفس روم،

مرليءَ جي آواز تي

جهوم، وسيهر، جهوم!

*

نيڻن منجهه سوال،

خالي هٿ ڦهليل اڳيان

آهه جواب محال!

*

سج، شفق، گوڌول،

آفس کان گهر موٽندي

من ڇو آهه ملول؟

*

سکڻا سکڻا ٽار،

پن ڇڻيا، اَڏريا پکي

وڻ ها ڇايادار!

*

هيڏا اسريا گاهه!

راڻي ڌاران ڪاڪ جي

ڪير لتاڙي راهه؟

*

کنڊهر پراسرار؛

وک وک تي وڌندو وڃي

آهٽ جو آڪار!

*

منجهند، چمڪي رُڃ؛

آئي ڪي آئي اِجها

ڇالون ڏيندي اُڃ!

*

منجهند، ليٽيل آنءُ؛

ڪنڊي تي ڳيرو ڪِريل

نم تي ڍرڪيل ڪانءُ!

*

خالي کنڊهر جاءِ؛

ڳيرو گهگهلائي رهيو

هيءَ ويراني، هاءِ!

*

ڊٺل ڦٽل ديوار؛

وچ ۾ بيٺل پپر وٽ

واٽهڙو ٽي چار!

*

هڪ اُڪرس، ٻي ٻاٽ؛

ڪنهن ڪنهن مهل هِتان هُتان

ٽانڊاڻي جي لاٽ!

*

تنهنجي راند نه راند؛

گهر ٺاهيو، ڊاهيو وري

وارِي پائين پاند!
*

مِليو هُئين مون سان به؛

تنهنجي مشڪ مٺي مون کي

آهي ياد اڃا به!

*

وري ڏسڻ جي پياس؛

مُڙي نهاريم موڙ ڏي

دل ۾ رهي اُڪاس!

*

گل پوپٽ جي پريت؛

جو پوپٽ جو گل هجي

سڀ سان ساڳي ريت!

*

هيءَ گونگي چانڊاڻ؛

هڪ جوڙي ويٺي ڪئي

ڪلهه هت روح رهاڻ!

*

چند هنيو پڙ هيئن؛

هوُ ٻه پکي آڪاس ۾

ننڊ به ايندي ڪيئن؟

*

سرد پورنما رات؛

بنسي بٽ جي گهاٽ تي

راس نه رس جي بات!

*

ريڊيو. سنڌي راڳ؛

چاءِ پيالي چپن تي

نيڻن ننڊ نه جاڳ!

*

مٺي مٺي سرهاڻ؛

کن لاءِ ڀاڪر ۾ کڻي

چانڊوڪي ۾ آڻ!

*

در کڙڪايو واءُ؛

کوليم پر ڪنهن کي کلي

چوان ته اندر آءُ!

*

ڇڻي ڪنڊيءَ جو ٻورُ؛

نم جا پيلا پن ڪِرن

واءُ وڃي وهَلُور!

*

اوچو اُڀ ۾ باز؛

هوُ ٻه ڪبوتر ڀت مٿان

ڳِٽِ ڳِٽِ جو آواز!

*

ڍنڍ پکين جو گنج؛

ڪيڏي ڀڀڪي سان اُڏيو

جهٽڪو ڏيئي هنجُ!

*

هلڪي هلڪي هِيرَ،

ڀر تي بيٺل ڪنگ جا

پير ڇُتا پئي نيِر!

*

چِتر چِٽڻ جو موهه؛

ٿي ئي ويو منهنجي هٿان

رنگ رتو اڄ ڏوهه!

*

پڪڙيم پئي پوپٽ؛

سهڻي سهڻي ڦول کي

ايئن لڳي ويو جهٽ!

*

هوليءَ جي پرڀات؛

ڪيڏا يگ ڏيئي ويا

رنگ رتي سوغات!

*

نڪتو چيٽي چنڊ،

هيءَ حقيقت حال جي

هي ماضيءَ جو منڊ!

*

ڪوئل جي ڪونجار؛

رکي رکي ٻڌجي ڪٺي

تترن جي به تنوار!

*

کيڙيل آهه زمين؛

هي هاري، هَرُ ۽ ڍڳا

چُرندا ڏٺا ته ڪين!

*

اُڀ ۾ ڦڙڪن کنڀ؛

دوُر دوُر هڪ گانءِ جي

هلڪي هلڪي رنڀ!

*

کنيو ويا پئي سَرُ؛

هاري گهر ڏي پئي وريو

ڏئي ٻنيءَ کي هَرُ!

*

ڪوئل جي ڪونجار؛

دوُنهون جيٽ جهاز جو

هيءَ جمنا جي ڌار!

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
هوم پيج - - لائبريري ڪئٽلاگ