|
پيءُ ماءُ
جاجڪ جاجڪڻ جاجڪياڻي
جادوگر جادوگرڻ
جَت جتڻ
جُرو باز
جَنڙوَ جِنڙي
جوتشي جوتشڻ
جوڳي جوڳڻ
چاچو چاچي
چاڪي چاڪياڻي
چٻرو چِٻَ
چُهڙو چُهڙي
چيلو چيلي
ڇوڪرو ڇوڪري
ڇيلو ڇيلي
حاجي حاجياڻي
حجام حجامڻ
خچرُ خچر
جهرڪ جهرڪي
درزي درزڻ
ڌوٻي ڌوٻڻ، ڌوٻياڻي
ڏاڏو ڏاڏي
ڏاگهو ڏاچي
ڏاند ڳئون (گانءِ)
ڏائڻُ ڏائڻ
ڏوهٽو ڏوهٽي
ڏير ڏيرياڻي
ڏيروٽُ ڏيروٽ
ڏيڏر ڏيڏري
ڍڳو ڍڳي
ڊاڪٽر ڊاڪٽرياڻي
راجا راڻي
راجڪمار راجڪماري
راڪاس راڪسي
رڇ رڇڻ
ساٽي ساٽڻ، ساٽياڻي
سالو سالي
سانُ مينهن
سنڌي سنڌڻ، سنڌياڻي
سوٽُ سوٽِ
سوچي سوچياڻي
سهرو سَس
سيٺ سيٺياڻي
سيڻُ سيڻ
شاگرد شاگردياڻي
شهزادو شهزادي
شيخ شيخڻ
شيدي شيدڻ
شينهن شينهڻ
صاحبزادو صاحبزادي
طبيب طبيبڻ طبيبياڻي
طوطو طوطي
عيسائي عيسائڻ
فقير فقيرياڻي
ڦاڙهو ڦاڙهي
ڪاسائي ڪاسائڻ
ڪاسبي ڪسبياڻي
ڪاڪو ڪاڪي
ڪانءُ ڪانويلي
ڪتو ڪتي
ڪُڪڙُ ڪُڪِڙ
ڪِڪو ڪِڪي
ڪنڀار ڪنڀارڻ
ڪوري ڪورياڻي
ڪُونهو-پاڏو وڇ
کٽي کٽياڻي
کوتو کوتي
گابو گابي
گدڙ گداڙي
گڏههُ گڏهه
گُڏو گڏي
ڳورپٽ گورنهاري
ڳيرو ڳيري
گهيٽو رڍ
گهوٽ ڪنؤار
گهوڙو گهوڙي
لومڙ لومڙي
ليلو ليلي
ماڇي ماڇياڻي
ماروٽ ماروٽ
ماڙيچو ماڙيچاڻي
ماسات ماسات
ماستر ماسترياڻي
ماسڙ ماسي
ماڪوڙو ماڪوڙي
مالڪ مالڪياڻي
مامو مامي
ماهيڙ ماهيڙياڻي
محبوب محبوبه
مدّهي مدعيه
مرد زال
مُرغ مُرغي
مريد مريدياڻي
مڙس جوءِ
مکو مکي
مُلان مُلياڻي
موالي موالڻ
مهاڻو مهاڻي
موچي موچياڻي
مور ڊيل
ميان بيبي
ميربحر ميربحرڻ
نانگ نانگڻ
نانو ناني
نر مادي
نوابزادو نوابزادي
نوڪر نوڪرياڻي
نوناري نونارڻ
نياڻو نياڻي
نينگرُ نينگر
والد والده
واڻيو واڻياڻي
وڏيرو وڏيري
وزيرزادو وزيرزادي
ولهو ولهي
وهڙو وهڙي
هاٿي هاٿڻ
هرڻ هرڻي
هندو هندواڻي
يهودي يهودڻ
يورپي يورپڻ
اهي لفظ جن جا مذڪر ۽ مؤنث ساڳيا آهن.
مذڪر __ مؤنث
بدڪ بدڪ
بلبل بلبل
ٻار ٻار
ٻگهه ٻگهه
ڀؤنر ڀؤنر
ٽيٽيهر ٽيٽيهر
پوپٽ پوپٽ
ڄاهو ڄاهو
ڄور ڄور
چانهه چانهه
چمڙو چمڙو
چنڊول چنڊول
چيهو چيهو
ڏينڀو ڏينڀو
سانڊو سانڊو
سوپاري سوپاري
سرڻ سرڻ
سيڙهه سيڙهه
سيسر سيسر
سيهڙ سيهڙ
ڦوسي ڦوسي
ڪاٺڪٽو (هد هد) ڪاٺڪٽو
ڪاز ڪاز
ڪٻر ڪٻر
ڪرڙي ڪرڙي
ڪُمي ڪُمي
ڪنگ ڪنگ
ڪُنگرو ڪُنگرو
ڪِول ڪِول
ڪونج ڪونج
ڪوئل ڪوئل
ڪُوئو ڪُوئو
ڳوهه ڳوهه
مڇر مڇر
مڇي مڇي
مک مک
نور نور
نوريئڙو نوريئڙو
واڳون واڳون
وڇون وڇون
وهيو وهيو
هماءِ هماءِ
هم آواز الفاظ
ابد (ع)
=
اصلي، بقادار.
عبد (ع)
=
ٻانهو، نوڪر، غلام.
اثبات (ع)
=
ثابتي، تصديق
اسباط (ع)=
پرهه ڦٽي جي مهل
اثر (ع)
=
تاثير.
عصر (ع)
=
ڏينهن جو پويون وقت
سر (س)=
پرهه ڦٽي جي مهل
احد (ع)
=
هڪ خدا، واحد.
عهد (ع)
=
انجام، اقرار.
آر (هه)
=
اُڻڻ جو سنهون اوزار.
عار (ع)
=
شرم، لڄ، حجاب.
ارب (هه)
=
سؤ ڪروڙ.
عرب (ع)
=
قوم جو نالو.
ارض (ع)
=
ڌرتي، زمين.
عرض (ع)
=
گذارش، التجا.
ارز (ف)
=
قيمت، بها.
آري (هه)
=
ڪارائي.
عاري (ع)
=
اُگهاڙو، تنگ، عاجز.
اسرار (ع)
=
لڪل راز، ڳجهه، ڀيد.
اصرار (ع)
=
وري وري چوڻ.
اشڪ (ف)=
اک جو پاڻي، ڳوڙهو.
عشق (ع)
=
محبت، پيار.
اظهار (ع)
=
تبصرو، بيان.
ازهار (ع)
=
بند ٿيل مکڙيون.
اعليٰ (ع)
=
وڏو، مٿانهون.
آلا (هه)
=
پُسيل، ڀِنل.
آقا (ف)
=
خاوند، مالڪ.
آڪا (ت)
=
وڏو ڀاءُ، بزرگ
اقرب (ع)
=
تمام ويجهو مائٽ.
عقرب (ع)
=
وڇون.
اَلم (ع)
=
رنج، غم، ڏُک.
عَلم (ع)
=
جهندو، نشان.
اَمل (ع)
=
اُميد، آرزو، خواهش.
اَمل (هه)
=
نشيدار دوا جو نالو.
عَمل (ع)
=
ڪم، فعل.
باد (ف)
=
هوا.
بعد (ع)
=
پوءِ، آخر.
بسر (ف)
=
گذر، گذران.
بصر (ع)
=
نظر، نگاهه.
بصر (س)
=
ڀاڄيءَ جو قسم.
بي غم (هه+ع)
=
بي ڳڻتيو.
بيگم (ف)
=
امير جي راڻي.
تام (ع)
=
پُورو، ٺيڪ.
طعام (ع)
=
کاڌو، غذا.
ترجيح (ع)
=
فوقيت، فضيلت.
ترجيع (ع)
=
موٽائڻ، ڦيرائڻ.
ترڪي (ف) (ع)
=
تُرڪ قوم جي ٻولي، ترڪ قوم جو ملڪ.
ترقي (ع)
=
واڌارو.
تور (س) وزن، ماپ.
طور (ع)
=
نمونو، حالت.
ثمر (ع)
=
ميوو، ڦل.
سمر (س)
=
سامان، توشو.
ثنا (ع)
=
تعريف، واکاڻ، ساراهه.
سنا (ع)
=
دوا جو نالو، ٻوٽي جو هڪ قسم.
ثواب (ع)
=
اجر، نيڪيءَ جو بدلو.
صواب (ع)
=
پورو.
جافر (هه)
=
دوا جو نالو.
جعفر (ع)
=
ماڻهوءَ جو نالو.
چاق (ت)
=
خوش، تندرست.
چاڪ (انگ)=
بورڊ تي لکڻ جي شيءَ.
حارث (ع)
=
ڪڙمي، هاري.
حارص (ع)
=
حرص ڪندڙ، لالچي.
حال (ع)
=
هلندڙ وقت.
هال (انگ)
=
وڏو ڪمرو.
حجر (ع)
=
پٿر.
هجر (ع)
=
لاڏاڻو، جدائي، علحدگي.
حل (ع)
=
نبيرو، سمجهاڻي.
هل (س)
=
گهم (امر آهي).
حلقو (ع)
=
دائرو، گهيرو.
هلڪو (هه)
=
ٿورڙي وزن وارو.
حلال (ع)
=
جائز، درست.
هلال (ع)
=
پهرين تاريخ جو چنڊ.
حوا (ع)
=
حضرت آدم عليہ السلام جي زوجه جو نالو.
هوا (ع)
=
زمين ۽ آسمان جي وچ ۾ واءُ، انسان جي پيٽ مان
نڪرندڙ خراب هوا.
حول (ع)
=
ڊپ، خوف، ڀؤ.
هول (ع)
=
لوهي ٽوپي.
دور (ع)
=
وقت، زمانو.
دؤر (ع)
=
سبق کي وري وري پڙهڻ، مطالعو.
ذري (ع)
=
ٿورڙو انداز.
زري (ف)
=
سونهري تار.
روح (ع)
=
ساهه، جان.
روهه (سن)
=
جبل، ڏونگر.
روزو (ف)
=
رمضان مهيني ۾ روزو رکڻ.
روضو (ع)
=
قبر جي مٿان مقبرو. |
