باب پنجون

شڪاري موٽي اچي ٿو

ھڪڙي سال جي سفر کان پوءِ شڪاري موٽي ساڳئي انھيءَ شھر ۾ آيو، جنھن ۾ شھزاديءَ کي ازدھا کان بچايو ھئائين. ھن ڀيري ماتم جي ڪارن پردن جي بدران سڀني گھرن ۽ دڪانن تي ڳاڙھا خوشيءَ جا پردا ۽ ڪپڙا ٽنگيل ھئا. مھمانسراءِ جي نگھبان کان انھيءَ جو سبب پڇيائين.

انھيءَ چيس تھ ”پر سال اسان جي بادشاھھ جي ڌيءَ ازدھا کي ڏيڻي ھئي ۽ اھا مرڻي ھئي، پر سپه سالار ازدھا سان وڙھي ان کي ماريو ھو، ۽ شھزاديءَ جي جان بچائي ھئائين، تنھنڪري ھاڻي ساڻس ھن جي شادي ٿيڻي آھي.“

ٻئي ڏينھن شڪاري نگھبان کي چيو تھ ”جي انصاف مڃين تھ اڄ بادشاھھ جو طعام ھتي ٿو گھرايان ۽ پاڻ سڀئي گڏجي ويھي ٿا کائون!“

ھن چيو تھ ”ائين ڀلا ڪيئن ٿيندو؟“ شڪاريءَ چيو تھ ”چڱو، ھاڻ ڏس.“ پوءِ پنھنجي سھي کي سڏي چيائين تھ ”بابا وڃ، وڃي محلات مان بادشاھھ جي کائڻ واري مانيءَ مان ڪي کڻي اچ“. سھو حڪم جي پٺيان نڪتو سھي، پر ڏاڍو ڊپ ٿيس. محلات جي در وٽ ھڪڙو ڪتو پٺيان ڪاھي پيو، تنھنڪري ھو ڊوڙي سامھون چوڪيدار جي گھر ۾ گھڙي ويو، ۽ چوڪيدار ڪتي کي ھڪالي ڪڍيو.

پوءِ وجھھ ڏسي لڪي سھو محلات ۾ گھڙي ويو ۽ جتي شھزادي ويٺي ھئي، اتي سندس ڪرسيءَ جي ھيٺيان لڪي ويھي رھيو، ۽ آھستو ھن جو پير ننھن سان کرڙڻ لڳو شھزاديءَ ڀانئيو تھ ڪا ٻلي آھي، پر ھيٺ چتائي ڏسي تھ سھو آھي، ۽ انھيءَ جي ڳچيءَ ۾ جيڪا سندس ھار جي ھڪڙي سر پئي ھئي، تنھن تي سڃاتائينس.

ھٿن ۾ کڻي چيائينس تھ ”منھنجا پيارا سھا، تون ھتي ڪيئن آئين؟“ ھن چيو تھ ”منھنجو ڌڻي، جنھن ازدھا کي ماريو، سو ھن شھر ۾ آيو آھي، ۽ اھو بادشاھھ جي کائڻ واري مانيءَ مان ڪي گھري ٿو.“ شھزادي، جنھن سارو سال انھيءَ شڪاريءَ جي سڪ ۽ انتظار ۾ گذاريو ھو، ۽ ڄاتائين ٿي تھ گم ٿي ويو آھي، سا ھن جي اچڻ جو ٻڌي ڏاڍي خوش ٿي.

بورچيءَ کان ماني وٺي سھي کي ڏنائين. پر سھي چيس تھ ”مون کي رستي ۾ ڪتا ھلاڪ ڪندا، تون ڀلائي ڪري بورچيءَ کي چئو تھ مھمانسراءِ تائين مون سان گڏجي ھلي. شھزاديءَ بورچيءَ کي حڪم ڏنو ۽ اھو ماني کڻي سھي سان گڏجي ھليو. در تان سھو اھا ماني کڻي پنھنجي ڌڻيءَ وٽ آيو، جنھن اھا مھمانسراءِ جي نگھبان کي ڏيکاري ۽ ھو حيرت ۾ پئجي ويو!

شڪاريءَ وري لومڙيءَ کي چيو تھ ”ھاڻ تون وڃي بادشاھھ جي کائڻ واري ڪباب مان ذرو کڻي اءُ“. لومڙي بھ سھي وانگر ويئي، ۽ شھزاديءَ جي ڪرسيءَ ھيٺان لڪي ويئي، جنھن پٽو ڏسي سڃاتس ۽ بورچيءَ جي ھٿان ڪباب کڻائي موڪليو. لومڙي اھو کڻي پنھنجي ڌڻيءَ تائين نيو ۽ ھن نگھبان کي ڏيکاريو، جو وري بھ حيران ٿي ويو.

انھيءَ طرح شڪاريءَ وري بگھڙ موڪلي ڀاڄيءَ ذرو گھرايو. وري رڇ کي موڪلي حلوو گھرايو. ۽ پڇاڙيءَ ۾ شينھن کي موڪلي بادشاھھ جي پيئڻ واري شراب مان ٿورو گھرايو. جڏھن بادشاھي کاڌو اچي گڏ ٿيو، تڏھن سڀني ويھي گڏجي کاڌو. انھيءَ طرح شھزادي بھ انھن جانورن کي ڏسي ۽ سڃاڻي خوش ٿي ۽ شڪاري بھ خوش ٿيو، جو ڄاتائين تھ شھزادي کي سندس اچڻ جي خبر پيئي آھي ۽ اڃا ھن جي ساڻس محبت قائم آھي.

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو --گذريل صفحو
ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9
هوم پيج -  - لائبريري ڪئٽلاگ