|
چتاوني ڪو انگ
[71]
گهڙي گهڙيي ماريان، پهري لَهان سجاءِ
مون هينئڙو گهڙيال جيُو، ڏکي ريڻ وِهاءِ.
[گهڙِي گهڙي ماريَان، پَهرين لهان سَزاء
مون هينئڙو گهڙيالُ جيون، ڏُکي رَين وهاءِ]
[72]
ڏيهه لٿا سنج پئي، اگئون آئي راتِ
کَڙا پڪاري پاتڻي، ٻيڙا ڪپريات.
[ڏينہ لٿا سَنجها پَئي، اڳون آئي راتِ
کَڙا پُڪاري پاتِڻي، ٻيڙا ڪپر واتِ]
[73]
سُفر مٿي سُپرين، اُڀو ڀار لڏين
ولڻِ جيُون هال چُوندي، ڳجهيو ڳالهيون ڪن.
[سَفر مٿي سپرين اُڀا بار لڏن
هلڻ جيون هالو چوي ڳجهيون ڳالهيون ڪن]
[74]
هِئه نه وندا وڃ تون سيڻا ويڻ مَ ڪَٿِ
پيئي منجهه ڪڻو ڪري، تو پوٽي ۾ هٿَ.
[هيئن نه وِنڌا وجهه تون، سيڻان ويڻ مَ ڪٿ
پيهي منجهه ڪَڻو ڪري، تو پوٽي ۾ هٿَ]
[75]
سُڃي ٺَٽي وچئي سو سڄڻان ڪِنِ گئي
جتي بال سرير ۾ تِتي ڇنِ پئي.
[سُڃي ٺَٽِي وچ اَهَي سي سڄڻان ڪٿ ڳئي
جتي بال سَرير ۾ تتي ڇن پئي]
[76]
[هيءَ بيت پڙهڻ ۾ نه آيو]
[77]
پيڙا سڀي ڏهيليان، ايهي پيڙ نه ڪاءِ
جيو وڄن واجو ٿئي، ڄاڻي هڪ خداءِ
[پيڙان سڀ ڏهُيليان، ايهي پيڙ نه ڪاءِ
جيون وڄڻ واڄو ٿئي، ڄاڻي هِڪ خداءِ]
[78]
ٻين ڪو ڪيا روئيي، اپڻي ڪو تو روءِ
ٻانڌي سنٻل ٿي ساک تا، اِت نه رهسِي ڪوءِ
[ٻيان ڪُون ڪِيا روئيي، اَپڻي ڪُون تون روءِ
ٻنڌ سَمل ٿِي ساخِتا، اِٿ نه رَهسِي ڪوءِ]
[79]
وڻندِي وَجندڙِي ڪِل جندڙي نَويڙ
تجهي پرائي ڪيا پڙي، تون اپِني نويڙِ.
[وِڙندي وِجُلندڙي، ڪل جِندڙي نه ويڙ
تجهي پَرائي ڪِيا پَڙِي تون اَپڻِي نِويڙ]
[80]
سُتو ڪيهي سائين، تو مٿي ڪپر گُڏي
وهڻ تِٿائِي ٿاءِ، جٿِ تُهه جو تڪيو.
[سُتون ڪيهي ساءِ، تو مٿي ڪَپر گُڙي
وَهڻ تِٿائين تاءِ، جٿ تنهنجو تَڪِيو]
[81]
سُتي سنگي رات، منهن ڍڪي مُوائجي
نه سنڀر تو تاتِ، نه جي ڍاهه ڪي.
[سُتين سَنجهي رات، مُنہ ڍَڪي مُئن جئن
نه تو سَمل تات، نه جهوري آه ڪِين]
[82]
جا جا ڪندي ڪاهه، تا تُو لهندي تندِڪرِ
ڪپر سندي ڌاءِ، اتِي اچيتِي اولَهي.
[جان جان ڪَنڌي ڪانہ، تان تُلهڙي تند ڪر
ڪَپر سَندي دانہ، اَتِ اوچتي اُلَهِي]
[83]
جي اُل اُٽو اُلهڙي، سائِير منجهه ٿياه
تِرِ وانهان پاڻيڇيان، مَڪَرِ سڏ ٻياه.
[جي تَلُ ٽُٽو تُلهڙي، سائِر منجهه ٿِيانہ
ڪر ٻانهان پاڻيچيان، مَ ڪَرِ سَڏَ ٻيانہِ]
[84]
پنجي سُووي اُلهڙو، غفل وو وڌوءِ
جڏي لهري گڏ ٿيو، تڏهي سڀاروءِ
[سنجهي سِبي تُلهڙو، غافل ڇو (نه) وڌوءِ
جڏهين لَهرين گَڏِيو، تڏهين سنڀاريوءِ]
[85]
جي تون تَارُو پاڻَ، تو اُو پُووتِرن ڪل
تُو اُون وِي گهڻا سڄاڻ، وڃيڪپر آهليا.
[جي تون تارُو پاڻ، تو وي پُڇ تارُنِ ڪَل
توئون وي گهڻا سُڄَاڻ، وڃي ڪَپر آهليا]
[86]
تاري جيئي تِري نه، پساييم موهليان
پڍم لجايي، تي سچي ديوان ۾.
[تارُن جيئن تَري، نَه پُسائين مولهيان
پِڙُ مَ لڄائين، تنہ سچي ديوانَ ۾]
[87]
اُٻايي چيو نه جي، سو نه ڪِيوءُ ڪنِ
تائين پائِي پِيا تهيو، گهنگهل گهاتورنِ.
[اُباهي چَيونِ جئن، سو نه ڪِيائون ڪَنِ
تان ئي پاڻي پِيا، ٿِي گهنگهر گهاتُوئڙنَ]
[88]
جگي جوشپُو جتِي، ووهٿ واتاڙا ٿِيِنِ
مِهر تُهه جي تِت، مُڪِريان ڀي پارِ کَوَنِ.
[جُنگيون جوشيون جِت، ٻوهٿ ٻاتاڙا ٿِيَنِ
مِهر تُنهنجي تِت، مَڪُريان ڀي پارِ پَوَن]
[89]
پاکريانءَ جِنهِه ڀو ڀلاهي نه لَهي
جتي ساٿ مو سي، اڄي سُه ڪوُ نَه لنگهيا.
[پاکڙيان ڊِڄَن، ڀَئو ڀَلان هِي نه لهي
تتي ساٿَ سندن، اچي سو لَڪُنِ لَنگهيو]
[90]
وِڄ بدل بي واءِ، دِوِج مَ لهري لگِيان
سڌر سُوها جاءِ، ٻيڙي ڊُبڻ ناهين ڀو.
[وڄ بَدل ڀِي واءُ، ڊڄُ مَ لَهرين لَڳيان
سَڌر سُونهان چاءُ، ٻيڙي ٻُڏڻ ناهِ ڀَو]
[91]
راتڙي سبي وِهاڻيا، سُتوهي تو جاڳُ
پِري وسارڻ م ڪِري، مٿي ٿيو ڀگُ.
[راتڙِين سَڀي وِهاڻِيان، سُتوهِين تو جاڳ
پرين وِسارڻَ مَ ڪر مَٿئين ٿيو اَڀاڳ]
[92]
پِرِي وِسارڻ وي روڻ، ڪَٻُڌڙي ڪرِنِ
ڪنچن راسِي گنوائي ڪري، ٻُڪي ڌوُڙ پَوَنِ.
[پِرين وِسارن وِي رُوَنِ، ڪُٻُڌڙي ڪَرِن
ڪَنچن راس گَنواءِ ڪَر، ٻُڪين ڌُوڙ پَوَنِ]
[93]
ڌر جيُون ڌنس سَهنِ، گروائي پريت جيُون
سيئِي سين ڪِ جانِي، آئيِي واو نَه ڏُول جيُون.
[ڌَر جِيون ڌَنس سَهَنِ، ڳورائِي پَربت جيون
سيئي سيڻ ڪِجَنِ، آئي واءُ نه ڏولجن]
مايا ڪو انگ
[94]
منجهي ماوو ناهين ڪِي، پَسڻ ڪي گهاٽي
اُني ڪَسُونڀي رَنگ جيو، ويندُوئي واٽِ.
[منجهين ماوو ناه ڪِين پَسڻ کي گهاٽي
دُني ڪَسُونبي رنگ جيون ويندئي وِهاٽي]
[95]
مئه ڀانئِي سون، هي جَر پوس جرڪڻو
ٻئي ٻگين وَن، ڪَہِ لڳِي ڪارو ٿيو.
[مون ڀانيو سوُن، هيءِ جَرِ پوشُ جَهرڪڻو
ٻيئي ٻَنگين وَن، ڪَہِ لڳي ڪارو ٿيو]
[96]
ڀُلي ويئي ڀُلي، تڏ آئون آئي
بابا آدم حوا ڀلي، ڀَلي سڀ اينائي.
[ڀُلي وي ڀُلي تَڏاهون آئِي
بابا آدم حَوا ڀُليي، ڀُلِي سڀ دنيائي]
[97]
ڀوري ڀڳو جت، ماڻڪ اَساري پيو
ڪو نه رُنوءِ تت، ٻي ئي اُگچو هٿ ڪَرِ.
[پوري ڀَڳوءِ جِت، ماڻڪ اَساري پَئي
ڪوه نه رُنوءِ تِتِ، ٻيئي اُگچا هٿ ڪَري]
[98]
ڀوري ڀڳو جاوَ، ماڻڪ اَساري پيو
سُري سَرافي آوَ، ٻيئي اُگچو هٿ ڪَرِ
[ڀوري ڀڳوءِ جانءِ، ماڻڪ اساري پَئِي
سُري صَرافين آءِ، ٻيئي اُگچو هٿ ڪري]
[99]
هٽ وِياجي لُوڻ، ڪَستُوري جهگين گهري
سچان دي ساوڻ، اندر اڇا نه ڪري.
[هَٽ وِياجي (وهائي) لوڻ، کَستورِي جُهنگين گهُري
سَچَان دي صابوڻ، اندر اَڇا نه ڪري!]
[100]
مُوئا مهلان منديان، اچليانَ چلن
هَٽ گِهننِ بڪري، جُهگين اوٺ منگن.
[مُوئوان مَهلان منديان اَچليان چَلنِ
هَٽِ گهِنن ٻڪري، جُهنگين اُٺ مَنگن]
[101]
هر هر فال ڪريندِيَان، رَڌي گَئِي بهاو
وڃ پووجو ساوڻ ستيان لاوي لگن آ.
[هَر هَر فال ڪريندِيَان، راڌي ڳَئي وِهاء
وڃ پُڇو سانوَڻ سُتيَان، لابي لنگهڻاء]
[102]
توبهه ڪري نه باهُڙي، باهڙي توبهه ڪي نه
ڪي ساڌ هٽ ۾ رڌي احاڙينِ.
[توبهه ڪَرينِ باهُڙي، باهُڙِي توبه ڪَرينِ
ڪيهي سادي هَٺَ ۾ راڌي اجاڙينِ]
سمر ٿائي ڪو انگ
[103]
پاڻو واڻي رنگ ۾، پاڻو واڻ رتاس
رنگي ڏيندو پاڻ ڌني، سڀو رنگ سناس.
[پاڻو واڻي رنگ ۾، پاڻو واڻ رَتاسِ
رنگ ئي ڏيندو پاڻ ڌڻي، سڀي رنگ سنداس]
[104]
اَنان ئِي پنا ڪري، پنا ان منجهاوَ
راج تُو هنجو راجيا، ٻيا راوي راوَ.
[اَنان ئي پَنا ڪَرين، پَنا ان منجهاءَ
راڄ تُنهنجو راڄِيَا، ٻيا راوَئي راءَ]
[105]
ڪُونسي ڪُونسل نِيپجي، ناڍي ون داهي
عقل غيب الله دا، الائي هائي.
[ڪُونسي ڪُونسل نيپجي،………… (؟)
عقل غيب الله دا، الله هي الله هي]
[106]
ناهِي نصيبو اَگرو، توڙي وڃن روُم
لکي لوهه قلم ۾، سوئِي مانِي ٿُوم.
[ناه نَصيبُون اڳرو توڙي وڃي روم
لکي لوح قلم ۾ سوئي ماني ٿُوم]
[107]
نِڪُنجو ڪنجو ٿيو، ڪُنجو ٿيو نِڪُنج
جِنهِي ڪم نِڪُنج سيو، سا ساٿڙوم مُنجهه.
[نِڪُنجو ڪُنجو ٿيو، ڪُنجو ٿيو نڪُنج
جِنهين ڪم نِڪُنج سين، سو ساٿڙو مَ مُنجهه]
[108]
هليا سي نِڪُنجڙو، ڀِرڪڻ چيا ڀري
لوڪان اُري آسري، اسان پٽ پيري.
[هليا سي نِڪنجڙا ’ڀِرڪڻ‘ چيا ڀَري
لوڪان اوري آسرو، اسان پت پري]
[109]
توڙي تڙِيي تِيئه، توڄ تُهه جو آسِرو
تو در وَڙا ڪِيئه، اي وڏا راجيا
[توڙي تڙيين تيئن، توههَ تنهنجو آسرو
تو دَر وَڻان ڪيئن، اي (وَرَ) وڏا راڄيا]
[110]
آهَر اَلا هائي، ڪوئِي مَ لاهيو ڪڏهِي
ٻيا ڪاج هٿائُو، ولي آڻيندو وڏو ڌڻي.
[آهَرَ اَلاهان، ڪو مَ لاهيو ڪڏهين
ويا ڪاڄ هٿان، وري آڻيندو وڏو ڌڻي]
[111]
تو آڌار سڌار تو، تو اڏا تو اَڏ
تو هِي اکڙين ۾، تو هِي اندرِههَ مُو (گڏ).
گل لگِي ڳالهِي چَوا، ڪيهِي حاجت سَڏ.
[تون آڌار سڌار تون، تون آڏاڻو اَڏ
تون ئي اکڙين ۾، تون ئي اندر ۾ گڏ
ڳل لڳي ڳالهين چوان، ڪيهي حاجت سُڏ]
[112]
ڪوئِي نه ڪاهو سارِکا، ڪوئي نه ڪاهُو ڀَتِ
سب ڪو ڦِري گريبيو، پاڻئُو واڻِي متِ.
[ڪوئي نه ڪاهو سارِکا، ڪوئي نه ڪاهو ڀَتِ
سڀڪو ڦِري غريبيو، پاڻو واڻِي مَت]
[113]
اَلله هِي انَتر ڪِييا، هينيڙا منجهه هِير
کير نه گڏي رت ۾، رت نه گڏي کير.
[الله ئي اندر ڪِيا هنيڙا منجهه هِيرِ
کير نه گڏي رَت ۾، رتُ نه گڏي کير]
”ڪاجي ڪادن‘ جي ساکي پوري ٿي، ان بعد شيخ فريد جي
ساکي اچي ٿي“.
جيپورگرنٿ-4
’جيپور گرنٿ-4‘ ۾ ڪُل ايڪونجاه بيت آهن جن مان
نَوَ (نمبر15، 31، 33، 35، 40، 41، 43، 44، ۽ 48)
نرالا آهن جيڪي ’جيپور گرنٿ-6‘ توڙي ’سنتون ڪي
واڻي‘ ۾ ناهن. انهن مان بيت نمبر15 قاضي قادن جي
بيت ( ”سڄڻ منجهه هئام، مون ويٺي واءُ ٿيا“ ) جي
بدليل صورت آهي. جيڪي بيت اڻپورا آهن يا پورا پڙهڻ
۾ نه آيا آهن، تن جي هيٺان سنواريل پڙهڻيون،
’جيپور گرنٿ-6‘ يا ’سنتون ڪي واڻي‘ واريون رکيون
ويون آهن.
”ڪاجي ڪادن جي ڪي ساکي“
[1]
جيران جَبران آيتان، اکر انت نه پار
هيڪڙيو ايمان ۾ لَهَنِ سَڀِن سار.
[زيران، زبران، آيتان، اکر انت نه پار
هيڪڙي ايمان ۾ لهن سڀن سار]
[2]
جُجُو ٻارهه لک، ڪوڙِي ڪاتب نه پڍي
هيئين سي ڀائي سکِجوِ جو پِريا نه مِڙي.
[جون جون ٻارهه لک، ڪوڙين ڪتابن پَڙهين
هيء سڀائي سِک، جان جان پريان نه مڙين]
[3]
ڪَنج ڪُجوري ڪافيا، ڪِ ڪِي نه پڙهيام
سو ڏيهو ئي ڪو ٻيو جائي پري لڌام.
[ڪَنز، قُدوري، ڪافيا، ڪِ ڪين پڙهيام
سو ڏيهه ئي ڪو ٻيو جانئين پرين لڌام]
[4]
پَڍندا پيئي ويا ڪوڙي لکِ قُراڻِ
لَکِي لوڪ نه سنڌيو پاڻ ئي اندر پاڻ.
[پڙَهندا پيئي ويا ڪوڙين لک قرآڻ
لکي لوڪ نه سگهيو پاڻ ئي اندر پاڻ]
[5]
تون اَنسِي نَهِي پُوڇيو تي پُوڇي اَساڻ
نِهي رَتو رحمان سُون بي پڍڻ هار قراڻ.
[تون اسين نهين پُوڇيو تين پوڇي اَساڻ
نهين رتو رحمان سون ڀي پڙهڻهار قرآڻ]
[6]
جي گهُر گهُري نه ڪِنهه، سائين تو ديدارِ ڪي
سو پي پنجهُورَوَ ڏا ڪيهي هُج ڪَرَنِ.
[جي گهُر گهُري نه ڪِينِ، سائين تو ديدارَ کي
سي ڀي پنهنجي رب ڏانہ ڪيهي حُج ڪرين]
[7]
الف اڳوهي ياد ڪرِ اکر ٻيا وسار
سو تو ڏيئو ٻال، جو نه اُجهي ڪَدهي.
[الف اڳيون هي ياد ڪر، اکر ٻيا وسار
سو تون ڏيئو ٻار، جو نه اُجهي ڪڏهين]
[8]
لائي لام الف سان، ڪا……………
……… پرينِ سون، لگو آهي تِيئه.
[لائي لام الف سان ڪاتب لکن جيئن
مون هينئڙو پرينِ سان لڳو آهي تيئن]
[9]
تو تو تد ڪرين، جولڳندي ڳَر ڦند جيون
سائِين سنڀارين جِنءَ روح سِرجِيَا.
[تون تون تڏ ڪَرين، جو لڳنديءَ ڳَر ڦندَ جِيون
سائين نه سنڀارين، جنءَ روح سِرجِيَا]
[10]
سُتو بئٺو اُٺِيو ڳالهائيندو ڳندو
اسان تُسان جي تاتڙِي مين واٽڙِي ويندو.
[سُتو ٻيٺو اُٺيو ڳالهائيندو ڳيندو
اسان تُسان جي تاتڙي، مين واٽڙي ويندو]
[11]
جو پاڻ جِيون پَڌرو ٻُڌايائو سڏ
مون هيئڙو تا ئي ڪِيئو، سو پِريا سُو گڏ.
[جو پاڻ جيون پڌرو ٻُڌايائون سڏ
مون هينئڙو تان ئي ڪِئو سو پريان سون گڏ]
[12]
مو سائِي سِوَڙاڻِ، پهروئِي پِيام جو
هيئڙو هيجا پڌَ ڪري ڪَدُو ڪِوَڙاڻَ.
[مون سائين سِوَڙاڻ، پهروئي پيامَ جو
هينئڙو هيجان پنڌ ڪري ڪندو ڪِوڙاڻِ]
[13]
نه سو لاهه نه سِروُ نا اُردار پارِ
مون ڍووتا تِنِهي ڪي سو مَن منجهه نِهار.
[نه سو لاهه نه سِيرو، نا اورار پار
مون ڍُوُنڍتا تِنہ کي سو من منجهه نهار]
[14]
دل اندر درياوَ، پُوڇي ڪَيا سَمندءَ ڪَل
ماڻَڪ اينهِي سَرِ آوَ، چڙهي چوکي نه کڻي.
[دِل اندر درياوَ، پڇين ڪياء سَمُنڊرَ ڪَل
ماڻڪ اينهين سَرياوَ، چڙهي چوکي نه کڻين]
[15]
پِري پاڻ لکائِيا، مون مَن منجهي ئِي
هيڏي هيڏِي هٿَڙي هِي هِڌاءِ.
[پرين پاڻ لَکائيا مون من منجهيئي
هيڏي هوڏي هٿڙا وِڌا هِنهي ئي]
[16]
ڪايُو مُهه ڙي ئي سيٺا جي درياوَ ۾
سَندا سي ئي ماڻِڪ اکڙين سي.
[ڪايو منہ ڏيئي، پيٺا جي درياوَ ۾
پَسندا سي ئي، ماڻڪ اکڙين سين]
[17]
دَرِ پُورا گُر سَگُرا، حَڪيڪٿا هنجهه
ڪُوڙي هندا ڪَڻ چُڳي، سَرَ پاڻي جي منجهه.
[در پورا گُر سَگُرا حقيقتا هنجهه
ڪوڙين هنڌان ڪَڻ چُڳن سَر پاڻي جي منجهه
[18]
وَڃي بجي آيو ڪير، ڪنهن ڏٺو مون لاهوتين
اَچِي ڪندو ڪير، ڳالهِي رَب پَرتِيان.
[وڃي بچيو آيو ڪير، ڪنہ ڏٺو منہ لاهوتيين
اچي ڪندو ڪير، ڳالهين رَب پَرتيان]
[19]
هُڻَ سندا هنجڙا، اتي ئي آهن
ڳالهي رب پرتيان، جي مانگي سي ڏينَهه.
[هُن (سَرَ) سندا هنجهڙا اتي ئي آهينِ
ڳالهين رب پرتيان، جي منگي سي ڏين]
[20]
سَرَ هِڪڙي وَسن جَرَ ۾ جِيُون گڏيا
سارَ نهَ سالرَن، مَٿي ڪَنور ڦُلاريا.
[سَرَ هڪڙي وَسنِ، جَر ۾ جِيوَ نه گڏيا
سارَ نه سالورَن، مٿي ڪَنورَ ڦلاريا]
[21]
جي سالُورو سُڌِ لهي ڪَنوَرا سندي ڪاءِ
تان پيهي ئو پاتال ۾، هُڙ نه مِٽِي کاءِ
[جي سالُورو سُڌ لهي ڪَنَوران سندي ڪاءِ
تان پيهي اُو پاتال ۾، هُوند نه مِٽي کاءِ]
[22]
ڪي ويجهائي ڏُورِ، ڪي ڏُور ئِي وَلها
هُوئِي جڙ سالُور، لَڌِي ڪَنورا جم ڪل
[ڪي ويجهائي ڏوُرِ، ڪي ڏورِ ئي وَلَها
هُوءِ جي جَر سالُور، لڌَي ڪَنوَران جِي مَ ڪَل]
[23]
اندر سڏيان جگي پس جُواڻ
منجهي ڻِي مَڪو ٿِييو منجهي ڻي مُلتان
[(اک) اندر سَريَا جاڳي پَسُ جُواڻ
منجهيئي مَڪو ٿيو منجهيئي ملتاڻ]
[24]
اَکِي اَڪاساوَ، فوجون ڪري الٿيان
سوڙِي گَلِي مَنجهاو، سوجهي پِري لهندُيو.
[اکِين آڪاساءِ، فوجون ڪري اُلٿيُون
سوڙهي ڳلي منجهاء، سوجهي پرين لهنديُون]
[25]
شهباج باج ٿِيو، پنکِي نه ماري
اکي کوڙي اَرس ۾، لُڏي مناري.
[شهباز باز ٿيو پکي نه مارِي
اکين کوڙي عرس ۾ لُڏي مناري]
[26]
جِن هي جان جُدا ڪييا، تون مُہ تِنهي پس
لتاڙين لِتن سين اَٺي پهر اَرسِ.
[جِن هِي جان ڪيئي تون مُنہَ تِن هِي پَس
لتاڙين لتن سين اَٺئي پهر عرس (عرش)]
[27]
واحد هندي دائري هيڪَڻِ يو پيئِي
جِن هِي جان جدا ڪِيي پسندا سيئِي.
[واحد هنڌين دائرين هيڪڙيو پيئي
جِن هِي جان جدا ڪيئي پَسندا سيئي]
[28]
حقيقي مون سيڻ، وسن شهر حقيق ۾
چَون حقيقي ويڻ، ڳالهِي چون حقيقيون.
[حقيقي مون سيڻ، وَسن شهر حقيق ۾
چُون حقيقي ويڻ، ڳالهين چون حقيقيون]
[29]
سفافِي مون سيڻ، وسن سهر سفاف ۾
چَوَنِ سفافي ويڻ، ڳالهِي چَوَن سفافيون.
[شفافي مون سيڻ، وَسن شهر شفاف ۾
چَون شفافي ويڻ، ڳالهين چَوَن شفافِيُون]
[30]
جِن هي مُک مرا ٿئي اميءَ اُٿلي اکر
تِن هي جي ڳالهائي، ماندو ئي ساجو ٿيئيو.
[جن هِي مُک مُلاءُ، اُمي اُلَٿِي اکڙيين
تِن هِي جي ڳالهاء، ماندو ئي ساڄو ٿيو]
[31]
ڳالهي ڳالهي جي دِيا، سڏي مُو سا چُون
ڪانونِ ٻڪر پَساريا، جِيون پنکي ٻَچُون.
[ڳالهين ڳالهين جيڏيان سڏي مُون سان چُونِ
ڪانون ٻڪر پَسارِيا جيون پَکي ٻَچُون]
[32]
ڪُنجِي ڏيئِي مِليو، جِنهي رُوح رَساوَ
تِنهي سندي تُرهڙي، سونهاري سُباوَ.
[ڪُنجي ڏيئي مَليوِ، جِنهين رُوح رَساوَ
تِنهين سندي ترهِڙي سونهاري سُڀاوَ]
[33]
پَسَ ڪَسِي پِرِينِ ڪي ڪيها گهاوَ
سِر سونپُون پيرن ڀَرِي، اندر بَت ڊري وَ.
[پس ڪي سي پرين کي ڪيها گهاء
سِر سونپون پيرن ڀر اندر بُت ڌَراء]
[34]
ڪڙي ٻيري ٻُور، ڪڙي پَنَ نه هِڪڙي
ڪڙي پِريان پُور، ڪڙي سِڪان سڙڪي.
[ ڪڏهن ٻيرين ٻُور، ڪڏهين پن نه هڪڙو
ڪڏهين پِريان پُور، ڪڏهين سڪان سڏ کي]
[35]
جن هِي ڏٺا جِيوِئي، مِل يا رَهِي پَرَج
نالَ تِنهِي دي وَتِيي، جِتي ڪِتي پَجِ.
[جنهين ڏٺا جيوِئي، مليا رهي پرج
نال تِنهين دي وَتِيي جتي ڪِتي پُڄ]
[36]
جِنهِي محبت من ۾، تي ميلي هي سوڀَنتِ
تَن ۾ بَلي مو سا هالا سندا سو پِرِيَن.
[جنهين محبت مَن ۾، تي ميلي هِي سونهن
تَن ۾ ٻَلن مَشاعلان سندا سپِرين]
(مساهل= مشاعل)
[37]
سيڻان هوندو سڏيو، پَپِيهو آيو
لَکِي لوڪ نه سگهيو، اساڻ ڳالهايو.
[سيڻان هنڌئون سڌيو پپيهو آيو
لَکِي لوڪ نه سگهيو اسان ڳالهايو]
[38]
سُنو سرپ نه لوڙيان، جي لوڙيان ته لک
مون تِنها سندي ڀُوک لائي مستڪِ مڻِي بَلي.
[سُوني سَرپ نه لوڙيَان، جي لوڙيان ته لک
مون تِنهان سندي بُک، (جن) لائي مَستڪ مَڻي ٻلي]
[39]
جي لوڙان تي نه لهان، الوجي دا ڍير
توڙي ڏسڻ سوهڻ ابي تُل نه بير.
[جي لوڙان تي نه لهان، الوڙين دا ڍير
توڙي ڏسڻ سُوهڻي اَنبين تُل نه ٻير]
[40]
اَلا ڏِينِي نيڙِي مُنجهه بي به ڏنين هَرَکِ
ايڪو ڏِينِي مُنجهه مليا جيڻي مليا لک.
[اَلله ڏِيڻي نيڙي مُنجهه، ٻِي به ڏني هَرکَ
هيڪو ڏِيڻي مُنجهه مليا، جِيڻي مِليا لک]
به ڏينِي بي عقلان، ڏينِي ٻي فرياهه
ڪا لاهوجِي ونديا، ڪاڇبو مون داهه (يا مون واهه)
[ٻه ڏنئين بي عقلان، ڏِنئي ٻي فرياه
ڪالاهو جي ونديا ڪاڇبو مون ڏانہ]
[42]
ڌَر جيون دَس سهن، ڳورائي پربت جيو
سوئِي سين ڪِي زنِ، آئِي وا بن ڊلڻ
[ڌَر جيون ڌنئَس سَهن، ڳورائي پربت جيون
سيئي سيڻ ڪِجَن، آئي واء به نه لَڏن]
[43]
اسان سڄسڻ تي مِلَنِ، جو دِل اندر پَڪ
جيها لوڙ آپ ڪُون، تيها سَرَوَ (سڀ) خلق
[ساڳي پڙهڻي، جيئن آهي تيئن]
[44]
تون اَوگُڻ ڪَرِ مين سَهُون، جيتا من ڀاوَنِ
مين هيئڙو سائر ڪيئو منجهه ٻيڙيان تَرنتِ
[تون اوگُڻ ڪَر مئن سَهُون، جتا مَن ڀاوَن
مئن هينئڙو سائر ڪيئو، منجهه ٻيڙيان تَرن]
[45]
ڪوڙي سهس کڙِڪيان، انيڪ سَرَ دَر لَک
تان ئِي سڄڻ سامها، جوئي ڪر پرک.
[ڪوڙين سَهس کِڙڪِيان، انيڪ سَر در لَک
تان ئي سڄڻ سامهان، جان ئي ڪر پرک]
[46]
پَهِلي پاڻ پرک، تا پِري پرڻ سکڙا
در ڀِي سورک، جيه ڌڪا نه لهين.
[پِهري پاڻ پَرک، تان پِرين پَرکڻ سوکڙا
دَر ڀي سو رک، جيان ڌِڪا نه لهين]
[47]
پهلي پاڻ وَڃاءِ سو لهي
تن اندر مُهه پاءِ تان توئي اندر سپيريا
[پِهري پاڻ وڃاءِ، (پاڻ وڃائي) سو لهه
تن اندر منہ پاءِ، تان توئي اندر سُپيريان]
[48]
جوڳي جڳ گهڻا، تِنهانم راچي مَنوا
راچي رتڙياهه، جي رتي رحماڻ سُون.
[جوڳي جَڳ گهڻاه، تِنهان مَ راچي مَنوا
راچي رَتڙياه، جي رتي رحماڻ سُون]
[49]
جوڳي سو جو جڳ ۾، تون بي روئي ويرِ
سوڌِي ڏيئي سرير ۾ تو اسانهه جو پِير.
[جوڳي سو جو جَڳ ۾، تون وِيرون ئِي وِير
سُوڌي ڏئين سَريرَ ۾، تون اَسانہ جو پير]
[50]
سُتو هوندو سُن ۾ جوڳي جگائيس
مَري بَجي وو مومنا، تِتِي ئي گَئيس
[سُتو هوندو سُن ۾ جوڳي جڳائيسِ
مَري بچي وو مون مَنا تِتي ئي ڳَئيسِ]
[51]
اپيريءَ ۾ پير، ڪَنهِي لڌو پِرِيَڙيا.
..................................................................................
[اَپيريءَ ۾ پير، ڪِنهين لَڌو پيرڙيان]
|
