|
وتايي فقير بابت روايتون
الف:
روايت
ب: روايت
اگهاماڻو
ج: روايت
اگهاماڻي ۾ رهڻ
مسلمان ٿيڻ جو واقعو
اگهاماڻو ڇڏڻ
وتايي جو مرڻ
باب پهريون:
ڪرامت جا ڪلام
مون ڀڳڙا تڏهن ٿي کاڌا، جڏهن
مُلا هليو ٿي ويو!
جهل ٻيڙي ته آءٌ لهان....
پهتا وتائي تائين ڪونه، يڪدم
الله کي ڪيئن رسيا؟
سيوهاڻي جي چٽي، وتايي تي آئي.
هيڏانهن اٽو ڪونهي، هوڏانهن
بادشاهي ڪٿي؟
باب ٻيون:
ساريءَ سنڌ ۾ ساڳيائي چٽڪا ٿا چئجن
مولا ڪَنن واري مار!
سُڻئي سَهي، پر سمجَهئي ڪونه!
تنهنجي ماڻهوءَ ۽ رئيس جي
ماڻهوءَ ۾ فرق؟
مُيون سهسايون، پرڻايؤن ڪونه؟
پڻهين جو گهر اهو اٿئي!
تو ته دنگ ڪري ڇڏيو!
ڀل ته منهنجو جهڳو جَهڻ ٿئي.
ٽَڪي وارو به ڏس، تنهنجي نالي
وارو به ڏس!
هڪ ڳالهه امان جي وس ۾ به آهي.
ڏئي ٿو، پر کنگهائي!
رپئي کي سُڃاتائين، پر توکي نه
ڄاتائين!
ٻنهي پارين وتايو مُٺو!
ٻُڏو سَهسايوَ، پر ڏنو نه
سهسايوَ!
باب ٽيون: اُتر سنڌ ۽ ڏکڻ سنڌ ۾ ڦير گهير سان
چيل چٽڪا
الف: 19. کُٽو هجين ته صحي ڏي!
ب: 20. گهر ۾ اَنُ ڪونهي!
الف: 21. وتايي وارو اڳ وٺڻ.
ب: 22. چورن جو اڳ وٺبو آهي.
الف: 23. ڪٿي سُڃائي به ڪم اچيو وڃي!
ب: 24. آسودن کي درياءَ لڏائي ڇڏيو.
الف: 25. عشق ڪرڻ بدران ڏند شيڪيو پئي آهي.
ب: 26. ڀورڙي کي ڪهڙي خبر عشق جي!
الف: 27. ڄڃ ڪرائي ته ويرم ئي ڪانهي!
ب: 28. مُلا نه سيون کائي وڃن!
الف: 29. لُچن کي ته نه لڪائي.
ب: 30. وٺ پنهنجا ٿانوَ!
الف: 31. هاڻ ڀل سڄو جبل تورين!
ب: 32. وتايي جا وَٽ به ياد ڪن!
الف: 33. خدائي ورڇ.
ب: 34. الله واري ورهاست.
الف: 35. کائو ڪپڙا کائو!
ب: 36. پهرين برادري کائيندي، پوءِ ٻيا.
باب چوٿون: ڏاکڻي سنڌ ۾ وڌيڪ هلندڙ لطيفا
37. ماٺ ڪر ته ڏوڌ نه ڀرين!
38. ٽانڊو دوزخ ۾ به ڪونهي!
39. اهو به نه ڦُرائين!
40. آءٌ ڪٿان کائيندس!
41. چڱو ٿيو جو اُڇلي ڇڏيم، نه ته منهنجا به لاهه نڪري
وڃن ها!
42. مئل نه هجان ها ته گاڏي نڪتل ڏسين ها!
43. هيءُ ڍڳو منهنجو آهي!
44. جيڪي چوانءِ، سو ته اڳيئي آهين!
45. مرنداسون اُتي، جتي ڪو سُڃاڻو نه هوندو.
46. ڇڏ انهيءَ کي، جنهن الله به وسارايو!
47. ماريو ته انهيءَ تڪڙ آهي!
48. دعا ڀلي نه سُڻ پر کَڏ ۾ ته نه هڻي مار!
49. ڄار جي پاڙ تائين ڊپ اٿئي!
50. ڇٽي پيو سومهڻي نماز جي سُورن کان.
51. پوءِ ڀڏن تي سينڍون هڻندو وتندو.
52. معصومن جي جهٽ ٻُڌي ٿو.
53. لِڪڻ جو لَڪ ناهي!
54. هڪڙو ڏيان نه، ٻيو لکايا به نه؟
55. تنهن ۾ تنهنجو ڇا آهي؟
56. ڇو ٿي مڙس کي هائيءَ ۾ هڻين؟
57. گابي کان رنڀ ڪرائين ها!
58. ڳنڌڻ ته ڪونه مليو پر مانيءَ کان به نراس!
59. نماز لاءِ وڏيري جهڙو بندوبست هجي ها!
60. ڀانئين ٿو ته رُخ ڪهڙو هوس؟
61. بنا اُجوري کڻيو پيا هلون.
62. ڏاڍو تکو گهوڙو، جيڪو هڪ ئي رات ۾ جهان ڇڏي ويو.
63. گڏهه جي تصوير.
64. ماٺ ڪري هليو وڃان ها!
65. اُبتو ٽنگڻ به مسخري آهي.
66. سمنڊ کي مينهن جي ڪهڙي ضرورت؟
67. هو ڪِني عادت نٿو ڇڏي، آئون سُٺي عادت ڪيئن ڇڏيان.
68. چڱو، چار آنا ڏيو.
69. الائجي ڇا آهي؟
70. چڱو جو وڻ ۾ ڇانهين نٿي ٿئي!
71. هر هر جواب ڏيڻ بيحيائي آهي.
72. مون کي نماز ڀانءِ نٿي پوي!
73. جيڪا گهڻن جي صلاح!
74. اسين به مڙس آهيون!
75. هينگ ته منهنجي گڏهه جي آهي!
76. مون کي خدا ڏيندو ته واپس ڏيئي ويندس!
77. اجهو توهان جي مرشد جي جُتي!
78. هڪڙي جي اَوس اونائيندو!
79. اها ڳالهه ته وري ڪرين ها!
80. چريا کريا آهيون پر ننگ سُڃاڻون ٿا!
81. لَبَ تي ليٽي هوندي!
82. خدا کي خواب ۾ ڏٺم!
83. ڀَري کڻائي هليو وڃ!
84. مڙسي ڪئي سون ته هڪ جون ٻه مليون!
85. اوستا، اڄ ته واندڪائي اٿئي؟
86. هاڻ ڏينم الله جي واٽ ۾!
87. رب پاڪ تنهنجي ته ساهيڙي جيتري به هلندي ڪانهي!
88. جيڪو هر ڪنهن سندو آهي سو ڪو ڍڳي جي سنڀار ڪندو!
89. مئل ڪڪڙ، وياج کائڻ کان به خراب آهي ڇا؟
90. تڪڙ، اڌ مئو ڪري ڇڏيو آهي!
باب پنجون: اُترئينءَ سنڌ ۾ وڌيڪ مشهور چُٽڪا
91. آخرت ۾ توهان جو بار ڪير کڻندو؟
92. خوشيءَ سان نه ڏنئي ته زوريءَ وٺي ويئي!
93. ڌڻي صبر وارن سان ساڻ آهي!
94. من مُنڍؤن مسلمان هو
95. مون پاڻ بصر کاڌو هو!
96. جيڪو ڌڻيءَ کي پسند آهي سو مون کي به!
97. ڍڳيءَ لاءِ نوڙي ٿو وَٽيان!
98. انهن تي راضي هجي ها ته ڳائو مال پيدا نه ڪري ها!
99. ڪنهن به ڪونه چيو....
100. الله سائين! آءٌ ڪو حضرت ايوب ڪونه آهيان!
101. ائين ڦِرندي وئي، جهڙي ڀت ۾ ڏوئي!
102. فقير دال کائي دنگ ڪري ته ڪُنو منهنجي ٻوٿ تي
گهمائج!
103. ڪو مال کائيندين يا خورما؟
104. مردن جي ته لُچائي آهي!
105. غريب چڱو يا شاهوڪار؟
106. اهڙي حلال شيءِ کان نفرت ٻڌاءِ؟
107. چورن کي پئسا به آءٌ پهچايان!
108. مون کي پنهنجي شادي ياد پئي!
109. هاڻ توهان جي هدايت تي هلندس!
110. دنيا جا
طالب کدڙا آهن!
111. اوهان کي مرڻو ڪونهي ڇا؟
112. وڏيرو بهشت ۾ ڪيئن ويندو؟
113. پاڻ دال تي خوش آهيون!
114. سچو فقير، سچو مُلا پاڻ ۾ ويري ناهن!
115. تنهنجي پيءُ جي صدقي جا ڪپڙا لڌا!
116. لامن ۾ لڙڪڻ ڇڏي، ٿڙ کي وٺيو ويٺا آهيون!
117. امامن ڪاڻ دلي ڏک ڪجي!
118. وتايا شادي ڇو نه ٿو ڪرين؟
119. گهوڙي جي ڍُڪ جا پئسا ڏي!
120. ڪي جواڻ جماڻ جاچ!
121. پاڙي وارن جو به ڌيان رکبو آهي!
122. گگدام رتوڇاڻ ٿيندا، توهان واهه واهه ڪندا!
123. وڏن کي ڏسي ننڍا به کرندا آهن.
124. ڪانا تيري ڪيا بات ڪهون؟
125. عبادت خوشبوءِ آهي!
126. آکر کٽو ڪونهي.
127. بازار مان کنڊ ته آڻي ڏيکار؟
128. سَرند ماڻهن جي ڪٿي ٿي سڃي سان سنگت هلي!
129. پنجاهه رپيا مون کي به ڏئي ويو!
باب ڇهون: وتايي نالي سان هليل وڌيڪ ڳالهيون
130. زهر کاڌو اٿم ته موت نٿو اچي!
131. اهو تنهنجو پاڇولو هو!
132. گهوڙو چور ڪاهي ويا، سنج ڪير کڻي؟
133. ٺهيو ٺڪر، نيٺ ته ڀڃڻو آهي!
134. شرم کان پيٽيءَ ۾ لڪو آهيان!
135. دلبي ۽ دولاب سان منهنجي ڪانه پوي!
136. فقير جي جيئري جاڳندي ڪرامت!
|
بورڊ جي تاريخ