|
سَنتُون ڪِي واڻي
هن گرنٿ ۾ اهي ساڳيا 118 بيت آهن جيڪي ’جيپور
گرنٿ 6‘ ۾ آهن، ۽ پڻ اهي ساڳي ترتيب سان لکيل آهن.
اهي بيت پهريائين سنه 1978ع ۾ هري ڄيٺالال ٺڪر
شايع ڪيا. اصل گرنٿ واريون پڙهڻيون معلوم ناهن، پر
انهن پڙهڻين کي جئن هيري ٺڪر درست ڪري ڪري ڇاپيو
تئن اهي هر بيت ۾ مٿان شروع ۾ رکيون ويون آهن ته
جئن اصلي پڙهڻين جو ڪنهن حدتائين اندازو ٿي سگهي.
هيٺان ڪارين چورس ڏنگين ۾ راقم طرفان سنواريل
پڙهڻيون ڏنل آهن جيڪي پهريائين ادبي بورڊ جي رسالي
’مهراڻ‘ جي ٻن شمارن (آڪٽوبر- ڊسمبر 1978ع ۽
جنوري- مارچ 1979ع) ۾ شايع ٿيون. انهن پڙهڻين کي
هاڻي ذرا وڌيڪ سنواري رکيو ويو آهي.
”ڪاجي ڪادن جي ڪِي ساکي سنڌي
اور ڀي ساڌان ڪي ساکي ايڪٺي“
[1]
زيران زَبِران آيَتان، اکر انتُ نَه پار،
هيڪَڙِيو، ايمانَ ۾، لَهَنِ سَڀِني سارَ
[زيران زبران آيَان، اکران ان نه پار
هيڪڙو ايمان ۾ ٻهَين سڀني سار]
[2]
جُو جُو ٻارَهه لَکَ، ڪوڙين ڪَتيبان جي پَڙَهئه
ايَهه سَبائِي سِک، جان جان پِرِيان نَه مِڙَءِ.
[جون جون پَڙهه ۽ لِکَ، ڪوڙين ڪُتيبَان جي پڙهين
اي سَڀائِي سِکَ، جان جان پِريان نه مڙين]
[3]
ڪنزُ قُدُورِي ڪافِيا، ڪي ڪِينَ پَڙِهيامِ
سو ڏيهو ئي ڪو ٻِيو، جان ئي پِرين لڌامِ.
[ڪَنز قُدوري ڪافيا، ڪي ڪين پڙهيام
سو ڏيهه ئي ڪو ٻيو، جان ئي پرين لڌام]
[4]
پَڙهندو پَئي وِيو، ڪوڙين لَکَ قُرآڻ
لَکي لوڪُ نَه سَگِهيو، پاڻي اندَرِ پاڻَ.
[ساڳي پڙهين جئن آهي تيئن]
[5]
جي گُهر گهڙي نَه ڪِينهه، سائين تو ديدارَ کي
ڪيهي حُجَ ڪَريِنههِ، سووي پَهنچون رَبَ ڏان.
[جي گُهرَ گهَڙي نه ڪينِ، سائين تو ديدار کي
ڪيهي حُجَ ڪَرينِ، سيئي پنهنجي رب ڏان]
[6]
سُتو ويٺو اُٺِيو، ڳالهائيندو ڳيندو
اسان تُسان جي تاتِڙي، واٽَڙِئين ويندو.
[سُتِي ويٺي، اُٿيي، ڳالهائيندي، ڳيندي
اَسان تُسان جي تاتِڙي واٽڙيين ويندي]
[7]
اَکرَ ٻِيا وِسارِ، الُف اڳهُون ئي ياد ڪَرِ
سو تُون ڏِيئون ٻارِ، جو نه اُجهنپئه ڪَڏَهينِ.
[اکر ٻيا وِسارِ، الف اڳيون ئي ياد ڪرَ
سو تون ڏيئو ٻارِ، جو نه اُجهامي ڪَڏهين]
[8]
لائي لامُ الفَ سان، ڪاتِبَ لکين جيئن
مُون هِنيَڙَو پِرِيان سانَ، لَڳَو آهي تيئَن.
[لائي ’لام‘ ’الف‘ سان ڪاتب لِکنِ جيئن
مون هِنيَڙو پريان سان لڳو آهي تيئن]
[9]
جان پاڻاڻ جو پَڌِرو، ٻُڌو آءٌ سَڏُ
مُون هِنيڙو تان ئي ڪِيو، سُپِرِيان سئون گَڏُ.
[جان ئي پاڻان پڌرو ٻُڌايائون سڏ
مون هنيڙو تان ئي ڪيو، سپيريان سان گڏ]
[10]
پَهرِيون ئي پِرِيانِم جا، مُون سان ئي سُوَڙانِ
هنيَڙو هيجَ پَنڌُ ڪري، لَڳو ڪَہُ ڪيڻان.
[پهريائين پريام جان، مون سائين سيڻان
هِنيڙو هيجَ پنڌ ڪري، لڳو ڪَہَ ڪيڻانِ]
[11]
نه سو لاهُو نَه سِرو، نَه اُرِ وار نَه پار
مُوڙِهو وَتين تِنِ کي، سو مَنَ مَنجههِ نِهار.
[نه سو لاهه، نه سِرو، نه اورار نه پار
مُوڙهو وتين جِنہ کي سو مَن منجهه نِهارِ]
[12]
دِلِ اندَرِ دَرياو، پُڇَئِه ڪِيا سَمُندِرَ ڪَلَ
ماڻِڪ اِههَ سَرِياو، چُڳي چوکي نَه کَڻِي.
[دِل اندر درياء، پڇين ڪِيان سَمُونڊر ڪَلَ
ماڻِڪَ ائين سَرياء، چُڳي چوکا نه کڻين]
[13]
ڪايا مُهه ڏيئِي پيٺان جي دَرِياوَ ۾
پَسَندا سيئِي، ماڻِڪَ اکِڙِيُنِ سين.
[ڪاوا مُنہ ڏِيئي، پيٺا جي درياء ۾
پَسندا سيئي، ماڻِڪَ اکڙين سِين]
[14]
دَرِ پُورا گُر سي گُهران، حَقِيقتَا هَنجههَ
ڪوڙين هَنڌان ڪَڻَ چُڳنِ، سَر پاڻيءَ جي منجههِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[15]
وَڃي آيو ڪيرُ، ڪَنهِن ڏِٺو مُههُ لاهوتُين
اچي ڪندو ڪيرُ، ڳالِهيُن رَبَ پِرتِيان.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[16]
هُن سَرَ سَندا هَنجَهڙا، اِتي ئي آهِينِ
ڳالهينِ رَبَ پرتِيان، جو مَنگي سو ڏينِ.
[هُن سَر سندا هنجهڙا اتي ئي آهين
ڳالهِين رَب پَرتيَان جو مَنگي تِنہ ڏينَ]
[17]
سَرَ هيڪِڙي وَسَنِ، جَرَ ۾ نينِهُن نه گَڏِيو
سارَ نه سالُورَنِ، مَٿي ڪَنولُ ڦلارِيو.
[سَر هيڪڙي وَسن، جَرَ ۾ نِيہُ نه گڏيو
سارَ نه سالُورَنِ، مَٿي ڪَنولُ ڦلاريو]
[18]
جي سالُورو سُڌِ لَهي، ڪَنوَلان سَندي ڪاءِ
تو پَيو پاتالِ ۾، هُوندَ نَه مِٽي کاءِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[19]
ڪي ويجها ئي ڏوُرِ، ڪي ڏوُري ئي وَلها،
هوئي جَر سالُور، لَڌي نهَ ڪَنولانهه ڪَرَ.
[ڪي ويجهائي ڏوُر، ڪي ڏور ئي (اوڏا) ولها
هُو جي جَرَ سالُور، لڌي نه تن ڪِنولانهه ڪَر]
[20]
اَکِ اَندَرِ سَرِيو، جاڳي پَسُ جُواڻ
مَنجهيڻي مَڪو ٿِيو، مَنجهيڻي مُلتاڻ.
[اک اندر سَريو، جاڳي پس جُواڻ
منجهيئي مڪو ٿيو، منجهيئي مُلتاڻ]
[21]
اِکيوُن آڪا سانهه، فوجُون ڪَري اُلَٿِيُون
سوڙِهي گَلي مَنجهانهه، سوجهي پِرين لَهَنديُون.
[اکيون آڪاسان، فوجون ڪري اُلٿيون
سوڙهي ڳلي منجهان، سوجهي پرين لَهنديُون]
[22]
دادُو اکيون پَسڻ ڪي پِرين ڀِري اُلَٿيان منجهه
جتي بيٺو مان پِرين نهاريندو هنجهه.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[23]
سَهِبازُ بازُ ٿِيو، پنکي نَه ماري،
اَکِ کوڙي عَرِسَ ۾، لُڏي مُناري.
[شهباز باز ٿيو، پَکي نه ماري
اک کوڙي عرش ۾ لڏ مناري]
[24]
جِنهِين جان جُدا ڪي، تُون مُههُ تِنِهين پَسُ.
لَتاڙينِ لَتُنِ سي، اَٺي، پَهَرَ عَرسُ.
[جِنِهين جانَ جدا ڪِي، تون مُنههُ تنهين پَسُ
لتاڙين لتن سين، اَٺئي پهر، عرس]
[25]
واحِدُ هَنڌين دائِرين، هيڪِڙِيو ميئي
جِنهِين جانِ جُدا ڪي، پَسَندَا سيئي.
[واحد هنڌين دائرين، هِيڪڙو ميئي
جِنهين جان جُدا ڪِي پَسندا سيئي]
[26]
حَقِيقي مُون سيڻَ، وَسَنِ، سَهَرَ حقِيقَ ۾
ڳالِههِ چَوَن حَقيقيان، چَونِ حَقيقِي ويڻ.
[حقيقي مون سيڻَ، وسن شهر حقيق ۾
ڳالهين چون حقيقيان، چون حقيقي ويڻ]
[27]
سَفِيفي مُون سيڻَ، وَسنِ سَهَرَ سَفافَ ۾
ڳالِههِ چوَن سَفافِيان، چَوُنِ سَفافي ويڻَ.
[شفيقي مون سِيڻ، وسن شهر شفاق ۾
ڳالهِين چون شفيقِيَان چون شفيقي ويڻ]
[28]
جِنِهِين مُکَ مَرانء، اَمي اُلٿِي اَکڙئين
تِنِهين جي ڳالهاء، معدو ئي ساڄو ٿِيو.
[جِنهين مُک مَڻاءَ، اُمِي اُلَٿي اکڙيين
تِنهين جي ڳالهاءَ، ماندوئي ساڄو ٿيو]
[29]
ڪُنجي ڏيئي جَهلِيو، جِنِهين رُوحَ رساوَ
تِنِهين سَندي تُلِهڙي، سونهاري سُڀاوَ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[30]
جي لوڙي تي نَه لَهان، اَلوڙي دي ڍيرَ
توڙي ڏِسَڻَ سُهِڻي، اَنبان تُلِ نَه ٻيرَ.
[جي لوڙيندي نه لَهان، اَلوڙِيندي ڍير
توڙي ڏسڻ سونهڻي، اَنبان تُلَ نه ٻير]
[31]
سُني سَرِپَ نَه لوڙِيان، جي لوڙِيان تان لَکَ
مُون تِنِهان سَندي بُکَ، جِنِهِين مَستَڪَ مڻي
بَلئِه.
[سوني سَپ نه لوڙيان، جي لوڙِيَان تان لک
مون تنهان سندي بُک، جنهين مستڪ مَڻ ٻَلي]
[32]
عين قَصَرِ دَرَ لَکَ، ڪوڙين سَهِسين کِڙِڪِيانءَ
جان ئي ڪَرين پَرِکَ، تان ئي سَڄَڻ سامُهان.
[ايڪ قَصر دَرَ لَکَ، ڪوڙين سَهِسين کڙڪيَان
جان ئي ڪَرين پَرک، تان ئي سَڄڻ سامِهان]
[33]
پَهرين پاڻُ پَرَک، پِرين پَرکَڻُ ساکِڙا
دَرُ ڀي سوئي رَکُ، جِٿان ڌَڪا نَه لَهِين.
[پِهرين پاڻو پَرک، پِرين پَرکڻ سؤکَڙا
دَرُ ڀي سوئي رَکُ، جتان ڏِکائُون لَهين]
[34]
پَهِرِين پاڻُ وِڃاءِ، پاڻُ وِڃائي سو لَهي،
مَنَ اَندرِ مُههُ پاءِ، توئي اَندرِ سُپرينِ.
[پِهرين پاڻُ وِڃاءِ، پاڻ وڃائي سو لهي
مَنَ اندر مُنہُ پاءِ، توئي اندر سپرين]
[35]
تُون وِيرون ئي وِيرُ، جوڳي سو جو جَڳَ ۾
تون اَسان جو پِيرُ، سوڌي ڏيِئين سَريرِ ۾.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[36]
سُتا هُتوسُ نِنڊَ ۾، جوڳيءَ جاڳايوس،
مَرُ وِڃايائين مُون مَنان، تَتُ ويکايوسِ.
[ستو هوس ننڊ ۾ جوڳي جاڳايوس
مَرُ وڃايائين مون منان، تتُ وکايوس]
[37]
اَپَرِي ۾ پيرُ، ڪِنِهين لَڌو پيريئين
تِهه ڀوَ سَندو ڀيرُ، ڪوڙين منجهين ڪو لَهي.
[اَپيريءَ ۾ پيرُ، ڪِنِهين لَڌو پيرِئين
تِنہِ ڀُونءِ سندو ڀيرُ، ڪوڙِين منجهان ڪولَهي]
[38]
جي مِهَراڻ مَيا ڪَري، تَه ساڱرو سَهي نَه سَٽَ
يُون پِرِيان سَندي ڳالِهِڙي، رَهي نَه اَندرِ
گَهٽَ.
[جي مهراڻ ميا ڪري ته ڇاڳر سهي نه سَٽ
ايئن پريان سندي ڳالهڙي رهي نه اندر گهَٽ]
[39]
اُلان جيهي اُل، تُسان نَه اَسان جيتڙي
پِرِيان جامع اُلَ، تُسان ٻِيا ئي اُلِهَنِ.
[اُلَان جيهي اُل، تُسان نه اسان جيتري
پِريان جامع اُل، تنہ سان ٻِيائي اُلِئن]
[40]
لَڳي وَڃان پيرِ، دانهان ڪَندي ڏُونگَرِ
سوئي سَڄَڻُ ميڙِ، جِنِهين هَئُون ڏُکڻي.
[لڳي وڃي پيرِ، دانهان ڪندِي ڏونگَرين
سوئي سڄڻ ميڙ، جنهين (مون) هَئون وئا کڻي]
[41]
تُون تُون تَدِ ڪَرِيهه، لَڳَنداء ڪَرَ ڦَندَ
جيِئَن
سائِين سَنڀاريهه، جِنِ يَههَ روحَ سِرِجِيا.
[تون تون تڏڪَرين لَڳاءِ ڳَر ڦَند جيئن
سائين نه سنڀارين، جنهن هي روح سِرجِيَا]
[42]
سوَرَ جِنِهُون کي هوءِ، لِيهان تِنهِين اُڀِرَنِ
ڪاٿي ڪوءِ ڏٺوءِ، دانهان ڪَندو سُورَ بِنِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[43]
ڪاگَدَ ڪالي اَکِرين مُون سان مون سيڻين
گهوري کَڻي وِڃائِيان، وي مَندي نيڻين.
[ڪاغذ ڪالي اکين مون سان مون سيڻين
گهُوري کڻي وڃيائيا وي مندي نيڻين]
[44]
ڪاگَدَ ڪالي اَکِرين، مَئِن واچيندا، اِڻِ وَڌو
سَڄَڻَ اَڇي اَکِرين، مَئِن لوڙِيندو لَڌو.
[ڪاغذ ڪاري اکرين مون واچيندي اَلڌو
سڄڻ اڇين اکرين مون لوڙيندو لڌو]
[45]
ليهان لگ ڪِيامِ، پَسَڻُ کي پاڻان پِرِين
سوجهي سيڻَ لڌامِ، مَنَ منجهين ئي سُپرينِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[46]
روئي مَ ڪَر پَڌرو، هَٺَ مَنجهيئي جالِ
جان جان پريان نَه مِڙء، تَنُ ڪاٺيءَ جيئَن بالِ.
[روئي ڪَرِ مَ پڌرو هَٺ مجهيئي جال
جان جان پريان نه مِڙين تن ڪاٺيءَ جئن ٻال]
[47]
هَسَئنِ ڪِتَ سَهَجَڙي، رو وَئِن ڪِي ناهِين
پِرِيان پَسَڻَ جوڳِيان، اَکَ تو ناهِين.
[هَسِين ڪِتَ سَهجڙي، رووڻ ڪِيون ناهين
پِريان پَسڻ جوڳيان، اکين تو ناهين]
[48]
پِرِيان سندي ڳالِهِڙي، مَرِ مَنجهين ئِي هوءِ
ٻڌائين ٻِيَن کي، ڪيهو ڪاجُ سَرِيوءِ.
[پريان سندي ڳالهڙي، مَرُ منجهيئي هوءِ
ٻڌائي ٻين کي ڪيهو ڪاڄُ سَريوءِ]
[49]
وِچاران وي ڀَٺَ، تُون جَهلِ ٻاهرِ نڪري
اَسان هَنجَئون هَٺَ، کامِئن لُوسئن مَنجِهه ٿِيو.
[وِچاران ڀي بَٺ، تئو جَلُ ٻاهر نِڪري
اسانهنجي هٺِ کامڻ لُوسڻ منجِهه ٿيو]
[50]
اُنهان اَندَرِ ماههِ، ٻاهِرِ ڌَڪ نَه پَڌِرا
ويدُ ڪَرِيندو دانههَ، پَسان سي واڍوريا.
[اُونهان اندر ماهه، ٻاهر ڌَڪَ نه پَڌرا
ويدُ ڪريندو دانههَ، پَسڻ سان واڍوڙيان]
[51]
ڪَڏِهِين ٻيري ٻُورَ، ڪَڏهين ڦلُ نه هِڪڙو
ڪَڏِهين پرِيان جا پُورَ، ڪَڏِهين سِڪان سَڏَ کي.
[ڪڏهين ٻيرين ٻُورَ، ڪڏهن ڦُلَ نه هَيڪڙو
ڪڏهن پِريان پُورَ، ڪڏهين سِڪان سڏ کي]
[52]
سؤئيڙيان سَنِهِڙو، جَتَنُ ڪِيوءِ نَه تينوَ
توکي اَکڙِينِ ۾، پِرين پَيَنِدو ڪِنيوَ.
[سوئيريَان سنهڙو، جي تَنُ ڪَيوءِ نه تيئن
توکي اَکڙين ۾، پرين پائيندو ڪيئن]
[53]
روِز مَحَشِرَ ڏينهَڙي، سَتَرِ سِجَ تپَنِ
سَڀوئوي جُر ڀانئيان، جي مُون پِرِين مِڙَنِ.
[روز محشر ڏينهري سَتر سِجَ تَپَن
سَڀوئي جُهڙ ڀانئيان، جي مون پرين مڙن]
[54]
جي تُهِه لائي رَچِ مَچِ، تو ڇِپَڻُ لِڪَڻُ لاههِ
زَهِرُ هَلا هَلُ هَٿ ڪَرِ، ڪارَڻِ پرِيان کاءِ.
[جي تولائي رَچِمَچِ ته ڇپڻ لڪِڻ لاءِ
زَهرُ هَلاَهِل هَٿَ ڪَرِ، ڪارڻ پريان کاءِ]
[55]
توڙي هوءِ نَه وِسَهُون، مَئِن سَهَسين ماڙُهين
اَکِين کِينِ مَتاعُ، جِتي هوئِنِ مان پِرين.
[توڙي هُوئِنِ وَسُون، مَئنِ سَهسين ماڙهوئين
اکينِ کي مَتيون، جتي هوئِن مان پرِين]
[56]
تِکو تيڏو ئي وَهي، جيڏو مُههُ مِهَراڻَ
ڏَيههَ سَڀوئي هِڪڙو، ڌيرِ لڌوسينِ پاڻَ.
[تکو تيڏوئي وَهي، جيڏو مُنههُ مِهراڻَ
ڏيههُ سَڀوئي هڪڙو، ڌِير لڌوسين پاڻ]
[57]
ٻاڙيءَ ۾ بَڙُ هيڪَڙو، سو مُون گهڻو سُهاءِ
ٺارِ وِلاسي سَڄَڻان، ڇَڙي ڀي وڻراءِ.
[پاڙي ۾ وَڻ هيڪڙو سو مون گهڻو سُهاءِ
ٺار وهاري سڄڻان، ڇڙي ڀي وڻراه]
(وِلاسي= ٻِلهاسي= وهاري)
[58]
ماو مُصليٰ ويرُ، هاڻي ويئي وِسارِيون
عِيدَ ڪَرِيندو ڪيرُ، ماکي سَڄَڻُ گَڏِيو.
[ماءُ مُصلي وير، هاڻي ويئي وسِري
عيد ڪريندو ڪيرُ، مان کي سڄڻ گڏيو]
[59]
جيئَن ڦِڦڙَ ماههَ ۾، ايئَن روزا عِيدَ نَماز،
اَڃا آهي ڪاءِ ٻي، اَلله دي حاجَ.
[جيئن ڦڦڙ ماهه ۾ ايئن روزا عيد نماج
اڃان آهي ڪاءِ ٻي، الله دي حاج]
[60]
پِتو ڦِٽو پيٽَ ۾، وَڍي مُلان ماههُ
ڏُوُئين ڏِتي ڌوڙِ ۾، اَلله اوري آءُ.
[پتو ڦٿو پيٽ ۾، وڍي مُلا ماهه
ڌائين ڏنِي ڌوُڙِ ۾، الاهي اوڙاه]
[61]
قاضي ڪَٿِ مَ ايترِو، مَتِ ڪِيروئي پيرُ
پَلاڻِيندو پوٽِلي مَٿي ڪِيندو ڪيرُ.
[ساڳي پڙهڻي، صحيح لفظ پهرين سٽ ۾ ’ڦير‘ ؛]
[62]
مَکَڻَ مَکي اُنَکي، مُلان ڪُٽي کينِ
پُڇَ ڪَڏهِيِن ڀي تِنِ کي، هُو جي رَٻَ گُهرَنِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[63]
ڏِنئِين پاڻَ وکاڻَ کُون، ڄِڀَ تُهِنجي واتِ
وَڏي خالِقَ نه گُهرئين ڪرين ٻاڙي تاتِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[64]
تَئِن پُڇي اَساڻ، تون اَسِين نَهِين پُڇِيو
پَڙَهَڻ هار قُرآڻ، نَهِين رَتو رَحمانَ سان.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[65]
عِلَت وَڃيئيِس نا، عادَتَ ڪَڏهن نَه جاءِ
اُٺُ ڪَڻِڪَئه ڇَڏِيَئه، چُڻِ جَوَاسا کاءِ.
[عِلت وڃيسِ ئي نا، عادت ڪڏهين نه جاءِ
اُٺ ڪَڻڪين ڇڏئي چُڻ جَواسا کاءِ
[66]
جِنِ مَحبَتَ مَنَ ۾، تي مَئلِي ئي سوڀَنِ
تَنَ ۾ بَلَئِه مَشَعلان، سَه سَدا سُپِريَنِ.
[جِني محبت مَن ۾، سي ميلي ئي سُونهن
تن ۾ ٻَرن مشعلان سي سدا سپيرين]
[67]
سَچي سائِين ساڻُ، تُون مَ ڪَرِ ڪُوڙي ڪُوڙِيان
جي تو مَنجههِ هِيانوَ، وو سَڀوڪلي پَرِکِڻو.
[سچي سائين سان مَ ڪَرِ، ڪُوڙي ڪُوڙيان
جي تو منجهه هِنيان، هو سڀ کي پرکڻو]
[68]
سيڻان هَنڌو سَڱِيو پَپيِهو آيو
لَکي لوڪُ نَه سَگهِيو، اَسان ڳالهايو.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[69]
جتي سَچُ سَنسارَ سان، سُه جا سائين ساڻُ هو
تو پَڌَرِ هي ٻيڙا تَري، جِه ٿانءُ نيرُ نَه ڪوءِ.
[جِتي سچ سنسار سان، سي جي سائين ساڻُ هوءِ
تو پَڌرهي ٻيڙا تري، جنہ ٿاءِ نيرُ نه ڪوءِ]
[70]
سَچُ پِيارا سائينيان، سائِينءَ سَچُ سُهاءِ
سَچي مَنگلُ نَه دَهَئه، سَچي سَرپُ نَه کاءِ
سَچُ سَمُنڊان سِرِ چَڙِهَئه، ڪُوڙُ ڪَکَائين
باههِ
جَڏِهُون ڪَڏِهُون ڪُوڙَ کي، ڏِيندو سَچُ سزاء.
[سچ پيارا سائينيا، سائين سچ سُهاءِ
سچي منگلنه دَهِي، سچي سَپ نه کاءِ
سچ سمنڊان سِر چڙهي، ڪوڙ ڪَکائن باه
جڏهن ڪڏهن ڪُوڙ کي، ڏيندو سچ سزاء]
[71]
نَه کاءِ پاڻِيءَ مَنجههِ، ٻاٻِيها ٻُڏي مُوئا
جي تو پَوي سَمنجهه، تان تُون کيرُو نَه ٿِيوين.
[نِڪَ پاڻيءَ منجهه، ٻاٻيها ٻُڏي مُئا
جي تو پوي سمجهه، تان تون ڳيرو نه ٿيوين]
[72]
تان تان سُورا سَڀُ ڪو، جان جان مُههَ نَه مِڙَنِ
رُڪَ وَهندي سامُهين، سُوري سي جاوَنِ.
[تان تان سُورهيه سَڀُڪو، جان جان مِههَ نه مِڙَنِ
رُڪَ وَهندي سامُهين سورهيه سي جاوَنِ]
[73]
جي مُون ڏِيئين لَکَ ڌَڙَ، ڌَڙِ ڌَڙِ لَکَ سِران
سِرِ سِرِ لَکَ مُهان ٿيئين، مُههِ مُههِ لَکَ
ڄِڀان
سَڄي ڄِڀان تِکِيان، هِڪڙِيان لِوان
صِفَتِ تُهِنجي راڄِيا، تو هَوَن ڪِيئن ڪَران.
[جي مون ڏئين لَک ڌڙ، ڌڙ دَڙ لک سِران
سِر سِر لک مُهان ٿيئن، مُنههِ منهه لک ڄڀان
سڀي ڄڀان تکيان، تَڪڙيان لنوان
صفت تنهنجي راڄيا، توهَئُون ڪيئن ڪَران]
[74]
گهَڙيين گهَڙيين گهاريان، پَهِري لَهان سَجاءِ
مون هِيَڙو گهڙيال جيون، ڏُکَئه رَيڻ بهاءِ
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[75]
جَهِڙي پائي هَٿَڙي، تَهِڙي پاڻَ ڀَريِن
بَهڻَ مُحِبا ڇَڏيو، تُون نَه ڇَڏِ ڌڻي.
[جِهڙي پائن هَٿڙي، تهڙي پاڻ ڀَرين
ڀانئڻ محبان ڇڏيو، تون نه ڇڏ ڌڻي]
[76]
ڏِيههُ لَٿا سَنجهَا پَئي، اَڳُون آئِي راتِ
کَڙا پُڪاري پاتِڻي، ٻيڙا ڪَپَرَ واتِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[77]
سُفر مَٿئين سُپرين، اُڀو سار لَدِن
هلڻ جون هَلوُ چوي، ڳُجهيون ڳالهيون ڪَن
[سَفر مٿي سُپرين، اُڀا بار لَڏنِ
هلڻ جون هالو چوي ڳجهيون ڳالهيون ڪَنِ]
[78]
هَنءُ آءٌ وَندا وَڃ تُون، سيڻان ويڻَ مَ ڪَٿِ
پيهي مَنجهه ڪَڻون ڪَري، تو کُوٽي مُون هَٿُ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[79]
سُڃي ٽَٽي جَبابُ چَئي، سو سَڄَڻَ ڪِتِ گَئِي
جِتي بالَ سَرِيرَ ۾، تِتي ڇِن پَئي.
[سُڃي ٺَٽِي جوابُ چئي، سي سڄڻ ڪِٿِ ڳَئي
جتي وال سَرير ۾، تتي ڇَڻ پئي]
[80]
پِيڙان سَڀي ڏُهيلِيان، ايهِي پِيڙ نَه ڪاءِ
جيئن وَڄَنِ واڄو ٿَئي، ڄاڻَئِه هِڪُ خُداءِ.
[پِيڙان سڀ ڏُهيليان، ايهِي پيڙ نه ڪا
جئن وَڄڻُ واڄي ٿئي، ڄاڻي هڪ خُدا]
[81]
ٻِيَنِ ڪُون ڪِيا روئِئي، ڏُکَه اَپَني ڪُون روء
ٻنڌِ سَنبَلُ، ٿي ساختي، اٿ نه رَهَسي ڪوءِ.
[ٻيَان ڪُون ڪِيا رُوئيي، ڏُکَ اپڻي ڪون روءِ
ٻَڌ سَمل، ٿي ساختي، اِٿ نه رهسي ڪوءِ]
[82]
سُتو ڪي هَئِه ساءِ، تو مَٿي ڪَپَرُ گُڙي
وَهڻُ تِٿائين کاءِ، جِتي تُهِنجو تَڪِيو.
[سُتون ڪيهي ساءِ، تو مٿي ڪپرُ گُڙي
وَهَڻُ تتائين کاءِ، جتي تُنهنجو تِڪيو]
[83]
سُتو سڄي راتِ، مُههُ ڍَڪي مُئَنِ جِيئَن
نَه تو سَنبَلَ تاتِ، نَه جهوري تو آههِ ڪا.
[سُتون سَڄي رات، مُنہ ڍَڪي مُئن جيئن
نه تو سَمل تاتِ، نه جهورِي تو آه ڪا]
[84]
جان جان ڪَنڌي ڪاءِ، تان تُون تُرهيءَ تاتِ ڪَرِ
ڪَپَرَ سَندي داههَ، مَتِ اُؤچِنتي اُلِهَئه.
[جان جان ڪنڌيَ ڪانههَ، تان تون تُرهي تات ڪر
ڪَپر سندِي دانهَه، مَتِ اوچتي اُلَهي]
[85]
جي تُلَ تُٽو تُلَهڙي، سايَرَ مَنجهِه ٿِيانههِ
ڪَرِ ٻانهان پاڻيچِيان، مَ ڪَرِ سَڏَ ٻِيانههِ.
[جي تَرُ ٽُٽُو تُرهَڙي، سائر منجهه ٿِيانہِ
ڪر ٻانهان پاڻيچيان، مَ ڪَر سَڏ ٻيانہِ]
[86]
سَنجهي سُبي تُلِهَڙا غافلَ ڇو نَه وِڌو
جَڏهُون لَهِرين گَم ٿَئي، تَڏَهُون سَنڀارِيوءِ.
[سنجهي سِبي تُرهَڙو غافل ڇونه وڌوءِ
جڏهين لَهرين گم ٿئين تڏهين سنڀاريوءِ]
[87]
جان تُون تارُو پاڻَ تان ڀي پُڇُ تِلڱانِ ڪَلَ
تو تُون گَهڻا سُڄاڻَ وڃي ڪَپَر آهلِي.
[جان تون تارُو پاڻ، تان ڀي پڇ تِلڱان ڪَل
توهَئُون گهڻا سڄاڻ، وڃين ڪَپرُ آهلي]
[88]
اُٻائي چَيئُونِ جي، سو نَه ڪِيائيِن ڪَنِ
تان ئي پيئي پِرِيانِ سان، گَهگَهِرِ گهاتؤڙنِ.
[اُباهي چَيون جئن، سو نه ڪيائون ڪَنِ
تان ئي پيئي پَريان کان گهنگهرِ گهاتوئڙن]
[89]
جُنِگَيَئُون جوکِيئون جِتَ، ٻوهِٿ ٻاتاڙا ٿيَنِ
مهَرَ تُهِنجي تَتِ، مُڪَرِيان ڀي پارِ پَوَنِ.
[جُنگيون جَونڪيون جت، ٻُوهٿَ ٻاتاڙاٿين
مِهر تُنهنجيَ تِتِ، مَڪُرِيَان ڀي پارِ پَوَن]
[90]
پَکَڙِيان ڊِڄَنههِ، ڀَوُ ڀَلان ئِي نَه لَهي
جِتي ساٿُ سَنُدءِ، اَڄي سُه لَڪنِ لَنگهِيو.
[پاکَڙِيان ڊِڄَڻ هو، ڀَئُه ڀَلان ئي نه لهي
تِتي ساٿُ سندوءِ، اچي سو لڪَنِ لنگهِيو]
[91]
وِڄُ بادَلَ ۽ واءُ، ڊڄُ نَه لَهرِين لَڳِيو
سَڌرُ سُنهان جانءُ، ٻيڙيءَ ٻُڏَڻ ناههِ ڀَوُ.
[وِڄ بادل ۽ واء، ڊڄُ نه لَهرين لڳِيو
سَڌَر سُونهان چاءُ، ٻيڙيءَ ٻُڏڻ ناه ڪو]
[92]
سُتو هُتو جاڳُ، راتِڙي سَبَئه وِهاڻِيان
مَٿئِن ٿيوءِ ڀاڳُ، پِرين وِسارَڻُ مَ ڪَرِ.
[سُتا اُٿِي جاڳ، راتڙين سڀئي وِهاڻيان
مٿئن ٿيو اَڀاڳ، پِرين وسارڻ مَ ڪر]
[93]
پِرينِ وِساري رَتُ روئنِ، ڪَٻُڌِي ري ڪاَرڻِ
ڪَنچَنِ راسِ وِڃاءِ ڪي، ٻُڪَئِن ڌوُڙ پَوَنِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[94]
ڌَرِ جِيُون ڌَنس سَهَنِ، ڳَرِ وائي پَرِبَتَ
جِيُون
سيئي سيڻَ ڪِجَن، آئيءَ واءَ نَه ڏوَلَنِ.
[ڌَرِ جيون ڌَونس سَهَنِ، ڳورائي پربت جيون
سيئي سيڻ ڪجَنِ، آئي واء نه ڏولڻا
(يا) آئي واء نه لُڌڻا]
[95]
سَڄَڻَ دُرڄَڻَ دَءِ ڪَهي، چِتِ نَه ڪِيجيءَ ڀَنگُ
لوئي ٿِيئيءَ پارِچي، لاکَ نه ڇَڏي رَنگُ.
[سَڄڻ ڏُڄڻ ڏيک ڪي، چِتِ نه ڪِيجي ڀنگ
لوئي ٿئي پارِچي، لاک نه ڇڏي رنگ]
[96]
مَنجهين مائو ناههِ ڪي، پَسَڻ کي گهاٽي
دُني ڪَسُونڀي رَنگ جِيُون، ويندو ئي واتِي.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[97]
مَئن ڀانيي سون، هي جَرَ پوسُ جَرِڪَڻون
وِيئِين وَرائي وَن، ڪَہُ لڳي ڪارو ٿِيو.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[98]
ڀُلي وي ڀُلِي، ڀُلي تِڱائُون آئي
بابا آدُمَ اَتي حوالي ڀُلي، ڀُلي سَبُ دُنيائي.
[ساڳئي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[99]
ڀوري ڀَڳي جِتِ (جاتِ)، ماڻِڪُ اَساري پَيو
ڪوهه نَه ڍُونڍءِ تَتِ، تون بي- اوُنگهيو هِٿ
ڪَرِ.
[ڀوري ڀَڳڻي جت، ماڻڪ اَساري پَئِي
ڪوه نه ڍُونڍي تِتِ، ٻئي اِڪيون هٿ ڪرين]
[100]
ڀوري ڀَڳي جاوَ، ماڻِڪُ اَساري پَيو
سُري صَرافين آو، (تون) بي- اِينگهِيو هَٿ ڪَرِ.
[ڀوري ڀَڳُئي جان، ماڻِڪ اَساري پَئي
سُري صرافَنِ وان، ٻئي اِڪيون هَٿِ ڪري]
[101]
هَٽِ وِياجَهئن لُوڻُ، ڪَستُوري جُهنگئِن گُهري
سَچَان دي صابُوڻ، اَندرُ اَڇا نَه ڪري.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[102]
مُبان مَحلان مَنڊِيان، اَڇَلِيانِ ڇَلِنِ
هَٽئُون ڳِنَنِ ٻَڪِري، جُهنگئِن اُٺَ مَڱِنِ
[مَيان محلان منڊيان اَچَلِيَان چَلن
هٽئون گهِنن ٻڪري، جهُونگئن اُٺ منگن]
[103]
هَرَ هَرَ فالَ ڪريندِيان، رَڌي گَئي وِهاءِ
وَڃي پو (ءِ) ڇو سانوَڻَ سُتِيان، لاوي لَڳَنِ
آءِ.
[هر هر فال ڪرينديان، راڌِي ڳَئي وِهاءِ
وڃ پُڇو سانوڻ سُتِيَان، لابي لنگهڻ آهَ]
[104]
توبَههَ ڪري نَه باهُوڙي باهُڙي توبَههَ ڪَرِين
ڪيهي سادي هَٺَ ۾، رَڌي اُجاڙِينِ.
[ٻيء سٽ ۾ ’راڌي‘ ، باقي ساڳي پڙهڻي]
[105]
جي سائِين سون سَچُ، تو ڀَو ڪوڙا سَٿَڙي
اُڀا ٿي ڪَرِ نَچُ، توڙي اَڱرڙا بَلَئِه.
[جي سائين سون سچ، ته ڀَئو ڪهڙا سُتڙي
اُڀا ٿي ڪر نَچ، توڙي اڱرڙا ٻَرنِ]
[106]
پاڻي واڻي رَنگ ۾، پاڻو واڻُ رَتاسِ
رَنگِيندڙو پاڻَ ڌڻي، سَڀي رَنگ سَنداسِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[107]
اَنان ئي پَنا ڪَرين، پَنا اَن مَنجهانوَ
راڄُ تُهِنجو راڄيا، ٻِيا راوَ ئي راوَ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[108]
ڪُو سي ڪُوپَلَ نِيپَجيءَ، ٽاڙي بَنَ داهي
عَقُل غيب اَلله دا، اَلله اَيَ آهي.
[پهرين سٽ ۾ صحيح ’ٽاري بَڻندا هي‘
باقي پڙهڻي جيئن آهي تيئن]
[109]
توڙي وَڃنِ روُمَ، نانههِ نصيبون اَڳِرِو
ماني وَتِئن ٿُومَ، جي لِکيا ڇِپَنِ م.
[توڙي وڃي رُوم، ناهه نصيبئون اڳرو
ماني مٿي ٿُوم، جئن لکيو چِٺي ۾]
[110]
توڙي نه ڌيئين توءِ، توج تُهنجو آسِرو
تو دَرُ ڇَڏان ڪِيئن، اِي وَڏا راڄِيا.
[توڙي (تون) نه ڏِيئِن، توءِ تُنهنجو آسِرو
تو درُ ڇڏيان ڪِيئَن، اي (وَرَ) وڏا راڄَيا]
[111]
آهر الاهر، ڪوءِ مَ لاهِيو ڪَڏهين
وِيا ڪاجَ هَٿانوَ، وَڌِ آئِيندو وَڏو ڌَڻي.
[آهَر اَلاهان، ڪيم لاهَيَو ڪَڏهين
ويا ڪاڄ هَٿان، وڌ آڻيندو وڏو ڌَڻي]
[112]
تُون آڌارُ سَڌارُ تُون، تُون اَڏائُون اَڏ
تُون ئي اکِڙِيُن مون، تُون ئي اَندَرِ هَڏَ
ڳَلِ لَڳي ڳَالِهه چَوان، ڪيهي حاجتَ سَڏ.
[پهرين سٽ ۾ ’آڏاڻُو‘ ، ٻيءَ سٽ ۾ صحيح
’اکڙين ۾‘ : باقي ساڳي پڙهڻي]
[113]
سِيچاڻا اَتي سِينهَن، ڏوُوَئِن وَسَنِ جَهنگَ ۾
سوکُڙ کاوَنِ ڪِيئن، ماسُ جِنِهِين ڪو لِکِيو.
[سيچاڻا تي سينهن، ڏُوهَئين وَسن جهنَگَ ۾
سي کَڙُ کاوَن ڪيئن، ماس جِنهين کي لِکيو]
[114]
جي جي ٻولي مَئِن ڪِيئي، سو سو مُجِههِ نَه ٿَيان
اُسِ چنگي دِيوان مَئِن، سَڀي مُڪَرَ گَيان.
[جي جي ٻولَ مئن ڪِيِتي، سي سي مُجهه نه ٿيان
اُس چَنگي ديوان مين سڀي مُڪَر ڳَيان]
[115]
ڀَڳا ساڄا نَه ٿِئي، مَنُ موتاهَل ڪَچُ
ڪَنين سُڻا نَه مَنِيئي اَکِ ڏِٺو سَچُ.
[ڀڳا سڄا نه ٿيوي، مَن موتاهل ڪَچ
ڪَنين سُڻيا نه مَنِيئي، اکين ڏٺا سَچ]
[116]
ڪاجي محمود دنيا ديک ڪَرِ، مَن مين آپ نه ڀُول
اپني غربت سيتيون رَهِيي، جيون پائون تَلي ڪي ڌوُل
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[117]
ڪاجي محمود ڪاجَل ڪَرُون، تو ڪَنڪَر
سُرما ڪِييا نه جاءِ
اِن نينُون مين ايک تو، دُجا ڪَهان سَماءِ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[118]
ڪاجي محمود سُمَرءِ سانئِيان، جِسان ٿيئن ڀاجي
ڀِيڙِ
سُکبا دُک نه جانِئي، جِس بيدَن تِس پِيڙ.
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
”ڪاجي ڪادن جي ڪي ساکي سمپورڻ سَماپتہ“
(جناب قاضي قادن جي ساکي پوري ٿي) |
