سيڪشن؛ شاعري

ڪتاب: ڪليات حاجي خانڻ چنجڻي

صفحو :12

 

ڪافي 59

ٿل- منافق مَرن مَڇر، مَرِي ٿِيَن خراب،

ڪيڏو مالَ، ماڻهن سان ڪن ٿا عذاب.

1- لوٺِيا لُڙ مچائن،

سُوئر وانگيان کائن،

چڱن کي چتائن،

جوڙي ڏين جلاب.

2- دُکَنِ توڙي دُونهان،

آهن اڳ جا سُونهان،

ڪَڍَنِ خت لُوهان،

لَڙن بي حجاب.

3- هُجي هَٿ ۾ پَکو،

آهي اُنهن جو ڏَکو،

وَڄن پيا اِيئَن ڪو،

جِيئَن وَڄي پيو رباب.

4- چَئي خانڻ جائِي،

موليٰ وِجهينِ ڦاهِي،

تون ئي يا الاهي،

آهين رَبُ وَهاب.

 

ڪافي 60

ٿل- ٻِيهَرَ ٻُڌ سائِل جا سوال،

حضرت شاه حمايت آهين.

1- ڏينهن جمعي جي سَڏَ سُڻيج،

وَنَحۡنُ اَقۡرب گڏ هجيج،

ڏوهه ڏِنگايون پڻ بخشيج،

سختي ٽال، سڪايل پال.

2- اڄ سڀاڻي، ڪر نه دير،

ڇَروُن وَهن، جئَن ڇِمڪن ڇير،

آنت اوهان، ڪَل لهندو ڪير،

عرض عشاقن تانگهه ٽپال.

3- نام اَلَهَه جي عرض اگهاءِ،

وري وري ڏوهن ڪِينَ وِجهاءِ،

سائو سَلو ڪين سڪاءِ،

نياز نِڌر جو ٻُڌ، ٿيان نِهال.

4- چوڏهن ڏينهن ٻڌي مَرُ لوڪ،

هيٺ مٿاهون، پَچي مَر پوک،

جمادالثاني وَهي مَر موڪ،

ساريون، تِر، مُڱَ، جوئر ٿئي جال.

5- تيرهن سَؤ پنجويهه شعر،

حاجي خانڻ ناهي ڦير،

داد سائين سُڻج، ڪج نه دير،

ننگ اوهان تي، تون ننگ پال.

 

ڪافي 61

ٿل- درياه شاهه دادلا، دير نه ڪجانءِ دَم،

رئيس وڏيرن راڄ مهاڻن، ڪُڙمن جا ڪج ڪم.

1- سيّد فقير سوالي تُنهنجا،

شافع رک شرم.

حضرت پِيران پِير جي،

آهي هٿ عَلم.

2- ٻيلو ٻوڙج، مُلڪ جوڙج،

ڪَجانءِ ڪجهه ڪرم.

ٻيڙو تارج، سيّد سنڀارج،

موليٰ جو ئِي قَسم.

3- واهُڙَ واهه، شهنشاهه،

تنهنجو تَن تي ڪُل قدم.

جلد جوڙي جام ڏجانءِ،

رونبو ساڳيءَ رِيت رسم.

4- جَهجِهي جوئر، مُڱ ۽ تِرَ،

باغن بلڪل گُل گلم،

وڪڙ وليون ٿين ڀليون،

ڇاهون راهون ڇَنان ڇم.

5- ساريُون ٻاريون حاجي خانڻ،

جوڙي وڌي ٿين جام جم.

سيّد جي هٿ ساري حاج،

نه ٿئَون شعر ۾ خام خم.

 

ڪافي 62

ٿل- بحر مَلهاري موجان لائن،

قادر ڪر ڪُلَئن جا ڪاج.

1- ڇنڇر ڏينهن درياه کي ڇوڙ،

ٻُوڙا ٻيٽ درياه جا ٻوڙ،

ڪر افلاڪي گاج گروڙ،

لاهج دل تان سڀ احتياج.

2- جمادالثاني سڏيم سوير،

حضرت محمد، ڪج نه دير،

لوڪ ڏسي، مَرُ ٿئي خوش مِهر،

سوال ڪندڙ ڪج نه محتاج.

3- آچر سومر ڪر برساتون،

ڳلي ڳلي ۾ مَر ٿين آباديون،

راڄ مهاڄڻ جي گهَر شاديون،

ڏَهه ڏَه ڀيرا گهرندس ڏاج.

4- سن تيرهن سَؤ پنجويهه چِٽو،

نام محمّد تُنهنجو مِٺو،

ڏوري ڏوري مون توکي ڏِٺو،

تنهنجي هٿ ۾ هرڪا حاج.

5- اُٺين ڏينهن ملي وڌائي،

ڳالهه عجب مون شاعر ڳائي،

وات وات اِها ٿي وائي،

لکين مَڻين پيو کپي اناج.

6- سنڌ ڪاڇي کي جوڙج هاڻ،

عيب ڪَڄِيندڙ پارس پاڻ،

ٻِئي دَر ڪنهن جِي ڪَڍوُن نه ڪاڻ،

بار کڻِندڙ، تون سرتاج.

7- گهاڙ وهائج، مَرُ ڏئي گوڙيُون،

هيٺ مٿاهين مَرُ ٿين ڇوڙيُون،

مينهِن کَرڪا رونبن جوڙيُون،

سر ڦر سهڻا رَڄ ٿين راڄ.

8- نارو واهه هڻي نت نعرو،

گهاڙ سدائين ٿئي سوڀار،

خانڻ ملڪ ٿئي خوش سارو،

لائقن ڀريا، توتي لاج.

 

ڪافي 63

ٿل- جهڙو چيٽُ تَهڙِي ڪَتِي،

اسان داوَن تنهنجي وَتِي.

1- سَرنهن، ڄانڀا ساوا سَلا،

هر ڪنهن جا ادا، ٿيندا ڀلا،

پائيءَ پسي لڳا پَلا،

پوءِ کارِي مڇيءَ جي کَتِي.

2- جوئر، ٻاجهر، آڀُون، ڳَنا،

پوک پَڪِيءَ تي آڀُون ڀُنا،

لائِي لاباري هَليُون رَنان،

پوءِ ڪاڻي ڪوجهي رَمتِي.

3- تِرَ، مُڱ پَڪا ٿِي موٺ،

توکي ڪاهي هلندا ڳوٺ،

اهو اَجهو تُنهنجِي اوٽ،

ٻِئي جي ناهي پَتِي،

4- حاجي خانڻ ساڻُ هَلِي،

هر ڪنهن جي ڪندو ڀَل ڀَلي،

هوندي جيڪا گَرِي گَندِي،

گَڏَهَه تَنهنجِي گَتِي.

 

ڪافي 64

ٿل- اهڙو سائين سبب جوڙ،

پچن لاڙيون، مٿي ٽوڙ.

 1- ڌُمَ درياهه ڀي لايون ڌَڙيُون،

هَٿين مَٿي اَچي چڙهيُون،

ٻُڏن ٻيلا، دِڪيُون دڙَيون،

مَري مڇي کوڙ،

پچن لاڙيون؛

2- ڍَنڍين بِهَه، درياهين پَلا،

پوکُنِ راهُنِ جا، ٿِيَنِ ٿَلها،

ڀَرجَن ديري ديري گَلا،

ڪُم ۽ ڪُوڻيُون لوڙ،

پچن لاڙيون؛

3- رَئيسَ وڏيرن وَڏيون راهون،

ڪُڙمن ڇٽن آنهون ٻانهون،

لٽي ڇڏين وڏيون کاهون،

ننڍيون ڪن ڪروڙ،

پچن لاڙيون؛

4- هِندُو هَلن بَٽَئِيدارَ،

ٻاري ٻاري پوي ٻارِ،

ڳاهِنِ راهِن پيا هزارَ،

دايا اچن ڊوڙ،

پچن لاڙيون؛

5- پِيرَ فقير ٿِيَنِ راضي،

ٽويو وٺڻ اچن نمازي،

کَپَنِ ڪُهُرَ رِيءَ تَرازِي،

رجهي پَلي ٻوڙ،

پچن لاڙيون؛

6- حاجي خانڻ چيٽُ ڪَتِي،

تنهنجي شاهه، مون دامَن وَتِي،

روزِي کَڻِي، تو جا رَتِي،

سائِي ٿِي سڀ اوڙَ،

پچن لاڙيون؛

 

ڪافي 65

ٿل- مان آهيان انهن جي سارِي،

جو وَرُ جيڏيون، جَت وٺِي ويا.

1- ڪڻڪ ساٿ سَنجهي ناڪَيَڙِي،

هويم جوَ، پَڌر تَڏِ پِيِڙي،

اڄ ڌَڻڪِ بنان ٿِيَسِ ڌارِي،

مٽر آئِي ڙي، ڪنهن گهٽي ويا.

2- چڻو ڳالهه ته ڇو ويا ڇوڙي،

مڱ انهن جي، ڪِيئن مُنهُن موڙي،

مانهه محرم آيو ڄڻ مُهڙي،

ڪرنگهه جوڙي، جنگ کٽي ويا.

3- ٻاجهري پوک پوکڻ ڪيئن ٺاهي،

نانگِلي اصل کون ڄاڻي ناهي،

ڪري ٻِٽ پاٻوهون پنهل پياري،

پياري مون وِهه جي وٽي ويا.

4- اَلَک پوک پَچايم حاجي،

وحدت واري واٽ آ واهه جي،

سسئي جهڙا مرد مزاجي،

پير پُڇائي ڏيرن پُٺي ويا.

 

ڪافي 66

ٿل- آيا سونارا يار دا، هر رنگ وچ اسرار دا.

1- ڪوري دلبر، حال نه حيلا،

من موچي ٿيا شاهه وسيلا،

ٿِيوي سرازِي آپ رَسيلا،

گهايل هوت هٻڪار دا.

2- هر دم هِڪو خيال اهو ئي،

هووي ڪُنڀر وچ دور نه ڪوئي،

لڳا لٻاڻا شاهه دا سوئي،

سبق سکيا سردار دا.

3- هر درزي ٿي هوڪا ڏيسان،

ٿِي وڻجارا، ڳُڻ ٻَهه ڳئِسان،

تن من سرها مشِڪ مليسان،

ڳل چُهڙا لوهار دا.

4- ڏُور نه رولين خيال پيارا،

کٽي حاجي خانڻ مار نقارا،

ڳالهه اِهِيندا، ٻَهُون پَسارا،

حضرت دِي گفتار دا.

 

ڪافي 67

ٿل- ڪيسرو ڪين ڪيسرو ڪين،

ڏوڪڙ سان سڀ ڏيهه.

1- پيسو رکجانءِ تون گهڻو نه پيارو،

آنا ايندو تنهنجو وارو،

پوءِ وڻج واپاري ٿي ويهه.

2- ٻِياني ٻِيائي ڪم نه آئي،

چُواني هت وري ڪيئن آئي،

ڏئِي ڏِس ڇاتيءَ وارو ڇيهه.

3- آڌي ڀريل انهيءَ جي آهيان،

روپيو ڏسي ٿي روح ريجهايان،

رَسُ ماکيءَ واري آهي ريهه.

4- حاجي خانڻ سونُ پريئي،

پدم سچائي آءُ قدم ڀريئي،

وِچ پتنگن وانگي پيهه.

 

ڪافي 68

ٿل- ڏوڪڙ سان ٿِي ڏِينُهن ڪثير،

ڪِينَ ڪسيرو ڪين.

1- آنا تُنهنجو ايندو وارو،

پيسو رکج گهڻو پيارو،

دل کي ڪجهه آهي تسڪين.

2- ٻياني ٻاجهه نه ڪندي ڪائي،

چواني ڪنهن ڪم نه آئي،

ڏوڪڙ گهرجي ڪين.

3- روپيو جنهن وٽ آهي روڪ،

سارو جڳ توڙي پر لوڪ،

ڪنهن ڏانهن اک ڪري ڪين.

4- دنيا ڏاڍي آهي پياري،

هرڪو مٿس آهي هَنباري،

ڪنهن سان ڪُوڙِي هلي ڪين.

5- حاجي خانڻ مون پرين آ،

لَڪ لنگهي پير ڀري آ،

توکان سواءِ سَري ڪين.

 

ڪافي 69

ٿل- اُٿي ريلَ، هَلُ سويلَ، منهنجو مَنڙو اُداسي.

1- رڪڻ رنگي رنگ بڻايو،

بِيهِي باڊه، رک نه رايو،

صبح ڪجانءِ سيوهڻ سعيو،

محبن سان نَئِي ميل.

2- سيوهڻ شهر شَڪر ڄاڻان،

لَکَ لُٽايم نماءَ ۾ ناڻا،

آهن عشاقن مَنَ ۾ ڀاڻا،

ڏِسان حُسن وارا کيل.

3- ڳُڻ مٺايون تن جون ڳڻيان،

مون کي پنهنجا سڄڻ وڻيان،

تن جي طلب، تن ڏي تَڻيان،

سَڙي وَٽِ، ٻَري تيل.

4- حاجي خانڻ هيڪر حال،

صبح سڄڻ سان ڪندس قال،

وَهلو ٿِئي هاڻي وصال،

ٿيندو دل وارن سان ٻيل.

 

ڪافي 70

ٿل- هلو سيوهڻ هاڻي، کڻي کاڻِ ناڻي،

مِلي اڳيون مهلون، ماڻهن ساڻ ماڻي.

1- کَٽي خوش گذارن، اَڇا ڪَم اُجارن،

ٿُلهي سَنهِي ڄاڻن، ڏِيَنِ گهر اُماڻي.

2- موچِي مَر مَرڪن، جُتيون جن جون جرڪن،

پانجاري نه هَر ڪَن، روزي رب رساڻي.

3- لوهر ڊکڻ مُکي، ڪمائن ٿا حقي،

ڪيئي شوم شَقي، گهمائي منجهه گهاڻي.

4- ڪُنڀر ٺِڪر ٺوڪن، دانگيون جن ڊونڪَن،

مُدعي ڀَلِي ڀَونڪن، ٽَنگون پون تاڻي.

5- ڪمائن ٿا درزي، هلن پنهنجي مرضي،

عبادت جا فرضي، ڪوڙيُن مان ڪو ڄاڻي.

6- لڳو ميلو شاهِي، حُسن بادشاهي،

ڏسڻ ڏِس الاهي، مرد ڪوئي ماڻي.

7- قلندر قلندر، اَڙَل ٿَئِي بَندر،

مدعيءَ کي جَلَندر، ڏيندو پِير پاڻهي.

8- لائن رَنگَ روڏا، بِنان ترسِ توڏا،

گَسِي وَينِ گوڏا، سجدو سَنجهه سڀاڻي.

9- اُتي اسم ذاتي، ڪَنبائي ٿو ڇاتِي،

پَنجَن تَننَ جهاتي، انهيءَ هنڌ اُماڻي.

10- هڪڙا شاهه سهڻا، مِٺا مرد مهڻا،

قرب ساڻ ڪُهڻا، الله ميلي آڻي.

11- هڪڙا رئيس راجا، گهمن پيا سٻاجها،

گُهلي واءُ ڪا جا، چوڏهين سَن سَماڻي.

12- هڪڙا ٽُوٽَ ٽَرڙا، ڇڏيون وتن گهَرڙا،

لَٿن لَڄ ذرڙا، جن کي شيطان راڻي.

13- هڪڙا ٽُوٽَ ڀاڙِي، مُنائِن پيا ڏاڙهي،

وَٽين مُڇون لاڙِي، ٽَنگون پون تاڻي.

14- ڪمشنر ڪلڪٽر، ڪي ديوان دفتر،

ڪيئِي اچن اَفسر، سيّد جي سماڻي.

15- ڪٿي ڪَپتان ٿاڻو، بيٺا ڪن پُڇاڻو،

سياڻو نِماڻو، ڳاڻو ڇڏن ڳاڻي.

16- ڪوري ڪَن پَسارا، ڪَڍن هَٽَ هزارا،

لٿن غم غبارا، پسارِي ٿي پاڻهي.

17- حجم هٿ جوڙن، مُڇون مرد موڙن،

دشمن کي نهوڙن، لوهُو لحم ڇاڻي.

18- مِٺائي هَٽن تي، کُلِي پَئي کَٽن تي،

سُڃا سڀ سَٽن تي، اچن شام ٽاڻي.

19- هلي ريل آئي، انهيءَ لَنوَ به لائي،

سِگهي ڏي وڌائي، اَنڌِي مَنڊي ڪاڻي.

20- خانڻ بس آهي، چَيُئه شعر ٺاهِي،

تُنهنجو ٻين سان ڇاهي، سڀڪو پاڻ ڄاڻي.

 

ڪافي 71

ٿل- سگهو آءُ سهڻا، وري تون وطن تي،

چمي قدم تنهنجا، گهمايان اَکِن تي.

1- آسر وند آهيان، اميدان نه لاهيان،

 واسي هنڌ وڇايان، کَٿوريون کَٽن تي.

2- توکي ساريون ساريان، هنجون روز هاريان،

رويون رند نهاريان، گهمان پئي گَسن تي.

3- تو لئي لڇان ٿي، پانڌي روز پڇان ٿي،

پتنگ جان پڇان ٿي، ڀڙڪي باهه بدن تي.

4- خانڻ توکي ساري، ڪڏهن نا وساري،

ايندو واڳ واري، سيّد منهنجي صحن تي.

 

 

ڪافي 72

ٿل- اها رمز ڍولڻ دِي عالِي هي،

هڪ حُسن، ته ٻي بي خيالي هي.

1- اول حُسن هَلان ڪر آندا هي،

جئن چرڳ هِلان تي پَوندا هي،

کنڀ کوهه، لَحم ڪُون کاندا هي،

جنهن ڪُون دام نه دَست دُوالي هي.

2- وه جانب جلوه دار جَنگي،

رُخ شَمس بِينا، وه روپ رَنگي،

مَين ٻَهون نِڌَر، نَگپال نَنگي،

مَن موهه گهَتي، جا لَب لالِي هي.

3- وه زلف سلسل وَل ڇَلڙي،

وه ديک تماشا، هل چل ڙي،

دُک دُور ٿيندا هي، هڪ پَلڙي،

وه ڪِيتِي عشق ڪمالِي هي.

4- حاجي خانڻ، اي احوال سارا،

رک اسم ذاتي وچ خيال سارا،

لوچ ته لَڀسِي لعل سارا،

اُت سوالي، نڪو هٿ خالِي هي.

نئون صفحو --  ڪتاب جو ٽائيٽل صفحو
ٻيا صفحا 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
هوم پيج - - لائبريري ڪئٽلاگ

© Copy Right 2007
Sindhi Adabi Board (Jamshoro),
Ph: 022-2633679 Email: bookinfo@sindhiadabiboard.org