|
ويکو جو پائي پائي جهاتڙي يار دل نون.
نال اساڏي هڪ سون نظرين ڌاڙي تنهن تان لائي لائي.
وچ خمار عشق حسن دي گم جسم دم جائي جائي.
راهه اهين وچ عشق ملامت ڏي سرچئيسين ڪائي ڪائي.
نانڪ يوسف يار درد وچ آپ ٿيندا ڏک ڀائي ڀائي.
*
خبر سو ڪوءن لي آويگا عشق الله اسرار درد بن،
انت نه پايا بحر برهه ڪا دم دم شور مچاويگا.
درد پيادم امت گمت ۾ جان جسم لڙهه جا ويگا
اگن گگن گم گرجت گرجت بوندن برشت بهاويگا
نانڪ يوسف يار بيرنگي دوست ڪا درشن پاويگا
*
دين مذاهب ڪوڪي جانون ڪيسو همرو ڪام هئه
مست پيالا هر گر مجهه ڪون مئي محبت ڪا جام هئه
قدم ڪي چارون طرف تسي جس توبهه ترڪ حرام هئه
سمجهن معنيٰ عشق اشارت ڪي ثابت اسلام هئه
بيچ شروع ديندار ڪهاون قوت گذار قمام هئه
اوران نون ڪيون هو وي هدايت اس ڳل ڪاماتام هئه
وير پر ان اور تين ڪتابون پوٿي پنٿ تمام هئه کول
ويکو فرقانون تم ني سانچ ڪهون سترام هئه
عشق بشارت ڪس ڪون ڪهيئي ڪنبت ڪيسر ڪام هئه
نينهن فقر کرڌيان لايا عشقا آپ امام هئه
ملا هندو سي ڪرن مسلمان ميمڻ اس ڪا نام هئه ڪلمي
گو فرهو وي ڪافر اڳ وي اس بدنام هئي
نانڪ يوسف يار شريعت مشڪل عرض غلام هئه
وحدت ڪثرت سير مچايا برهه ملامت مام هئه
*
اسان تي الله نبي ٿيندو راضي ٿيندو راضي
ڪوهه ڪندا هڪ ملان پيا قاضي
هير ماڻهيان ڪنون مسلي بڇدي، دل کيزيان دي مول نه
ٽهندي،
رانجهو رمزين نال جو هوندي، عشق بڻائي بازي بازي.
عاشق عقل دا جهٽ پٽ جهيڙا، هير ڇڏي ڳئي کيڙا ڀيڙا،
هت هت هوسين ميڙا ميڙا، غوث لڏي ڳئي غازي غازي.
عشق سڄڻ دي مچ مچايا، درد پرين دي دونهان دکايا.
سور سهڻي دي هن سوادا، عشق دي اڳون عقل ري آري.
آکي ميان يوسف وتي ويڳاڻي، درد سجن دي ڪئي ديواني،
لڳو عشق ٿيس مستاني، طلب سانون تازي تازي.
*
بن بن آيا هادي رنگ لايا
مئن واري لک واري سائيان
ڪيهي ڪيهي ويس بنيدا، ويسان دي وچ آپ ڇپيندا.
هر مظهر سهڻي يارديان جائيان
ويک اسان وچ حيرت هوندي، ڪڏهان هسدي ڪڏهان روندي،
لايان حسن بهيران لائيان
درد حسن ديان فوجان فوجان يون دريا ديان موجان
موجان
چوقير ڇٽيان عشق هوائيان
تانگهه لڳي تن محبت موڪان، وڃ ڪي رهڻا هادي
جهوڪان،
دل وچ ڌمان عشق مچائيان.
نانڪ يوسف ياري ياري، دم دم دل تي زاري زاري،
هادي سچي سڀ اگهائيان.
*
بن بن آوي ميري من ڀاوي موهن صورت مالڪ والي
هادي صورت محمد والي.
نتشنون نتستا نقش بنيندا، يار رنگيلا سوء رنگ
لائيندا،
طرحان طرحين ڏيندا ڏکالي.
ڪيهي ڪيهي حڪم هليندا، هڪ سولي پڪڙ ذبح ڪريندا،
سهيون سهڻا يار خيالي.
عرب عجم جل ٿل ۾ بن ۾، گنگا جمنا بندرا بن ۾،
هرجا فردا مست موالي
هسي هووڻ گم ٿيوسي، دل اناالحق هل پپوسي،
هئه ڏڊا درد ڌمالي.
نانڪ يوسف يار جو پايا، دوست درازي الله ملايا،
ٿيا بخش برهه برحالي.
*
برها خدا ڪي واسطي ول آوين ول آوين
ڦيرا پاوين واسطي مولا ڪي
بن تيڏي ناجيندي جندڙي، مڙ ڀالين نماڻياندي حال تي
دير نه لاوين مک وکاوين سگها آوين اٺاڪي
تن من تيڏي تانگهه ملڻ دي، دم خيالي تساڏڙي خيال
تي
ڳڻ ڳاوين سک پاوين نيڻ چاوين چراڪي
درد تيڏي دي تن من هولي، ويک ميڏي نه عيب افعال تي
لٽڪاوين چٽڪاوين، دل چاوين نه چوراڪي
تيڏي درسن دي مئن بکياري، جيوين بنگ شمع دي جمال
تي
گهنڊ چاوين مشڪاوين نيڻ لاوين لاڪسي
يار يوسف نون تانگهه تساڏي عشق تاتيڏي شڪال تي
لي جاوين دل لاوين، ايوين ڀانوين ڀنواڪي
*
بسمي ولا ڪوءن بيراڳي، جنهن دي نال ميڏي دل لاڳي،
هي ساڳي رانجهو چاڪ سنيون
شاهي ڇڏ ڪي تخت هزار، آ ڪر مليس راوي دا ڪنارا
ويکڻ آيا سير نظارا، محبت دا مشتاق سنيون.
ونجهلي وڄيندا مٺڙي ٻولي، تنهن دي قدمان تئون مئن
گهولي
دکان دي چاڦردي چولي، ڏاڍا دردناڪ سنيون
بيخبر مئن آهيس آياڻي، عشق جوڳي دي ڪيتيس جوڳياڻي
اڱڻ آيا هير نماڻي، صاحب اصل عاشق سنيون.
چپ چپاتي پايس جهاتي، ميڏي نال ڍولي لئون لاتي
ڄاتي سهڻي رمز سڃاتي، وچ وصل فراق سنيون
يوسف رانجهن يار پڇايا، ديس اساڏا الله وسايا
ڪل سيالين وچون چڻ چايا، شاهد هي حق پاڪ سنيون.
*
آوندا نهين سو سڄڻ الانودا نهين،
ڪهڙي ڏوهه پاس ميڏي سڄڻ آوندا نهين
محبت تساڏي مٺڙي اعليٰ شڪر گنج،
هس هس ڇپا وي آپ چشم چاوندا نهين.
ديدار ڪارڻ دلبر مشتاق مرن ٿا،
چڪن چاڪ ڦٽ فراق محرم ڀانوندا نهين.
وهوا تساڏي چال عجب يار ڏٺي سون،
مشتاق نال يار کل الانوندا نهين.
نانڪ نماڻا بردار چاڪر غلام دردا.
تجهه بن خيال اور يوسف ڀانوندا نهين.
*
اها عشتي دا حال جو شان وچ حال،
مهر بحال الله پرت پال
ٻيا سڀ راهان گم ٿيان، برهي رهه رهوال
جي تون ڄاڻين صحيح سڃاڻين، نبوي هي احوال
جيئي سنباهن سر سوليءَ تي، نهاندا قرب ڪمال
موتو قبل انتموتو، سهڻي عشق دي چال
ساز سڀئي سهڻي وڄندي، مول صحيح ڪرتال.
نانڪ يوسف يار، عشق سحي قبل قال.
*
آج سجن ڪيون نه آيا هي
ڪس ڌوتي ني ڀر مايا هي
پڇ پڇ رهيان ٻانڀڻ جوتشي،
ڍاري نون ڍرايا هي.
دم دم آندا ڪيهي گناهون،
آج نه ڦيرا پايا هي.
عيب اسان وچ لکين هزارين،
سر تي بار اٺايا هي.
لاتقنطو ٿا فرقانون،
دلبر آپ الايا هي.
درد فراق سجن سهڻي ڪا،
محبت مچ مچايا هي.
سوز فراق ميري من بن ڪي،
برهي جوش جگايا هي.
برهه سندا مئن پاوان نپايا،
طوطي تن من الايا هي.
آوي جاوي سجن ڪي پارون،
لک ٿورا ڳڻ ڳايا هي.
نانڪ يوسف نينهن ڪي نوبت،
عشقي طبل وڄايا هي.
*
آءٌ وي سجن ميري ڪر ڪائي ڪاري
واسطي رب دي ڪرونگي مئن زاري
ڳل ميري ڳاري اڇي تيري ياري
ٻوهي تساڏي مئن تان پڻيان، لي ڪي تيري تاري
دردان ڪي ماري، ڪرو چا ستاري
ڪرم رحم دا حاڪم توهين، تيري هي اختياري
ڪوءن مئن بچاري، تون صاحب غقاري
حال اساڏا معلوم تين نون، سائين سڌ ساري
ڏيوو دلداري، يتيمان نون ياري
ميري دل مطلب، تيڏڙا توهين برهه بهاري
گل گلزاري سدا هو وي ساري
نانڪ يوسف نون سڪ تيري رو رو پيچڪاري
مارن چوڌاري بي اختياري.
*
اوران نون ڪي سمجها ويگا سمجها ويگا من لاويگا.
تمري ساٿ نه دوا ڪوئي چلدا، گياني گيان اسي ڪر ڳل
دا
يار سچا هڪ هي رالعل دا، نال يقين شهه پاويگا.
حق حقيق ڪا ڪوءن پڇاڻي، بندي خاڪي اسين نماڻي،
درويشان دک آپن ڄاڻي، بيدردان آگ اويگا.
ڪيسا بايا دور رماني، ڪوئي ڪسي ڪا ڪهيانه ماني،
سمجهن ناهي فقر اگياني، آگ انهان ڀڙڪا ويگا.
ويکڻ لوڪ عاشق بن الله، ڪيشوئي ڪرتون طلب تسلا،
مار الار خارج سرکلا، دير نه دم فرماويگا.
پڪڙ حليمي حال حقاني، اور تماشا فاني فاني،
داس غريب هون من نماڻي، مهر قدم دم جاويگا.
پنٿ گرنٿ ڪتابي مسالي، عشق الله بن روڳ رسالي،
پنڊت ڀئي دل والي ڪالي، مهر نظر من پاويگا.
نانڪ يوسف يار اوهين تون، هادي هڪو هڪ مهين تون،
هم نه اسي ۾ اسم توهين تون، هر جا حڪم هلاويگا.
*
ايهه تماشا ديکا ٿا چل اڳلا ديکون پار پار
جنجل جال اٿاهين مشڪل دردان دي سر بار بار
ڪيتم ڪانه ڪمائي، گذر ڳئي هي عمر اجائي،
وتيس وچ آس آسائي، توبهه زاري زار زار.
ڪرت ڪچي هون عببان هاڻي، هادي ڄاڻڻهار تون جاڻي،
تهمت ڪرسين معاف آرياڻي، ضامن علي چار چار.
بوبڪر شاهه عمر عثمان، نال پنجان دي شامل اسمان،
نسبت بازي وچ يڪ جسمان، نهين تفاوت وار وار.
لانقنطو صحيح اشارا، سڻ تون عاشق يار پيارا،
مرشد سائين سخن سچارا، همت هر دم يار يار.
جنهن دي هجر فراق ۾ ماري، تاري اس دي تن من تاري،
سهڻا آپ نباهي ياري نيڻ وهائن نار نار.
ناڪ يوسف نورنرالا، اٿ نه پهچي اوء رسالا،
غيرت واليان دا منهن ڪالا، منڪر دي سر مارمار.
*
الله ياد هو وي ٻيا ڪوءن هو وي
ميري من سيباندا سڄڻ سو سيباندا
جو دم دم سنڀالا مٺا يار نالا سهڻا سوچالا،
چلاندا هلاندا
اصل مئن سوالي سوالي خيالي رهه رهه خوشحالي
خوش آندا ڀاندا
فدا رهه فراقي سدا دردناڪي عجب هي عشاقي
هساندا رئاندا
برهه بيقراري نهين اختياري سمجهه ڳالهه ساري
سهاندا مٺاندا
درد ۾ دکايا ڪرو گم ڪايا ڀولا ڀول مايا
اڏاندا کلاندا
جو مرشد نگاهان پناهان اساهان نماڻي ني شاهان
تاندا دکاندا
ڪهه يوسف يارانا دونون نون يگانا مئي مست خانا
سچاندا پلاندا
*
اڇي فقر دي چال، رهندي اپني صاحب نال
ٻاجهون عشق الله دي يارو اور نه پون خيال
مايا موڙي محبت ري دي نڪا شئي شڪال
صورت سرت گيان گروڪا، ٻوٽا ٻيائي ٻال
من ۾ موهان پاءِ ڪي ڏيکو اندر ٻاهر لعل
ڪمر توڪل پنڌ ڪي چلدي، ٽڪن ڪوهه ڪشال
شمس الحق منصور عطاري، هي انهاندي حال
جنهن ۾ آوي سو دم ڄاڻي، اها وقت وصال
ڪڏوت گودڙي ليڙ ڪيتران، ڪڏوت شملي شال
ڪڏوت هاٿي ڏانگ ڦيراوي ڪڏون روٽي دال
عشق ٻجهارت بن ڪي آيا، الت بلٽ هرتال
بيد پران ڪتابون ٻاهر، مشڪل سمجهه محال
آپن آپني اچرج آيا، بات عرب قيل قال
نانڪ يوسف ياري ري ٻيا، سڀ ڪفر ڪمال
*
ڀلا ميڏا يار وي چاڪ ڪيهان ڪيهان پل ۾ بنانوندا
مست آواز غيب خيالون، ڳجهيان ڳجهيان ٻوليان
سنانوندا
جوڳي ڀوڳي مرلي منتر، ڳوڙهي ڳوڙهي يسمي لڳانوندا
دردميڏي دل اس حيرت ۾، ڪيوين ڪيوين رخڙا ڇپانوندا
وڻج ورهه دا ڪرڪي آيا، رنگي رنگي رمزان رلانوندا
نانڪ يوسف يارديان چالان، سهڻيان سهڻيان رانديان
رسانوندا
*
پلاوي رانجهو سانون ٻهون وي ٻهون.
من ڀانوندا ساهه سيبانوندا
نيڻ نماڻي سڪ سڪ ملدي هجر و صالئون روندي کلدي
درد مين ڪس نون توبن ڪهون وي ڪهون
دم آوندا عرض بلانوندا
مئن ڳل اصلوءن تيڏڙي ڏوري زلفان والي زوري زوري
سوز انک نون دل سهون وي سهون
جو سيبانوندا آڱڻ آنوندا
معشوقان ديان لک ڀلايان روز ازل ڪنون ديدان لايان
آهون اسين انهين ڪا دوست آهون وي آهون
سوا گهانوندا حق فرمانوندا
نانڪ يوسف تيڏڙي چولي دامن لڳڙي ازلي ٻولي
عشق ۾ سدا تيري رهون وي رهون
ڳڻ ڳانوندا دل لانوندا
*
پاءِ کڙيان ڳل ڳاري در تيڏي يار سهڻا
طرفون تيڏي سر تي چايم، ساري خلق خواري
عشق تساڏا اسان يتيمان نون، ڏيندا شهر نيڪاري
تون تان صاحب ساري جڳ دا، سرتيڏي سرداري
نينهڙا لئيندئين آپ ڇپيندئين مونجهه اهين مين ماري
نانءِ الله دي مئن نماڻي نون، دوست ڏي ڪادلداري
کل الايو ناگهنڊ پايو، نال اسان يڪ واري
*
پريشاني حيراني عشق آوي جنهن دل لاوي
بار غمان دي باري باري، عشق حسن فوج قراري
مار جوا وي سو حق پاوي
هڪدء بيحد ڇينڀا بازي گيان گروبن حيلا سازي،
کول وکاوي ڀيد بتاوي.
سرعشاقان حڪم هليندا، آپ اناالحق نعرا مريندا،
سوز اٺاوي جنگ آڙاوي.
عاشق عشقوءن فتح ڪريندي ناز محبوبان مست چليندي،
ڦيرڙي پاوي لوڪ ڀنڀلاوي.
عاشق سيفي ڪيهي ڪيهي لوڪ سڻايان عجب جيهي،
مرد اٺاوي ڦڪڙي چاوي.
نانڪ يوسف ياري ياري عشق هادي دا زوران واري،
سدا آوي من ۾ ڀاوي.
*
يار مين صدقي صدقڙا جانونديان،
سهڻا تيري حسن جمال سهڻي چال چال تون.
برها بي اختياري ڏيندا فوج حسن دي زور چڙهيندا،
ڏوهين ابرو هلال چشمان ڀال ڀال تون.
مشتاقان نون مار جويندا، حسن حياتي دل بخشيندا،
ڪيتا نيڻ نهال چيري جهال جهال تون.
عاشقان دي دل تيڏي تاري برهه تساڏا باغ بهاري،
تيرا خاص خيال ڳجهڙي ڳالهه ڳالهه تون.
يار يوسف دل نون دم دم زاري صورت تيڏي راهي بکياري
نيرا عشق اڪال هادي حال حال تون.
*
جوڳي آيا جوڳي آيا ول جوڳي آيا
سهيون مين سڃاتا يار تا ساڏڙا هيئي
نال اسا ڏي درد يارانا عشق تا آنبهه لايا
پر ۾ ڪيتس ڳالهين ويهي
حال اسان هادي والا چمڪي چشمين چايا
لک صلاتان نقطي سچ سڀيئي
دم دم دل تي يار اسا نون مورت مهرين مايا
دلين پاتا پيچ طرف تهيندي پيئي
عاجز بندي دلبر دردي جنهن جو چيٽڪ لايا
نينهن ناتا شڪر شڪر اهيئي
نانڪ يوسف يار رنگيلي سو سو رنگڙا لايا
دل حق ڄاتا ڪيئي سمجهن ڪيئي
*
جادوئڙا بن آيا سهيون رانجهن جادوئڙا جڙ آياني
وهوا
هڪ جو جوڳي تخت هزارون جهنگ وچ آيا نديان دي پارون
مرلي سو سوز سنايا
درد ڪهين تون بئنسري وڄيندا پڇدا سالين هنجڙيان
هريندا
اپنا سو ديس مٽايا
دم پئي وچ آسيالين، صورت چاڪ دي سڻ ويک چالين
چشمان سو سحر چلايا
يوسف صاحب هويا بکياري، هير حسن دل تهندڙي ياري.
برهون سوبيک بنايا
*
ڦيري جوڳي آندا ڦيري، ڦيري ڏيندا سهيون واهه واهه
هسديان رسديان کيڙي ڏسينديان بن کيڙي ٻن ڳالهين سس
ديان
ڪري عشق دي ڪوءن نبيري نال نيندا
يار ميرا ري ڪن جهن جوڳي جوڳ ڪماندا برهين ڀوڳي
ديري مئن دل ديري ڌن سنيندا
هير نماڻي چاڪ ٻٻاڻا موهن من ۾ يار سماڻا
هن پيڙي ڄنڃان پيڙي جسم اسيندا.
نانڪ يوسف يار مهيندا، غمزي رمزي ناز تهيندا،
ڪل سيالين ته حيرت هيري عشق نچيندا
*
جسني بارا چايا هئي عيبدار گنهگارون ڪا
عمر ساري بدڪاري ۾ هم سارا ڪچ ڪمايا هئي
اصلون مين بدڪاري ڪوپيءَ اپني دامن لايا هئي
روزازل ڪنرن مرشد مينون پيالا عشق پلايا هئي
اس ڪي بي اختياري سر پر شوري شور سوايا هئي
جون معصوم اياڻا ٻالڪ ڪس رنگ بيخودرايا هئي
عاشق سين بيرنگ عشقا کيلت کيل کيلايا هئي
رمز عشاقون ڪي ڪوءن ٻوجهي عارف بن ڪهايا هئي
سهو سڪر ڪي ناحد ڪائي هاتف يون فرمايا هئي
وحدت ڪثرت سر سبحاني الٽارنگ رسايا هئي
خيال احوال بيرنگي دونون عجب تماشالايا هئي
يوسف يار محبت مولا من ۾ مرشد پايا هئي
*
تون وهلڙائين ول ولين دلين دي ڍولڻا نا چر لاوڻا
هيئي
ڇڏ چو ٻارا تخت هزارا مڙڪي ميڏي جهوڪ ملين
واسطي رب دي رانجهن سائين دور اسا هون نه چلين
طرف يتيمان اوڻ والي دوست دلاسڙي گهلين
قرب تساڏا بديان بخشڻ نظر مهر ڀال ڀلين
يوسف يار ماهي دامن پر عشق اواگهين جهلين.
*
تون محبوب دلين دا رناجها سانجها هير مهيندا
تون مقصود دلين دا رانجها
تون تا صاحب تخت هزاري سڀ سيالين وارڻ واري
تيڏڙا چاهه چهيندا
ونجهلي ڏي ڪن وهه واهه ميرا ڦوڪ سڻاوڻ عداتيرا
مئن تورڙي ڪوڪ ڪهيندا
يوسف يڪدل رانجهن ياري هير نماڻي عشق اجاري
پريتم پريت پهيندا.
*
ڀائي ري خبر سنائو ڪا اسانون پرديسيان دي
آءُ پرين مهروءن اڱڻ اساڏي پلپل ڦيرا پائو
يار سهڻي دي آوڻ والي گجهڙي ڳالهه الائو
مئن مشتاق اسي دل ماندي جائو ته وهلي آئو
نانڪ يوسف يار برهه بن چاهه ٻئي سڀ چائو
*
ٻهون مني اسان هون سچي تساڏڙي ڳالهه يارو
دل لائيندي هون تيرا برهه بحال يارو
سچ تسان سچو عشق تساڏا جو سئو سئو چليندي چال يارو
مرن جيوڻ دا غرض نه ڪوڻي خاص تساڏا خيال يارو
جٿان ڪٿان مرشد سائين هو سون قدمان نال يارو
نانڪ يوسف هئي تساڏا دردا سُک سنڀال يارو
*
ڀلي آوي جهنگ سيال ڇوڙڪي جا مون تخت هزاري
تانگهه سچي دل تنهن دل تانگهي جنهن دا درد وصال
آڻ ڪي ڏيندا اشاري
اڳي آدم ڪنون نال هادي دي، آها دل دا فرب ڪمال
آوي ڪريندا نظاري
وير تي ٻاٻل دي ڪاڻ نه ڪائي لڳڙي درد ڌمال
نوبت نينهن نغاري
جٿ اساڏا دلبر وسدا سچي تا يار سوال
جاسون جو ڪهيا پياري
نانڪ يوسف يار ماهي دا هڪو هڪ خيال
ول ول وارڻ واري
*
ڀلا آوي تخت هزار پار تي جاڻان بيبادي
وڃ ڪي رهسون راڄ ماهي دي لنگهه ڪي راوي دي ڪنار
جال جٿاهين پاڪ ٻٻاڻين مستومست پڪار
ڇوڙ چناهون جنگ سيالين رانجهون ويکون چئو پار
ورهئون ونجهلي کڙا وڄيندا دردان لائي تنوار
نانڪ يوسف يار سچي دي برهي ڪيتي بهار
*
تون اپنا قرب سڃاڻ ڍوليا صاحب تخت هزاري دا
دم دم دل تي يار اسانون تيڏڙي رمز رهاڻ ڍوليا
مالڪ مين بدڪاري دا
توبن رحم ڪري ناڪوئي اها ملڪين مشرڪهان ڍوليا
ڪل تي قدم قراري دا
نال اکين دي رانجهن سائين ڪٽيان دا ملين ڀاڻ ڍوليا
رستا راوي دي ڪناري دا
ويکڻ تيڏڙا تيڏڙي نالي رک روشن دل اهڃاڻ ڍوليا
دو جڳ نور نظاري ادا
يار يوسف نون عرض اهوئي اپڻي پرت پڇاڻ ڍوليا
هادي سائين جڳ ساري دا
*
من صاحب ڪي ساٿ رلڻا هو ساٿ رلڻا
جي جينا جڳ جوٺ برهه بن اڪ پل فاني چلڻا هو چلڻا
موهه اهنڪار طمع سين تياڳو ٻوجهه ٻجهو ڪجهه ڀائي
جي
ڪام ڪروڌ برو پسارو پائو پريم ٻڌائي جي
چاهه چکي اس هاٿ نه لائو پلڻا جي من پلڻا هو پلڻا
ٻاهر جيوڻ نه پاوهين سوڏر جس هردي گر ٻاڻي
محڪم مورت من ۾ مرشد جون جل سورج پاڻي
الک الک اپار جنب هئن جلڻا اب جي جلڻا هو جلڻا
نانڪ نينهن سچي گر پياري ڌمان ڌم مچائي هي
اناحد نوبت زور وڄيندا خاصون خاص خدائي هي
يوسف يار مريندا نعري جهلڻا ڪيا ڪوئي جهلڻا هو
جهلڻا
مينون دل ۾ درد ديان ڌمان مچيان
عشق سچا ڳل سچيان
رانجهن هيرنون چيٽڪ رلمل ميان
برهه هوائين تان بڇيان
جهنگ سيال داسانگ نه ڪوئي وي ميان
کهه کيڙي ڳالهين ڪچيان
عشق جنهان سر وارد هو وي ميان
سي وڃ رمزين رچيان
ڇوڙ چناهان واري چلڻا وي ميان
چاڪ چاري جٿ وڇيان
يوسف ياري ۾ يار بهاري وي ميان مرجيوڻ آئتان اڇيان
*
ميري من ديان ڪون سنيگا پيءَ بن پوڪاران
دمدم دلبر ميڏڙي دل تون طلب تساڏڙي تانگهه تنواوان
حاضر ناظر نال يتيمان عشق تيڏي ديان هون هونگاران
عاشقان دي سر موج برهه دم برسن بادل پون ڦوهاران
عاشق سهندي نه ڪو دنيائي گونا گوني درد جهونگاران
يوسف يار راحب جنهن حق دي تنهن دل نون نت باغ
بهاران
*
ميروني سهاڳ ڀاڳ ماهي رانجهي دي الست دعا ڳيان
رانجها صاحب تخت هزاري چاڪان بن ڪي ڪٽيان چاري
ڏوهين راوي سبز ڪناري ونجهلي تنوار سڻ ڪي جاڳيان
رانجها وسدا نيڙي نيڙي عاشق معشوقان دي ميڙِ
دور رهي ني کيڙي ڀيڙي رمزان رانجهڻ نال لاڳيان
جاني ميڏا جواني ماڻي مسڪينان دا قدر سڃاڻي
آندا اڱڻ سهندا ڀاڻي کهه کيڙيان ديان ڳليان
اڀاڳيان
يوسف سهڻي يار دي ياري محبوبان دي پريت پياري
سياليان اس تون وارڻ واري عشق دي سهاڳ سهاڳيان
*
يار پرچائين مئن جاني پرچائين مئن پيا نون مناندي
ڳل هٿ پلڙا ڳالهه ادب دي، گهول گهمائين آپ گهول
گهمائين
باندر ڀولي مئن تيڏي دردي ناٽ بنائين سوء ناٽ
بنائين
معاف مهين تون ڪر تقصيران عيب نه پڇائين ميري عيب
نه ڇپيائين
درد اهين وچ مئن درماندي، درد وسائين يارا برهه
وسائين
نانڪ يوسف ٻن وڇوڙا آءُ تا ملائين ڀلامئن تا
ملائين
*
پاپان ڀري کاري هماري پاپان ڀري کاري تينون معلوم
ساري
رحم ڪرم دا تون تان صاحب مين هان اوڳڻ هاري
چاهه محبت دم دم دل نون تيري مهر ستاري
عشق تيڏي دي گهڻي گهڻيري هو وي نظر بهاري
عيبداران دي عيب ڍڪيندڙ تون سرپوش پساري
ڪوءن منديان معاف ڪري تو بن سوء بديان بدڪاري
توڙوءن تيري دامن پڪڙي يوسف عرض بچاري.
*
ڍوليا تيڏي نيڻان دي ڳالهين من ڀانو نديان
من ڀانونديان پرچانونديان
نيڻ تساڏي پاون جهاتي ميان دليان نون ڏيون حياتي
وهه سهڻيان برهه بڇانونديان
ڳوڙهي ڳوڙهي شور شرابي سانوري بانوري مک مهتابي
هن سامري سحر ڪمانونديان
جادوگريان ڪيهان ڪيهان چشم چلاون عجب جيهان
سي نال اشار لانونديان
اکيان وچ تيريان جهوڪان مشتاقان نون ڏيون نوڪان
هن مهروءن مينهن وسانونديان
يوسف يار ڏي ديدان ساري نال تساڏي ميڏي زاري
سڻ سهڻي يار سهانونديان.
*
دوستاندي ٻاجهون ڪيهي گلزاري
باغ بهار بسنت بهاري چڪاري
ڪي خوش آوي دل نهين ڀاوي
گل ڦل ٻوٽي سبزي ساوي
جا دل هجر فراق دي ماري
چمن چمن دا واس ڀلا سا
من نهين ڀاندا اور تماشا
سهڻيان دي حسن هزاري جا ماري
تياڳ صفاتي هووڻ حياتي
درد جسم دا سير صفاتي
سڻ تو عاشق شوق شڪاري
نانڪ يوسف شهه دي لهريان
دوزخ جنت ڄاڻ تون زهريان
بن محبوبان مياري بيمار.
*
لڳڙا نينهن تيان ويکو بئنسري واليان دا
سر پر سونهين سرخي ساوي حسن هادي دا ڌم مچاوي
سهڻا سهڻا ناز چلاون ڳوڙهي ڳجهڙي ڳاليان دا
سڻ گفتاران برهه بهاران گهير حسن دا عشق پڪاران
ويکو ويکو چشمان چالي واري انهان چاليان دا
هٿ سوواهي بيپرواهي مارڻ معشوقان مهر الاهي
سچي سچي مار جواون جيتي رڻ اڪاليان دا
باغ حسن دا يوسف کليا عشق دا هوڪا هر دم هليا
محبوبان دي ٽولي ٽولي واري جهمڪ جهاليان دا
*
دم دم اسا ڏي دل تي سڄڻان ديان ڳالهيان
يڪ خيال مينون محبوب واليان
مخمور مست چلدي پر جام پي ازل دي
ڪرندي سي ڪم قتل دي چشمان لااباليان
جو دم حياتي هووي رهه يار نال آوي
اها ڳالهه دل ڪون ڀانوي ٻن گلم غاليان
ڳجهيان ڳالهيان ڪريندئين ڏاڍا فراق ڏيندئين
مرڪڻ سي تير مريندئين ڪرناز چاليان
نانڪ نماڻا سوالي يوسف سدا موالي
تيڏي نينان دي رمز نرالي سچل سکاليان
*
ديدان درد پيالڙا پيتا وو وو آندا مرلي وڄيندا
ميرا من ميتا روندا بئنسري وڄيندا
هم هي ڀل ڀل يار سڃاتا الله اندر درد دکاتا الله
عشق اناالحق ڪا پريم پيتا
سيان مئيان سر پر هسديان الله، آپ کيڙيان نال
رسديان وسديان الله
ٽٽ ڳئي نينان والي تار مجنون ڪيتا
نال رانجهي دي ڌيان ڌما ڌم هي کيڙي ڀيڙي تون روح
رمارم هي
مرشد محبت نال ساهڙا سيتا
رڱڻ رام دي رنگ لايا الله هادي محب ملايا الله
امر تنهين داتهدل ليتا
نانڪ يوسف نون سوز ماهي دا الله وچ درازين شوق
شاهي دا الله
رچ ڳئي رڳ رڳ تار الله الله ڪيتا
*
دم نه ٿيون دليگر دلبر آوڻا وهوا
مينون قسم سچي پير درس دکاوڻا وهوا
آڪر ڪانگ ڏني متاڳي جند مئي ميڏڙي جاڳي
ٿي دودوءن دل سڌير شڪر پلاوڻا وهوا
ساهه پساهون ٿي سرهائي خوش خبر معشوقان آئي
ٿي شاڪر شاهه وزير آ ڳل لاوڻا وهوا
مئن تا آهس عيبان هاڻي آيا اپنا قرب سڃاڻي
فائق مرد فقير ٻهون من ڀانوڻا وهوا
لاتقنطو سچادلاسا پر تقصيران حق ڀر واسا
عقل ڀلي تدبير درد بڇاوڻا وهوا
نانڪ يوسف يار پيارا رحم اسي سڀ سر نيارا
هي صاحب قرب ڪبير ساهه سيباوڻا وهوا.
*
عشق ذاتي ڪون هي ڪيا ڪريندا ڪام ڀي
آ جنهين ڪون گوش ڏيندا پهلي تنهندا هوش نيندا
زهد تقويٰ ڇڏ وي يار ڪٿ ڪفر اسلام ڀي
ڪهڙي ڪهڙي ڪم ڪريندا مشتاقان نون موت مريندا
بيرنگي سڻ سهڻا يار زلفان دي گهت دام ڀي
مستي دي هي موج جنهان تي، قتل هر دم هي تنهان تي
ڪيا انهان دا حال وي يار صبح شام قتلام ڀي
جادوگرا جادو ڪيتوئي خيال يوسف دالٽ نيتوئي
اپني درد دا سهڻا يار چا ڪيتوئي غلام ڀي
*
عاشق شهادت ڪر قبول رک فنا دا خيال ڀي
اهين صورت دا ڪرنه وسارا مار اناالحق دا نعرا
وحدت اندر ڪر وصول بن وصول ٻرحال ڀي
موج زوران زور آسين جسم خاڪي لوڙهه جا سين
نينهن ڪريندا نزول دم هئه هڪ سال ڀي
ان في قنليٰ اشارا سخن هئه سڻ تون سچارا
ايوين آکيا رب رسول جسم هئه جنجال هي
عشق آ آنبهه ڪريسين سير سڀ عالم ويکيسين
سر يوسف دا ڪر قنول پڪڙويسين نال ڀي
*
سر عاشق اختيار هئه دست معشوقان شهادت
گم ڪريجي هو وڻ هستي جا مريجي من دي مستي
عشق دا اقرار هئه ترس نا، سرچا ملامت
عشق دا جو دم مريسين ڳالهه پڇلي ناڳڻين
سر تنهن سردار هئه اي هي عشق دي امامت
عشق عطارتون صدقي جاوان اس دي همت دي ڳالهه ڳاوان
جنهن جهلي تلوار هي عشق دي سرتي سلامت
سڻ وي يوسف عشق اشارا مار اناالحق دا نعرا
جام سر سئو وار هئي ٿيو الله ري مانت
*
اپني بني بنائي تيري قدرت آپ ڪريم توهين
صورت آدم وچ ظهورا رازق رب رحيم توهين
صاحب عجب وڏائي تيري ذات صفات نوانوي رنگ
آتي هو ڦر جاتي هو شهه قهه قهه وچ قديم توهين
هندو ڪوءن مسلمان مومن نيڪ اگر بدڪار ڪهون
معاف ڪرو تقصير الايا! سميع بصير عليم توهين
استغفار پڙهان لک واري غير خيالون توبهه زاري
مشڪل عشقا رانا ياري راحم رحم رحيم توهين
تيرا راز ڪسي نه پڇاتا ڪٽنب قبيلا تاتا ماتا
هادي مرشد رهبر داتا حڪمت ڪل حڪيم توهين
وحدت اندر غرق ٿيوسي بيخبري وچ برهه نيوسي
درد سي پيالا زهر پيو ڪل ڳل وچ ڪليم توهين
نانڪ يوسف يار هزارا روشن مرشد نور نظارا
اندر ٻاهر هو حق سارا شاهه حليم عظيم توهين
*
خيال تي خبردار رهو دم چابڪ عشق سوار رهو
دم دم هو حق نعرا بيشڪ هادي سين هوشيار رهو
دنيا دين گذر ڪرماني ڪهيا مرشد ذات رباني
قادر قطب حقيق حقاني سبحاني سوڀار ڪهو
آپ ڪنون پڙهه استغفر الله توبهه زاري الله
عشق آيا لک بسم الله ٻي بت سو بيزار رهو
نانڪ يوسف نينهن نوازي دل درازين دوست درازي
راز خدا هم راز ڪي بازي نيشاپور ۾ سار رهو
*
عاشق رهين عاشق رهين هادي يار دي ديدار دا
ويک حسن هادي والا ساري صفت نورءٌ اعليٰ
گفتار دا گفتار دا
سڻ ڳالهه سچ هئه هئه اها آپ دا آڻڻ ڪم ڪيها
پيزار دا پيزار دا
دلبر ڪي درد ڪي خاڪ هئه ايمان اپنا پاڪ هئه
تڪرار دا تڪرار دا
هر جمال الله هئي يوسف سچا شهنشاهه هئي
مختار دا مختار دا.
*
ساجد رهين ساجد رهين هادي سچي درواز دا،
معلوم ڪيتا مرشد مٺي سارا قصا اياز دا.
ڪنهن ڪون آکان احوال مئن برهه دي بياض دا،
يوسف رکين سخن ياد تون نانڪ نيڻان دي ناز دا.
*
عشق امام همارا هئه هم دو جڳ يار نظارا هئه،
اور اسلام نه اس ڪا جانون اس ڪا سوز سڪارا هئه.
نيت نيتي جس ڪي پيڇي سجدا تس هر بارا هئه،
حاضر ناظر هو حق ويکين شائق شوق شڪارا هئه.
نينهن نماز گذارن عاشق زاهد زهد چمڪارا هئه،
ملا قاضي ڪون مشائخ اس رهه آپ وسارا هئه.
ڀلي امامت عشق ڪريندا جس ڪا پنٿ نيارا هئه،
پڙهه تڪبير فنا في اول اندر بقا اوتارا هئه.
هر صورت امڪان اسي ڪا صاحب لامڪان را هئه،
سوء سوء بازيان برهه بيرنگي حسنا وچ هرڪارا هئه.
نانڪ يوسف عشق الاهي دل وچ درد ڌڌڪارا هئه،
جنهن سر آوي خبر اسي دم ويکا پار اتارا هئه.
*
عشق بهاري ري من ميرا.
ويک بهاري چمن چوڌاري گل ڦل دم گلزاري ري.
گيسئون روپ جڳت بنايو کيلا کيل کيلاري ري.
هس هس ناز ڪر آپ ريجهايو برهين بات نياري ري.
نينئون بينئون ڪرتن من آيو آپن آپ هشياري ري.
دم دم عشق ڪيو منڙو واسي نانڪ يوسف ياري ري.
*
نڪا ڪرامت ڪشف منيندي ڪنز قدوري هنر بڻيندي،
عشق سچا بادشاهه دلين دا دم دم عاشق پئي جليندي.
دين ڪه مذهب ڪفر مسالي اندر ڪوڙ ڪيتي منهن ڪالي،
رسوا رهندي چلدي چالي عشق پهون نڪار آڻيندي.
عشق بنا ٻي سڀڪا ڦاهي واحد شاهه احد الاهي،
دلبر دي هون در دي گاهي درد بنا ڳالهه نه ڳڻيندي.
نانڪ يوسف نينهن نشانا من ۾ کوڙئي مرشد معنيٰ،
دم دم عاشق زاري جانا نينان عشق هسيندي ڏيندي.
*
نيڪنامي سون نهين ڪام ميرا لگن لگي تن برهه ڪي
ڀڙڪي.
ڳئي ڪهان وت دينداري عشق اسان پيغمبر ياري،
هي پياسي جام ميرا عشق الهه دا درياه ڌڙڪي.
عاشق هووي عشق سڃاڻي جان جسم ڏونهين خيال نه آڻي،
ڪفر سين تو هئي سلام ميرا ديک دونان جهڙڪي جهڙڪي.
نانڪ يوسف اور نه پايا عشق سچا دل آپ سمايا،
نام هئا هر نام ميرا عشق مايوسي مرڪي مرڪي.
*
عشق الله وچ رتي ني صاحب نين سپاهي.
ميم وچون مک ظاهر هويا بسمي لاسر ڇتي ني،
بيد ڪتيبئون جي گن گاوين ته هڪو هڪ سرني ني.
پيالي پر ڪر پيوين ازلي پرت سچي سي پرتي ني،
مئن مئن ناهي مرشد من وچ غير خيال يوسف کتي ني.
*
هئه تمري ڀال ڀليري ميرا حال نه ڪوئي ڪوئي ڪوئي ري
يارا.
مون ڪڇڻ ناهين ناهين ديري دم ديري،
صورت ساڳي تون سوئي سوئي سوئي ري يارا.
هووڻ هستي مستي تيڏڙي ڀيري دم دم ڀيري،
ڀيري جوئي جوئي جوئي جوئي ري يارا.
عشق آوازون راز درازون سڀئي سوءڻ چڱيري،
لاڄ انهان ڳل هوئي هوئي هوئي ري يارا.
بيڪس بردي تيڏي در دي ڳڻ ڳاوان عشق سهري،
سهري سوزوءن روئي روئي روئي ري يارا.
درد قطاران برهه بهاران جل جل جند جان جيري،
جيري تيري نال لوئي لوئي لوئي ري يارا.
نانڪ يوسف ياري ٽوڻا نحن سمجهن نيڙي،
نيڙي نيوءن اوئي اوئي اوئي ري يارا.
*
ڪيها ڪم لوڪان دي نال ڪيها ڪم لوڪان دي نال،
ڪملو ڪملو ڪملو.
صم بڪم هوڪي رهيئي پر عشقي لک احوال،
ڪيا جو ڪوئي جهڳڙي جهيڙي خوش رهڻا هرحال.
اندر ٻاهر آپن کيڏي آپي درد ڌمال،
گهر دنياوي جنگ اجائي گهر فقر خوش حال،
هر جا هادي نور خدا خود بيحد حسن ڪمال،
سو لک عاشق غرق اتاهين آکڻ ڪيا مثال.
بنا درد هڪي هڪ دلبر ٻيا سڀ غير خيال،
يوسف يار سچي دي هرڪا نانڪ نين جمال.
*
ڪون ڪي موڙن ڪڙيان وي ڪڙيان،
آهي مئن نون وڃڻ دي جهوڪ.
طرف ياران دي قدم جي چاون راهه اهين وچ آپ جلاون،
سڄي ڪدوت مول نه مڙيان.
عشق واليان نون ڪاف ڪي ڪردي جي وچ محبت مرڪر تردي،
کيهه نه لاون کڙيان.
دردمندان سر موج خدائي مينهن مهر دي وسن سدائي،
جهڳ مڳ ساوڻ جهڙيان.
ڪيچ ڪنون وي ڪانگ اڏاندي حال سناندي جيءُ ترساندي،
مڙ نهين جاندي مڙيان.
تانگهه جنهان نون يوسف سچ دي اور انهان دل محبت مچ
دي،
سي گڏ جانب جڙيان.
*
ڪچي ڪرت ڪئي مين ڪئي ڪار نه ڪائي ڀلڙي وي ڀلڙي.
هادي اپڻا قرب سڃاڻي اڱڻ آيا عشق آرياڻي،
جيهي تيهي مئن نماڻي پئي ڳل معشوقان ماڙي وي ملڙي.
صاحب سانچا عيب نه ڦولي ڪچي ڪار ڪهين نه ڳولي،
ڀلا آدم وچ لک ڀولي هي معلوم تس ڪل ڳلڙي وي ڳلڙي،
بندا در گمراهي ڦردا ٽٻ ٽٻ غوطا کاڪر مردا،
بن هدايت حق نهين تردا دم هادي واهر ولڙي وي ولڙي.
طالبان نون تس ڀرواسا سندر جوهر جيءُ ڪا ساسا،
لا تفنطو تن سچ آسا سڻ دوست دلاسا دلڙي وي دلڙي.
نانڪ يوسف صاحب راضي عيبداران سر شاهه درازي،
نال حقيقت رمز مجازي نه ڪنهن عاشق ڳجهه ڳالهه سلڙي
وي سلڙي.
وهلڙي ولڻ ڪي سڄڻ بات ڪر بهاريءَ واري
پيءَ پيءَ ڪري ڪي پڪاري دل بيچاري زاري واري
ٻانڀڻ جوتشي پڇاندي طرف تيڏي ڪانگ اڏاندي
تيري درشن واسطي ماندي ڪرڪا ميري ڪاري واري
چر نهين تولاوڻا سگهڙا ڦيرا پاوڻا
اڱڻ اساڏي آوڻا تو مهر ڪر ستاري واري
سڻ عرض دل پيارا يوسف آکي بچارا
بخشو نين نظارا ديدار گلزار واري.
*
ول ڇل اپني آپ هون مئن ڪوءن ڪوءن ڪو دوجها هي
احد احمد هو ها آدم بيرنگي رنگ اوجهاهي
سڀ ڪنهن صورت ۾ هو سهڻي روشن نين تا قاتل ڪهڻي
ڪاجر ڪاري من دي مهڻي سندر ڪي ڪوئي ڪوجها هي
من عرف سڻ صاحب ميرا نفسه فرمان هي تيرا
ڳڻ ڳاوان مئن ڪهڙا ڪهڙا راز برهه ڳجهه ڳوجهاهي
امر نهي وچ ڪوءن جو آيا ڪفر اسلام ٺاهه ٺهايا
شرع شريعت راهه بنايا برج ڪسي ڪس بوجها هي
انا احمد اپ الايا بلا ميم حق فرمايا
عشق الله تنهن طبل وڄايا سر صاحب جنهن سوجها هي
نانڪ يوسف يار پناهي لوڪ ثُابي اسين گناهي
ڪوءن شاهه وزير سپاهي سمجهه بنا جهجهه جهوجها هي
*
ڪي ڪرون مين دينداري رام سين دم رام هي
دل ۾ انحن شور عشقش ڪفر ڪي اسلام هي
دينداري عشق بن ساري خجالت هي خراب
ڪوڙ ۾ نت وو رهي ڪمذات ڪا جو ڪام هي
ڪفر اور اسلام دوني تم پر بخشش قاضيا
دين ايمان تمرا تم سين ڪوڙ حرص حرام هي
مذهب اعظم نه جانون علت و ملت ڪهان
مشرب است رندي همارا شاهه عشق امام هي
ٻاهتر فرقا هي ان ڪا ديکو ان ۾ ڪيا مزا؟
شوق بن هي شور شرارت ڪي ڪهون ماتام هي
عشق هي احوال نبوي جس اپر آ ڪي جهلا
دو جهان يه بات بيرنگ ڳل پڙا جس دام هي
نانڪ اور يوسف ڪهان اسرار سڀ پير مغان
ديد م رک ديد دلبر عشق ڪا الهام هي.
*
صدقي ٿيوان صدقي مئن بردا شهر دراز دا
مئن لک واري واري جاوان اهين نيڻان والي دي ناز دا
ڏس اسان نون يار پياري دا اهين رمزان والي راز دا
ياد اسان نون دل تي محڪم سچا سخن اياز دا
پلپل پرڪر جام پلئيندا فائق فيض فياض دا
دل جو نيتي نيوڻ والي مار چنگل شهباز دا
نانڪ يوسف سگ ازل دا دلبر تو دورواز دا
*
ول آتڻ ڪوءن آويگا آتڻ دي ڏينهن ڏون
نال الله دي اسا ڏي زاري ٻولڻ نهين هين هون
پهلي پوڻي ساڙ گهتيسان چرخي دي رين رون
ڳالهه اهين ڪون ڪوئي نه سمجهي سمجهه رکين عاشق تون
يار يوسف دا آتڻ لڳڙا نانڪ نهين ڪو مين تون
*
سحر چلايا ڪيسا جادو لايا تيريان چشمان نوء باليان
وي
حڪمت والي حيرت ويڙهي ديدان درشن وکايا
ڇٽيان نوڪان نراليان وي
طالس افلاطون ويک ڪراهڻ سارا هوش گنوايا
انهان مست مواليان وي
فوج حسن دي سرعشاقان ڏاڍا شور مچايا
مار تيران بي خياليان وي
نيڻن يوسف يار ديان رمزان بي رنگي رنگ لايا
ڪيفي ڪجليان ڪاليان وي
*
حضرت عشقا جيءُ آنديان نون الله تسان نون آڻ ملايا
اڇا رنگ لايا
سهڻا سهڻي تيڏڙي ياري جان عشاقان وارڻ واري
دامن لڳڙي ننگ باري ڳل تساڏي مين هون پايا
مجنون نال تسان نباهي ڀاڄي درد مهشوق وراهي
مين ڀي تيڏي دردا سپاهي نال ادب دي عرض بلايا
ڪر هل شمس الحق پياري رحم تيري تن بر هاتاري
لطف تساڏي ڪرم اپاري شرف منصب تو ٿئون پايا
باجن باجي انحد گهوران مندر مانهه عشاق ٽڪوران
مچ پريم تن اندر اوران تم هي ايسا ناچ نچايا
اصلئون آهس تيڏڙي گولي رڇري باندر مئن وت ڀولي
رحم تيرا سرهو يا گولي يار يوسف نون درشن دکايا
*
ڇڏ ڀروسو عشق الله بن اوران غير ياري.
بيک بيرنگو رنگ ريلي سئو لک ٻوٽي ساوي پيلي،
پر ڪر ماري ويکو پيءَ پچڪاري.
اي جڳ بازي حيلا سازي عشق اکر اس ۾ حق مجازي،
درد ڪا سودا وڻج واهه واپاري.
هو وڻ هستي ڄاڻ ربانا ذاتين نالي بيک بهانا،
آپئو آپي قسم صاحب سچاري.
اس پل آتا اس پل جاتا اس ۾ سوء سوء کيل بناتا،
هڪ ڌرنا ڌيان گرو ڪي وچن بچاري.
نانڪ يوسف يار ڏسيندا من ۾ محرم يار دلين دا،
آتا برهه جس ڪا باري بي اختياري.
*
سچڙي ساک نه الدا عشقا برها بگن بگي منصوري.
برها بهانا مست گيانا شوق شمع دي جيوين پروانا،
منهن معشوق نه ٽلدا عشقا.
قلزم ديوچ قصد ڪريندا سر سٽيندا شهه وچ نيندا،
ويک صنم نهين ولدا عشقا.
عشق شهنشاهه زور وکيندا هور ڪوئي لا هور ڪهيندا،
سر سمجهن اس ڳل دا عشقا.
هر هر حرفي سر سبحاني قادر قطب ڪريم رباني،
حڪم حقا پل پلدا عشقا.
موج محمد نينهن دا نعرا مار نغارا ٽوڙ ڪفارا،
آيا فرمان اس هل دا عشقا.
نانڪ يوسف يار مبارڪ عشق الله دي فتح بشارت،
جڳ حسن مل ملدا عشقا.
*
سڄڻان تون واري واري دل قبان جاوان.
مئن ماهي دامن لڳڙي سٽ گهتين سب لاري لاري.
موتو قبل انت موتو ماري ڦر سوئي تاري تاري.
عشق اڇل اڇل آپ ايندا من ڪي ميل سڌاري.
مئن مئن گهولي ويڙها پاڙا راڄ سيالين ساري ساري.
نانڪ يوسف يار سچي دا نينهن ماريندا نعري نعري.
*
سرخي رنگ لڳايا معشوقان لب پر لعلي،
ساوي سونهين ويس رنگو رنگ دستان درجن جهالي.
ڪمر ڪٽارا تماچي ترڪش صاحب سرت خيالي،
مهر نگاهه نظر ڪر ڀالين وهو چشمان چلي.
تس نر انت سريرون سنتين جس گل عشق پخالي،
نانڪ نيڻ سدا رنگ يوسف بار برهه بر حالي.
*
خاص خبران آيان آيان، آيان پرديسيان ديان،
وڃڻ اساڏا جهوڪ انهان دي خيال نه ٻيا دل لايان.
راتيان ڏينهان روح اٿاهين جت سهڻي ديان جايان،
جيڏون ڪيڏون سنون ري سئيان دردن ڀيڙان لايان،
جا آوي سر سهڻي دي طرفون مئن شمان چم چايان
نانڪ يوسف يار دي پارون عشقي وڌايان ائيان.
*
قدرت ڪا کيل بنايا هي کيل بنايا رنگ لايا هي،
چوراسي لک ۾ بولي چولي ڦڪي آپ ڇپايا هي.
ٽنڏڻ مڪوڙا ڪيڙي ڪيڙا بڇون بشيهر زهر ڪا ٻيڙا،
پکي اڏنت پسون هر جيئڙا آپون آپ رچايا هي.
ڪڃر ڀڳتي مست ممولي ناچو نٽڪي باندر ڀولي،
مين تيريان تون اولي گهولي سرڙا گهول گهمايا هي.
سڀ ڪجهه تيرا تم هي جانو اپنا درس آپ پڇانو،
عشق بنا دل هور نه مانو پير مغان فرمايا هي.
عشقا بي اختيار پريشان سولي اتي هسوار هميشان،
چالي درد مندان دروينسان عشقي الٽ ڪهايا هي.
نانڪ يوسف يار حليمي سچا راهه رحيم ڪريمي،
مرشد پاڪ عليم ڪايمي نعره نينهن وڄايا هي.
*
چاڪر رهسون هاديا تيري درٻار دي،
چاڪري آن چاڪري آن چاڪري آن
حاضر خدمت هوسون سائيان، نال قدم پيزار دي.
نندي بردي اسين اصل سون، تيڏي نينان دي نظار دي.
نال ادب دي ڪول ڪماسون، صدقي صدقي سئو وار دي.
عشق تساڏا تن من لڳرا، کولئي مشڪ بهار دي.
يار يوسف دي عيب نه ڦولين، واسطي صاحب ستار دي.
*
ڦيريان ڏيندا ڪبر، رنگيور وچ شهر دي،
رنگبور دي وچ رانجهن مسندا، چيرا ٻڌندا ڦير،
ونکو ظالم ڏيندا تادي پسچ قهر دي.
اپي باغ ته شهه آرائين سو لک ڪريندا سير،
ويک ڇپ ڇپ آندا وچ ڀونر دي.
جاءِ اهين تي جانب وسندا ويري جٿان نڪو وير
ويکو بيرنگ آيا وچ بشر دي
نانڪ وسندا درد درازين محلي محمد شير
ويکو آيا يوسف وچ نظر دي.
*
موري دل بيقرار، ياري من غمخواري من
خوش دل هوويگا ڪريسو ميلا، شاهي شهسوار
تماري نظار ڪو جيئڙو پياسي، ديکنا ديدار
ڪيسا مئن فردوس ڪرون گي، تج بن گل گلزار
يار يوسف نون مهر چهيندي، برهين باغ بهار
*
چلو تا چليئي مارو راج
اگي پيڇي جانوڻا هي، پيا ديس ڌيانوڻا هي
فنا ڪي ايها سن باجي باج
ديکو دل ڪي آرسي ميان، آپ سين جو جاپ سي ميان
اس جڳ ۾ ڪل ڪم ڪاج
قدم دو انساوني ميان، ڳلي پيءَ ڪي پاڳني ميان
ڦوڙڪي بتڙا هستي ساج
بس ميرا ڀائي ناهين ناهين دم فرياد اور آهين آهين
ڪريگا يوسف يار علاج
*
معشوقان نون مجوبان نون عشق آندا، سر ڏيندا ڏيندا
برهه آيا رنگڙا لايا
انا احمد آپ الايا، بلا ميم حق فرمايا
جنهن سر آيا مار جوايا، توڙ نينهن سونيندا نيندا
شيخ فريد ۽ ڪربل ڪيوين، سرمد صنعان هورڀي جيوين
قرب سوايا سر پسايا، برهه آندا بازي چيندا چيندا
عاشق هوندي بهت نماڻي راهه اهين وچ وڃ وڪاڻي
سڀ سچايا حق حقايا، حرف ڪيا ٽرنيد ٽريندا
نانڪ يوسف مئن تان ناهين، گم هويا وچ آهين ناهين
ويک ڪايا ڀل نه مايا، هادي همراهه ٿيندا ٿيندا.
*
خاڪ مڌرمن آئي سمانا صورت سرانسان توهين
احد احمد آدم حوا دو گل شاهه مردان توهين
ول ڇل قدرت کيل تماري هر خاني هم خان توهين
ڪٿ وت بانگ صلوات نمازان ڪٿ مئي ۾ مئخان توهين
ڪٿ وت راهه شريعت مسلي يار يزيد شيطان توهين
لعنت هي سر رافض خارج شاهد رب رحمان توهين
ڪاشي گنگا جمنا دئارا دين ڪفر ڪفران توهين
عاشق مست ملنگ موالي شاهه منصور نيشان توهين
اچرج روپ انوپ تمارا بيرنگ رنگ رخشان توهين
روتي هسدي سير سڀي ۾ برهه عجب باران توهين
نانڪ يوسف غيب پوليندا عشق الله فرمان توهين
اندر ٻاهر نور نظارا مرشد دم مردان توهين
*
هڪ چيري مئن موهيان، تون ڪوئي لڳ دل جان دا
ونگا ول ول پيچ اڙانگي، فوجان من ديان ڇوهيان
حيرا رنگيلا آپ رنگيلا، توهه تساڏي مئن توهيان.
ڳالهه انهيءَ وچ امان ٻيتيان، عالم ڏيندا ڏوهيان
ٻاجهون ٻاجهه الله هڪ هادي ٻيان سڀ دوهيان کوهيان
دوست درازي ديرا دل وچ، ٻئي نه طرف ڪنهن ڪاهيان
شوق جنين نون شافع والا جوءِ نه ڪنهن ٻئي جوهيان
نانڪ يوسف يار دي دردي ٻندي بردي اوهيان
*
ڇڏي سيالين ڄمان ڙي مايو، مئن تخت هزاري جاوڻا
رانجهن تئون سڀ صدقي صدقي، اڀاڪيجو لسمان
نال ماهي دي ميڏڙا اصلوءن، عشق لڳا دم امان
درد لڳا دل سوز سهڻي دا، آب اڇل ڇم ڇمان
محبت لاوڻ توڙي نڀاوڻ، نينهن وڃي تنهن نمان
هٽ هوڙي مول نه رهسان، صاحب سچي قسمان
يوسف يار دي ديري چلڻا، پڙهه پڙهه پاڪ ڪلمان
*
چرخا ڀن ڪر چور، آتڻ کيڙيان مئن نهين جاوان
رانجهڻ ميڏي سر دا سائين، هينڙي وسيم حضور
قاضي پڙهن نڪاح اجائي، ڪوڙي ڪر مذڪور
کيڙا کهه درگاهون تڙيا، مول نهين منظور
مهڻا ماهي دا سر تي چاتم، لوڪان وچ مشهور
يوسف يارتون سڀ سيالين صدقي دل دستور
*
ڇڏ ڪي تخت هزار رانجهڻ ديس پڇايا سالين
ريڌا رنگپور ديوچ آ ڪي، جٿان کيڙي خر خوار
ويکو جو شور متا جهنگ واليان
جوڳيان دا وت روپ رکيا تنهن، وهه مرلي مست پڪار
ڪردا عشق آواز ناليان
بسمي ديوچ آپ ڇپايس، ڪر ڪي هنر هزار
تنهن دي عيب جيهي ڳجهه ڳالهيان
برهه واليان نون سدا بهاري، جنهن دل عشق اوجار
سا دل سمجهي سوڪنين واليان
سوان ديوچ هير سڃاتا، ماهي مشڪ بهار
يوسف يار ديان رمزان پاليان.
*
رانجهو ٿا ميڏا يار جوڳيئڙا بن ڪي آيا
جوڳيئڙا بن ڪي آيا تس جادو جوڙ بڇايا
مک ۾ مرلي تان بجاتا چرچي چتر ڪريگا
نٽو نخري ناٽ بنا لا بسمي روپ ڇپايا
بڇوهي بشيهر پنڪي پر گهٽ گهٽ گهٽ ڦرڪي ڦريگا
سڀ سنگيان مون هير ڏنگي دک نينهن برهه برسايا
جهڳه مڳ جهمڪي دامني چمڪي ديهه رسون رنگ لايا
بوندن جهربر جهور جهڪور بجلي ديک درايا
گهگهه گهور گروڙ ٽڪوران بادر ڪاجر ڪائي
چمن چمن ۾ پئي گلڪاري رانجهن بين بجايا
چل چل چليئي تخت هزاري جن لوءِ باغ بهاران
يوسف ويکڻ يار نظارا کهه کيڙي ٻن مايا.
*
رسيلڙا يار وي تخت هزارون آندا،
ويکين راڄ سيالين.
ڏک ڏاڍي ڪنون اڱڻ اسان ڏي، آ ونجهلي وڄيندا،
حيرت جيهان چالين.
بئنسر موتي مک چمڪارا، آندا هڪ م جاندا،
لک آواز سنالين.
جوڳي بسمي ڪجل ويڙيا، راهه مسافر ماندا،
جاندا ڏيڪر جهالين.
اهين جوڳي نون سنوري سيان، ڪجهه درد بنا نهين
ڀاندا،
مٺيان مرشد ڳالين.
يوسف يار دا عشق هميشه، ڳلي ڳلي آپ ڳاندا،
نانڪ نيهئون نالين.
*
رنگيلڙا يار تخت هزاري دا سائين،
رانجهن ديس پڇايا.
ندي دي ڪنارون جهوڪ تهين دي دم دم درشن پائين،
ڪهڙي ديسئون آيا.
وير تي ٻاٻل گل چچڪارين، تي آگ انهان نون دلائين،
عشق اصل اهو رايا.
انگ ڀڀوتي ديس جوڳيان دا، سهڻا عشق ادائين،
ڏاڍا برهه بڇايا.
خواهش آيا سير سالين، چل قدمان سر نائين،
صورت دا ڀرما.
نانڪ يوسف يار دي عشق ديان، جان جگر وچ جائين،
بار سچي رنگ لايا.
*
دل تانگهان وو ٻيليا تانگهان، تانگهان وطن دي پار
ديان
تانگهان لڳ رهيان مينون يارا.
رانجهو يار ڪيتي مئن سڪدي، ٻيٺي چٺيان پر ڏنهه
لکدي
سڪان اکيان نون ديدار ديان.
پيرين پوندي هان پانڌي جي راهه دي، سچي توڪل اسري
الله دي
اهين صورت وند سردار ديان.
خاصي خبران خير لئبي آوندي، غم دل تي سڀ سن ڪر
جانوندي
ڳجهه ڳالهيان برهه بهار ديان.
رانجهو صاحب تخت هزار دا، هئي سر پوش مين بدڪار دا
لهسين خبران خود بدڪار ديان.
جس دم محبت حق دي تار هي، سوئي دوجڳ ۾ گلزار هي
سهڻيان رمزان يوسف يار ديان.
*
ديس اسان ڏي آيا ري سهڻا، رانجهن جوڳي هير دا.
ڪوءن سيالڻ هير ڄٽي، ڪرم اسي فرمايا ري
قسم علي امير دا.
تخت هزارا لي ڪر جاسين، سچا قول بلايا ري
دست ڏي ڪر وڏي پير دا.
عشق سهڻي دا هوسين نيبهه، جنهن جو چيٽڪ لايا ري
مين هوش ته رهيا تدبير دا.
نال ماهي دي ٿيسن ميلا، پلپل پيار سوايا ري
آسرا الله، فقير دا.
يوسف يڪدم يار مهين دا، مولا محب ملايا ري
سو تان مالڪ دل دلگير دا.
چناهه دا ڪيها سانگا وي يار، ڇڏ ڄٽي نون ول نهين
جانوڻا
ميڏا رانجهوڙا وي يار.
واسطي رب دي مهڻا هابي، نهين ڪريندي لوڪ متابي
لاوڻا سو توڙ نڀاوڻا وي يار.
ديس سياليان دا ملڪيت ساري، هر جا تيرا حسن هزاري
ساڏي تون ديس آوڻا وي يار.
نال تساڏي وي باغ بهاران، عشق تيڏي دل گل گلزاران
دم تيرا کاوڻا وي يار.
يوسف ڪردا وي لک لک زاري، هير نماڻي در بکيا ري
درس تساڏا پاوڻا وي يار.
*
خوشيان وطن دي پار ديان، سڪان لڳ رهيان من يارا
هير نماڻي لڇدي پڇدي، کڙي تڪيندي راوي دا ڪنارا
ڪيهي خيانون ڇوڙ ڇناهان، من ٻيٺون وچ تخت هزارا
واسطي رب دي ول دم ماهيڙا، سن ڪر دلبر درد پڪارا
عاشقان نالي هي تان هميشه، تن من تا ميڏڙا تارا
يوسف يار دي مهر سدائي، نظرين نال نظارا
*
مينون ليچل اپني نال وي ڍوليا، مين نالي تيڏي هوڪي
رهيان
دامن لڳيان دي لاڄ تسانون، تون تان هين لڄپال وي
ڍوليا
ڇوڙ چناهان راوي چلڻا، تخت هزاري خوشحال وي ڍوليا
بن تساڏي ديس بيگايا، جيوڻ زهر جنجال وي ڍوليا
مئن تان تيڏڙي رانجهن سائين، بٺ کيڙي بدچال وي
ڍوليا
معلوم تينون يار يوسف، دم، ڳجهڙي دردان دي ڳال وي
ڍوليا
*
ميري ڍولڻا نهين ڦولڻا، عيب مهين دي ٻهون ڀلان
پئيان.
جسم حياتي سهوان دي ڪاتي، توني بولڻا عرض بولڻا
تيرا حڪم نهين مئيان.
رانجهن سائين واسطي رب دي، دم تولڻا ڪيها تولڻا
اڇل اتهين جت وهدت پئيان.
بيحد بديان مئن بدڪارڻ، لکيا جهولڻا برهي جهولڻا
هجر تيڏي ٿون مئن ماندي ٿئيان.
تون تا صاحب تخت هزاري، تيري گهولڻا قدمان ٿون
گهولڻا
بخش ماهي سي جي پلڪان ڳئيان.
نانڪ يوسف يار عيبان دا، نهين کولڻا دفتر کولڻا.
در تساڏي اصلون پئيان.
*
جو مين محبوب بيرنگي بهر صورت سڃاتا هي،
اوئي اندر اوئي ٻاهر عجب جلوه دکاتا هي.
کڙي ٿي موج حيرت ڪي، جسي مجڪون غرق ڪيتا
هادي همراه هويا اي جو مقصد پيءَ ڪا پاتا هي.
جسي دم ڪو صحيح سمجها، اوئي ڪهسين خبر خاصي
اسي پر بيخودي والا عجب احوال آتا هي.
تنبا حق مئن جو ڪهتي هون، جبي دم ايڪ رهتي هون
نهين ڪوئي درسرا دريا منجهه ڪون لوڙهه جاتاهي.
دوني جڳ ايڪ جانو، نظر ڪجهه اور نه آنو
وبي يسمع و بي يبصر وهوا باتيان بتاتا هي.
ڪهان صاحب تخت ڪاهي، ڪهان ڪوچاگدا گرهي
ڪهان وچ نام يوسف ڪي عاشق مسڪين ڪهاتا هي.
*
جيءُ آنديان نون حضرت عشقا صاحب تون ستاري دا
جاتون ڀاوين سا تون ڪردا مالڪ ڪل مختياري دا
نهين اختيار عشاقان دا، سڻ تون عرض بچاري دا
تون مرهم تون حڪيم حاذق، شهديان دل آزاري دا
رحم نگاهه مهر دل چاهي، سڻ ڪر غور بيڪاري دا
درد مندان سر ترس ڪيجي، ڦول نه عيب بدڪاري دا
تون هين آپ نباهڻ والا، حرف سچا سو ياري دا
يوسف دي ڳل ڳاري هردم، درد تيري دم زاري دا
*
اڱڻ اسان ڏي آوين تون لڻيندا،
تان مئن واري واري جانونديان ڍولڻا.
راهه ڀلينديان ڪانگ اڏينديان،
پيرين تنهان عرض ڪرينديان.
گهولي گهولي دم ساهه مهيندا،
نيڻن رت رونديان هنجون هار پونديان.
درد ۾ هونديان دوست منوانديان،
شال نه رسي يار ڪهيندا.
هوندي فراق عاشق ميثاقي،
شهه دي شلاڪي ڏاڍي دردناڪي.
ڏک ڏاج تنهان نون ڊهينديان،
تون جس ڪون چاهين آپ نباهين.
اسين آهين بندي پر گناهين،
بريان بريان ڪي بار سهينديان.
يوسف ياري يار ڪي تاري،
عشق بهار مهر ستاري.
پيتم پرت واليان سر رحم ڪرينديان.
*
بردي هون صاحب رب دي، اڄ نه ڪلهه کئون ڪب دي
دامن پڪڙي اصلوءن اس دي، سانچي سخن قلب دي
دين دنيا دا غرض نه مئن نون، طالب عشق طلب دي
ڪم فقر دي آپ ڪريندي، سهڻي جوڙ سبب دي
نانڪ يوسف ازلون هان مئن، طالب شاهه عرب دي
*
لڳڙي لئون عشق الله دي، سانون پير مغان شهه شهه دي
مئن مشتاق جهين دي ڪيتي، ڪرسي مهر نگهه دي
ڏاڍا دل نون چيٽڪ لايس، پال پريتئون پهه دي
جو سردار ساري عالم دا، لئي تس لاڄ سپهه دي
درد مندان عشاقان نون هي، ڪل برهه قهه قهه دي
يوسف يار دي دردوءن نالان، عشق ڪري انحد دي
*
جندجان سجن ڪي خيال ۾، گم هو جانا هي گم هو جانا
هي
برهه ڪيتي دل بي اختياري، دين ايمان ڪنون بيزاري
درد ڪي ڌمال ۾، گم هو جانا هي گم هو جانا هي
ديس جاوڻ دل شور شنابي، ڇوڙڪي جهڳڙا خلل خرابي
عشقي ڪي احوال ۾، گم هو جانا هي گم هو جانا هي
نانڪ يوسف يار يگانا، اندر ٻاهر مست مئخانا
شامل هئه هر حال ۾، گم هو جانا هي گم هو جانا هي
*
گم هون گم هون گم هون مين صورت سهڻي مرشد ڪي ۾،
ڪل نور اعليٰ نور هوا.
جب موج برهه سر آتي هي، تدبير عقل لڙهه جاتي هي
پڇي جان جسم ڪل فاني ٿا، يهي هستي هو وڻ دور هوا.
ڪوئي جام زهر ڪا پيويگا، سوئي مرڻ آگي مرجيويگا
وو عين علي اسرار ديکي، يهي عشقي ڪا دستور هوا.
جس پيتم سنگ سچ ياري هي، ٻئي بت سون تس بيزاري هي
خوني بحر هي بي اختياري، جيوين سوليءَ سر منصور
هوا.
بن درد نه ڪل اسرار اسي، ڪي معلوم ڪجهه تڪرار ڪي
وهه سهڻي صورت بنائي هي، دل يوسف دم مخمور هوا.
*
جوئي فقر دي نال کيڙي، تنهن دي گم ڪريندا ٻيڙي
رب سڻ دا فقر دي نيڙي، وهه عشق معشوقان ميڙي
سهڻي ساز فقر دي ڪردا، توڙي ڪردي ڪم اويڙي
فقر سڀوئي نور نبي دا، ڪوءن فقر دي جهيڙي
سانول آپ سڻي سمجهائي، آپن آپي نبيري
غيرتيان نون غيرت ٻوڙيا، وچ درياهه اويڙي
معاف مغان ڪيتي ڪل فقيرون، جهيڙي کيڙي ڀيڙي
عشق الله دا غلبا هويا، موج فقيران ميڙي
مار منيسن هر منڪر، سر سوٽا کني کيڙي
نانڪ يوسف يار ٻُليندا، حڪموءن مئن حق ويڙهي
*
وهوا وڏائيان تيريان، ڪهڙيان ڳڻان ڪيريان
سڀئي سهڻيان تيريان
صاحب سچا در تيڏي تي بنديان لک لک زاري،
بخش چا بدڪاران نون ڪر آپئون آپ ستاري
ڪرت ڪچيريان خاڪ ڪي ڍيريان.
خاڪ بوتا خوب بنا ڪر ڪيتئي آپ اوتارا،
آڪر وڙئين وچ بهشتين مالڪ تون مختيارا،
سرت سهيريان ڪلئي ڀلان ميريان.
پڇلي پسلي وچون پيدا ڪيتئي حضرت حوا،
حيران ويک ٿيون سا صورت مهين لوڪان دي موا،
الٽ اويريان داڻا کاڪي ڪيريان.
داڻا گندم جوڙ بهانا جوڙيئي عرش اوتارا،
درد وسايئه آ زمين سر طرحون طرح تبارا،
نيچي اچيريان رمزان ڀليريان.
بازيگر ٿي بازي کيلين آپ ويکڻ والا،
آپ وچ تماشي اپني چالي لک لک چالا،
ڪٿان اٿان چيريان تنهنجيان ڦيريان.
قادر تيڏي قدرت تئون دل يوسف دم قرباني،
جس ڪا واحد وحدت تيري ڪثرت فنا فاني،
هونديان چڱيريان ڀليان تون ڀليريان.
*
ميري ڍولي ماروئڙي نون، آڻ ڪي ملائو سهيون
ٻانڀڻ جوتشي مئن وتدي پڇنديان،
سڪندي نه سور سڪائو.
سوء لک الاهان ڪرندي مئن آهان،
نام خدا دي سنائو.
مئن ته ڏوهارڻ ڏوهه مهين وچ،
پلڙا پاڪي منائو.
درد دلاسا دل ميري نون،
نهميندا ته فرمائو،
نانڪ يوسف نون يار تيڏي،
ايوين عرض بلائون.
*
تانگهه تساڏڙي تات، من ڪون ماهيڙا تون ڄاڻي
پانڌي پڇدي راهان تڪدي، جهنگ حيران دن رات،
ڀالين ڪٽيندي ڀاڻي.
موج بحر دي تار ۾ تر دي، هو برهي برسات،
دردان واٽ پڇائي.
خيال ايڏاهين سنجهه صباحين، قسم نبي صلوات،
موهيا تيڏڙي ماڻي.
سڀ سيالين تينون سڪديان، آمل تون پرڀات،
سهڻا الله تينون آڻي.
يار يوسف دي عيب نه ڦولين، واسطي اپني ذات،
مولا عرض نماڻي.
*
ڍولڻ اڇيان رمزان تيريان
عاشقان دي نال پيار تساڏا، ڳڻ ڳاوان تي ڳالهيان
ڪيهڙيان
ساهه منصور نون سوليءَ چڙهايو، گهتيندئين گهمر
گهيريان
تون هي موسيٰ تون هي فرعون، وير نه اٿ ويريان
مردا جيندا روندا هسدا، تون هين قبران ڍيريان
ڪوءن تسان بن ٻولي ڇولي، ڇم ڇم نچ نچ ڦيريان
نانڪ يوسف يار توتاري، ڦولهه نه بديان ميريان
*
سهڻيان دا چاڪر رهڻا لڳڙي نيڻا والي نوڪ دل نون
نياز ادب دي نال سدائي، خاطر سڄڻان دي جيوين دائي
جل ڳئي غير ٿوڪ دل نون
مئن ڳل زلفان ڏوري ڏوري، گهتي محبوبان وي چوري
چوري
عشق ملامت طوق دل نون
ديد ديدان ڪاهه اڳوهان، عشق رکين سنگ صاحب سونهان
ٽهل ڪري ڪوئي ٽوڪ دل نون
ڪوڙي قضا نون گوش نه ڏيوين همت توڪل حق دي ليوين
لوڪ اجايا هي ڦوڪ دل نون
نانڪ يوسف نون سهڻيان دي تاري، ظاهر باطن همت ساري
محبت لايئي موڪ دل نون
*
|
