|
روايت[5]
غلام حيدر ”تيرهي“ جا چَيَل بيت
1-
ڪلاچيءَ جي ڪـُن ۾، گهاتو ٿا گهڙن،
مٿي مَڇ مڙن، ٻڌيو مولهيا ماڪ ۾.
2-
ڪلاچيءَ جي ڪُن ۾، گهاتوئن پاتو گهور،
اولـُيون وڃن اُجهنديون، پاڻيءَ رکيو زور،
پيِن هينئين تي هور، مُڙيا مانگر مڇ کان.
3-
گهاتوئن گهورڻ ڇڏيو، مڙيا مڇ ڏسي،
ڪري جان گهور جهاجهه ۾، فنا ٿيا ڦِسي،
سَڃي ڪو نه سسي، سامهون اُڀي سيسار کي.
4-
ڪاهي هليا ڪُن ڏي، وٺي سَڃي سير،
ڏسي اُڇل آب جي، دَهلي ٿيا دلگير،
پري پهتا پير، نهاري نِڪو منجهه کي.
5-
نهاريائون نِڪونجهه کي، پيرين پاتاري،
رَڇ منڊيائون ريٽ تي، ونجهن ۾ واري،
ڇَتيون ڇُڳيرن کنيون، تـُرهن تي تاري،
ملاح مانگر مڇ جي، ماريا مونجهاري،
پهه پهيائون پاڻ ۾، اهڙو اختياري،
ويهو مَ وساري، گهڙي گهوريو اگهور کي.
6-
گهوريائون اگهور کي، گهاتوئن وَٺتا گهٽَ،
ڪنهين هٿ سانبو هيون، ڪن مٿي تي مٽ،
ڀري بيٺا پَٽ، ٻئي ڪپ ڪـُلاچ جا.
7-
ڇڏي ٻئي ڪپ، اُهريا آب عميق ڏي،
ڪي ولهوٽي وير نِيا، ڪي گَتا منجهه گپ،
جهلي سگهن نه جهاريون، جهولي جي جهڙپ،
اوڀاري ۽ آر تي هئي لهرن جي لڙپ،
مانجهي ڪري مَپ، ماري مڇ کي موٽيا.
8-
مڇ کي ماري موٽيا، گهاتو مٿي گهرن،
وڍين ورهائين پاڻ ۾، ترازوءَ تـُرن،
”ومن يعمل مثقال ذرة“ ضايع ڪن نه ذرن،
صبح صادق سان اچيو، پر پَت پرن،
”تيرها“ توبوا الا الله“ جو سبق صاف پڙهن،
سولنگي ٿا سڙن، ڏسيو مايا مڇ جي.
9-
ڏسيو مايا مڇ جي، سولنگي سُـُک نه ڏين،
اُٿيو سويرا گهاتوئا، ساٽِي ٿا سـﺂدين،
ترازوءَ تورين، وجهيو مڇ ميزان ۾.
10-
وجهيو مڇ ميزان ۾، آيو پاسي اَڏي،
وڍي ورهائي وٺي ويا، مُهاڻا مَڏي،
جوکو اُتان جڏي، اچي گهاتوئن گس لائيو.
11-
نڪا مَڪُڙي ماڳهين، نڪي گهاتوئن گهر،
نڪي ساٽـِي نه سولنگي ڪي، نڪي ساوا سَر،
نڪو ماڳ مڪان ڪو، نڪا ڌرتيءَ ڌر،
نڪا دﺂنس درياهه جي، نڪي مڇ مانگر،
نڪو واهه نه واهڙو، نڪا ڪـُوڪَ ڪپر،
”تيرها“ ناهه خبر، اونهي ”عون الماء“ جي.
12-
اونهي عون الماء سان، آڌيءَ جي اورين،
اُوهي گهاتو اگهور ۾، گهورئو ٿا گهورين،
ماريو آڻيو مڇ کي، ڪَپن سان ڪورين،
ترازوءَ تورين، ساٽي سولنگي گڏ ٿيو.
13-
ساٽي سولنگي گڏ ٿيا، مڇ سـُئائون ماريو،
چي: ڀلي ڄائين مورڙاَ تو ويُرُ وڃي واريو،
”نصر من الله و فتح قريب،“ ”تيرها“ تنواريو،
سوداگر ساريو، موکا ڏين محل تي.
--------
|
